Następnie ukazana została droga kariery wojskowej Tadeusza i Władysława w armii cesarskich Niemiec – biorących udział w I wojnie światowej. Trzeci z braci – Stanisław nie został w ogóle powołany do wojska. Wpierw dzierżawił majątek na Śląsku, aby w 1917 r. wrócić do Wielkopolski. Druga część opracowania wprowadza czytelnika w szczegóły udziału braci w powstaniu wielkopolskim. Tadeusz i Władysław wzięli aktywny udział w walkach powstańczych, Stanisław zaś wspierał braci i działania powstańcze

Wspólnota rodzinna była jedną z najwyżej cenionych wartości, a podtrzymywanie ducha narodowego i praca organiczna w kierunku odzyskania przez ojczyznę niepodległości stanowiły główną cechę charakterystyczną. Wielkopolska jest jednym z najstarszych regionów historycznych Polski, gdzie przez wieki kształtowała się wizja państwa polskiego i gdzie, mimo silnych prób germanizacyjnych, Polacy nigdy nie stracili nadziei na odzyskanie niepodległości.

Po odzyskaniu niepodległości bił się z Ukraińcami o Lwów, a następnie w wojnie z bolszewikami. Ojczyzna nagrodziła go Krzyżem Virtuti Militari i czterokrotnie Krzyżem Walecznych. Ukończył prawo, pracował w Instytucie Badania Najnowszej Historii Polski, przekształconego później w Instytut Józefa Piłsudskiego. Gdy w 1939 r. Warszawa stanęła do samotnej walki z Niemcami, trwał u boku prezydenta stolicy Stefana Starzyńskiego. Zamordowany przez komunistów w 1949 r. za bezkompromisową wierność

W broszurze przedstawiono w formie popularnonaukowej biografię Antoniego Sikorskiego (1893–1987), bohatera, który już w wieku 18 lat wszedł niezwykle aktywnie w nurt polskiej historii i pozostał w nim przez całe życie. Gdy przyszedł dzień zbrojnego wystąpienia narodu przeciwko zaborcom, porzucił studia i w sierpniu 1914 r. wstąpił ochoczo do powstających Legionów Polskich. Po wojnie polsko-ukraińskiej i polsko-bolszewickiej został oficerem służby stałej w Wojsku Polskim. We wrześniu 1939 r. po

Uro­dził się 21 lutego 1896 r. w Grodzisku Wielkopolskim. Podczas nauki w szkole powszechnej uczestniczył w strajku szkolnym 1906/1907. W gimnazjum grodziskim zaliczył pięć klas, pozostałe w Gimnazjum św. Marii Magda­leny w Poznaniu. Przeszedł stopnie wtajem­niczenia Towarzystwa Tomasza Zana, prowadząc tajne kółka i ucząc młodszych kolegów języka polskiego, literatury i historii. Należał do drużyny wojskowej tejże organizacji, a następ­nie do Tajnej Organizacji Niepodległościowej w Poznaniu.

Podpułkownik Kazimierz Zenkteler urodził się 24 stycznia 1884 r. w Wojnowicach w powiecie nowotomyskim, w rodzinie kupca Edwarda i Joanny z Szyfterów. W publikacji przybliżone zostały jego losy w czasie I wojny światowej oraz jego akcja niepodległościowa w 1918 roku w zachodniej Wielkopolsce. Z osobą Zenktelera od 1 stycznia 1919 r. powiązały swoje działania grupy powstańcze w Buku, Grodzisku, Opalenicy, Rostarzewie, Rakoniewicach, Wielichowie, Przemęcie, Witkowie Polskim i Kamieńcu. Był on

Już w 1910 r. jako zaledwie czternastolatek należał do Polskich Drużyn Strzeleckich. Po ukończeniu szkoły podchorążych objął stanowisko adiutanta komendy Polskich Drużyn Strzeleckich w Krakowie. Kiedy wybuchła I wojna światowa, w pierwszych dniach sierpnia 1914 r. stanął na czele plutonu w III batalionie oddziału Józefa Piłsudskiego. 22 maja 1915 r. podczas walk w lesie pod Kozinkiem odniósł ciężką ranę głowy, wskutek której stracił prawe oko. Po rekonwalescencji na początku grudnia 1915 r.

W okresie międzywojennym okazał się jednym ze zdolniejszych oficerów wojsk pancernych w Wojsku Polskim. Na czele szwadronu czołgów w Armii Kraków bronił Polski we wrześniu 1939 r. Po zakończeniu walk trafił do niewoli sowieckiej. Jego życie przerwał strzał oprawcy NKWD. Kapitan Edward Franciszek Herbert był jedną z blisko 22 tysięcy ofiar zbrodni katyńskiej.