Troilus i Kresyda - William Shakespeare (Szekspir) (darmowa czytelnia online TXT) 📖
Jedna z najrzadziej granych tragedii Szekspira, sztuka, której akcja rozgrywa się podczas wojny trojańskiej. Trwające siedem lat walki nie doprowadziły do rozstrzygnięcia. Wśród obu stron narastają kłótnie i zniechęcenie. Młody, zapalczywy książę trojański Troilus utracił zapał do walki z innego powodu. Jego myśli nieustannie zaprząta piękna Kresyda, córka trojańskiego kapłana, który przeszedł na stronę Greków. Pandarus, wuj Kresydy, zwraca jej uwagę na Troilusa i zachwala jego zalety. Pod jego opieką młodzi wdają się w namiętny romans. Niestety, ojciec Kresydy podejmuje decyzję, że w ramach wymiany jeńców jego córka ma trafić do obozu Greków. Czy miłość Kresydy przetrwa rozstanie?
- Autor: William Shakespeare (Szekspir)
- Epoka: Renesans
- Rodzaj: Dramat
Czytasz książkę online - «Troilus i Kresyda - William Shakespeare (Szekspir) (darmowa czytelnia online TXT) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 William Shakespeare (Szekspir)
Jeszcze niecały gorący. Przyczyń mu jeszcze pochwał, lej, lej tylko! Ambicja jego spragniona.
ULISSESTen bękart, ten kundel, chce sobie z nas podrwiwać? Ach, czemuż nie jest Trojańczykiem!
NESTORHola, przyjacielu, proszę cię, jedno słowo. Czy nie jesteś z orszaku młodego Parysa?
SŁUGAJestem, kiedy za nim idę.
PANDARUSChciałem się pytać, czy mu służysz?
SŁUGASłużę panu.
PANDARUSSzlachetnemu służysz panu; trudno go nie chwalić.
SŁUGAWięc chwała panu!
PANDARUSWszak znasz mnie, nieprawda?
SŁUGATak jest, panie, z widzenia.
PANDARUSPrzyjacielu, poznaj mnie lepiej, jestem pan Pandarus.
SŁUGASpodziewam się, że poznam waszą dostojność lepiej.
PANDARUSPragnę tego.
SŁUGAWielka wasza łaskawość.
Łaskawość? Nie, przyjacielu, jestem tylko dostojny i jaśnie oświecony. Co to za muzyka?
SŁUGAZnam ją tylko po części: jest to muzyka instrumentalna.
PANDARUSCzy znasz muzykantów?
SŁUGABardzo dobrze.
PANDARUSKomu grają?
SŁUGASłuchaczom, panie.
PANDARUSDla czyjej przyjemności, przyjacielu?
SŁUGADla mojej, panie, i dla przyjemności amatorów muzyki.
PANDARUSMam na myśli rozkaz, przyjacielu.
SŁUGAKomu mam rozkazać?
PANDARUSWidzę, przyjacielu, że się nie rozumiemy: ja nazbyt dworski, a ty nazbyt bystry. Na czyje żądanie ludzie ci grają?
SŁUGATeraz przynajmniej wiem, o co idzie, panie. Otóż ludzie ci grają na żądanie mojego pana, Parysa, który jest tu osobiście, a z nim śmiertelna Wenus, kwintesencja piękności, niewidoma118 dusza miłości...
PANDARUSKto, synowica moja, Kresyda?
SŁUGANie, panie, Helena. Czy nie mogłeś się domyślić z przypisanych jej przymiotów?
PANDARUSZdawałoby się, przyjacielu, że nie widziałeś Kresydy. Przychodzę rozmówić się z Parysem w interesie księcia Troila. Wpadnę na niego bez ceremonii, bo interes gorący.
SŁUGAInteres gorący! Co za frazes niedowarzony!
Piękne pozdrowienie tobie, pani, i całej tej pięknej kompanii; niech piękne życzenia prowadzą was pięknie, w pięknej mierze do pięknego celu, a przede wszystkim dla ciebie, piękna królowo, niech piękne myśli pięknym będą wezgłowiem!
HELENADrogi panie, jak widzę, jesteś pięknych słów pełen.
PANDARUSMówisz, słodka królowo, jak twoja piękna wola. Piękny książę, doskonała muzyka ucięta119.
PARYSA ty ją uciąłeś, kuzynie; musisz ją teraz naprawić, musisz ją nadsztukować własną sztuką. Helko, to człowiek pełen harmonii.
PANDARUSNie, pani, bynajmniej, na uczciwość.
HELENAO panie...
PANDARUSGłos mój przykry, możesz mi wierzyć, bardzo przykry.
PARYSDoskonale! Wiemy, że tak mówisz czasami przez kaprys.
PANDARUSMam interes do księcia, droga królowo. Czy pozwolisz mi, mości książę, słowo jedno powiedzieć?
HELENANie, nie, tak się nam nie wywiniesz, musisz nam co zaśpiewać, musisz koniecznie.
PANDARUSO moja słodka królowo, naigrawasz się ze mnie. Otóż, mości książę, drogi pan mój i najszacowniejszy przyjaciel, a brat twój, Troilus...
HELENAPanie Pandarus, miodopłynny panie...
PANDARUSDaj spokój, słodka królowo, daj spokój! Poleca się uprzejmym twoim względom.
HELENANie wykpisz się z naszej melodii; albo inaczej niech nasza melancholia spadnie na twoją głowę!
PANDARUSSłodka królowo! Słodka królowo! Co to za słodka królowa, na honor!
HELENAA słodką damę zasmucić co za kwaśna obraza!
PANDARUSNie, nie, na nic się to nie przyda, na nic, możesz mi wierzyć, na nic. Na takie słowa nie zważam wcale, nie, bynajmniej! Otóż pan mój prosi cię, żebyś raczył go wytłumaczyć, jeśli się przypadkiem zapyta król o niego przy wieczerzy.
HELENAPanie Pandarus...
PANDARUSCo rozkaże moja słodka królowa, moja najsłodsza królowa?
PARYSJakąż to wyprawę układa? Gdzie wieczerza tej nocy?
HELENAAle tylko, mój panie...
PANDARUSCo mówi moja słodka królowa? Moja synowica pogniewa się z tobą, panie. Nie należy ci wiedzieć, gdzie tej nocy wieczerza.
PARYSZakładam się o głowę, że u mojej pięknej nieprzyjaciółki120 Kresydy.
PANDARUSNie, nie, nic podobnego; o sto mil jesteś od prawdy. Twoja nieprzyjaciółka dziś chora.
PARYSWięc dobrze, wytłumaczę go.
PANDARUSWybornie, łaskawy panie. Ale skąd przyszła ci myśl wymówić nazwisko Kresydy? Ach, nie, biedna twoja nieprzyjaciółka jest chora.
PARYSDomyślam się...
PANDARUSDomyślasz się? Czego się domyślasz? Dalej, dajcie mi lutnię; jestem na twoje rozkazy, piękna królowo.
HELENATo mi się nazywa być uprzejmym.
PANDARUSSynowica moja szalenie jest zakochana w pewnej rzeczy, którą posiadasz, słodka królowo.
HELENADostanie ją, byle to nie był mąż mój, Parys.
PANDARUSParys? Nie pragnie go wcale. On i ona to dwoje.
HELENANietrudno, żeby z takich dwojga zrobiło się troje.
PANDARUSAni chcę więcej o tym słuchać. Wolę wam zaśpiewać moją piosneczkę.
HELENAI owszem, prosimy. Na uczciwość, słodki panie, piękne masz czoło.
PANDARUSWolne żarty, wolne żarty!
HELENANiech treścią twojej piosneczki będzie miłość; ta miłość zgubi nas wszystkich. O Kupidynie121! Kupidynie! Kupidynie!
PANDARUSMiłość? O, tak jest, miłość zgubi nas wszystkich.
PARYSMiłość! Miłość! Nie żądam nic prócz miłości.
PANDARUSNa uczciwość, tak właśnie zaczyna się moja piosneczka:
Prawda, zakochany po uszy.
PARYSJe tylko same gołębie, kochanko, a taka strawa wyrabia krew gorącą, a krew gorąca rodzi gorące myśli, a gorące myśli rodzą gorące czyny, a gorące czyny to miłość.
PANDARUSCzy to jest rodowód miłości? Gorąca krew, gorące myśli i gorące czyny? Toć to żmije; czy więc miłość jest żmij plemieniem? Słodki panie, kto dziś do boju wystąpił?
PARYSHektor, Deifobus, Helenus, Antenor i całe rycerstwo trojańskie. I ja miałem ochotę zbroję dziś przywdziać, ale moja Helka ani chciała na to zezwolić. A brat mój Troilus dlaczego w domu został?
HELENADąsa się na coś. Ty wiesz o wszystkim, panie Pandarze.
PANDARUSJa? Miodosłodka królowo, ja nie wiem o niczym. Pragnąłbym wiedzieć, jak im się dziś powiodło. Nie zapomnisz, książę, o wytłumaczeniu twojego brata?
PARYSCo do włoska.
PANDARUSŻegnam cię, słodka królowo.
HELENAPoleć mnie twojej synowicy.
PANDARUSNie omieszkam, słodka królowo.
Co tam nowego? Gdzie pan twój? U mojej synowicy Kresydy?
SŁUGANie, panie, czeka na pana, żebyś go tam poprowadził.
Otóż i on nadchodzi. Co tam nowego? Co tam nowego?
TROILUSRuszaj stąd, pachołku.
Czy widziałeś moją synowicę?
TROILUS