Hieronim Coignard był katolickim duchownym oraz profesorem krasomówstwa w kolegium Beauvais, późniejszym m.in. sekretarzem katedry. Był bardzo płodnym pisarzem i zostawił wiele rękopisów niewydanych przed jego tragiczną śmiercią. Jego dorobek został przekazany jednemu z jego uczniów, spisał on również wspomnienia o Coignardzie, jednak została ona przejrzana i opublikowana dopiero przez Anatole'a France'a. Poglądy księdza Hieronima Coignarda to traktat filozoficzno-moralny z 1893 roku, ubrany w

Manekin trzcinowy to powieść autorstwa Anatole'a France'a wydana w 1897 roku, będąca drugą częścią cyklu Historia współczesna. Jej główny bohater, pan Bergeret, przeżywa kryzys. Nie jest zadowolony ze swojego życia — czuje się niekochany przez żonę i dzieci, praca naukowa przestaje dawać mu satysfakcję. To poczucie bezsensu przywiedzie go na kres małżeństw i pozwoli zaznać życia z mniejszą liczbą zobowiązań, bogatego w intelektualny ferment, możliwości snucia refleksji na bieżące tematy

Bohaterem tego zbioru wierszy Agnieszki Frączek jest pewien mały żółw (mały, choć ma sto lat, ale u żółwi już tak jest). Jest bardzo ciekawy świata. Wprost nie może usiedzieć w miejscu. Dlatego zwą go Żółw Wiercipięta. Odwiedza psa, kota, wiewiórkę i hipopotama, i… Kogo jeszcze? Sprawdźcie sami. Żółw Wiercipięta i inne zwierzęta to propozycja dla naszych najmłodszych czytelników. Agnieszka Frączek w przystępny sposób zaznajamia ich z charakterystycznymi dla języka polskiego określeniami i

Tomik Wiersze o fryzjerach z 1994 roku to debiut książkowy Darka Foksa. Poeta i krytyk Karol Maliszewski swój szkic o tej książce zatytułował Ma oko, trochę czytał i jest cwany. Sam Foks komentował zaś swój debiut tak: „Być może jestem trochę przewrotnym człowiekiem, być może przewrotne są moje wiersze czy ich tytuły, ale nawet jeśli tak, to nie widzę w tym nic złego”. Widać stąd, że debiutancka książka reprezentuje już „dojrzałą”, „docelową” dykcję Foksa.

„Kuszenie św. Antoniego”, określane jako dramat, poemat prozą lub powieść, wyróżnia się nie tylko syntezą form. Dla Flauberta było to „dzieło całego mojego życia”. Pracował nad nim przez ćwierć wieku, od pierwszej, naznaczonej pesymizmem wersji, ukończonej w roku 1849, po trzecią i ostateczną, opublikowaną w roku 1874. Powstały tekst równie jak obrazy fascynuje bogatą i żywą wizją pokus, z jakimi mierzy się pustelnik. Przewijający się przed Antonim oszałamiający korowód przedstawicieli

Perspektywa, w jakiej mieści się ta książka, wyznaczana jest przez dwa zdania z tytułowego wiersza: „Lekko mieszkamy na wydechu świata” oraz „Przyszłam tu, żeby oddychać”. Błędem byłoby jednak spodziewać się w Tlenie wyłącznie patosu. Autorka potrafi ironizować na temat problemów współczesności, dziwić się paradoksom nauki czy komentować ludzkie uczucia. W żadnym momencie nie rezygnuje jednak z pisania o relacji między człowiekiem a przyrodą.

Gdy świat dostrzega wreszcie nadmierne uwikłanie w postęp ikonsumpcjonizm, a zmiany klimatyczne stają się coraz bardziejodczuwalne, temat dekompozycji oraz powrotu do dzikości staje sięwiodący w sztuce i nauce. W osadzonej w tych realiach codzienności iwspomnieniach bohaterki to jednak nie wrażliwość artystyczna ani teorienaukowe, a cielesność, erotyka, relacja i wolność grają pierwszeskrzypce. Opowiadanie Julii Fiedorczuk cechuje oniryzm i melancholia. Prekursorkaekopoetyki w literaturze