Darmowe ebooki » Poezja » Figliki - Mikołaj Rej (biblioteka na txt) 📖

Czytasz książkę online - «Figliki - Mikołaj Rej (biblioteka na txt) 📖».   Wszystkie książki tego autora 👉 Mikołaj Rej



Mikołaj Rej Figliki
 

Fundacja FESTINA LENTE

Mecenasem tego wydania jest:

www.eLib.pl

Figliki
Co rym pisał: "Nie umiem"

Dwa się mieli ku paniej, więc rymy pisali,

Aby się, czym kto może, paniej podobali.

Jeden stojąc napisał: "Już dalej nie umiem",

Drugi przyszedł, wziął kredkę, napisał: "Ja umiem."

Ten wyszedł, a ów przyszedł, przypisał: "ale łgać"

Ten przyszedszy obaczy, jął rym pilnie mazać.

A do tego przypisał, co pisał: "Nie umiem" –

"Umiesz, ale nie możesz, tak o tym rozumiem."

Baba, co w Pasyją płakała

Gdy ksiądz śpiewał Pasyją, więc baba płakała.

Umie li po łacinie, druga jej pytała:

"– Płaczesz, a to wiem pewnie, nie rozumiesz czemu,

I ten twój płacz podobien barzo k szalonemu."

Rzekła baba: "– Iżci ja płaczę nie dlatego,

Lecz wspominam na swego osiełka miłego,

Co mi zdechł. Prosto takim, by ksiądz, głosem ryczał

I takież na ostatku czasem cicho kwiczał."

Błazen, co głodem chciał zamku dobyć

Książę jedno twardego gdy zamku dobywał,

Rzekł, że trudno, chyba, iż głodem by go dostał.

Błazen, słysząc, w szelinę, pod zamek się zakradł,

By zamku głodem dobył: leżał, trzy dni nie jadł.

Potym przyszedł do pana:"– Panie, próżnyć nakład!

Jam tam leżał o głodzie, jużem trzy dni nie jadł,

A wżdym zamku nie dobył. Nie weźmiesz go głodem,

Byś tu, wierę, rok leżał i ze wszytkim rodem."

Błazen szczukę zastawił

Jeden prze towarzysze w rybny dzień fest sprawił,

Posłał naprzód zuchwalca, by szczukę zastawił.

On wziąwszy, w kilku groszy zastawił Żydowi.

Pan siadł z gośćmi. "– Niech szczukę naprzód dają!" – powie.

Ten rzekł: "– A wszakeście ją kazali zastawić!"

Pan powiedział: "– Tym rychlej miała gotowa być."

Ten rzekł: "– Jam mnimał, by to zastawić Żydowi."

Goście w śmiech, a pana wstyd.

A coż rzec łotrowi?

Co ich żaden rozłączyć nie miał, jedno Bóg

Drugich dwoje tak z sobą towarzystwo wzięli,

Chcąc w nim mieszkać, póki ich sam Bóg nie rozdzieli.

Gdy mu się towarzyszka w rychłe uprzykrzyła,

Wyszedł z nią w pole, kędy Boża Męka była.

Rzekł: – Towarzystwo dotąd z sobą mechmy wzięli,

Póki nas z niego sam Bóg, jak wiesz, nie rozdzieli.

Otoż tu są dwie drodze. On też przy nich stoi.

Idżże ty tą, ja ową, a tak nas rozdwoi!"

Co się nie chciał spowiadać, iż się żona spowiedała

Jeden, co miał złą żonę, spowiedać się przyszedł.

Mnich do niego z postawą z zakrystyjej wyszedł.

Rzekł mu, iż: "– Wasza pani teraz też tu była,

A na świętej spowiedzi wszytko wyliczyła."

Ten rzekł: "– Już się mnie, księże, spowiedać nie trzeba.

Wszytko ta wywołała pewnie, jako trzeba,

Na mię i na są siady, i by co wiedziała –

I na Boga, to mi wierz, żeć by powiedziała."

Co żonę chciał z okrętu wyrzucić

Na okręcie, kiedy się morze zaburzyło,

Ciężkie rzeczy wymiotać, aby się ulżyło,

Z okrętu rozkazano. Jeden, żonę wziąwszy,

Począł ją pilnie dźwigać, w suknią uwinąwszy.

I Ona kiedy wrzeszczała, poczęli go karać,

Pytając: "– Cożeż to chciał, zły łotrze, udziałać?"

Ten rzekł: "– Gdy co cięższego chcemy mieć na pieczy,

Ja na się żadnej nie mam nigdy cięższej rzeczy."

Jako żona na pogrzebie omdlała

Kiedy pana grzebiono, pani narzekała:

"– Czegożem ja, sirota nędzna, doczekała!"

Kiedy ją hamowali, tu się wydzierała,

A gdy go w grób kładziono, na ziemi leżała.

Potym, gdy grób zakryto, sąsiadek pytała:

"– Coż się wam zda? Dobrzem li tak była omdlała?

Rada bym była lepiej, wieręm nie umiała.

Przebóg, wystrzec mię było, bom w tym nie bywała."

Sługa co się po łaźni przesypiał

Sługa słyszał, iż pana tak doktor nauczał,

Aby zawżdy po łaźni maluczko się przespał.

W niedzielę pan z kościoła przydzie, aż śpi sługa,

Więc go kijem, mówiąc mu: "– Wszak dosyć noc długa!"

Ten rzekł: "– Panie, słyszałem, iż doktor po łaźni

Kazał się wam przesypiać. Ten ludźmi nie błaźni.

A jam się mył we śrzodę – zapomniałem tego,

Abych się był kęs przespał dla zdrowia lepszego."

Tatarzyn mszej słuchał

Tatarski poseł przy mszy trefił się w kościele.

Dziwował się, iż popów a świec było wiele.

Pytali go: "– Coż ci się nasze nabożeństwo

Spodobało?" Rzekł: "– Wszytko jakoby szaleństwo."

A to nawięcej ganił, iż wszyscy gotują,

Jako by mieli co jeść, k stołu przysługują,

A jeden je i pije, a drugim nie da nic:

"– Nie chciałbym ja u niego nigdy na tej czci być."

Figliki

Spis treści

Okładka Karta tytułowa Mecenas Figliki Co rym pisał: "Nie umiem" Baba, co w Pasyją płakała Błazen, co głodem chciał zamku dobyć Błazen szczukę zastawił Co ich żaden rozłączyć nie miał, jedno Bóg Co się nie chciał spowiadać, iż się żona spowiedała Co żonę chciał z okrętu wyrzucić Jako żona na pogrzebie omdlała Sługa co się po łaźni przesypiał Tatarzyn mszej słuchał Karta redakcyjna

Darmowe książki «Figliki - Mikołaj Rej (biblioteka na txt) 📖» - biblioteka internetowa online dla Ciebie

Uwagi (0)

Nie ma jeszcze komentarzy. Możesz być pierwszy!
Dodaj komentarz