Oblubienica z Messyny - Fryderyk Schiller (gdzie za darmo czytać książki txt) 📖
Krótki opis książki:
Ku radości księżnej Messyny, Donny Izabelli, jej synowie — Don Manuel i Don Cezar — po wielu latach niezgody zakopują topór wojenny.
Wydaje się, że między braćmi będzie wieczna zgoda, jednak te optymistyczne wizje rozmywają się, gdy na horyzoncie pojawia się pewna piękna kobieta.
Oblubienica z Messyny to dramat autorstwa Fryderyka Schillera z 1803 roku. Łączy tematykę średniowiecznego romansu z formą tragedii antycznej. Schiller usiłuje też łączyć teatr antyczny z jemu współczesnym.
Fryderyk Schiller to niemiecki poeta, filozof, dramaturg drugiej połowy XVIII wieku. Był przedstawicielem tzw. okresu Sturm und Drang, czyli Burzy i naporu. Zasłynął przede wszystkim jako autor Zbójców, Dziewicy Orleańskiej i Ody do radości. Jego twórczośc była inspiracją m.in. dla Adama Mickiewicza.
Przeczytaj książkę
Podziel się książką:
- Autor: Fryderyk Schiller
- Epoka: Romantyzm
- Rodzaj: Dramat
Czytasz książkę online - «Oblubienica z Messyny - Fryderyk Schiller (gdzie za darmo czytać książki txt) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Fryderyk Schiller
przy nich lilia w bieli.
Liliję ogień cudowny zapalił
I rosnąc w płomień, dom w gruzach obalił.
Przejęty strachem mąż się wypytywał
Araba, który lot ptaków zgadywał,
Jakie znaczenie to zjawisko kryje?
Czarownik odrzekł: jeśli moje brzemię
Urodzi córkę — ona mu zabije
Synów i zniszczy całe domu plemię.
CHÓR
Co mówisz, pani? Biada, biada, biada!
IZABELLA
Ojciec dlatego kazał zabić dziecię;
Lecz ja biednemu zachowałam życie.
W dziecinnym wieku córka urodzona
Wyrwaną była z matczynego łona,
Żeby jej bracia przez nią nie pomarli.
A teraz zbójce życie mu wydarli,
Krew wytoczona na nią nie upada.
CHÓR
Biada, o biada! Biada, o biada!
IZABELLA
Nieufne słowom pogańskiego sługi
Słodszą nadzieję serce przeczuwało;
Bo przepowiedział w on czas człowiek drugi
Co mi się szczerą prawdą wydawało.
Mówił, że córka, która się narodzi,
Kiedyś mi synów miłością pogodzi.
Dwie więc wyrocznie między sobą sprzeczne
Zlały zarazem na głowę dziecinną
Słodką nadzieję i przekleństwo wieczne.
Przekleństwo biednej dotknąć nie powinno,
Nadziei spełnić nie miała sposobu.
Kłamstwo więc, kłamstwo wyszło od nich obu!
Prorok swą sztuką nigdy nie zgaduje;
Jest oszukanym, albo oszukuje.
Prawdziwa przyszłość zakryta dla ciebie,
Czy dłoń twa w mętach piekielnych nurkuje,
Czy szuka w światłach łyszczących na niebie.
PIERWSZY CHÓR (KAJETAN)
Biada, o biada, co wyrzekłaś pani!
Umiarkuj, wstrzymaj słowa twe zuchwałe,
Wyrocznia widzi w przyszłych lat otchłani;
Koniec zanuci prawdomównym chwalę.
IZABELLA
Nie wstrzymam mowy — tak jak serce każe
Na głos o mojej będę mówić męce.
Po co my święte zwiedzamy ołtarze,
Po co do nieba podnosimy ręce?
Bogów wysoko siedzących złagodzić
Jedno co księżyc chcieć strzałą ugodzić.
Przyszłości tajnej zasłon nie odkryjesz,
Modlitwą twardych niebios nie przebijesz.
Czy w tę, czy w tamtą stronę lecą ptaki,
Tam czy gdzie indziej gwiazd gromada sięga,
Zamknięta dla nas jest natury księga;
Sny nasze kłamią, oszukują znaki.
DRUGI CHÓR (BOHEMUND)
Stój nieszczęśliwa, o biada ci, biada!
Nie widzisz słońca, blask jego nie wpada
Do ciemnych oczów. Bogowie są w niebie,
Oni straszliwie otoczyli ciebie.
(WSZYSCY RYCERZE)
Bogowie są w niebie
Oni straszliwie otoczyli ciebie.
BEATRIXA
Po coś, o matko! wybawiła dziecię?
Czemuś go przekleństw nie oddała zgubie
Grożącej zanim odebrałam życie?
Czemuś sądziła być mędrszą w rachubie
Od tych proroków, co bliskość spajają
Z odległym czasem, w przyszłości czytają?
Ty Bogom śmierci wydarłaś ofiarę,
I mnie, i tobie, nam wszystkim na szkodę;
Dziś oni wchodzą odebrać, za karę
Większą w dwójnasób, w trójnasób nagrodę.
Ja ci nie mogę dziękować za życie
Bólami, łzami zalane obficie.
PIERWSZY CHÓR (KAJETAN)
w żywym poruszeniu patrząc na podwoje.
Otwórzcie się rany!
Niech ze krwi wylanej
Tryskają w obłoki
Czarnych wód potoki!
(BERENGAR)
Słyszę nóg miedzianych
Po podłodze brzęk,
Wężów z piekła gnanych
Sykający dźwięk.
Ach! to furiów43 jęk.
(KAJETAN)
Ściany tego domu,
Walcie się od gromu;
Zapadaj, podłogo,
Pod straszliwą nogą;
Czarnych dymów pary
Wychodźcie z pieczary
I obwińcie w chmury,
Jasny blask natury!
A wy, domu Bogi,
Ustępujcie z drogi;
Bo staną w rodzinie
Tej zemsty Boginie!
Ciż i Don Cezar.
Za wejściem jego — Chór spiesznie rozdziela się i on sam pośrodku sceny zostaje.
BEATRIXA
O biada, to on!
IZABELLA
zbliża się do niego.
Synu mój Cezary!
Także cię widzę — pojrzyj na te mary;
Patrz na cios ręką zbrodniczą zadany.
Prowadzi go do trumny.
DON CEZAR
cofa się ze strachem, twarz zasłaniając.
PIERWSZY CHÓR (KAJETAN, BERENGAR)
Otwórzcie się, rany!
Niech ze krwi wylanej
Tryskają w obłoki
Czarnych wód potoki!
IZABELLA
Strach w twoich oczach — lice pobielało!
Ach! To jest wszystko, co tobie zostało
Po twoim bracie — i moje nadzieje
Razem z tym prochem wiatr grobów rozwieje.
Waszej miłości, waszej świętej zgody
W samym nasieniu kwiat piękny więdnieje,
Choć owocowej nie zrodził jagody.
DON CEZAR
Pociesz się matko — nas związek połączył
Szczerego serca — Bóg go krwią zakończył.
IZABELLA
Ja wiem, żeś kochał całą duszą brata —
Z radością wasze widziałam przymierze,
Chciałeś go kochać w szczerej serca wierze,
Hojnie nagrodzić utracone lata —
Zbójca miłości waszej cios zadaje,
Teraz ci tylko zemsta pozostaje.
DON CEZAR
Chodź, chodź! To miejsce nie dla twojej duszy;
Wyrwij się z tego widoku katuszy.
Chce ją wyprowadzić.
IZABELLA
wiesza mu się na szyi.
Ty jeszcze żyjesz, mój jedyny synie44!
BEATRIXA
Co robisz, matko!
DON CEZAR
Niechaj łza ta płynie
Na moje piersi — o matko jedyna!
Jeszcze śmierć tobie nie wydarła syna,
Bo jego miłość będzie wiecznym żarem
Palić się w twoim dziecięciu Cezarym.
PIERWSZY CHÓR (KAJETAN, BERENGAR, MANFRED)
Otwórzcie się, rany
Wznieście głosy swoje!
Niech w czarnym potoku
Tryskają krwi zdroje!
IZABELLA
biorąc za rękę Beatrixę i Cezara
O, moje dzieci!
DON CEZAR
Jakże się raduję
Że ją przyciskasz matczynym objęciem.
Niech ona odtąd będzie twym dziecięciem
Siostra...
IZABELLA
Tobie ja za córkę dziękuję.
Wiernie danego słowa dotrzymałeś
I siostrę twoją do matki przysłałeś.
DON CEZAR
zdziwiony.
Kogo przysłałem?
IZABELLA
Ją przysłałeś, synu!
Tę, którą widzisz przed twymi oczyma.
DON CEZAR
Ta siostra moja!
IZABELLA
Żadnej innej nie ma.
DON CEZAR
Ta siostra moja?
IZABELLA
Którąś przysłał, synu!
DON CEZAR
I siostra jego?
CHÓR
Biada, biada, biada!
BEATRIXA
O matko moja!