Darmowe ebooki » Tragedia » Troilus i Kresyda - William Shakespeare (Szekspir) (darmowa czytelnia online TXT) 📖

Czytasz książkę online - «Troilus i Kresyda - William Shakespeare (Szekspir) (darmowa czytelnia online TXT) 📖».   Wszystkie książki tego autora 👉 William Shakespeare (Szekspir)



1 ... 3 4 5 6 7 8 9 10 11 ... 17
Idź do strony:
ugniotę i gibkim zrobię. NESTOR
na stronie

Jeszcze niecały gorący. Przyczyń mu jeszcze pochwał, lej, lej tylko! Ambicja jego spragniona.

ULISSES
do Agamemnona
Na drobną przykrość, królu, zbyt uważasz. 
  NESTOR
Zapomnij o niej. 
  DIOMEDES
Przygotuj się raczej 
Bez Achillesa walczyć z naszym wrogiem. 
  ULISSES
Samo to imię gniew jego rozbudza. 
Tu męża mamy — ale jest przytomny115, 
Więc milczeć wolę. 
  NESTOR
Dlaczego masz milczeć? 
Achillesowej nie znajdziesz w nim dumy. 
  ULISSES
Lecz znajdziesz męstwo, niech to świat wie cały. 
  AJAKS

Ten bękart, ten kundel, chce sobie z nas podrwiwać? Ach, czemuż nie jest Trojańczykiem!

NESTOR
Jaką by krzywdą dla Ajaksa było... 
  ULISSES
Gdyby był dumny... 
  DIOMEDES
Albo chciwy pochwał... 
  ULISSES
Lub opryskliwy... 
  DIOMEDES
Albo samolubny. 
  ULISSES
Dziękuj też niebu za twoją powolność, 
Ojcu i piersi, którą dzieckiem116 ssałeś! 
Cześć twoim mistrzom! Lecz cześć przede wszystkim 
Twoim wrodzonym przymiotom, nad wszelką 
Naukę wyższym! Temu, co twe ramię 
Do boju wprawiał, niechaj Mars ustąpi 
Nieśmiertelności swej jedną połowę! 
Co do twej siły, miano Wołonosza 
Milon117 ci musi z pokorą ustąpić. 
O twej mądrości na teraz przemilczam, 
Która jak skała, jak morskie wybrzeża, 
Twoje przymioty swym otula łonem. 
Widzisz Nestora? Latami ćwiczony, 
Jest i być musi mądrym, być nie może 
Jak tylko mądrym, lecz, ojcze Nestorze, 
Przebacz, gdy powiem, że gdyby dni twoje 
Dni Ajaksowych świeżość jeszcze miały, 
I gdyby mózg twój hart jego posiadał, 
Twoja by mądrość nie stanęła wyżej — 
Byłbyś Ajaksem. 
  AJAKS
Nazwęż cię mym ojcem? 
  NESTOR
Nazwij, mój synu. 
  DIOMEDES
Słuchaj jego rady, 
Dzielny Ajaksie. 
  ULISSES
Rzecz zwłoki nie cierpi, 
Skoro Achilles w gęstwinie się chowa, 
Wojenną radę niechaj wódz nasz zwoła. 
Nowi królowie do Troi przybyli. 
Jutro wystąpić musim z całą siłą. 
Niech wschód i zachód kwiat rycerzy zwoła, 
Ajaks dotrzyma najdzielniejszym czoła. 
  AGAMEMNON
Niech śpi Achilles. Z wiatrem lecą łodzie, 
Gdy cięższe nawy grzęzną w słonej wodzie. 
 
Informacje o nowościach w naszej bibliotece w Twojej skrzynce mailowej? Nic prostszego, zapisz się do newslettera. Kliknij, by pozostawić swój adres e-mail: wolnelektury.pl/newsletter/zapisz-sie/
AKT TRZECI SCENA PIERWSZA
Troja. Sala w pałacu Priama.
Wchodzą Pandarus i Sługa. PANDARUS

Hola, przyjacielu, proszę cię, jedno słowo. Czy nie jesteś z orszaku młodego Parysa?

SŁUGA

Jestem, kiedy za nim idę.

PANDARUS

Chciałem się pytać, czy mu służysz?

SŁUGA

Służę panu.

PANDARUS

Szlachetnemu służysz panu; trudno go nie chwalić.

SŁUGA

Więc chwała panu!

PANDARUS

Wszak znasz mnie, nieprawda?

SŁUGA

Tak jest, panie, z widzenia.

PANDARUS

Przyjacielu, poznaj mnie lepiej, jestem pan Pandarus.

SŁUGA

Spodziewam się, że poznam waszą dostojność lepiej.

PANDARUS

Pragnę tego.

SŁUGA

Wielka wasza łaskawość.

Słychać muzykę za sceną. PANDARUS

Łaskawość? Nie, przyjacielu, jestem tylko dostojny i jaśnie oświecony. Co to za muzyka?

SŁUGA

Znam ją tylko po części: jest to muzyka instrumentalna.

PANDARUS

Czy znasz muzykantów?

SŁUGA

Bardzo dobrze.

PANDARUS

Komu grają?

SŁUGA

Słuchaczom, panie.

PANDARUS

Dla czyjej przyjemności, przyjacielu?

SŁUGA

Dla mojej, panie, i dla przyjemności amatorów muzyki.

PANDARUS

Mam na myśli rozkaz, przyjacielu.

SŁUGA

Komu mam rozkazać?

PANDARUS

Widzę, przyjacielu, że się nie rozumiemy: ja nazbyt dworski, a ty nazbyt bystry. Na czyje żądanie ludzie ci grają?

SŁUGA

Teraz przynajmniej wiem, o co idzie, panie. Otóż ludzie ci grają na żądanie mojego pana, Parysa, który jest tu osobiście, a z nim śmiertelna Wenus, kwintesencja piękności, niewidoma118 dusza miłości...

PANDARUS

Kto, synowica moja, Kresyda?

SŁUGA

Nie, panie, Helena. Czy nie mogłeś się domyślić z przypisanych jej przymiotów?

PANDARUS

Zdawałoby się, przyjacielu, że nie widziałeś Kresydy. Przychodzę rozmówić się z Parysem w interesie księcia Troila. Wpadnę na niego bez ceremonii, bo interes gorący.

SŁUGA

Interes gorący! Co za frazes niedowarzony!

Wchodzą Parys, Helena i służba. PANDARUS

Piękne pozdrowienie tobie, pani, i całej tej pięknej kompanii; niech piękne życzenia prowadzą was pięknie, w pięknej mierze do pięknego celu, a przede wszystkim dla ciebie, piękna królowo, niech piękne myśli pięknym będą wezgłowiem!

HELENA

Drogi panie, jak widzę, jesteś pięknych słów pełen.

PANDARUS

Mówisz, słodka królowo, jak twoja piękna wola. Piękny książę, doskonała muzyka ucięta119.

PARYS

A ty ją uciąłeś, kuzynie; musisz ją teraz naprawić, musisz ją nadsztukować własną sztuką. Helko, to człowiek pełen harmonii.

PANDARUS

Nie, pani, bynajmniej, na uczciwość.

HELENA

O panie...

PANDARUS

Głos mój przykry, możesz mi wierzyć, bardzo przykry.

PARYS

Doskonale! Wiemy, że tak mówisz czasami przez kaprys.

PANDARUS

Mam interes do księcia, droga królowo. Czy pozwolisz mi, mości książę, słowo jedno powiedzieć?

HELENA

Nie, nie, tak się nam nie wywiniesz, musisz nam co zaśpiewać, musisz koniecznie.

PANDARUS

O moja słodka królowo, naigrawasz się ze mnie. Otóż, mości książę, drogi pan mój i najszacowniejszy przyjaciel, a brat twój, Troilus...

HELENA

Panie Pandarus, miodopłynny panie...

PANDARUS

Daj spokój, słodka królowo, daj spokój! Poleca się uprzejmym twoim względom.

HELENA

Nie wykpisz się z naszej melodii; albo inaczej niech nasza melancholia spadnie na twoją głowę!

PANDARUS

Słodka królowo! Słodka królowo! Co to za słodka królowa, na honor!

HELENA

A słodką damę zasmucić co za kwaśna obraza!

PANDARUS

Nie, nie, na nic się to nie przyda, na nic, możesz mi wierzyć, na nic. Na takie słowa nie zważam wcale, nie, bynajmniej! Otóż pan mój prosi cię, żebyś raczył go wytłumaczyć, jeśli się przypadkiem zapyta król o niego przy wieczerzy.

HELENA

Panie Pandarus...

PANDARUS

Co rozkaże moja słodka królowa, moja najsłodsza królowa?

PARYS

Jakąż to wyprawę układa? Gdzie wieczerza tej nocy?

HELENA

Ale tylko, mój panie...

PANDARUS

Co mówi moja słodka królowa? Moja synowica pogniewa się z tobą, panie. Nie należy ci wiedzieć, gdzie tej nocy wieczerza.

PARYS

Zakładam się o głowę, że u mojej pięknej nieprzyjaciółki120 Kresydy.

PANDARUS

Nie, nie, nic podobnego; o sto mil jesteś od prawdy. Twoja nieprzyjaciółka dziś chora.

PARYS

Więc dobrze, wytłumaczę go.

PANDARUS

Wybornie, łaskawy panie. Ale skąd przyszła ci myśl wymówić nazwisko Kresydy? Ach, nie, biedna twoja nieprzyjaciółka jest chora.

PARYS

Domyślam się...

PANDARUS

Domyślasz się? Czego się domyślasz? Dalej, dajcie mi lutnię; jestem na twoje rozkazy, piękna królowo.

HELENA

To mi się nazywa być uprzejmym.

PANDARUS

Synowica moja szalenie jest zakochana w pewnej rzeczy, którą posiadasz, słodka królowo.

HELENA

Dostanie ją, byle to nie był mąż mój, Parys.

PANDARUS

Parys? Nie pragnie go wcale. On i ona to dwoje.

HELENA

Nietrudno, żeby z takich dwojga zrobiło się troje.

PANDARUS

Ani chcę więcej o tym słuchać. Wolę wam zaśpiewać moją piosneczkę.

HELENA

I owszem, prosimy. Na uczciwość, słodki panie, piękne masz czoło.

PANDARUS

Wolne żarty, wolne żarty!

HELENA

Niech treścią twojej piosneczki będzie miłość; ta miłość zgubi nas wszystkich. O Kupidynie121! Kupidynie! Kupidynie!

PANDARUS

Miłość? O, tak jest, miłość zgubi nas wszystkich.

PARYS

Miłość! Miłość! Nie żądam nic prócz miłości.

PANDARUS

Na uczciwość, tak właśnie zaczyna się moja piosneczka:

Miłość, miłość, a więcej nic nie chcę, 
Bo strzała miłości 
Przeszywa do kości 
Wszystko, co żyje; 
Choć nie zabije, 
Lecz ranę wciąż ostrzem swym łechce. 
Gdy woła kochanek och! och! och! i mdleje, 
Ta rana go nie zabije, 
To och! och! na cha! cha! niedługo przeleje, 
Tak miłość mdlejąca wciąż żyje; 
Wprzód było och! och! och! teraz jest cha! cha! cha! 
Niedługo och! och! och! znów będzie z cha! cha! cha! 
Hoc! hoc! 
  HELENA

Prawda, zakochany po uszy.

PARYS

Je tylko same gołębie, kochanko, a taka strawa wyrabia krew gorącą, a krew gorąca rodzi gorące myśli, a gorące myśli rodzą gorące czyny, a gorące czyny to miłość.

PANDARUS

Czy to jest rodowód miłości? Gorąca krew, gorące myśli i gorące czyny? Toć to żmije; czy więc miłość jest żmij plemieniem? Słodki panie, kto dziś do boju wystąpił?

PARYS

Hektor, Deifobus, Helenus, Antenor i całe rycerstwo trojańskie. I ja miałem ochotę zbroję dziś przywdziać, ale moja Helka ani chciała na to zezwolić. A brat mój Troilus dlaczego w domu został?

HELENA

Dąsa się na coś. Ty wiesz o wszystkim, panie Pandarze.

PANDARUS

Ja? Miodosłodka królowo, ja nie wiem o niczym. Pragnąłbym wiedzieć, jak im się dziś powiodło. Nie zapomnisz, książę, o wytłumaczeniu twojego brata?

PARYS

Co do włoska.

PANDARUS

Żegnam cię, słodka królowo.

HELENA

Poleć mnie twojej synowicy.

PANDARUS

Nie omieszkam, słodka królowo.

Wychodzi. Słychać sygnał odwrotu. PARYS
Wracają. Idźmy do królewskiej sali 
Witać rycerzy. Ty, słodka Heleno, 
Pomóż nam, proszę, rozbroić Hektora. 
Uporne sprzączki prędzej usłuchają 
Tknięć czarodziejskich twoich białych palców 
Niż ostrza mieczów albo greckich ramion: 
Prędzej rozbroisz wielkiego Hektora 
Niźli wysp królów połączone wojska.  
  HELENA
Parysie, z dumą sługą jego będę, 
A poważania naszego oznaki 
Piękności naszej blask nowy przydadzą. 
  PARYS
Słodka Heleno, nad wszystko cię kocham. 
 
Wychodzą. SCENA DRUGA
Troja. Ogród Pandara.
Wchodzą Pandarus i Sługa Troilusa. PANDARUS

Co tam nowego? Gdzie pan twój? U mojej synowicy Kresydy?

SŁUGA

Nie, panie, czeka na pana, żebyś go tam poprowadził.

Wchodzi Troilus. PANDARUS

Otóż i on nadchodzi. Co tam nowego? Co tam nowego?

TROILUS

Ruszaj stąd, pachołku.

Wychodzi Sługa. PANDARUS

Czy widziałeś moją synowicę?

TROILUS
Nie; przed jej domu drzwiami się wałęsam 
Jak biedna dusza nad Styksu122 brzegami 
Na przewoźnika barkę czekająca. 
Bądź mym Charonem123, prowadź mnie co prędzej 
Na błogie pola zasłane liliami, 
Po których wolno zasłudze się tarzać! 
Drogi Pandarze, malowane skrzydła 
Z Kupidynowych wyrwij dzisiaj ramion 
I do Kresydy leć ze mną! 
  PANDARUS
W ogrodzie 
Przechodź się chwilę; wraz124 ją przyprowadzę. 
 
Wychodzi. TROILUS
Oczekiwanie głowę mi zawraca. 
Rozkosz tak słodka w samej wyobraźni, 
Że wszystkie moje zmysły już zachwyca, 
A cóż to będzie, kiedy podniebienie 
W rzeczywistości skosztuje nektaru 
Przez słodką miłość destylowanego? 
Chyba śmierć, chyba w omdleniu zagłada 
Lub radość nazbyt silna, zbyt subtelna, 
Zbyt delikatna dla mych grubych125 zmysłów. 
Lękam się bardzo; a lękam się także, 
By rozkosz zmysłów mych nie pomieszała, 
Jak gdy śród boju zwycięskie szwadrony 
Gromadnie rąbią pierzchających tłumy. 
 
Wchodzi Pandarus. PANDARUS

Gotuje126 się, przyjdzie za chwilę. Teraz musisz cały twój dowcip pokazać. Tak się rumieni i oddech ma tak prędki, jakby się jej jaki duch pokazał. Przyprowadzę ją. Nie było jeszcze piękniejszej hultajki. Oddech ma tak prędki jak dopiero co złapany wróbel.

Wychodzi. TROILUS
Tę samą w piersiach mych gwałtowność czuję, 
Serce mi bije gorączkowym pulsem, 
Cała ma istność władze swoje traci 
Jak wasal, kiedy niespodzianie spotka 
Monarchy oko. 
 
Wchodzi Pandarus i Kresyda. PANDARUS

Tylko śmiało! Na co się przyda rumieniec? Wstyd jest niemowlęciem. Masz ją teraz przed sobą. Powtórz teraz jej samej przysięgi, które mi recytowałeś. Co? Znowu się wymykasz? Czy trzeba cię pilnować, nim się ułaskawisz? Czy trzeba? Jeśli tak cofać się będziesz, wprzężemy cię do hołobli127. Czemu do niej nie mówisz? Dalej! Podnieś tę zasłonę i pokaż nam twój obrazek. Ach, biedne to światło dzienne! Jak się lękacie je obrazić! Gdyby było ciemno, zbliżylibyście się prędzej. Tak, tak właśnie, całuj, a dobrze przyciskaj. Co? Czy to pocałunek na wieczną dzierżawę? Tu buduj, cieślo, miłe tu powietrze! Do ostatka sobie wytrzęsiecie dusze, nim was rozłączę. Sokół będzie miał swoją sokolicę mimo wszystkich kaczek na rzece! Tylko śmiało!

TROILUS

Zabrałaś mi wszystkie słowa, pani.

PANDARUS

Słowa nie płacą długów, płać uczynkiem. Ale podobno i wszystkie twoje uczynki zabierze, byle twoją czynność wzięła na próbę? Co? Znowu cmokanie? Więc słuchajcie: a na świadectwo, obie strony — wejdźcie, wejdźcie tylko. Idę wam ogień przyrządzić.

KRESYDA

Czy chcesz

1 ... 3 4 5 6 7 8 9 10 11 ... 17
Idź do strony:

Darmowe książki «Troilus i Kresyda - William Shakespeare (Szekspir) (darmowa czytelnia online TXT) 📖» - biblioteka internetowa online dla Ciebie

Uwagi (0)

Nie ma jeszcze komentarzy. Możesz być pierwszy!
Dodaj komentarz