Oblubienica z Messyny - Fryderyk Schiller (gdzie za darmo czytać książki txt) 📖
Krótki opis książki:
Ku radości księżnej Messyny, Donny Izabelli, jej synowie — Don Manuel i Don Cezar — po wielu latach niezgody zakopują topór wojenny.
Wydaje się, że między braćmi będzie wieczna zgoda, jednak te optymistyczne wizje rozmywają się, gdy na horyzoncie pojawia się pewna piękna kobieta.
Oblubienica z Messyny to dramat autorstwa Fryderyka Schillera z 1803 roku. Łączy tematykę średniowiecznego romansu z formą tragedii antycznej. Schiller usiłuje też łączyć teatr antyczny z jemu współczesnym.
Fryderyk Schiller to niemiecki poeta, filozof, dramaturg drugiej połowy XVIII wieku. Był przedstawicielem tzw. okresu Sturm und Drang, czyli Burzy i naporu. Zasłynął przede wszystkim jako autor Zbójców, Dziewicy Orleańskiej i Ody do radości. Jego twórczośc była inspiracją m.in. dla Adama Mickiewicza.
Przeczytaj książkę
Podziel się książką:
- Autor: Fryderyk Schiller
- Epoka: Romantyzm
- Rodzaj: Dramat
Czytasz książkę online - «Oblubienica z Messyny - Fryderyk Schiller (gdzie za darmo czytać książki txt) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Fryderyk Schiller
wpada w duszę, wznieca żar i płomień.
Gdy zgodne serca łączą się do siebie
Próżny tam opór i wybór daremny,
Człek nie rozwiąże, co Bóg związał w niebie.
Zgadzam się z bratem — jego los tajemny
Mojego losu opowiedział dzieje.
Z tego uczucia zdjąłeś obłok ciemny,
Co duszy mojej ożywia nadzieje.
IZABELLA
Tak chcą wyroki, żeby moje dzieci
Odrębną drogą przeszli życia morze.
Wezbrany potok gdy z gór szczytnych leci
Sam bieg wybiera, sam uścieła łoże
I w wściekłym pędzie nie uważa drogi
Którą roztropne udeptały nogi.
Gdy więc tak każe niezmienna potrzeba,
Z pokorą serca poddaję się woli
Niepowstrzymanej, silnej władzy nieba
Co snuje ciemną przędzę naszej doli.
W uczuciach synów nadzieję mieć muszę —
Jak ród ich świetny, tak wielkie ich dusze.
Ciż i Diego.
IZABELLA
Patrzaj — ot sługę postrzegam wiernego —
Bliżej tu, bliżej poczciwy Diego!
Gdzie córka moja? Oni już słyszeli!
Milczenie twoje na nic nie posłuży,
Powiedz, gdzie ona, nie ukrywaj dłużej;
Niech nas największe szczęście rozweseli.
Chce wyjść z nim.
Jak to? Wstrzymujesz? Nie masz w ustach mowy?
Wzrok twój zbłąkany nieszczęście ogłasza!
Co tobie? — mnie dreszcz ziębi gorączkowy.
Gdzie ona? — gdzie jest Beatrixa nasza?
DON MANUEL
uderzony nazwiskiem na stronie.
Co? Beatrix!
DIEGO
wstrzymując chcącą wychodzić Izabellę.
Zostań!
IZABELLA
Och! Mnie trwoga
W ściśnionych piersiach dech zaparty trzyma.
DIEGO
Nie ma jej ze mną — córki twojej nie ma.
IZABELLA
Mów, co się stało? Mów, na imię Boga!
DON CEZAR
Mów? Nieszczęśliwy, gdzie siostra przebywa?
DIEGO
Korsarze siostrę waszą pochwycili!
Bogdaj bym nigdy nie dożył tej chwili!
DON MANUEL
Ucisz się, matko!
DON CEZAR
Matko, bądź cierpliwa
Aż on ci wszystko do końca opowie!
DIEGO
Szedłem posłuszny na twoje rozkazy,
Ku znajomemu dobrze klasztorowi
Po ścieżce, którąm chodził tyle razy.
Po raz ostatni wyprawiony w posły
Skrzydła radości szybko mnie uniosły.
DON MANUEL
Do rzeczy!
DON CEZAR
Prędzej!
DIEGO
Gdym klasztor powitał
I o księżniczkę co żywo zapytał,
W oczach przytomnych35 widzę przerażenie
I słyszę z dreszczem straszne wydarzenie.
Izabella blada i drżąca upada na krzesło — Don Manuel bieży ją cucić i ciągle przy matce zostaje.
DON CEZAR
Maury porwali, powiadasz Diego?
Kto widział Maurów, kto był świadkiem tego?
DIEGO
Okręt zbójecki zarzucił kotwicę
Tam, gdzie klasztoru leżą okolice.
DON CEZAR
Wiele się statków w nasze porty chroni,
Żeby ujść wichrów burzliwych pogoni.
Gdzie jest ten okręt?
DIEGO
Skoro błysła zorza,
Już go widziano w dalekości morza.
DON CEZAR
Czy mówią jeszcze o jakiej łupieży?
Maurom nie dosyć na jednej kradzieży.
DIEGO
Zabrali woły trzodą się pasące
Na niedalekiej od tej strony łące.
DON CEZAR
Jak mogli zbójce wziąć ją bez oporu
Z opasanego murami klasztoru?
DIEGO
Mury klasztorne łatwo przebyć można
Po gęstych szczeblach sznurowej drabiny.
DON CEZAR
Jakże do celi weszli bez przyczyny?
Surowe prawa ma mniszka pobożna.
DIEGO
Nie wdziawszy jeszcze zakonniczej szaty,
Mogła na wolne wychodzić zza kraty.
DON CEZAR
Czy siostra nasza, powiedz mi Diego,
Zwykła używać często prawa tego?
DIEGO
Często ją w ciszy widziano ogrodu —
Dzisiaj raz pierwszy znikła bez powodu.
DON CEZAR
po namyśle.
Gdy zbójca do niej tak się zbliżył wolno,
To ona była do ucieczki zdolną.
IZABELLA
powstając.
Nie — to rabunek, to przemoc zuchwała,
Znane jej były obowiązki ostre,
Żeby się uwieść dobrowolnie dała.
Synowie moi! chciałam wam dać siostrę
A teraz od was wyglądam nadziei —
Pod siłą waszą niech się wszystko zgina;
Wy nie ścierpicie, żeby ta dziewczyna
Miała być łupem zuchwałych złodziei.
Chwyćcie za bronie, żagle rozwijajcie,
Na całą wyspę baczność waszą rzućcie;
Za rozbójnikiem morza przebiegajcie,
Wywalczcie siostrę, a mnie córkę wróćcie!
DON CEZAR
Dalej do zemsty, dalej do dzieła.
Odchodzi — Don Manuel zaś budząc się z głębkiego roztargnienia zwraca się niespokojny do Diega.
DON MANUEL
Od kiedy, mówisz, z klasztoru zniknęła?
DIEGO
Już jej nie mogli wyszukać dziś rano.
DON MANUEL
do matki
I Beatrixą córkę twoją zwano?
IZABELLA
Tak — to jej imię — nie pytaj o więcj.
DON MANUEL
O matko! Jeszcze jedno wiedzieć muszę.
IZABELLA
Spiesz się za brata przykładem co prędzej.
DON MANUEL
Gdzie ona była? Zaklinam na Boga!
IZABELLA
zmuszając go do odejścia.
Patrz na łzy moje, na moje katusze!
DON MANUEL
Mów, jaka do niej prowadziła droga?
IZABELLA
Przecież nie w ziemi była pochowana.
DIEGO
O! Teraz straszna przejmuje mnie trwoga.
DON MANUEL
Trwoga? Skądże trwoga niespodziana?
DIEGO
Tego porwania ja przyczyną całą.
IZABELLA
O nieszczęśliwy! Odkryj, co się stało?
DIEGO
Jam nic nie mówił — bo nie chciałem ciebie
Może zbytecznym troszczyć niepokojem;
Ale na księcia naszego pogrzebie,
Gdy lud ciekawy gromadził się rojem,
Księżniczka ze łzą błagała mnie w oku
Żeby być świadkiem smutnego widoku —
Ja, nieszczęśliwy, uprosić się dałem
I żałobnymi przyodziawszy szaty
Zaprowadziłem na obchód bogaty.
Tam między ludu tłumnym zgromadzeniem,
Chociaż ją suknia skrywała żałobna,
Może ją zbójca wyśledził spojrzeniem —
Bo jej piękności ukryć niepodobna.
DON MANUEL
na stronie.