Vademecum dobrych obyczajów w biznesie - 3. Biznesmen w drodze - Peggy Post (gdzie można czytać książki txt) 📖
- Autor: Peggy Post
Czytasz książkę online - «Vademecum dobrych obyczajów w biznesie - 3. Biznesmen w drodze - Peggy Post (gdzie można czytać książki txt) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Peggy Post
Zakończ uprzejmymi, choć umiarkowanymi podziękowaniami. Zdania, takie jak „Dziękuję za Pański czas i zainteresowanie” czy „Dziękuję za zainteresowanie moim podaniem o pracę”, są zawsze odpowiednie.
Nigdy nie wysyłaj fotokopii i zawsze podpisuj każdy list. Jeżeli hołdujesz starej szkole i chcesz wysłać efektywny list, nigdy nie pisz go ręcznie, natomiast tak możesz zaadresować kopertę.
Jeśli nie uda ci się dostać na rozmowę, nie obwiniaj swojego listu o to niepowodzenie. Jest wiele przyczyn, które złożyły się na to: miejsce jest już zajęte; pracodawca mógł otrzymać podanie od osoby o większych kwalifikacjach; a może tej pracy po prostu nie było. Niektóre firmy dają bowiem ogłoszenia dla reklamy, nawet jeżeli nie mają wolnych miejsc.
KOREKTA
Każdy błąd może kosztować cię pracę. Nie ma usprawiedliwienia dla błędów ortograficznych, złej gramatyki lub niewłaściwej interpunkcji. O ile nie jesteś pewien swych umiejętności pisarskich, poproś kogoś, by sprawdził twój życiorys i list motywacyjny. Nowa, obiektywna osoba może znaleźć błędy i informacje, które należy przeredagować lub wykreślić. Inna możliwość to przeczytać list jeszcze raz, linijka po linijce; wtedy widzisz dokładnie każdy wyraz. Przesuwaj kartką papieru po liście, żeby nie opuścić żadnej linijki. Gdy go napiszesz, odczekaj przynajmniej jeden dzień, zanim go sprawdzisz. Ta przerwa pozwoli ci spojrzeć na swe dzieło z innej perspektywy i bardziej obiektywnie.
CO POMINĄĆ
Wiedza, co umieścić w życiorysie jest równie ważna jak ta, co pominąć. Tak jak w przypadku listu, który powinien być krótki, niech styl i treść życiorysu będą zgodne z klasycznym powiedzeniem: „im mniej tym lepiej”.
Słowo „życiorys”. Umieszczanie go u góry strony jest nie tylko zbędne, lecz zajmuje drogocenną przestrzeń. To samo dotyczy wersu „Referencje dostępne na żądanie”, ponieważ jest to powszechnie wiadome.
Osoby udzielające referencji. Nie wymieniaj ich w życiorysie (czy liście motywacyjnym). Spisz ich nazwiska na oddzielnej kartce i miej w pogotowiu, gdyby cię o nie poproszono.
Zdjęcie. Nawet jeżeli jesteś olśniewająco piękny, wolisz chyba, by cię zatrudniono ze względu na twój rozsądek, doświadczenie i osiągnięcia, a nie wygląd.
Wiek itp. Nie wymieniaj ściśle osobistych danych, które nie dotyczą pracy, takich jak wiek, wzrost, waga, stan cywilny czy stan zdrowia.
Twoja średnia. Na pewnym etapie, zazwyczaj pięć lat po ukończeniu studiów, pomijaj osiągnięcia szkolne i średnią ocen, nawet jeżeli wynosiła 4.0. Czterdziestolatkowi nie wypada informować, że był przewodniczącym bractwa studenckiego, ale dwudziestolatek, bez specjalnego doświadczenia zawodowego, może uwzględnić to osiągnięcie, odzwierciedlające jego talenty przywódcze.
Wymagania płacowe. Unikaj wzmianki o wynagrodzeniu, o ile ogłoszenie, na które odpowiedziałeś, tego nie wymaga. Wówczas podaj jego wysokość w liście motywacyjnym. Nie poruszaj kwestii wynagrodzenia w życiorysie.
Rozmowa kwalifikacyjna
Gratulacje! Twoje umiejętności zawodowe – wszystkie kwalifikacje i całe doświadczenie, o którym pisałeś w życiorysie i liście motywacyjnym – otworzyły przed tobą drzwi do konkretnej firmy. Teraz nadszedł czas, by wyróżnić się na tle pozostałych kandydatów swoimi zdolnościami interpersonalnymi. Twoja wiedza fachowa i doświadczenie są ważne, lecz postawa, wygląd i zaradność mogą zwiększyć lub zniweczyć twoje szanse. Pamiętaj, rozmowa kwalifikacyjna jest okazją do nawiązania jak najlepszych stosunków z rekruterem, a to właśnie stanowi istotę przyszłych relacji.
Czasami ilość informacji, które musisz przyswoić, aby przygotować się do rozmowy, może cię przytłoczyć. Istnieje jednak pięć podstawowych manier, które trzeba zaprezentować podczas rozmowy kwalifikacyjnej. Jeżeli zwrócisz na nie uwagę, twoje szanse otrzymania pracy wzrosną.
Nie spóźnij się
Bądź przygotowany
Ubierz się odrobinę lepiej
Uśmiechaj się, mów wyraźnie i patrz rekruterowi w oczy
Dwukrotnie podziękuj
1 NIE SPÓŹNIJ SIĘ
Nie masz wyboru. Spóźnienie to spóźnienie, choćby o minutę. Najlepiej będzie, jeżeli pojedziesz na miejsce rozmowy dzień wcześniej, by sprawdzić, ile czasu potrzebujesz, żeby tam się dostać. Potem dodaj od dziesięciu do dwudziestu minut do swojego harmonogramu, aby mieć zapas czasu. Gdy będziesz już na miejscu, idź do kawiarni lub poczekaj na zewnątrz, tak by pojawić się na rozmowie pięć minut wcześniej.
Gdy czekasz, zachowuj się serdecznie, lecz profesjonalnie (innymi słowy, bez przesadnej poufałości) w stosunku do osób, które spotkasz. Nigdy nie wiesz, jakie wpływy może mieć recepcjonistka czy asystentka. Kiedy spotkasz się bezpośrednio z rekruterem, wyciągnij rękę na powitanie: „Dzień dobry, Pani Philpot. Dziękuję za zaproszenie”. Nie zapominaj o uśmiechu (patrz także: „Bardzo ważny uścisk dłoni”, s. 217).
Nie zdziw się, jeżeli będziesz rozmawiał z dwoma osobami jednocześnie (albo oddzielnie), a możliwe, że trafisz na wieloosobową komisję. Wówczas utrzymuj kontakt wzrokowy ze wszystkimi po kolei, i nie koncentruj się na jednej osobie kosztem pozostałych. Zamiast dać się zastraszyć temu gremium, potraktuj to jako okazję, by dowiedzieć się więcej o firmie. Im więcej odpowiedzi na twoje pytania, tym lepiej.
Gdy usiądziesz (stój, dopóki ktoś nie zaoferuje ci krzesła), rozmowa kwalifikacyjna zacznie się z pewnością od pogawędki. Potem nastąpią właściwe pytania.
2 BĄDŹ PRZYGOTOWANY
Pewne pytania możesz przewidzieć, innych nie. Najlepszym sposobem, by zachować spokój, to rozważyć, co można kontrolować i na to się przygotować. Zwiększ szanse, dowiadując się czegoś o firmie i przepytując samego siebie:
POCZYTAJ O FIRMIE. Takie źródła jak: Dun & Bradstreet, wiodące czasopisma biznesowe, roczne sprawozdanie firmy lub jej strona internetowa dadzą ci wiedzę o profilu przedsiębiorstwa i jego ogólnym nastawieniu. Zbieranie informacji nie tylko pomoże ci odgadnąć, jakich cech oczekuje rekruter, lecz także podsunie pomysł, o co go zapytać (patrz także: s. 343). Najlepiej byłoby, gdybyś potrafił rozmawiać o głównych produktach firmy, najważniejszych rynkach, a nawet planach przyszłego rozwoju. Jeżeli ubiegasz się o konkretne stanowisko, poproś wcześniej dział kadr danej firmy o zakres obowiązków, by móc zadawać pytania pod tym kątem, podkreślając swe umiejętności.
POZNAJ SAMEGO SIEBIE. Ponieważ będziesz pytany o mocne strony, uzdolnienia i doświadczenie, ważne, byś miał konkretne wyobrażenie o swoich atutach, zanim zaczniesz opowiadać o nich rekruterowi. W razie potrzeby, poświęć trochę czasu, przeglądając życiorys, przypomnij sobie daty okresów zatrudnienia i dokładne nazwy stanowisk, a to pozwoli ci zaakcentować najbardziej istotne elementy twojego doświadczenia. Naucz się życiorysu na pamięć. Podczas rozmowy kwalifikacyjnej zakodowane w pamięci fakty z twojego życia pozwolą ci wskazać lub omówić pewne jego części, bez posiłkowania się wydrukiem.
ĆWICZ. Zadawaj sobie pytania, które możesz usłyszeć (patrz także: s. 340–341) i poćwicz odpowiedzi na głos.
3 UBIERZ SIĘ ODROBINĘ LEPIEJ
Czy to ci się podoba, czy nie, ubranie, które masz na sobie podczas rozmowy kwalifikacyjnej, prowokuje do różnych sądów. Może być ci później trudno je zwalczyć, nawet jeśli okażesz się doskonałym rozmówcą i myślicielem. Oto sposób, by twoja garderoba zawsze prezentowała się jak należy. Pamiętasz, kiedy jechałeś do firmy, by sprawdzić czas przejazdu? Przedłuż tę wycieczkę, wejdź do recepcji i popatrz, jak ludzie się ubierają. Jeżeli nie możesz pozwolić sobie na wcześniejszą wizytę, zadzwoń do przedstawiciela działu kadr i zapytaj o obowiązujący styl ubierania się. Jeżeli wszystko inne zawiedzie, zapytaj kogokolwiek, kto podniesie słuchawkę.
Następnie, gdy będziesz wybierał ubranie na rozmowę, ubierz się odrobinę lepiej niż standardowy strój noszony w firmie, w której ubiegasz się o pracę. Jeżeli mężczyźni noszą w biurze spodnie i sportową koszulę, ty załóż spodnie, koszulę, krawat i sportową marynarkę. Jeżeli kierownictwo ubiera się inaczej niż pracownicy, wtedy twoje ubranie powinno być konserwatywną wersją tego, co założyłbyś do pracy, gdybyś zajmował stanowisko trochę wyższe od tego, o które się ubiegasz.
Unikaj przedmiotów, które przyciągają uwagę. Złote łańcuszki i pierścionki na małym palcu ręki mogą wyeliminować mężczyznę, zanim się odezwie, a kobieta nosząca różowe, wzorzyste spodnie również minimalizuje swoje szanse. Ubranie to sprawa osobista i sposób wyrażania samego siebie, ale gdy ubierasz się na rozmowę kwalifikacyjną, musisz często iść na kompromis, szczególnie gdy chodzi o tradycyjne dziedziny. Twoje ubranie jest wyrazem tego, jak rozumiesz dostosowanie się do firmy.
GOTOWY? ZDECYDOWANY? ZANIM WYJDZIESZ...
Oto lista kontrolna rzeczy, o których musisz pamiętać, zanim wyruszysz na rozmowę. Gdy wypełnisz je wszystkie po kolei, będziesz gotowy do wyjścia (patrz także: „Faux pas podczas rozmowy kwalifikacyjnej”, s. 345).
Masz czyste buty.
Twoje ubranie jest wyprasowane i niepoplamione.
Wyczyściłeś paznokcie.
Uczesałeś włosy.
Zdjąłeś zbędną biżuterię.
Masz czyste kopie życiorysu.
Masz adres i numer telefonu miejsca spotkania.
Wiesz, jak tam dojechać i ile czasu ci to zajmie.
Znasz i potrafisz wymówić nazwiska wszystkich osób, które spotkasz.
Masz notes i pióro.
Nie masz niczego niepotrzebnego lub zajmującego dużo miejsca w teczce.
Jesteś przygotowany na deszcz, słotę lub śnieg, a twój płaszcz jest w dobrym stanie.
Masz puder, szminkę i zapasową parę rajstop (jeżeli jesteś kobietą).
Pamiętaj, aby zaplanować całą garderobę; każdy płaszcz, parasolka, torba czy teczka powinny być równie reprezentacyjne jak reszta twojego stroju. Postaraj się mieć przy sobie jak najmniej rzeczy, byś nie przyszedł nadmiernie obładowany na spotkanie. Weź mały, skórzany notatnik. Nie powinieneś robić notatek podczas rozmowy, lecz elegancko to wygląda, jeżeli trzymasz w ręku ładny notes, na wypadek gdybyś chciał zanotować numery telefoniczne lub coś innego pod koniec rozmowy. Weź ze sobą przynajmniej jedną kopię życiorysu – czystą, niepomazaną i zdolną zrobić niesamowite wrażenie na każdym, kto ją otrzyma.
Następna rada dotyczy konserwatywnego charakteru firmy, więc dzięki niej poczujesz się bezpieczniej. Jednocześnie, zbyt tradycyjne ubranie może zmniejszyć twoje szanse w takich dziedzinach jak informatyka, muzyka i moda. Pamiętaj, dostosuj garderobę do oczekiwań firmy.
Ubrania na rozmowę kwalifikacyjną dla mężczyzn
Oto najlepsze rodzaje ubrań w większości firm (patrz także: „Ubrania służbowe dla mężczyzn”, s. 27–31).
GARNITURY. Jeżeli nie idziesz na rozmowę kwalifikacyjną do firmy, w której garnitur byłby nie na miejscu, załóż go. Z naturalnych tkanin w jednolitym granatowym lub szarym kolorze, kojarzy się z autorytetem i jakością, natomiast nawet najbardziej subtelne wzory są ryzykowne. Musi być nieskazitelnie czysty i wyprasowany; plamy i zagniecenia robią nieprzyjemne wrażenie.
KOSZULE. Z zasady, im bardziej prosta, tym lepsza w konserwatywnym środowisku – żadnych jaskrawych kolorów, żadnych wzorów, żadnych francuskich mankietów, żadnych monogramów.
KRAWATY. Nie jest to najlepszy czas, by traktować krawat jako wyraz własnego indywidualizmu. Działaj ostrożnie, wybierz tradycyjny jedwabny krawat w stosunkowo stonowanych kolorach i wzorach (diagonal, paski, tureckie wzory, lub gładki). Unikaj także krawatów z dużymi obrazkami i logo projektantów.
SKARPETKI. Wybierz kolor, który współgra z kolorem garnituru (zazwyczaj czarny, ciemnoszary, ciemnobrązowy lub granatowy) i upewnij się, czy są wystarczająco długie, aby nie było widać twoich gołych łydek gdy usiądziesz lub założysz nogę na nogę.
BUTY. Buty z wzorem z dziurek lub wyjściowe mokasyny, czarne lub brązowe, są zawsze eleganckie i modne. Unikaj tak zwanych „wyjściowych” butów na grubych, gumowych podeszwach. Stan obuwia jest równie ważny jak fason. Muszą być one wypastowane, a obcasy niepozdzierane.
BIŻUTERIA. Najlepiej ograniczyć biżuterię do ślubnej obrączki i uczelnianego sygnetu. W bardziej twórczych branżach mały kolczyk jest bardziej akceptowany niż sygnet noszony na małym palcu, łańcuchy na szyi czy bransoletki, które i tak nigdzie nie są mile widziane.
WODA KOLOŃSKA. Tutaj również obowiązuje zasada: im mniej, tym lepiej. Jeżeli spryskasz się nią w nadmiarze, nie zrobisz dobrego wrażenia. Ogranicz się
Uwagi (0)