Adolf Pilch, używający pseudonimów „Pistolet”, „Góra” i „Dolina”, przeprowadzając konspiracyjne i powstańcze akcje, oprócz odwagi i bohaterstwa, zawsze brał pod uwagę również bezpieczeństwo swoich podkomendnych oraz unikanie niepotrzebnych strat. Dzięki słusznym decyzjom był szanowany przez swoich żołnierzy za rozwagę i nieszafowanie bez potrzeby krwią braci partyzantów. Marian Podgóreczny „Żbik” wypowiedział taką opinię o swoim dowódcy: „Będę wyrazicielem woli wszystkich Pana podkomendnych,

Biografia duchownego w pełni uwzględniająca jego zasługi dla niepodległości Polski oraz zawierająca informację o jego śmierci w katowni NKWD mogła ukazać się dopiero po 1989 r.; wtedy też zainicjowano w różnych formach upamiętnienie osoby ks. Panasia, m.in. wznawiając jego wspomnienia z czasów służby w Legionach Polskich. W setną rocznicę odzyskania niepodległości Polski w Odrzykoniu – rodzinnej miejscowości ks. Józefa Panasia – uroczystość upamiętniającą rozpoczęto mszą świętą w intencji

2 lutego 1943 r. w więzieniu Plötzensee w Berlinie w swoją ostatnią drogę wyruszył Stanisław Leon Jeute – warszawski luteranin, członek Obozu Narodowo-Radykalnego, szef Wydziału „Zachód” Oddziału II Organizacji Wojskowej Związku Jaszczurczego i II zastępca szefa Oddziału II Komendy Głównej Organizacji Wojskowej Związku Jaszczurczego, czyli wywiadu. Wywiadu, który podczas II wojny światowej sprawił Niemcom poważne kłopoty. Wywiadu, który był tak dobrze zorganizowany i tak bardzo skuteczny, że

Należał do pokolenia wychowanego w niepodległej Polsce, które znowu miało walczyć zbrojnie o wolność, a po wojnie – o dusze młodych. Od początku okupacji czynny w działalności konspiracyjnej, przez cały okres powstania warszawskiego na pierwszej linii. Jeniec niemiecki, uczestnik marszu śmierci w 1945 r. Po wyzwoleniu tworzył harcerstwo na terenie Niemiec okupowanych przez zachodnich aliantów. Wolność przyniosła dylemat – czy pozostać na Zachodzie, jak wielu to uczyniło, czy wracać do kraju,

Urodził się i dorastał w zaborze austriackim. Młode lata spędził na froncie I wojny światowej, służąc pod rozkazami cesarza austro-węgierskiego. Jego trud i cierpienie nie poszły jednak na marne – na mapy świata powróciła Polska, a zdobyte doświadczenie przydało się w dalszych walkach: podczas obrony Lwowa, wojny z bolszewikami w 1920 r. czy kampanii wrześniowej 1939 r. W nich wszystkich odznaczył się męstwem i ofiarnością. Przyszło mu za to zapłacić najwyższą cenę – podzielił los ponad

Broszura przedstawia szczegóły wychowania patriotycznego przyszłego generała, zdobywania przezeń wykształcenia, kolejne etapy kariery wojskowej, a także jego aktywność społecznikowską. Ukoronowaniem tych działań jest Błękitna Armia i zaślubiny Polski z morzem, a następnie Armia Ochotnicza. Jest też mowa o niełatwym okresie dwudziestolecia międzywojennego i późniejszym życiu na uchodźstwie.

Jan Koziatek był przewodniczącym Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność” w Stoczni Gdańskiej. Zatrzymany po 13 grudnia 1981 r., prawie rok spędził w ośrodku odosobnienia w Strzebielinku.

Do dziś nie wiadomo, gdzie komuniści pogrzebali ciała „Igły” i większości jego żołnierzy. Aby uczcić ich ofiarę, dzięki staraniom Fundacji „Pamiętamy” w 2001 r. odsłonięto w centralnym punkcie Radomia pomnik poświęcony żołnierzom Związku Zbrojnej Konspiracji, w tym Tadeuszowi Zielińskiemu i jego podkomendnym. Przeszło dekadę później, 7 kwietnia 2012 r., w Dzierzkówku Starym w gminie Skaryszew odsłonięto kolejny monument upamiętniający żołnierzy oddziału ppor. Zielińskiego. Na tablicy