In 1990, when the supposition that the Soviet authorities also murdered prisoners of war from the camps in Starobelsk and Ostashkov was confirmed, the notion started to take on the meaning of the massacre of Polish prisoners of war from three camps: in Kozelsk, Starobelsk and Ostashkov. Thus, the term broke away from the specific place of events and took on a symbolic character, connected with the extermination of Polish prisoners of war in the USSR in general. The final shaping of the notion

Chmielowski walkę o wolną Polskę rozpoczął już w 1943 r., gdy jako ochotnik wstąpił do oddziału Gracjana Fróga „Szczerbca”. Z 3. Wileńską Brygadą AK przeszedł cały szlak bojowy. Za męstwo został odznaczony Krzyżem Walecznych. Gdy w 1944 r. Wileńszczyznę podbili Sowieci, „Rekin” (gdy leżał ranny w szpitalu) został aresztowany i wywieziony w lipcu do Kaługi. Zdołał zbiec z niewoli i w maju 1945 r. dotarł do Białegostoku. Europa wtedy świętowała zakończenie wojny. Chmielowski 9 maja wstąpił do 5.

Ksiądz Feliks Bolt swoje życie poświęcił nie tylko duszpasterstwu, zaangażował się także w działalność w organizacjach, instytucjach i stowarzyszeniach świeckich na Pomorzu. Był m.in. jednym z założycieli spółki „Kupiec” i towarzystwa akcyjnego „Bazar”, pełnił funkcję wiceprezesa i sekretarza Centralnego Towarzystwa Rolniczego dla Prus Zachodnich, w latach 1906–1915 piastował stanowisko wiceprezesa, a potem prezesa Rady Nadzorczej Banku Ludowego w Kowalewie Pomorskim. Wszystkie te inicjatywy

Wacław Jurgoński urodził się 1 października 1881 r., zmarł 2 czerwca 1956 r. w wieku 75 lat. Był rolnikiem, ukończył szkołę podstawową. Ożenił się z Koletą Pomorską, z którą miał sześcioro dzieci: Romualda, Janinę, Zenona, Annę, Czesławę i najmłodszą Cecylię. Ostatnie z nich zmarły w 2016 r. Początkowo miał gospodarstwo w Strzyżewie Kościelnym (k. Gniezna), a następnie przeprowadził się (ok. 1922 r.) do miejscowości Ławki (gmina Trzemeszno), z rodziną zamieszkał w domu, w którym wcześniej

Publikowany tom zawiera wystąpienia prezesa Instytutu Pamięci Narodowej Janusza Kurtyki oraz jego najbliższych współpracowników – dyrektorów niektórych pionów – na posiedzeniach Sejmu i Senatu RP, a także komisji sejmowych i senackich w latach 2005–2010. Pominięto te posiedzenia, na których rozpatrywano punkty związane z działalnością Instytutu bądź w których przedstawiciele IPN brali udział na zaproszenie różnych komisji, ale prezes Kurtyka w nich nie uczestniczył lub nie zabierał głosu. Nie

W 1990 r., kiedy potwierdziły się przypuszczenia, że władze sowieckie wymordowały także jeńców z obozów w Starobielsku i Ostaszkowie, pojęcie to zaczęło oznaczać zbrodnię na polskich jeńcach wojennych z trzech obozów: w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie. Oderwało się zatem od konkretnego miejsca wydarzeń i nabrało charakteru symbolicznego, związanego z eksterminacją polskich jeńców w ZSRS w ogóle. Ostateczne uformowanie się pojęcia zbrodni katyńskiej przyniósł rok 1992, kiedy poznaliśmy

Rozkaz został wykonany przez służbę bezpieczeństwa – NKWD, w kwietniu i maju 1940 r. Wszystkich egzekucji dokonywano poprzez strzał w tył głowy, a ciała zakopywano w zbiorowych grobach w lasach, tak aby wszystko utrzymać w tajemnicy. Prawda o zbrodni była zakazana we wschodniej Europie aż do końca trwania komunizmu. Dopiero 30 lat temu, w 1990 r., Związek Sowiecki ostatecznie przyznał się do winy. Mimo ogromnego wysiłku polskich historyków nadal niektóre aspekty ludobójstwa z 1940 r. są

Stefan Balicki „Bylina” (1922-1949) jako nastoletni chłopiec bronił Warszawy w 1939 r. W czasie II wojny światowej działał w konspiracji koło Krosna. Gdy te tereny zostały zajęte przez Armię Czerwoną, wstąpił do Ludowego Wojska Polskiego. Walczył o Kołobrzeg, Wał Pomorski, został ciężko ranny podczas przeprawy przez Odrę. Po wojnie osiedlił się na Dolnym Śląsku, lecz gdy komuniści zaostrzyli represje wobec przeciwników sowietyzacji Polski, pojechał na Sądecczyznę i przyłączył się do