Autorzy artykułów zamieszczonych w pracy podjęli kwestię standaryzacji opisu archiwalnego, korzystając przede wszystkim z doświadczeń metodycznych. Z jednej strony omówiono problemy dotyczące ustalenia priorytetów w działalności merytorycznej archiwów, związki standaryzacji i digitalizacji czy też potrzeby traktowania użytkownika jako ważnej części systemu informacji archiwalnej. Z drugiej strony zwrócono uwagę na możliwości rozbudowy polskiego standardu FOPAR, przykłady i zakres standaryzacji

Drugi tom serii wydawniczej Symposia Archivistica zawiera prace będące wynikiem sesji zorganizowanej w dniach 27–28 października 2014 r. na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie przez dr Annę Żeglińską, dr. hab. Waldemara Chorążyczewskiego – prof. UMK i dr. Rafała Leśkiewicza – dyrektora Biura Udostępniania i Archiwizacji Dokumentów Instytutu Pamięci Narodowej w Warszawie. Było to trzecie sympozjum z cyklu poświęconego teoretycznym problemom archiwistyki, w szczególności problemom

Dnia 28 października 2014 r., po zakończeniu obrad sympozjum poświęconego komputeryzacji i digitalizacji w archiwach, grono organizatorów i uczestników postanowiło zainicjować serię wydawniczą obejmującą materiały wszystkich cyklów sympozyjnych. Ustalono tytuł serii: Symposia Archivistica, powołano Radę Naukową w składzie której znaleźli się: dr Jerzy Bednarek, dr hab. Waldemar Chorążyczewski, dr Rafał Leśkiewicz, dr Paweł Perzyna, dr Agnieszka Rosa, prof. Bohdan Ryszewski, dr Anna Żeglińska.

Na polskim lecie od 77 lat odznacza się tragiczna rocznica. 1 sierpnia Polacy zatrzymują się, by choć chwilą refleksji wspomnieć Powstańców Warszawskich, którzy oddali życie, podejmując powstanie zbrojne przeciwko Niemcom. Nikt nie ma wątpliwości, że było to pokolenie pod każdym względem wyjątkowe. Tym bardziej dotkliwie odczuwamy jego stratę. Głos tych, którzy przeżyli do dziś, przekonuje nas, że nie mogli inaczej postąpić. Pamiętajmy, że było to pierwsze pokolenie

W odradzającej się Rzeczypospolitej Mińsk Mazowiecki przyjął w gościnę kawalerzystów 7 Pułku Ułanów Lubelskich. Żołnierze w krótkim czasie stali się częścią mińskiej społeczności. Obecność Wojska Polskiego wpłynęła pod wieloma względami na dynamiczny rozwój miasta. Gwarantowała jego bezpieczeństwo, budowała także poczucie tożsamości narodowej, patriotyzmu. Dlatego po upływie wieku od tamtych wydarzeń można śmiało stwierdzić, że polskie wojsko to także korzenie

Systemy totalitarne mają zawsze księgi słów zakazanych. Terror obejmuje bowiem także swym zasięgiem zagłuszanie sumień. W PRL jednym z takich słów był „Katyń”. Cisza miała ukryć sprawców i przyczynić się do zapomnienia ofiar. Cisza miała także zasłonić pierwsze polsko-sowieckie przymierze „w imię kłamstwa”, zawarte nad grobami ofiar. Sowieci uwikłali Polaków w mit tej zbrodni. Na tyle skutecznie, że ciąży on do dziś zarówno w historii między narodami, jak i stanowi wielką zadrę w naszej

70 lat temu komuniści zamordowali oficerów stojących na czele IV Zarządu Głównego Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość". Była to organizacja, która w 1945 roku wzięła na siebie ciężar zjednoczenia różnych środowisk patriotycznych. Miała gwarantować przetrwanie polskiej tradycji niepodległościowej, mimo konsekwentnie i brutalnie wprowadzanej sowietyzacji Polski. WiN był w zasadzie ostatnią nadzieją Polaków, że polskie państwo trwa, co prawda wciąż w podziemiu, ale też w łączności z

W dniu wybuchu I wojny światowej, realna wydawała się co najwyżej autonomia Polski u boku zwycięskiego zaborcy. W ciągu czterech lat sytuacja zmieniła się diametralnie, między innymi za sprawą upadku carskiej Rosji. Kiedy latem 1918 roku koalicja państw centralnych zaczęła coraz wyraźniej chylić się ku upadkowi, wśród Polaków zapanowało przeświadczenie, że niebawem mogą nastąpić wydarzenia, które pozytywnie wpłyną na sprawę polską, zwłaszcza że we Francji od jesieni 1917 roku formowana była