Vademecum dobrych obyczajów w biznesie - 3. Biznesmen w drodze - Peggy Post (gdzie można czytać książki txt) 📖
- Autor: Peggy Post
Czytasz książkę online - «Vademecum dobrych obyczajów w biznesie - 3. Biznesmen w drodze - Peggy Post (gdzie można czytać książki txt) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Peggy Post
PRZYJMOWANIE GOŚCI
Posiłki to podstawowa forma przyjmowania gości w Azji. Wspólne jedzenie jest uważane za najważniejszy czynnik nawiązywania dobrych stosunków, należy więc przyjmować wszystkie zaproszenia. W Chinach spodziewaj się sutych bankietów w restauracjach. Trwają one dwie lub więcej godzin, podaje się liczne dania i wznosi wiele toastów. W Indiach przyjmowanie gości przybiera zazwyczaj postać lunchu, podczas gdy na Filipinach możesz zostać zaproszony na posiłek do domu gospodarza, gdzie będzie wielu gości i mnóstwo jedzenia (możesz odwdzięczyć się gospodarzowi, zapraszając go na kolację do restauracji po sfinalizowaniu umowy). W Tajlandii współmałżonkowie uczestniczą w kolacjach służbowych, natomiast w Hong Kongu rzadko się ich zaprasza. Kolacje w Japonii często kończą się wyprawą do baru karaoke, więc przygotuj się na imprezę, która potrwa do świtu.
W Azji punktualne przybycie na spotkanie towarzyskie ma mniejsze znaczenie niż na służbowe. O ile Chińczycy przychodzą punktualnie, a nawet kilka minut wcześniej od gości, w większości innych krajów oczekuje się, iż przybędą z niewielkim opóźnieniem (od piętnastu do trzydziestu minut w Indiach). Sprawdź wcześniej, czy powinieneś przynieść upominek gospodarzowi i jaką formę powinny przybrać podziękowania. W Chinach, zgodnie z dobrymi manierami, należy podziękować następnego dnia. W Indiach podziękowanie gospodarzowi po posiłku jest uważane za obrazę – postąpisz znacznie lepiej, jeżeli zrewanżujesz mu się tym samym.
Niezależnie od kraju, poczekaj, aż wskażą ci miejsce siedzące, ponieważ w wielu azjatyckich społeczeństwach istnieją skomplikowane procedury uwzględniające hierarchię; pozwól gospodarzowi zainicjować rozmowę o interesach i zostaw trochę jedzenia na talerzu. Pusty sugeruje, że było to za mało. Pamiętaj także, że próba posłużenia się pałeczkami zostanie doceniona.
WYGLĄDAJ JAK NAJLEPIEJ
Najważniejszym czynnikiem wpływającym na azjatycki strój służbowy jest klimat. W krajach o umiarkowanym klimacie, takich jak Chiny, Japonia i Korea, normą jest standardowe, zachodnie ubranie służbowe – ciemne garnitury, koszule i krawaty dla mężczyzn, a dla kobiet – żakiet i spódnica (kostiumy i spodnie także cieszą się popularnością wśród japońskich kobiet). Jasne kolory są źle widziane w przypadku obu płci w Chinach, podczas gdy w Japonii męskie koszule mają pastelowe kolory. Ponieważ w Japonii i Korei goście mogą zostać poproszeni o zdjęcie butów w prywatnym domu lub restauracji wsuwane wyjściowe obuwie będzie dla mężczyzn odpowiednie. W Chinach kobiety powinny unikać zbyt wysokich obcasów.
W krajach, w których panuje wysoka temperatura, najważniejsza jest wygoda. Idź za przykładem gospodarza: w Hongkongu i Indonezji, gdy upał wzrasta, mężczyźni mogą zdjąć marynarki, podczas gdy biznesmeni w Singapurze mogą o nich całkowicie zapomnieć, zakładając jedynie koszule z długimi rękawami (czasami z krótkimi), krawaty i spodnie. Dla kobiet odwiedzających te kraje odpowiednia jest bluzka i spódnica (długi rękaw, spódnica poniżej kolan, głównie w muzułmańskiej Indonezji). W Indiach standardem dla mężczyzn są codzienne spodnie i koszula z krótkimi rękawami, choć na pierwsze spotkanie zaleca się włożenie marynarki. Kobiety mogą nosić spodnie, żakiet i bluzkę z długimi rękawami lub sukienkę, pod warunkiem, iż sięga za kolana.
Afryka to ogromny i zróżnicowany kulturowo kontynent, ojczyzna ponad 50 nacji. Kultura arabska i islamska dominuje w krajach północnych, takich jak Egipt i Maroko, podczas gdy państwa Afryki Środkowej zamieszkuje mieszanka różnorodnych i zmiennych grup etnicznych (w samej Nigerii mieszka 250 różnych plemion). Południowa część kontynentu została zdominowana przez Republikę Południowej Afryki, potęgę ekonomiczną kontynentu, której obyczaje odzwierciedlają burzliwe dziedzictwo 300 lat wpływów holenderskich i brytyjskich. W całej Afryce wielką wagę przykłada się do nawiązania serdecznych, przyjacielskich stosunków między partnerami. Trzeba się do tego przyzwyczaić, ponieważ działania biznesowe na tym kontynencie przebiegają w znacznie wolniejszym tempie niż w Europie i Stanach Zjednoczonych, a transakcje często są spowalniane przez rządową biurokrację.
PROWADZENIE INTERESÓW
Ze względu na konflikty społeczne w wielu częściach Afryki, skontaktuj się z doradcą z Departamentu Stanu USA, zanim przystąpisz do planowania podróży. W większości krajów afrykańskich biznesmeni mówią po angielsku, jednak w Afryce Zachodniej interesy prowadzi się głównie po francusku, ze względu na kolonialną przeszłość. Planuj spotkania z jedno lub dwumiesięcznym wyprzedzeniem (list polecający od wspólnego znajomego utoruje ci drogę). Zostaw miejscowy numer kontaktowy i potwierdź spotkanie na dzień lub dwa przed przyjazdem. Odpowiednią porą na załatwianie spraw służbowych jest ranek, zanim zapanuje południowy upał. Przychodź punktualnie na każde spotkanie, lecz nie oczekuj tego samego od gospodarza. Goście zazwyczaj muszą czekać i jest to powszechny sposób postępowania w wielu krajach.
Delikatny, serdeczny uścisk dłoni jest przyjętą formą powitania w całej Afryce – różne grupy etniczne mają własne, subtelne odmiany. Powinieneś uścisnąć rękę każdemu w pokoju, zarówno gdy przychodzisz, jak i odchodzisz. Do ludzi należy zwracać się, używając ich tytułów zawodowych lub odpowiednika „Pan”, po którym następuje ich nazwisko. Należy unikać zbyt długiego kontaktu wzrokowego. Wizytówkę wręczaj prawą ręką każdej osobie podczas powitania.
Powitania są zazwyczaj długie, wylewne i niezmiernie optymistyczne – wskazujące, że wszystko w życiu układa się świetnie. Przygotuj się na dużo zwykłych pogaduszek, służących nawiązywaniu dobrych stosunków, zanim przejdziecie do twojej agendy; naciskanie na przystąpienie do omawiania interesów jest uważane w Afryce za nietakt. Bądź przygotowany na to, że poznasz wiele osób w trakcie spotkania, jak i na liczne przerwy – na przykład w Egipcie wizyty przyjaciół i telefony od rodziny są oczekiwane i mają pierwszeństwo. Ponieważ nawiązywanie kontaktów towarzyskich spycha sprawę służbową na dalszy plan, powoduje, że interesy idą na jakiś czas w zapomnienie. Może to trwać znacznie dłużej niż planowałeś, uwzględnij więc duży margines czasowy.
PRZYJMOWANIE GOŚCI
Afrykańczycy są bardzo uprzejmi, przyjacielscy i hojni i uwielbiają podejmować gości, przyjeżdżających do nich w interesach – zazwyczaj w restauracji lub prywatnym domu. Kolacje mogą przeciągać się do późnej nocy, szczególnie w Afryce zachodniej i krajach arabskich na północy. Gdy zostaniesz zaproszony na posiłek do prywatnego domu, nie wahaj się jeść rękoma, ponieważ niektóre tradycyjne rodziny nie używają sztućców (twój gospodarz pokaże ci jak). W Afryce Południowej nie rozmawia się o interesach podczas spotkań towarzyskich. Barbecue, nazywane braais, jest ulubioną formą przyjmowania gości. Jeżeli zostaniesz zaproszony, przynieś butelkę wina lub deser.
WYGLĄDAJ JAK NAJLEPIEJ
Dla mężczyzn lekki garnitur służbowy jest standardem ubraniowym w całej Afryce Subsaharyjskiej. Wiele państw równikowych preferuje jednak strój służbowy lepiej dostosowany do klimatu; w Afryce Zachodniej popularne są bawełniane garnitury safari, podczas gdy w Środkowej biznesmeni noszą koszule bez krawata. W Afryce Południowej można założyć garnitur średniej grubości, odpowiedni w czasie stosunkowo chłodnej zimy, jak i koszulę bez krawata oraz spodnie (a nawet szorty) latem.
Kobiety w Afryce Subsaharyjskiej powinny nosić lekkie sukienki lub bluzki i spódnice. Zimą w południowej Afryce mogą przydać się wełniane garsonki lub sukienki z lekkimi płaszczami.
W Egipcie i innych państwach islamskich północnej Afryki standardy ubraniowe przypominają te z Bliskiego Wschodu. Mężczyźni powinni wybierać konserwatywne, ciemne garnitury i krawaty, a kobiety ubrania, które zakrywają ramiona, nogi i dekolt – bez względu na temperaturę.
Terri Morrison, Wayne A. Conaway, George A. Borden Kiss, Bow, or Shake Hands:
How to Do Business in Sixty Countries, (Adams Media, 1994)
Danielle Medina Walker, Thomas Walker Doing Business Internationally:
The Guide to Cross-Cultural Success, wyd.II, (McGraw-Hill, 2002)
Roger E. Axtell, Margaret Corcoran, Tami Briggs, Mary Beth Lamb Do’s and
Taboos Around the World for Women in Business, (John Wiley & Sons, 1997)
Ann Marie Sabath International Business Etiquette: Latin America: What You Need
to Know to Conduct Business Abroad with Charm and Savvy, (Career Press, 1999) (to jedna z serii książek autorstwa A.M. Sabath, patrz także International Business
Etiquette: Europe; International Business Etiquette: Asia and the Pacific Rim)
Dean Foster The Global Etiquette Guide to Europe: Everything You Need to Know
for Business and Travel Success, (John Wiley & Sons, 2000).
(to jedna z serii książek autorstwa D. Fostera, patrz także The Global
Etiquette Guide to Mexico and Latin America; The Global Etiquette Guide to Africa
and the Middle East; The Global Etiquette Guide to Asia)
OSOBA UBIEGAJĄCA SIĘ O PRACĘ
Poszukiwanie pracy
Co mają wspólnego dobre obyczaje z poszukiwaniem pracy? Bardzo dużo. Twoje przystanki na drodze wiodącej do zatrudnienia uwzględniają poznawanie nowych ludzi, informowanie o umiejętnościach i udowadnianie, że nie tylko masz odpowiednie kwalifikacje, by odnieść sukces, lecz również umiesz znaleźć się w różnych sytuacjach. Znajomość zasad właściwego zachowania daje ci pewność siebie, a wówczas możesz skoncentrować się na bieżących zadaniach, zamiast martwić się, jak się zachować.
W tym rozdziale znajdziesz informacje o zasadach poszukiwania pracy i wskazówki, jak szukać jej z pewnością siebie i uprzejmością. Duże znaczenie mają tajniki nawiązywania kontaktów, organizowania rozmów informacyjnych, wykonywania niezapowiedzianych telefonów i konsultacji z biurami pośrednictwa pracy. Porady instruują, jak postępować i odnoszą się do wszystkich osób poszukujących pracy, zarówno szukającego jej po raz pierwszy absolwenta koledżu, pracownika, który chce zmienić aktualne stanowisko, jak i nieszczęśnika, który nagle znalazł się na bruku (więcej informacji odnośnie dwóch ostatnich przypadków znajdziesz w rozdziale „Odejście z pracy”, s. 90). Nawet jeżeli szukający pracy różnią się od siebie (na przykład krótko ostrzyżony geniusz komputerowy w koszuli w hawajskie wzory od dobrze zapowiadającego się maklera giełdowego w kosztownym, włoskim garniturze), ich problemy i tok postępowania są mniej więcej takie same.
UWAGA. Księgarnie oferują mnóstwo poradników dotyczących szukania pracy. Są one często uaktualniane i przeprowadzą cię przez trudniejsze etapy poszukiwania pracy w sposób, w jaki ta książka, ze względu na ograniczoną liczbę stron, zrobić nie może. Przeglądaj półki, aż znajdziesz poradnik, który będzie odpowiedni i wtedy wyrusz na poszukiwania, wiedząc, że poznałeś już bardzo ważne zasady dobrego zachowania – wartości, które dadzą ci przewagę nad konkurencją.
Sposób, w jaki zachowujesz się, nawiązując kontakty, jest równie ważny, jak sam włożony w to wysiłek. Mądra osoba szanuje opinie (i czas) innych, udziela takiej pomocy, jaką sama otrzymała i nawiązuje kontakty dużo wcześniej, zanim poprosi o przysługę lub wręczy wizytówkę. Osoba, która zachowuje się w niewłaściwy sposób, lubi wtrącać nazwiska znanych osób i chełpi się swymi koneksjami, sprawi wrażenie, że bardziej zależy jej na tym, co inni mogą zrobić dla niej, niż ona dla innych. Nietrudno zgadnąć, której z tych osób się powiedzie!
POZOSTAWANIE W KONTAKCIE
Pierwszą zasadą nawiązywania kontaktów jest to, by stale do nich dążyć, nie tylko wtedy, gdy szuka się pracy. Pozostawanie w kontakcie, jak i służenie pomocą osobom figurującym na twej liście kontaktowej w każdej możliwej sytuacji sprawia, że gdy naprawdę potrzebujesz pomocy, by znaleźć pracę, możesz spokojnie zwrócić się do nich. Gdy nadejdzie ta chwila, rozgłoś wśród znajomych, że szukasz pracy i na tym poprzestań. Mimo iż chętnie przedstawiłbyś swój życiorys, poczekaj, aż ktoś ci to zaproponuje. Uważaj także, aby nie wyjść na zarozumialca, który wykorzystuje każdą okazję, by pochwalić się swymi osiągnięciami. Dyskretna wzmianka o tym, że szukasz pracy, wystarczy; zainteresowana osoba prawdopodobnie zada ci pytanie lub zaoferuje pomoc.
Oto sposoby, jak pozostać w kontakcie z różnymi osobami, nawet jeżeli nie szukasz pracy (pamiętaj, że rozpowszechnianie kiepskich dowcipów, które przysłał ci mailem dawny współlokator z koledżu, nie jest jednym z nich):
spotkaj się ze znajomym, by coś razem zjeść
zaproś go na przyjęcie
zaproś go na mecz bejsbolowy lub przedstawienie, jeśli masz dodatkowy bilet
wyślij mailem artykuł, który może przydać mu się lub jest interesujący
wysyłaj kartki z wakacji, na urodziny, z gratulacjami i z życzeniami powrotu do zdrowia, stosownie do okoliczności
dziel się informacjami o wolnych posadach
Jeżeli ktoś z twoich znajomych lub z zewnątrz powie, że z przyjemnością ci pomoże, przyjmij uprzejmie propozycję. Określ rodzaj poszukiwanej pracy w odręcznym liście lub e-mailu, skierowanym do pomagającej ci osoby lub do tej, która
Uwagi (0)