Wiersze z tomu Orinoko zakorzenione są w kobiecym doświadczeniu biograficznym. Poetka opisuje studencką tułaczkę po stancjach i akademikach, z każdego miejsca czyniąc interesujący punkt obserwacyjny. Parę dłuższych wierszy poświęca też swoim rodzicom i dziadkom. Komentując tę książkę, Karol Maliszewski pisał o „przenikaniu się anegdoty i tajemnicy”.

Drugie dotknięcie to tom poetycki Mariusza Grzebalskego z 2001 roku. W paradoksalny sposób opisywał go Piotr Śliwiński: „Grzebalski jest łudząco podobny do wielu swoich rówieśników. Łudząco, gdyż jego poezję od samego początku, i z każdym tomem coraz bardziej, wyróżnia wielojęzyczność i wszechstronność”. I rzeczywiście w książce współwystępują tryby realistyczny i metaforyczny, melancholijny i ironiczny.

Opowiadanie Artura Gruszeckiego (1852–1929) o odważnym chorążym Macieju Dzierzbickim, który dzielnie staje w obronie swojej córki Anielki, nie godząc się na oddanie jej ręki niemieckiemu grafowi. „W podziemiach ruin” to interesująca opowieść, którą czyta się łatwo, lekko i przyjemnie, niewymagająca podjęcia wysiłku intelektualnego. Tak też oceniano całą twórczość Gruszeckiego — zgrabne stylistycznie utwory, niejednokrotnie publikowane w odcinkach w prasie codziennej, dostarczały ówczesnym

W roku 1890 wybuchła „gorączka brazylijska”: za morze wyruszyły tysiące chłopów z przeludnionych wsi Galicji i Królestwa Polskiego. Wzmożona emigracja, trwająca do wybuchu pierwszej wojny światowej, budziła w kraju skrajne oceny. Krążyły trudne do sprawdzenia opowieści o ziemi rozdawanej darmo przez rząd Brazylii, o obfitości natury i płodności miejscowych gruntów, zapewniającej wygodne życie bez trudów uprawy. Obraz rajskiej krainy roztaczali zarabiający na pośrednictwie werbownicy, ale też

Jak wiadomo, zające to szybkie stworzenia, ale co można powiedzieć o jeżach? Na pewno to, że mają krótkie łapki i nie są najlepszymi biegaczami. Tak przynajmniej myślał zając, zakładając się z jeżem o złotą monetę. Nie wziął pod uwagę innych cech kolczastego znajomego, ani tego, jak bardzo w wyścigach pomocne mogą być żony. Kinder- und Hausmärchen, w Polsce nazywane najczęściej baśniami braci Grimm, to legendy i podania ludowe, zebrane przez Jacoba i Wilhelma Grimmów, XIX-wiecznych

Jak zostać doktorem? Okazuje się, że czasem wystarczy abecadło, dobre ubranie, szyld z hasłem „Jestem doktór wszechwiedzący” i dużo, ale to naprawdę dużo szczęścia. Dobrze też nosić nazwisko przypominające nazwę potrawy. Tylko tyle, a do osiągnięcia wszechwiedzy nie będzie już potrzebna żadna wiedza. Kinder- und Hausmärchen, w Polsce nazywane najczęściej baśniami braci Grimm, to legendy i podania ludowe, zebrane przez Jacoba i Wilhelma Grimmów, XIX-wiecznych językoznawców. Zbiór, nierzadko