Poruszająca opowieść o konflikcie pokoleń i ideałów, o przepaści między ojcem a synem i ludźmi różnych epok i systemów wartości. Zubożałego szlachcica Dominika Cedzynę przy życiu trzyma jedno — ukochany syn Piotr, student chemii na politechnice w Zurychu. To z myślą o nim, swojej chlubie i pociesze, podjął pewne decyzje; to by móc łożyć na jego studia, znosi kpiny pracodawcy i usiłuje odnaleźć się w nowej, wymagającej rzeczywistości, w której on, szlachcic, podlega Bijakowskiemu, synowi

Młody bezrolny chłop trafia do szpitala z powodu nieuleczalnej choroby nogi.Mimo nieuchronności kalectwa nie traci hartu ducha.

„Synu mój, synu! Nie chcę, żebyś posiadł mądrość, matkę niewidzialnej władzy nad ludźmi.” Te słowa szepcze nad kołyską Jana manichejczyk Diokles, pustelnik. „Synu mój, synu! Pragnę, żeby moje wzruszenia weszły w twe serce, jak iskra ognia. Pragnę, żeby moje męczarnie tobie serca nie zraniły, a innych żebyś nie poznał.” Do jakich ekstremów można się posunąć by odepchnąć pokusę? Aryman to perski bóg ciemności, zła, zniszczenia i kłamstwa, uwikłany w odwieczną walkę z bóstwem dobra i światłości.

Sodžiaus vaizdeliai, czyli obrazki z życia wiejskiego, są pewnego rodzaju przekrojem codzienności wiejskiej, ludu nieraz zwanego ciemnotą. Przedstawiając kolejno różne sytuacje (np.: stypę, pogrzeb) pisarka otwiera przed czytelnikiem drzwi chaty chłopskiej, wnętrze której wypełniają nieszczęście, bieda, smutek, żal. Mėšlavėžis oraz Budynė, tworzące ów zbiorek, ilustrują zjawiska negatywne. Nasycająca je ironia, nadmierny obiektywizm mimo smutnej wymowy, niczym obrazki jednak uwydatniają ledwie

Hanrahan Rudy Yeatsa w przekładzie Miriama to zbiór opowiadań o fikcyjnym irlandzkim bardzie — poecie, nauczycielu, pijaku i kobieciarzu — z licznymi nawiązaniami do celtyckich wierzeń i legend. Irytującego pieśniarza oglądamy w sześciu odsłonach: gdy dzięki czarodziejskiej księdze przywołuje irlandzką boginię piękna tylko po to, ją odesłać w geście mizoginicznego rozczarowania; gdy próbuje uwieść córkę kobiety, która udzieliła mu schronienia; gdy tworzy pieśni ku chwale ojczyzny na utrzymaniu

Wyzwolenie to dramat Stanisława Wyspiańskiego, który został wydany w 1903 roku. Akcja utworu dzieje się na deskach krakowskiego teatru. Za namową Muzy, główny bohater — Konrad, wymyśla przedstawienie teatralne na temat Polski. W spektaklu ukazuje, jednocześnie krytykując, mi.in. sytuację państwa, społeczeństwo czy stronnictwa i ideologie.