Vademecum dobrych obyczajów w biznesie - 3. Biznesmen w drodze - Peggy Post (gdzie można czytać książki txt) 📖
- Autor: Peggy Post
Czytasz książkę online - «Vademecum dobrych obyczajów w biznesie - 3. Biznesmen w drodze - Peggy Post (gdzie można czytać książki txt) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Peggy Post
Pamiętaj, aby nie naśladować bezmyślnych biznesmenów, którzy zmieniają swoje i sąsiednie wolne miejsca w biuro – rozkładają dokumenty, stukają w klawiaturę albo krzyczą do telefonu. Oto powody, dla których długa podróż pociągiem może (jeszcze bardziej niż przelot samolotem) uprzykrzyć życie innym podróżnym (patrz także: „Telefon komórkowy”, s. 232–233; „Pagery”, s. 234).
NA DRODZE
Truizmem jest twierdzić, iż ktoś jadący na spotkanie do innego miasta, powinien zarezerwować dużo czasu na dotarcie do miejsca przeznaczenia. Jeżeli zorientujesz się, że się spóźnisz, zjedź na pobocze i zadzwoń, podając przybliżony czas przyjazdu. Takie powiadomienie pozwoli twoim klientom lub kolegom wypełniać inne obowiązki w oczekiwaniu na ciebie; oni docenią twoją rozwagę, a ty uspokoisz się.
Innym powodem, by nie napinać zbytnio harmonogramu, jest troska o własne bezpieczeństwo, nie chcesz chyba jechać zbyt szybko, by zdążyć na spotkanie. Najczęstszą przyczyną wypadków jest właśnie nadmierna prędkość. Jedź zgodnie z przepisami, włączaj migacze przy zmianie pasów i nie podjeżdżaj zbyt blisko samochodu stojącego przed tobą. Pamiętaj, że źli kierowcy wyzwalają u innych tak zwaną „agresję drogową”, której trzeba unikać za wszelką cenę. Ordynarny gest pod adresem innego kierowcy jest całkowicie zbędny, bo może okazać się, gdy przyjedziesz na popołudniowe spotkanie, że człowiek, który podchodzi, by przywitać się z tobą, to ten sam kierowca.
W TAKSÓWCE LUB LIMUZYNIE
Dawniej, po przyjeździe na położone za miastem lotnisko lub stację kolejową, trzeba było uważać na nieuczciwych taksówkarzy, którzy wieźli pasażera okrężną drogą. Dzisiaj jednak, opłaty za przejazd między większością lotnisk, głównymi dworcami i pobliskimi miejscowościami są ściśle uregulowane, a standardowe stawki wywieszone na postojach i w taksówkach. Zanim wsiądziesz do taksówki, upewnij się co do wysokości opłat. Dla większej pewności zadzwoń wcześniej do swojego gospodarza lub hotelu, by sprawdzić, czy dostaniesz taksówkę, jakie są opłaty i jak najlepiej dojechać do miejsca przeznaczenia.
WSKAZÓWKI DLA PASAŻERÓW SAMOCHODÓW
Pasażer samochodu podróżujący z innymi osobami powinien uważać na swoje zachowanie. Bezsensowna paplanina odwraca uwagę kierowcy, który może nie chce ci o tym powiedzieć. Kieruj się doświadczeniem i intuicją, by określić ilość dopuszczalnych rozmów. Inne wskazówki:
Nie pogrążaj się w pisaniu na laptopie, chyba że gonią cię terminy, a kierowca to zrozumie. Kompletna cisza jest równie nieuprzejma jak bezustanna gadanina.
Zanim włączysz radio, zapytaj współpasażerów o pozwolenie i którego programu chcą słuchać.
Korzystaj z telefonu komórkowego jedynie w razie konieczności lub gdy przeprowadzasz rozmowę służbową w imieniu innych osób jadących z tobą w samochodzie. Jeżeli jesteś kierowcą, pamiętaj, że najważniejsze jest bezpieczeństwo.
Pod żadnym pozorem nie pal, szczególnie w czyimś samochodzie. Jeśli musisz to zrobić, zatrzymaj się i zrób przerwę na papierosa.
Zapłata. Miej w portfelu drobne na wypadek, gdyby kierowca nie mógł wydać reszty; chociaż jest on zobowiązany do wydawania reszty z przynajmniej 20 dolarów, nie oznacza to, że będzie mógł. Daj kierowcy napiwek w wysokości 15 procent opłaty za przejazd.
Przedsiębiorstwo wynajmu samochodów. Problemów z drobnymi można uniknąć zamawiając samochód lub limuzynę, by odebrała cię z lotniska albo dworca. Za te usługi zapłacisz kartą kredytową, a cenę ustalisz wcześniej, co gwarantuje, iż unikniesz wszelkich niespodzianek. Poza tym, samochód będzie czekał na ciebie, a ty nie będziesz już musiał przepychać się, by znaleźć taksówkę.
Usługi całodobowe. Podróżujący, którzy mają napięty harmonogram, powinni rozważyć inną możliwość: wynajęcie limuzyny z kierowcą na cały dzień lub nawet na cały pobyt. Kierowca będzie do twojej dyspozycji tak długo, jak będzie to potrzebne, cierpliwie czekając przy krawężniku, by cię zabrać. Takie rozwiązanie jest kosztowne, lecz spokój wart jest każdej ceny.
PODRÓŻOWANIE Z SZEFEM
Jeżeli wyruszasz w podróż służbową z szefem, zapamiętaj dwa słowa: szacunek i poważanie. Nie musisz się płaszczyć (twój szef też nie powinien tego oczekiwać), ale jeśli przytrzymasz drzwi, pozostawisz bardziej wygodne miejsce dla niego lub pozwolisz, by to on zaczął rozmowę, dasz do zrozumienia, że znasz swoje miejsce. O ile twój współpodróżny na kierowniczym stanowisku nie zechce sam tego robić, zajmij się kilkoma sprawami – wzywaj taksówki, melduj się w hotelach, rezerwuj stoliki w restauracji, dawaj napiwki. Stań na wysokości zadania, a podróż z szefem sprawi, że nie tylko poznajesz go lepiej, lecz będziesz mógł zabłysnąć.
Bez względu na to, jak jesteś zmęczony, zachowuj się uprzejmie, meldując się w hotelu. Jeżeli będziesz miał specjalne wymagania, uprzejme zachowanie zaprowadzi cię dalej niż opryskliwość. Jeśli, na przykład, nie zarezerwowałeś pokoju na spotkanie, a wolnych już nie ma, zapytaj, czy możesz skorzystać ze stołu w jadalni lub barze poza godzinami otwarcia.
Miej w pamięci następujące rady, gdy będziesz meldował się i zajmował pokój:
Ze względów bezpieczeństwa nie powtarzaj głośno numeru pokoju, gdy dostajesz klucz (elektroniczny czy inny). Na wypadek, gdyby jakiś podejrzany typ w holu wziął cię na cel, niech miejsce twojego pobytu pozostanie tajemnicą.
Jeżeli w pokoju coś ci się nie spodoba, zadzwoń do recepcji i poproś o zmianę, podając powód: pokój jest zbyt głośny, za blisko windy lub widok za oknem jest nieciekawy. Większość hoteli postara się spełnić twoją prośbę w miarę możliwości.
Zadzwoń do swojego gospodarza i daj mu znać, że przyjechałeś. Potwierdź termin spotkania: „Będę jutro rano, punktualnie o 8.00. Bardzo cieszę się na nasze spotkanie”.
Duże hotele mają personel zapewniający gościom kompleksową obsługę. Chociaż personel może być pełen szacunku i chętnie spełniać większość próśb, nie traktuj go jak służby. Przeciwnie, bądź uprzejmy i nie skąp napiwków. Należy tak postępować, bo tak jest właściwie, lecz także dlatego, iż plotki o niegrzecznych lub trudnych gościach szybko się rozchodzą, a ci nie mogą wówczas oczekiwać na więcej niż minimum uwagi (patrz także: „Ile dać napiwku?”, s. 276–278).
W niektórych hotelach pokoje zaopatrzone są w lodówki pełne przekąsek i napojów. Goście wybierają poszczególne artykuły i zaznaczają je na dołączonym rachunku; koszty mini-baru i jedzenia zostaną doliczone do opłaty za pokój, gdy będziesz wyprowadzał się. Powinien tam być dołączony jeszcze cennik. Przejrzyj go uważnie – marża za te udogodnienia jest znaczna, a jeżeli nie będziesz ostrożny, twój rachunek powiększy się o zdumiewająco wysoką kwotę. To samo dotyczy rozmów telefonicznych z pokoju, które są drogie; sprawdź taryfy, zanim skorzystasz z telefonu i miej ze sobą wcześniej opłaconą kartę, jeśli przewidujesz częste rozmowy.
Wychodzenie do restauracji jest nieodłączną częścią podróży służbowej, czy to na posiłek służbowy, czy towarzyskie spotkanie. Jeżeli będziesz musiał jeść sam w hotelu, nie czuj się skrępowany (przypomnij sobie, że w Europie i w innych częściach świata, jedzenie w samotności nie jest niczym żenującym). Poczytaj książkę, gdy czekasz na posiłek. Jeśli jednak wolisz jeść w towarzystwie, zapytaj szefa sali lub gospodarza, czy w jadalni znajdują się grupowe stoliki dla podróżujących biznesmenów (jadanie w restauracjach omówiono dokładnie w rozdziałach: „Posiłki służbowe” i „Śniadanie, lunch czy kolacja?”, s. 153–154).
GDY JESTEŚ GOSPODARZEM
Gdy jesteś gościem, lecz pełnisz rolę gospodarza podczas posiłku, poproś hotelowego konsjerża lub recepcjonistkę, by polecili ci restaurację. Musi to być miejsce o dobrej reputacji, by przyniosło zaszczyt twojej firmie, natomiast ceny powinny być rozsądne, aby nie trzeba było uważać na to, co zamawiają goście. Nawet jeżeli masz nieograniczony fundusz reprezentacyjny, unikaj drogich restauracji; twój klient może poczytać to za nieodpowiedzialność finansową. Gdy dokonujesz rezerwacji, zapytaj o średni koszt posiłku lub ceny dań głównych, przystawek i wina. Jeśli dokonasz rezerwacji, łatwiej będzie oprzeć się sugestiom gości, by pójść do drogiej restauracji.
Jeżeli współbiesiadnikami są klienci, ty zapłacisz rachunek. Skorzystaj z karty kredytowej, upewniwszy się zawczasu, że restauracja przyjmie tę, którą zamierzasz zapłacić. Rzadko zdarza się, by restauracja nie przyjmowała kart kredytowych, jednak nie ryzykuj; zażenowanie z powodu braku gotówki jest jednym z najgorszych koszmarów nękających gospodarzy. Rozważ także możliwości wcześniejszego uregulowania rachunku. To wspaniałe uczucie, gdy można odejść od stołu, bez tracenia czasu na jego sprawdzanie czy obliczanie napiwków. Zamiast tego można skoncentrować się na gościach.
Jeżeli ty i goście macie płaszcze, odbierz je, a wychodząc daj napiwek (2 dolary za pierwszy płaszcz i po 1 dolarze za każdy kolejny). Aby goście nie nalegali na wręczanie napiwków, idź po cichu do szatni i zapłać wcześniej szatniarzowi.
GDY JESTEŚ GOŚCIEM
Całkiem prawdopodobne, że zostaniesz zaproszony na kolację przez partnera biznesowego, u którego jesteś z wizytą, co oznacza, iż to on będzie płacił. Zaakceptuj jego decyzję uprzejmie, nawet jeżeli twój fundusz reprezentacyjny jest większy.
Nawet jeśli zostaniesz zaproszony do pięciogwiazdkowej restauracji, niech twoje zamówienie będzie skromne. Nigdy nie zaczynaj od najdroższych dań w menu, by nie stawiać później gospodarza w kłopotliwej sytuacji. Oprócz jedzenia i picia, biznesmenom oferuje się też inne rozrywki. Po rady odnośnie chodzenia do prywatnych klubów, teatru, na imprezy sportowe sięgnij do rozdziału 13., „Imprezy służbowe”, s. 153.
Czy dawać napiwki i ile – to pytanie zawsze zadają sobie osoby w podróży służbowej. Początkujący powinni pamiętać o trzech kluczowych sprawach. Po pierwsze, napiwki daje się dyskretnie. Po drugie, im dłuższy czas usługi, tym większy napiwek. Po trzecie, nie dawaj zbyt dużo pieniędzy; każdy, kto popisuje się lub daje zbyt duże napiwki kelnerom, odźwiernym, czy innym osobom, wyjdzie na głupca. Podstawowe zasady dawania napiwków znajdują się poniżej:
BAGAŻOWY NA LOTNISKU. Standardowy napiwek dla bagażowego, który zabiera twoje bagaże z chodnika wynosi 2 dolary za pierwszą torbę i 1 dolar za dodatkową. Bagażowy, który zawozi twoje walizki do stanowiska odprawy lub w inne miejsce powinien otrzymać podwójny napiwek.
KIEROWCY TAKSÓWEK I LIMUZYN. Standardowe napiwki dla kierowców taksówek i limuzyn zmieniają się w zależności od miejsca, a niektórzy z nich w ogóle ich nie oczekują. Jeżeli jedziesz z kimś taksówką i nie dowiesz się od współpasażera, ile wynosi zwyczajowy napiwek, przyjmij 15 procent jako odpowiednią kwotę. Zawsze miej przy sobie drobne i banknoty o niskich nominałach, abyście ty i twój towarzysz mogli wysiąść z taksówki bez opóźnienia.
ODŹWIERNY. Gdy przyjeżdżasz do hotelu, nie musisz dawać napiwku odźwiernemu, chyba że wyjmie twoje bagaże z taksówki i zaniesie do bagażowego. Napiwek powinien wynieść 2 dolary za pierwszą torbę i 1 dolar za następną. Jeżeli wezwie dla ciebie taksówkę, daj mu po 1 dolarze od każdej towarzyszącej ci osoby. Jeśli był ci szczególnie pomocny podczas twojego pobytu, możesz dać mu dodatkowe 5 dolarów.
BAGAŻOWY. Gdy bagażowy wniesie bagaże do twojego pokoju, daj mu 1 dolara lub 2 dolary od każdej torby, którą przyniósł.
PARKINGOWY. W hotelu lub w innym miejscu, parkingowy, który parkuje i przyprowadza twój samochód, dostaje 2 dolary.
SPRZĄTACZKA. Jeżeli spotkasz osobę, która sprząta twój pokój, możesz jej dać kopertę z napiwkiem i podziękować. Jeśli zostajesz na kilka dni, zostaw napiwek na stole w pokoju z notatką: „Dziękuję”. Gdy zostajesz na dłużej, zostawiaj napiwek co kilka dni, ponieważ personel zmienia się. Standardowy napiwek to 2 dolary za dzień.
KONSJERŻ. W dużych hotelach jest to osoba, która załatwia bilety do teatru lub rezerwuje stolik w restauracji; 5 dolarów (lub 10 dolarów za bilety, które trudno dostać) wystarczy za takie usługi lub inną formę pomocy. Gdy konsjerż informuje cię o rozkładzie hotelu lub jak poruszać się po mieście, nie musisz dawać napiwku.
KELNER. Kelner otrzymuje od 15 do 20 procent rachunku (bez podatku), bez względu na twoją opinię o poziomie obsługi. Ta ogólna zasada obowiązuje wszędzie – od kafejki na rogu po wytworną restaurację. Jeżeli obsługa była nieodpowiednia, możesz zmniejszyć napiwek, ale nie dawaj mniej niż 10 procent. Mały napiwek nie rozwiąże problemu; będzie jedynie krzywdzący dla pracowników, którzy dzielą się napiwkami, a którzy mogli dobrze cię obsłużyć. Zostaw zatem zwyczajowy napiwek, lecz porozmawiaj o tej sprawie z kierownikiem, aby uniknąć podobnych problemów w przyszłości.
KIEROWNIK SALI. Ten pracownik otrzymuje zazwyczaj 25 procent napiwku kelnera, lecz jedynie wtedy, gdy również cię
Uwagi (0)