Der Zweite Weltkrieg begann im Jahre 1939 mit der Aggression zweier totalitärer Mächte gegen Polen. Am 1. September 1939 griff das Deutsche Reich an. Gut zwei Wochen später, am 17. September, die Sowjetunion. Die deutsch-sowjetische Zusammenarbeit leitete die Katastrophe ein, welche die Geschichte Polens auf eine nicht wiedergutzumachende Weise umpflügte. Nur für Westeuropa brachte das Kriegsende eine neue Periode der Freiheit. Polen dagegen trug es eine neue Periode der Versklavung unter

The Second World War began in 1939 with the aggression of two totalitarian powers against Poland. On 1 September 1939, the country was attacked by the German Reich, and on 17 September 1939 Soviet Union joined in the assault. The German–Soviet military cooperation precipitated a disaster which left deep scars on the history of Poland. The end of war brought a new time of freedom to Western Europe only, while Poland’s lot was subjugation under the Soviet heel. Despite the painful experience,

II wojna światowa zaczęła się w roku 1939 od agresji dwóch totalitarnych potęg na Polskę. 1 września 1939 r. zaatakowała ją Rzesza Niemiecka. Po kilkunastu dniach – 17 września – Związek Sowiecki. Niemiecko-sowiecka współpraca militarna stała się początkiem kataklizmu, który w sposób nieodwracalny przeorał historię Polski. Zakończenie wojny tylko Europie Zachodniej przyniosło nowy okres wolności, natomiast Polsce – nowy okres zniewolenia pod dominacją sowiecką. Mimo ciężkich doświadczeń

Oddział partyzancki „Wiarusy” stanowił po 1947 r. najsilniejszą i najbardziej aktywną grupę zbrojnego podziemia w ówczesnym województwie krakowskim. W jego szeregach walczyło na przestrzeni trzech kolejnych lat kilkudziesięciu żołnierzy, związanych podczas okupacji niemieckiej zarówno z AK, jak i z konspiracją ludową oraz narodową – w większości dawnych partyzantów zgrupowania „Błyskawica” dowodzonego przez Józefa Kurasia „Ognia”. Pomimo zakrojonych na szeroką skalę obław i akcji

Wyrazem zaufania i docenienia jego zdolności żołnierskich było powierzenie mu funkcji adiutanta Józefa Kurasia „Ognia”. W końcu, w ostatnim okresie walki z komunistami, Ludzia dowodził kilkuosobowym oddziałem partyzanckim. Pseudonim „Harnaś” stał się głośny, a kryjący się pod nim człowiek – nieuchwytny. Ośmiokrotnie ranny, zawsze wychodził cało z opresji. Dopiero prowokacja Urzędu Bezpieczeństwa, urządzona latem 1949 r., doprowadziła do jego ujęcia, skazania na śmierć i zamordowania na

25 września 1938 r. Kuraś został przeniesiony do rezerwy i powrócił do rodzinnego Waksmundu. W przededniu wybuchu wojny uczestniczył jeszcze w dodatkowych ćwiczeniach wojskowych, a 24 sierpnia 1939 r. został zmobilizowany i wcielony do szeregów 1. Pułku Strzelców Podhalańskich z Nowego Sącza. Od 1 września 1939 r. przyszły partyzant walczył w stopniu kaprala w wojnie obronnej Polski. Wraz z całym 1. PSP bronił granic Polski przed najazdem wojsk niemieckich i słowackich na południowym odcinku

Historia gorącego przełomu Grudzień ‘70 / Styczeń ‘71 to nie wędrówka od daty do daty, od faktu do faktu. Ale przede wszystkim zastanawianie się i wnioskowanie autora nad społeczeństwem Szczecina (a przede wszystkim nad stoczniowcami) i nad gestami władzy partyjno-państwowej postawionej w obliczu krwawego i zaciętego konfliktu negującego tezę o socjalizmie jako najszczęśliwszym etapie istnienia ludzkości. (…) Jest zatem Krasucki analitykiem kondycji społecznej przede wszystkim. Wgłębia się w

Krystyna Barchańska-Wardęcka wspomina, jaki był jej syn, co go pasjonowało, o czym marzył i w jakich okolicznościach zaangażował się w walkę po stronie „Solidarności” w pierwszych miesiącach stanu wojennego. Szczegółowo opowiada o przeprowadzonej na wzór Armii Krajowej brawurowej akcji Emila i jego kolegów na pomnik Dzierżyńskiego na placu Dzierżyńskiego (dziś Bankowym) w Warszawie, o aresztowaniu, esbeckich przesłuchaniach, rozprawach w sądzie, represjach i o tragicznych wydarzeniach nad