Odyseja - Homer (czy można czytać książki w internecie za darmo .txt) 📖
Krótki opis książki:
Epos traktujący o przeprawach Odysa. Bohatera poznajemy po latach tułaczki, powrót do królestwa utrudnia mu Posejdon, kierujący się zemstą za oślepienie syna.
Bóstwem czuwającym nad losem postaci jest Atena. Podczas gdy Odyseusza więzi nimfa Kalypso, Telemach zmaga się z zalotnikami swej matki Penelopy. Ta, nie chcąc wychodzić ponownie za mąż, obiecała wybrać męża po utkaniu dla starego ojca Odysa całun — miała tkać go przez kilka lat w dzień i pruć w nocy. Telemach z towarzyszami wyrusza na poszukiwania ojca. Kalypso, decyzją bogów, uwalnia Odyseusza, który wypływa z wyspy na tratwie. Trafiwszy do kraju Feaków, zyskuje szacunek króla Alkinoosa, tam w trakcie biesiady opowiada swoją historię i to, jak zabił Polyfema, syna Posejdona. Odys powraca na Itakę i dociera do zagrody świniopasa w postaci starego żebraka. Właśnie u Eumajosa dochodzi do spotkania ojca z synem, który powraca z wyprawy. Wspólnie omawiają plan zemsty na zalotnikach Penelopy.
Przeczytaj książkę
Podziel się książką:
- Autor: Homer
- Epoka: Starożytność
- Rodzaj: Epika
Czytasz książkę online - «Odyseja - Homer (czy można czytać książki w internecie za darmo .txt) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Homer
[przypis edytorski]
328. z wikla — dziś popr.: z wikliny. [przypis edytorski]
329. łagiew (daw.) — dzban. [przypis edytorski]
330. spyża (daw.) — prowiant. [przypis edytorski]
331. Bootes — gwiazdozbiór Wolarza. [przypis edytorski]
332. Feacy — baśniowy lud żeglarski, przedstawiany jak wyidealizowani Grecy. [przypis edytorski]
333. sierdziście (daw.) — gniewnie. [przypis edytorski]
334. Euros (mit. gr.) — bóg i personifikacja wiatru wschodniego. [przypis edytorski]
335. Notos (mit. gr.) — bóg i personifikacja wiatru południowego. [przypis edytorski]
336. Zefir (mit. gr.) — bóg i personifikacja wiatru zachodniego. [przypis edytorski]
337. Boreasz (mit. gr.) — bóg i personifikacja wiatru północnego. [przypis edytorski]
338. wały (daw.) — fale. [przypis edytorski]
339. Leukotea (mit. gr.) — ubóstwiona smiertelniczka (Ino), przynosząca po burzy dobrą pogodę. [przypis edytorski]
340. Ino (mit. gr.) — bóstwo morskie, córka Kadmosa. [przypis edytorski]
341. Kadmos mit. gr. — heros, założyciel Teb, brat porwanej przez Zeusa Europy, ojciec Semele, matki Dionizosa. [przypis edytorski]
342. wżdy (daw.) — przecież, jednak. [przypis edytorski]
343. udar — tu: uderzenie, cios. [przypis edytorski]
344. Ajgaj — dwa miasta o tej nazwie były ośrodkami kultu Posejdona. [przypis edytorski]
345. li (daw.) — tylko. [przypis edytorski]
346. jedno (daw.) — tylko. [przypis edytorski]
347. Amfitryta (mit. gr.) — córka Nereusa, porwana i poślubiona przez Posejdona, władczyni mórz. [przypis edytorski]
348. zabity — tu: zatwardziały. [przypis edytorski]
349. snadź (daw.) — widocznie. [przypis edytorski]
350. kierz (reg.) — krzak. [przypis edytorski]
351. tucza (daw.) — deszcz, ulewa. [przypis edytorski]
352. jąć (daw.) — zacząć. [przypis edytorski]
353. wraz (daw.) — zaraz. [przypis edytorski]
354. Hyperia — z gr. „wysoki kraj”, baśniowa kraina o nieokreślonej lokalizacji. [przypis edytorski]
355. Kyklopowie — mityczny szczep jednookich olbrzymów-ludożerców. [przypis edytorski]
356. Nausitoos — syn Posejdona, boga morza i Peritoi, matki Alkinoosa, króla Feaków. [przypis edytorski]
357. tyn (daw.) — mur. [przypis edytorski]
358. Kery (mit. gr.) — boginie pijące krew poległych. [przypis edytorski]
359. pralnia — tu po prostu miejsce nad rzeką zdatne do prania. [przypis edytorski]
360. czeladź (daw.) — służba. [przypis edytorski]
361. koleśny — tu: na kolach. [przypis edytorski]
362. łagiewka (daw.) — dzbanek a. bukłak. [przypis edytorski]
363. ponik — strumyk. [przypis edytorski]
364. depcąc nogami — prymitywny sposób prania w strumieniu. [przypis edytorski]
365. namiotka (daw.) — woalka a. welon. [przypis edytorski]
366. pustować (daw.) — dokazywać. [przypis edytorski]
367. Artemida (mit. gr.) — dziewicza bogini łuczniczka, opiekunka zwierzyny łownej. Bliźniacza siostra Appollina. Jej strzałom przypisywano nagłą śmierć kobiet. [przypis edytorski]
368. Erymant — Eurymanthos, pasmo górskie w północnej Arkadii na Peloponezie, dziś Olonos. [przypis edytorski]
369. Tajget — zalesione góry na Peloponezie, miejsce akcji mitów o Artemidzie, dziewiczej bogini księżyca i łowów. [przypis edytorski]
370. Leto a. Latona (mit. gr.) — matka Artemidy i Apollina, których ojcem był Zeus. [przypis edytorski]
371. celować (daw.) — przewyższać. [przypis edytorski]
372. nieochajny (daw.) — nieokrzesany. [przypis edytorski]
373. na raku (daw.) — na czworakach. [przypis edytorski]
374. chudoba (daw.) — majątek, zwł. ruchomy, tu: bydło. [przypis edytorski]
375. czyli — czy z partykułą pytajną -li. [przypis edytorski]
376. kibić (daw.) — talia. [przypis edytorski]
377. wiano — za czasów Homera narzeczony wypłacał wiano (hedna) ojcu panny młodej. [przypis edytorski]
378. żertwienny (daw.) — ofiarniczy. [przypis edytorski]
379. Feba, latorośl palmy — kiedy Latona była w ciąży z Zeusem, zazdrosna Hera zabroniła wszystkim ziemiom świata użyczyć jej miejsca dla połogu. Uczyniła to jednak pływająca wyspa Ortygia, na której wyrosła wówczas palma, pod która Latona urodziła Apollina i Artemidę. Od tego czasu wyspa nazywała się Delos. [przypis edytorski]
380. imać (daw.) — chwytać. [przypis edytorski]
381. Zeus (mit. gr.) — najważniejszy z bogów, władca Olimpu, brat Posejdona i Hadesa, syn Kronosa, patronujący zjawiskom na niebie, zwłaszcza piorunom. [przypis edytorski]
382. Kronid (mit. gr.) — przydomek Zeusa (syn Kronosa). [przypis edytorski]
383. sukienka (daw.) — szata. [przypis edytorski]
384. kęs (daw.) — trochę. [przypis edytorski]
385. Lecz się kąpać nie mogę przy was żadnym czołem — sens: wstydzę się przy was kąpać, nie jestem na tyle bezczelny, by to uczynić. [przypis edytorski]
386. wraz (daw.) — zaraz. [przypis edytorski]
387. Hefajstos (mit. gr.) — kulawy bóg-kowal, patron rzemiosł. Wyrabiał misterne przedmioty o niezwykłych właściwościach, głównie dla bogów olimpijskich i bohaterów. [przypis edytorski]
388. niewieście — staropolska liczba podwójna, dziś użyto by tu l. mn.: niewiasty. [przypis edytorski]
389. zabawny (daw.) — tu: zajęty. [przypis edytorski]
390. bojar — tu ogólnie: szlachcic, wojownik. [przypis edytorski]
391. chram (daw.) — świątynia. [przypis edytorski]
392. powinny (daw.) — należny. [przypis edytorski]
393. futor (ukr.) — chutor, gospodarstwo. [przypis edytorski]
394. staje — daw. miara odległości. [przypis edytorski]
395. żak — uczeń, tu ogólnie: chłopak. [przypis edytorski]
396. wielka izba — izba męska, gr. megaron. [przypis edytorski]
397. na stronie (daw.) — z boku. [przypis edytorski]
398. Apejra — prawdop. Epir. [przypis edytorski]
399. cudzy (z ros.) — obcy. [przypis edytorski]
400. kędy (daw.) — gdzie. [przypis edytorski]
401. puszy — popr.: puszy się. [przypis edytorski]
402. lądotrzęs — wywołujący trzęsienia ziemi. [przypis edytorski]
403. trefiony (daw.) — ufryzowany. [przypis edytorski]
404. korabl (ros.) — korab, okręt. [przypis edytorski]
405. dworzec (daw.) — dwór, pałac. [przypis edytorski]
406. Giganci (mit. gr.) — synowie Gai-Ziemi, poczęci z krwi Uranosa, spokrewniony z bogami szczep dzikich olbrzymów, który przegrał walkę o władzę nad światem z bogami olimpijskimi. [przypis edytorski]
407. Feb (mit. gr.) — przydomek Apolla, boga słońca, sztuki, wróżbiarstwa i gwałtownej śmierci, przewodnika dziewięciu muz. [przypis edytorski]
408. smug (daw.) — pole, łąka. [przypis edytorski]
409. Maraton — równina na brzegu Morza Egejskiego. [przypis edytorski]
410. Erechteus (mit. gr.) — heros ateński. [przypis edytorski]
411. w tej dobie (daw.) — w tym momencie. [przypis edytorski]
412. miedny (daw.) — miedziany, tu: brązowy. [przypis edytorski]
413. Hefajstos (mit. gr.) — kulawy bóg-kowal, patron rzemiosł. Wyrabiał misterne przedmioty o niezwykłych właściwościach, głównie dla bogów olimpijskich i bohaterów. [przypis edytorski]
414. rzkomo (daw.) — niby. [przypis edytorski]
415. kaganiec — kaganek. [przypis edytorski]
416. wiośnianki — tu: nowo zawiązujące się grona winogron. [przypis edytorski]
417. niesporo (daw.) — powoli. [przypis edytorski]
418. ponik — strumyk. [przypis edytorski]
419. bojar — tu ogólnie: szlachcic. [przypis edytorski]
420. od Ateny (daw.) — przez Atenę. [przypis edytorski]
421. na ognisku wraz usiadł w popiele — gest oddania się w opiekę bogom domowym. [przypis edytorski]
422. keryks (gr.) — urzędnik publiczny, pośrednik między stronami sporu bądź między ludźmi a bogami, uznawany za nietykalnego; polskim odpowiednikiem byłby herold lub woźny. [przypis edytorski]
423. kruża (poet.) — dzban, czara. [przypis edytorski]
424. obiata (daw.) — ofiara. [przypis edytorski]
425. trosek — dziś popr. forma D.lm: trosk. [przypis edytorski]
426. twarde prządki (mit. gr.) — Parki, przędące nić ludzkiego życia i przecinające ją w momencie śmierci. [przypis edytorski]
427. prażnik (z ros.) — święto. [przypis edytorski]
428. pątnik (daw.) — wędrowiec. [przypis edytorski]
429. gruby (daw.) — nieokrzesany, prymitywny. [przypis edytorski]
430. Giganci (mit. gr.) — synowie Gai-Ziemi, poczęci z krwi Uranosa, spokrewniony z bogami szczep dzikich olbrzymów, który przegrał walkę o władzę nad światem z bogami olimpijskimi. [przypis edytorski]
431. napierać się (daw.) — dopraszać się. [przypis edytorski]
432. rozbit — dziś popr.: rozbitek. [przypis edytorski]
433. przytuszyć (daw.) — przytaknąć. [przypis edytorski]
434. kniahinia (rus.) — księżna, tu: królowa. [przypis edytorski]
435. chiton — starożytny strój grecki, prostokąt płótna spinany na ramionach i z boku. [przypis edytorski]
436. ostrów — wyspa. [przypis edytorski]
437. ambrozyjny — tu: boski (od ambrozji, pokarmu bogów). [przypis edytorski]
438. wieja — wichura. [przypis edytorski]
439. w czas (daw.) — w porę. [przypis edytorski]
440. wżdy (daw.) — przecież, jednak. [przypis edytorski]
441. Eubea — druga co do wielkości z wysp greckich, położona naprzeciw wschodnich wybrzeży środkowej Grecji. [przypis edytorski]
442. Radamantys (mit. gr.) — brat Minosa, wypędzony przez niego z Krety, po śmierci wraz z nim sędzia umarłych. [przypis edytorski]
443. Tityos — syn Zeusa i jego kochanki Elary, cierpiący w Hadesie za próbę zadania gwałtu Latonie. [przypis edytorski]
444. wcale (daw.) — całkiem. [przypis edytorski]
445. sudno (daw.) — łódź, statek. [przypis edytorski]
446. ino (daw.) — tylko. [przypis edytorski]
447. rozłogi (daw.) — rozległe przestrzenie. [przypis edytorski]
448. wystawa — wystający ze ściany domu przedsionek. [przypis edytorski]
449. wywczas (daw.) — wypoczynek. [przypis edytorski]
450. wystawa — wystający ze ściany domu przedsionek. [przypis edytorski]
451. keryks (gr.) — urzędnik publiczny, pośrednik między stronami sporu bądź między ludźmi a bogami, uznawany za nietykalnego; polskim odpowiednikiem byłby herold lub woźny. [przypis edytorski]
452. plac zborny — agora. [przypis edytorski]
453. suplika (z łac.) — prośba. [przypis edytorski]
454. człek zachoży (z ros.) — przybysz. [przypis edytorski]
455. zapadny (z ros.) — zachodni. [przypis edytorski]
456. terem (daw.) — budynek, pałac. [przypis edytorski]
457. skop — wykastrowany baran. [przypis edytorski]
458. forminga — cytara, staroż. instrument strunowy. [przypis edytorski]
459. spór Odyseja z Achillem Pelidą — Agamemnon otrzymał wyrocznię, że zdobędzie Troję, gdy najlepsi z Achajów zaczną się kłócić. Raz przy uczcie Achilles stwierdził, że Ilion można zdobyć tylko męstwem, a Odyseusz, że podstępem. Wymiana zdań doprowadziła do kłótni. [przypis edytorski]
460. Pyto — dawna nazwa Delf, siedziby wyroczni Apollina, w której wróżyła Pytia. [przypis edytorski]
461. forminga — cytara, staroż. instrument strunowy. [przypis edytorski]
462. jak dwa muły sprzęg wołów prześcigną — mowa o orce w lekkiej ziemi. [przypis edytorski]
463. szermierz — tu: zapaśnik. [przypis edytorski]
464. krąg — tu: dysk. [przypis edytorski]
465. jary (daw.) — mocny. [przypis edytorski]
466. nawa (daw.) — okręt. [przypis edytorski]
467. ładuga — ładunek. [przypis edytorski]
468. fryc (daw.) — nowicjusz. [przypis edytorski]
469. sromota (daw.) — wstyd. [przypis edytorski]
470. krom (daw.) — oprócz. [przypis edytorski]
471. czużyna (rus.) — obczyzna. [przypis edytorski]
472. Filoktetes — posiadacz łuku Heraklesa, po drodze pod Troję ukąszony przez jadowitego węża. Z powodu smrodu jątrzącej się rany zostawiony za radą Odyseusza wyspie Lemnos. Grecy wrócili po niego, gdy trojański
Darmowe książki «Odyseja - Homer (czy można czytać książki w internecie za darmo .txt) 📖» - biblioteka internetowa online dla Ciebie
Dodaj komentarz
Uwagi (0)