Rodzina Grabskich herbu Dołęga pochodziła z Grabi pod Gąbinem na południe od Płocka. Według tradycji rodzinnej jeden z Grabskich w 1648 r. podpisał elekcję króla Jana Kazimierza, inni przodkowie walczyli ze Szwedami pod Kircholmem w 1605 r., z Kozakami pod Piławcami w 1648 r., a potem w armii Księstwa Warszawskiego w bitwach pod Raszynem w 1809 r., Libawą i Gdańskiem oraz powstaniu listopadowym – pod Rudką i Ostrołęką. Ojciec rodzeństwa – Antoni Grabski – był początkowo właścicielem majątku

Przez następne miesiące liczni działacze związkowi z Gorzowa i ich zwolennicy, niepogodzeni z użyciem siły w rozwiązywaniu problemów politycznych kraju, podejmowali próby oporu, które jednak szybko były likwidowane przez Służbę Bezpieczeństwa. *** Demonstracja z 31 sierpnia była najbardziej spektakularnym przejawem działalności opozycyjnej w okresie od wprowadzenia stanu wojennego aż do roku 1989. Z jednej strony ukazała słabość władz i poparcie dla „Solidarności”, z drugiej jednak strony

Podporządkowana władzom Centralna Rada Związków Zawodowych, mimo iż była organizacją masową, nie reprezentowała robotników, de facto pełniła funkcje polityczne. Wprawdzie organizacje partyjne w zakładach pracy wciąż miały się dobrze, a robotnicy nie tylko zapisywali się do partii, ale nawet uczestniczyli w kompromitujących masówkach, np. potępiających w 1976 r. „warchołów z Ursusa i Radomia”, działania te jednak coraz rzadziej były dobrowolne. Konsumpcyjny optymizm z początku „dekady Gierka”

Wieloletni dyrektor warszawskiego ZOO, Jan Żabiński, to bez wątpienia zasłużona postać polskiej nauki. Wykonał ogromną pracę, popularyzując zoologię wśród młodych ludzi, a wielu rodaków wciąż pamięta jego zaprawione szczyptą humoru pogadanki radiowe dotyczące życia zwierząt. To również swoją działalnością Żabiński przyczynił się do przywrócenia żubrów naturalnemu środowisku w Puszczy Białowieskiej. Jednak niewiele osób wie, że ten sam człowiek walczył w wojnie polsko-bolszewickiej, podczas II

Jako duszpasterze obaj bracia czynnie zaangażowali się w walkę powstańczą i plebiscytową. Ksiądz Jan brał w tym czasie udział w wojnie polsko-bolszewickiej i mimo odniesionych ran stanął na czele tzw. grupy dziergowickiej walczącej w III powstaniu śląskim. Uczestniczył także w tworzeniu Polskiej Organizacji Wojskowej na Górnym Śląsku. Podczas II wojny światowej był kapelanem polskich wojsk na Zachodzie oraz na Bliskim Wschodzie. Walczył w obronie Tobruku jako kapelan Samodzielnej Brygady

Takie właśnie są dzieje Kazimiery Gutkowskiej, urodzonej w 1922 r. w Hucie Stepańskiej. Po pięciu miesiącach małżeństwa Ukraińcy zabijają jej męża – zostaje po nim nazwisko i pseudonim „Wdowa”. Wkrótce traci dom. Walczy w szeregach oddziału kapitana cichociemnego Władysława Kochańskiego „Bomby”, następnie jako sanitariuszka w 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty Armii Krajowej rusza ku odsuwającej się na zachód Polsce. Gdy jej koledzy, aresztowani przez sowieckie NKWD i polskie UB, trafiają do

Przez ponad sześćdziesiąt lat jej życie było związane z Górnym Śląskiem – patriotka polska, propagatorka języka polskiego i kultury polskiej na terenach włączonych do macierzy po powstaniach śląskich i plebiscycie. Niezwykle skromna, mocno wyczulona na krzywdę ludzką, biedę i nierówności społeczne. Jej program wychowawczy mieścił się w dwóch słowach: Bóg i Ojczyzna. Decyzja o przyjęciu posady nauczycielki na Górnym Śląsku była równoznaczna z rezygnacją z małżeństwa i własnej rodziny (na tym

Jan Zieliński „Wojtek” był jednym z najważniejszych działaczy Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” w Inowrocławiu. Dorastał w patriotycznej rodzinie, dzięki czemu już w dzieciństwie aktywnie uczestniczył w życiu organizacji paramilitarnych. Uzyskane wówczas umiejętności wykorzystał w działalności konspiracyjnej podczas II wojny światowej. Pomimo bolesnych doświadczeń – śmierci matki i rozłąki z ojcem – nie rezygnował ze swoich marzeń o wolnej Polsce. Wyrazem jego