Sonety krymskie są efektem podróży odbytej w 1825 roku przez Mickiewicza. O ile zostały entuzjastycznie przyjęte przez krytyków rosyjskich, o tyle wywołały oburzenie w obozie warszawskich klasyków. Za ich sprawą Wieszcz wprowadził do polskiej literatury koloryt orientalny oraz nowy typ bohatera lirycznego – pielgrzyma. Niezaprzeczalnym walorem jest opis bogactwa krymskiej przyrody. Pokaż więcej → Sonety krymskie wraz z Sonetami odeskimi weszły w skład zbioru Sonetów, który ukazał się po raz

Zbiór zawiera dziesięć pełnych emocji wierszy wybranych z tomu Barwy duszy. Stanowią one wyraz modernistycznego cierpienia, zawieszenia między pragnieniem życia a śmierci. Są wśród nich również dwa piękne sonety: Nie wiem, co świat, a co są myśli moje… i Namiętność. Zamykający tom utwór Excelsior… jest pragnieniem wyzwolenia się z cierpień; kulminacją poszukiwań siły, aby na nowo zacząć „żywe lubić”. Niestety, Marcelina Kulikowska przegrała ze swoim cierpieniem – popełniła samobójstwo,

Hymny Kasprowicza należą do najwcześniejszych przejawów polskiego ekspresjonizmu. Cechuje je poetyka kontrastu, zawierają wizje katastroficzne, a język ma silne zabarwienie emocjonalne. Przedstawiają sytuację egzystencjalną człowieka obarczonego grzechem i obawiającego się śmierci. Święty Boże, Święty Mocny podejmuje problem odpowiedzialności Stwórcy za ludzkie cierpienie. Podmiot liryczny wypowiada bunt przeciwko okrutnemu porządkowi świata. Pokaż więcej → Hymn Święty Boże… pierwotnie został

Kochanowskiemu zawdzięczamy nazwę „fraszka”, którą zapożyczył od włoskiego słowa „frasca”, czyli gałązka. Fraszki pisał przez całe życie, czyniąc z nich swój dziennik – notes z refleksjami na wszystkie tematy, od refleksji filozoficznych (Do gór i lasów) po satyrę społeczną (Na nabożną). Pokaż więcej → Wybór z około 300 fraszek Kochanowskiego, wydanych w trzech księgach w 1584 roku.

Nawiązując do tradycji starożytnych epigramatów, Mikołaj Rej stworzył figliki – ośmiowersowe satyryczne obrazki z życia dworzan, szlachty i chłopstwa. Autor imponuje zmysłem obserwacji i poczuciem humoru, dostarczając czytelnikom wszystkich epok wiedzy o obyczajowości Polaków XVI wieku. Pokaż więcej → Zbiór 211 figlików pod tytułem Przypowieści przypadłe, z których się może wiele rzeczy przestrzec ukazał się w 1562 roku. W roku 1574, już po śmierci Reja, ukazał się rozszerzony zbiór tych

Przekrój twórczości bajkopisarskiej Krasickiego obejmuje zarówno bajki alegoryczne, ukrywające cechy ludzkie w kostiumie zwierzęcym (Lwica i maciora), jak i bajki-obrazki obyczajowe z morałem (Kulawy i ślepy). Pokaż więcej → Wybór utworów z dwóch tomów: Bajki i przypowieści (1779) i Bajki nowe (1802).

Poezja Olędzkiej-Frybesowej opatrywana bywa określeniem „religijna”, „chrześcijańska”. Autorka publikowała wiersze i eseje w prasie katolickiej, lecz w swych religijnych enuncjacjach jest bardzo dyskretna. Jej poezję przenika raczej duch panteizmu; podmiot liryczny szuka Boga w pięknie natury, w dziełach sztuki; w opisie osobistych przeżyć i wrażeń jest wstrzemięźliwy, małomówny. To poezja szeptu, intymnej rozmowy z czytelnikiem, prostoty języka – nawet gdy mowa o rzeczach wielkich. Pokaż

Cykl sonetów Ostrowskiej opisuje macierzyństwo z punktu widzenia kobiety ciężarnej. To doświadczenie biologiczne, wręcz fizjologiczne i zarazem mistyczne. Nowe życie rodzi się ze starego życia. Przy narodzinach nieuchronny jest wielki ból – i poetka sugestywnie, ekspresyjnie go opisuje; równie emocjonalny jest opis piękna i dobra, które powstaje z cierpienia. Pokaż więcej → Cykl wierszy Macierzyństwo pochodzi z tomu Aniołom dźwięku, wydanego przez Gebethnera i Wolffa w roku 1913.