10 września 2017 r. minęła 70. rocznica ogłoszenia wyroku w tzw. procesie krakowskim. Na użytek komunistycznej propagandy na ławie oskarżonych posadzono wówczas wspólnie działaczy II Zarządu Głównego Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”, z prezesem płk. Franciszkiem Niepokólczyckim na czele oraz działaczy Polskiego Stronnictwa Ludowego, ze Stanisławem Mierzwą, sądzonym już wcześniej w czasie słynnego procesu 16. przywódców Polskiego Państwa Podziemnego. Ośmiu działaczy WiN skazano na karę

Zbrodnie glinciska i dubińska z czerwca 1944 r. stały się punktem krytycznym w konflikcie polsko-litewskim, mogły oznaczać jego wejście w zupełnie nową fazę. Ujawniły, że także po polskiej stronie wyrośli żołnierze dostatecznie zdesperowani i zdemoralizowani, aby dopuścić się zbrodni. Wobec nakręcającej się spirali odwetu pojawiła się groźba powtórzenia scenariusza wołyńskiego, czyli mordów na ludności cywilnej na dużą skalę. W rzeczywistości jednak ani przywódcy litewscy, ani polscy nie

Jego wyjątkowości nie przekreśla to, że – jak pisze we wstępie do książkowego wydania „Raportu” z 2009 roku profesor Andrzej Żbikowski – nie odbiega on od setek innych niemieckich sprawozdań dotyczących zagłady europejskich Żydów. Urzędowo, w tak samo obojętnym tonie, jako zadanie czysto techniczne opisuje językiem statystki likwidację całych skupisk żydowskich. W sposób jednak niebywały odkrywa stosunek Niemców do Żydów jako głównego ideologicznego wroga III Rzeszy i przybliża ich poglądy na

Książka prof. Jerzego Eislera jest efektem wieloletnich przemyśleń dotyczących specyficznego „polskiego kalendarza”, czyli wydarzeń, do których doszło w naszym kraju w czerwcu i październiku 1956 r., w marcu i sierpniu 1968 r., grudniu 1970 r., czerwcu 1976 r., sierpniu 1980 r. oraz grudniu 1981 r. Autor zastanawia się, czym były poszczególne „polskie miesiące”, co je łączy, a czym się różniły. Książka pokazuje wydarzenia i sytuację w Polsce we wskazanych miesiącach pod różnymi kątami:

Szanowni Państwo! 27 września 1939 r., rozpoczęto tworzenie Polskiego Państwa Podziemnego. Było ono fenomenem na skalę światową. Jego tajne struktury wojskowe i cywilne, podległe rządowi RP na uchodźstwie, nie miały odpowiednika w żadnym innym kraju. Dziełem Polskiego Państwa Podziemnego było nie tylko podjęcie otwartej walki z okupantem w ramach akcji „Burza”, lecz także stworzenie moralnej i niepodległościowej tradycji, która pozwoliła Polakom przetrwać czas dyktatury komunistycznej.

20 listopada 1945 r. formalnie zakończył funkcjonowanie Obóz Pracy w Świętochłowicach. Więźniów, którzy nie zostali zwolnieni przez prokuratora, przetransportowano do Centralnego Obozu Pracy w Jaworznie. Tam też trafiła dokumentacja obozowa, w tym 1855 aktów zgonów więźniów, podpisanych przez naczelnika Salomona Morela. Od lutego 1945 r. do świętochłowickiego obozu trafiło blisko 6 tys. osób. Ze względu na rozmiary dokonanych tam zbrodni i liczbę zmarłych więźniów, historia obozu Zgoda stanowi

W listopadzie 1952 r. doszło do bezprecedensowego wydarzenia – jedną decyzją administracyjną władz usunięto z diecezji trzech biskupów. Oto bowiem Komisja Specjalna do Walki z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym uznała odczytania listu pasterskiego biskupa katowickiego w obronie nauki religii w szkołach za rozpowszechnianie fałszywych wiadomości. Odczytana 1 i 2 listopada 1952 r. w kościołach odezwa spotkała się z dużym oddźwiękiem wśród wiernych - zebrano wówczas 72 tys. podpisów rodziców

Nem egyszer kihangsúlyozta, hogy a saját lelki megformálódását „kezdettől fogva a lengyel kultúrának, a lengyel irodalomnak, a lengyel zenének, a művészetnek, a színháznak - a lengyel történelemnek, a lengyel keresztény hagyományoknak, a lengyel iskoláknak, a lengyel egyetemeknek” köszönheti. Sokszor beszélt az adósságáról, amellyel az örökségnek, „amelyet Lengyelországnak neveznek”, az elmúlt generációknak, szenvedéseiknek, áldozataiknak és munkájuk gyümölcseinek tartozott. Nekik köszönhetjük