Troilus i Kresyda - William Shakespeare (Szekspir) (darmowa czytelnia online TXT) 📖
Jedna z najrzadziej granych tragedii Szekspira, sztuka, której akcja rozgrywa się podczas wojny trojańskiej. Trwające siedem lat walki nie doprowadziły do rozstrzygnięcia. Wśród obu stron narastają kłótnie i zniechęcenie. Młody, zapalczywy książę trojański Troilus utracił zapał do walki z innego powodu. Jego myśli nieustannie zaprząta piękna Kresyda, córka trojańskiego kapłana, który przeszedł na stronę Greków. Pandarus, wuj Kresydy, zwraca jej uwagę na Troilusa i zachwala jego zalety. Pod jego opieką młodzi wdają się w namiętny romans. Niestety, ojciec Kresydy podejmuje decyzję, że w ramach wymiany jeńców jego córka ma trafić do obozu Greków. Czy miłość Kresydy przetrwa rozstanie?
- Autor: William Shakespeare (Szekspir)
- Epoka: Renesans
- Rodzaj: Dramat
Czytasz książkę online - «Troilus i Kresyda - William Shakespeare (Szekspir) (darmowa czytelnia online TXT) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 William Shakespeare (Szekspir)
Może by i Troilus chciał dowieść twojego dowodzenia.
PANDARUSKto? Troilus? On dba o nią tyle, co ja o zgniłe jaje31.
KRESYDAJeśli tak lubisz zgniłe jaja jak zgniłków, to nieraz jesz kurczęta w skorupie.
PANDARUSNie mogę się wstrzymać od śmiechu, gdy sobie przypomnę, jak go łechtała pod brodą. Nie ma co powiedzieć, dziwnie białą ma rączkę, muszę wyznać.
KRESYDAA bez przymusu.
PANDARUSAż tu nagle odkrywa biały włos na jego brodzie.
KRESYDAAch, biedna broda! Niejedna brodawka jest od niej bogatsza.
PANDARUSDopieroż tam było śmiechu! Królowa Hekuba tak się śmiała, że oczy jej kipiały.
KRESYDAMłyńskimi kamieniami32.
PANDARUSŚmiała się także Kasandra.
KRESYDAAle mniejszy był ogień pod garnuszkiem jej oczu. Czy i jej oczy kipiały?
PANDARUSI Hektor śmiał się.
KRESYDAAle cóż wywołało wszystkie te śmiechy?
PANDARUSCo? Biały włos, który Helena znalazła na brodzie Troila.
KRESYDAGdyby to był włos zielony, to i ja bym się śmiała.
PANDARUSMniej jednak śmiano się z białego włosa niż z jego pięknej odpowiedzi.
KRESYDAA cóż to była za odpowiedź?
PANDARUSMówi ona: „Jest tylko pięćdziesiąt dwa włosy na twojej brodzie, a jeden z nich biały”.
KRESYDATo jej pytanie?
PANDARUSPrawda, o to nie pytaj. „Pięćdziesiąt dwa włosy33 — odrzecze — a jeden z nich biały? Ten włos biały to mój ojciec, a wszystkie inne to jego synowie”. „Jowiszu — mówi ona — a któryż z nich jest Parys, mój małżonek?” „Rosochaty — odpowiedział — wyrwij i daj mu go”. Dopieroż było tam śmiechu! A Helena tak się zaczerwieniła, a Parys tak się sierdził34, a wszyscy inni tak się śmiali, że to przechodzi wszystko.
KRESYDANiechże i historia ta przejdzie, bo dość już długo wędruje.
PANDARUSChętnie, synowico. Myśl o tym, co ci powiedziałem wczoraj.
KRESYDAMyślę.
PANDARUSPrzysięgam, że to prawda. Płacze z twojej przyczyny, jakby się w kwietniu urodził35.
KRESYDAJa też w jego łzach urosnę jak pokrzywa w maju.
Słuchaj! Wracają z pola bitwy! Czy chcesz się zatrzymać, aby im się przyjrzeć w powrocie do Ilium? Dobra synowico, zostań, słodka synowico, Kresydo.
KRESYDAJak ci się podoba.
PANDARUSTu, tu doskonale jest miejsce; tu będziemy mogli widzieć przewybornie. Będę ci ich nazywał po imieniu w przechodzie36, tylko uważaj Troila przed wszystkimi.
Mów ciszej!
PANDARUSTo jest Eneasz. Czy nie wspaniały wojownik? To jeden z kwiatów trojańskich, mogę ci zaręczyć. Lecz uważaj Troila, za chwilę go zobaczysz.
KRESYDAA to kto jest?
To Antenor. Bystry u niego dowcip, możesz mi wierzyć, i na waleczności mu nie zbywa37. To mąż najzdrowszego rozsądku w całej Troi, a do tego i urodziwy. Kiedyż nadejdzie Troilus? Pokażę ci Troila niebawem. Byle mnie spostrzegł, zobaczysz, jak kiwnie na mnie głową.
KRESYDAKiwnie nad tobą głową, stryju?
PANDARUSZobaczysz.
KRESYDAUczciwe serce! Nie bez powodu.
A, to jest Hektor, to, to, patrz tylko, to. To mi zuch dopiero! Bóg z tobą, Hektorze! To mi waleczny żołnierz, synowico. O waleczny Hektorze! Patrz, co za spojrzenie, co za mina! Czy nie okazały to człowiek?
KRESYDADzielny wojownik!
PANDARUSCzy nieprawda? Aż się miło robi na sercu. Patrz tylko, jak jego hełm posiekany, czy widzisz? Patrz tylko! To nie są żarty, to mi się nazywa przyłożyć ręki; niech mu teraz kto odejmie, jak to powiadają. A to mi nasiekanie!
KRESYDAOd miecza?
Od miecza, od czego zechcesz, to wszystko jedno dla niego. Choćby sam diabeł wsiadł na niego, to mu rzecz obojętna. Na bożą źrenicę, na taki widok miło mi się robi na sercu. Tam idzie Parys, tam idzie Parys, tam idzie Parys! Patrz tam, synowico. Czy nie piękny i to wojownik? Jak ci się zdaje? Wspaniałe widowisko! Któż to powiedział, że wraca ranny do domu? Nie ranny, wielkie szczęście! Uraduje się serce Heleny. Jakbym pragnął zobaczyć teraz Troila! Niebawem zobaczysz Troila.
A to kto?
PANDARUSTo jest Helenus. Nie pojmuję, co się zrobiło z Troilem. To jest Helenus. Myślę, że nie ruszył dziś w pole. To Helenus.
KRESYDACzy może Helenus walczyć, stryju?
PANDARUSHelenus? Nie — tak — może walczyć niezgorzej. Nie pojmuję, gdzie się obraca Troilus. Cicho! Czy nie słyszysz, jak lud wykrzykuje: „Troilus!”? Helenus jest kapłanem.
Cóż to za chłystek się zbliża?
PANDARUSGdzie? Tam? To Deifobus. A to jest Troilus. To mi człowiek, synowico. Hm, dzielny Troilus! Książę rycerzy!
KRESYDACicho! Wstydź się, cicho!
PANDARUSUważaj38 go, przyjrzyj mu się. O waleczny Troilus! Otwórz tylko oczy, synowico. Patrz, jak miecz jego zakrwawiony, a hełm jego straszniej posiekany od przyłbicy Hektora. A co za spojrzenie Co za chód! Cudowny młodzieniec! A jeszcze dwadzieścia trzy nie skończył! Bóg z tobą, Troilu, Bóg z tobą! Gdybym miał siostrę Grację39 lub córkę Boginię, dałbym mu do wyboru. Cudowny człowiek! Parys? Parys przy nim błoto i zaręczam, że Helena pomieniałaby40 się chętnie i dorzuciłaby w dodatku garść złota.
Nadchodzi więcej!
PANDARUSOsły, błazny, głupcy! Słoma i otręby, słoma i otręby! Rosół po obiedzie. Chciałbym żyć i umierać, patrząc na Troila. Nie poglądaj41 dłużej! Nie poglądaj dłużej! Orły już przeleciały; to same tylko wrony i kawki, wrony i kawki! Wolałbym być takim jak Troil mężem niż Agamemnonem i całą Grecją.
KRESYDAJest jednak między Grekami Achilles, dzielniejszy od Troila rycerz.
PANDARUSAchilles? To furman, tragarz, to czysty wielbłąd.
KRESYDADobrze, dobrze.
PANDARUSDobrze, dobrze? Czy masz ty choć trochę sensu? Czy masz ty oczy? Czy wiesz ty, co to jest człowiek? Czy urodzenie, piękność, kształtna postać, wymowa, męskość, nauka, łagodność, cnota, młodość, szczodrobliwość i tak dalej nie są imbirem i solą zaprawiającą człowieka?
KRESYDAMoże jakiego ciastucha, żeby go potem wypiec na montową42 bułeczkę i z pieca dobyć piecuchem.
PANDARUSCo za dziwna z ciebie kobieta! Ani zgadnąć, gdzie twój puklerz43.
KRESYDAW moich plecach, żeby bronić mojego brzucha; w moim dowcipie, żeby bronić moich fortelów; w mojej oględności, żeby bronić mojej osoby; w mojej masce, żeby bronić mojej piękności; a w tobie, żeby bronić tego wszystkiego; przy tylu puklerzach mam jeszcze tysiąc innych strażników.
PANDARUSWymień mi jednego z twoich strażników.
KRESYDAMam się dosyć na straży, aby się nie wygadać, i to jest najpierwszy z moich strażników. Jeśli się nie mogę ustrzec, aby mnie nie pchnięto, gdzie bym nie chciała, mogę się przynajmniej ustrzec, aby ci nie powiedzieć, jak dostałam to pchnięcie, chyba że puchlina zbyt będzie wydatna, a wtedy i straż już niepotrzebna.
PANDARUSCo za dziwna z ciebie kobieta!
Mój pan chciałby natychmiast mówić z tobą, panie.
PANDARUSGdzie?
PAŹW twoim domu, panie, gdzie się rozbraja.
PANDARUSPowiedz mu, paziu, że przyjdę niebawem.
Lękam się, żeby nie był ranny. Bądź zdrowa, dobra synowico.
KRESYDAŻegnam cię, stryju.
PANDARUSZobaczymy się za chwilę.
KRESYDAA przyniesiesz mi, stryju...
PANDARUSZadatek miłości Troila.
Uwagi (0)