31 sierpnia 1982 r. w Gorzowie Wielkopolskim, Dariusz Aleksander Rymar (darmowa czytelnia online .PDF) 📖

Przez następne miesiące liczni działacze związkowi z Gorzowa i ich zwolennicy, niepogodzeni z użyciem siły w rozwiązywaniu problemów politycznych kraju, podejmowali próby oporu, które jednak szybko były likwidowane przez Służbę Bezpieczeństwa.

***

Demonstracja z  31 sierpnia była najbardziej spektakularnym przejawem działalności opozycyjnej w okresie od wprowadzenia stanu wojennego aż do roku 1989. Z jednej strony ukazała słabość władz i poparcie dla „Solidarności”, z drugiej jednak strony okazało się, iż aparat przymusu, jakim dysponowały władze, był na tyle silny, iż bez trudu mógł sobie poradzić z jawnymi formami oporu. Nakładały się na to drakońskie wyroki na uczestników zajść. Spowodowały one zniechęcenie do jawnych form oporu, który od tej pory ograniczał się jedynie do stosunkowo nielicznych osób. Już w kilkanaście dni po demonstracji – 13 września – znów pod katedrą zebrało się ok. 200–300 osób, które jednak szybko się rozeszły. Opór w regionie gorzowskim był jednak kontynuowany w latach następnych.