Pamiętnik Stanisława Brzozowskiego jest zapisem ostatnich dni życia znanego pisarza i krytyka, zmarłego w 1911 roku. Pośmiertne wydanie zostało przygotowane przez żonę, Antoninę Brzozowską, a redakcją zajął się Ostap Ortwin, przyjaciel autora. Tekst zawiera notatki i refleksje dotyczące lektur i fascynacji intelektualnych Brzozowskiego; zdaje także relację ze stosunków towarzyskich panujących w środowisku literackim, w którym się on obracał. Pamiętnik został po raz pierwszy opublikowany w 1913

List otwarty Stanisława Brzozowskiego z 1906 roku stanowi polemiczną odpowiedź na anonimową broszurę, która oskarżała go o współpracę z rosyjską Ochraną i działanie na szkodę kolegów uniwersyteckich. Miało do tego dojść rzekomo w trakcie przesłuchań, podczas których poruszona została kwestia przywłaszczenia sobie przez Brzozowskiego — jako prezesa Bratniaka — pieniędzy organizacji. Wspomniana wyżej broszura zawierała protokoły z tego śledztwa. Tak zwaną sprawę Brzozowskiego analizuje m.in.

Jedno z najważniejszych dzieł Stanisława Brzozowskiego określane jako rozprawa krytyczno-kulturalna. Brzozowski mierzy się ze współczesną mu świadomością kulturalną, literacką i historyczną. Rozważa relację Młodej Polski z epoką romantyzmu, omawia społeczny wymiar sytuacji polskiej i europejskiej, ocenia myślenie o sztuce i wiąże istnienie i funkcjonowanie kultury bezpośrednio z historią. Przepowiada również kres Młodej Polski, rozprawia się z jej założenia i podsumowuje ją. Legenda Młodej

Tomik poetycki Wojciecha Brzoski z 2008 roku, zatytułowany dwuznacznie i nieco przewrotnie przez judasza, to zbiór wierszy o charakterze religijnym. Utwory podzielone na cztery księgi („Księgę obrazów”, „Księgę rodzajów”, „Księgę zawodów” oraz „Księgę wyjścia”) stanowią propozycję bardzo interesującą pod względem formalnym (autor doskonale operuje wieloznacznym poetyckim językiem) i bogatą w symboliczne treści. Bóg — czy raczej „pan” — pojawiający się w wierszach to postać złożona, balansująca

Rozprawa Aleksandra Brücknera na temat mitologii litewskiej oraz tamtejszych ludów. Brückner przedstawia w niej kontakty ludów z innymi kulturami — fińską, pruską i słowiańską — i analizuje wzajemne wpływy na wierzenia, język, obyczajowość. W swoich badaniach omawia historyczne dzieje dawnej Litwy i jej burzliwą drogę przez bogate wierzenia pogańskie aż do chrześnijaństwa, odnosi się również do dziejów i wierzeń Łotwy. Aleksander Brückner to polski historyk literatury i kultury, slawista. Jego

Analityczny tekst znakomitego erudyty, systematyka literatury polskiej i slawisty, będący znaczącą pozycją dla czytelników zainteresowanych zrozumieniem postaci wielkich artystów. Dzieła Aleksandra Brücknera charakteryzuje wszechobecne odniesienie do czasów i środowisk, w których tworzyły znakomite osobowości. Daje to szeroki obraz kultury i sztuki, o których traktują treści pozostawione nam w spuściźnie jednego z największych polskich historyków literatury. Wnikliwa analiza, będąca wynikiem

Literacki szkic autorstwa Aleksandra Brücknera, poświęcony historii wzajemnych relacji i inspiracji polskich i rosyjskich twórców, będący pokłosiem jego odczytu wygłoszonego we Lwowie w roku 1905. Autor szkicu niejednokrotnie z ubolewaniem zwraca uwagę na fakt, że na skutek trudnych stosunków historycznych znajomość rosyjskiej twórczości w Polsce i polskiej w Rosji nie była i nie jest wystarczająca, aby stanowić bogate źródło obustronnych korzyści dla kultury i nauki. Brak przekładów, niechęć i

Rozprawa Aleksandra Brücknera dotycząca mitologii słowiańskiej. Badacz przedstawia w niej wierzenia Słowian, ale przede wszystkim omawia dociekania innych badaczy oraz ich wnioski — trafne, jego zdaniem, lub błędne — dotyczące poszczególnych bóstw. Wyjaśnia etymologię nazw bożków i mówi o ich odpowiednikach w innych krajach słowiańskich. Tekst ma charakter naukowy, autor skupia się przede wszystkim na prześledzeniu toku badań nad mitami słowiańskimi. Aleksander Brückner to polski historyk