Juliusz Cezar - William Shakespeare (Szekspir) (czytanie po polsku .TXT) 📖
Krótki opis książki:
Juliusz Cezar to tragedia Szekspira z 1599 r. Utwór oparty został na prawdziwych wydarzeniach.
W wyniku spisku ginie rzymski polityk, przywódca Juliusz Cezar. Rozpoczyna się walka o władzę między zwolennikami republiki a zwolennikami monarchii.
Przeczytaj książkę
Podziel się książką:
- Autor: William Shakespeare (Szekspir)
- Epoka: Renesans
- Rodzaj: Dramat
Czytasz książkę online - «Juliusz Cezar - William Shakespeare (Szekspir) (czytanie po polsku .TXT) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 William Shakespeare (Szekspir)
style="margin-left: 12em">Nie zastępuj drogi!
KASKA
Czemu składacie prośby na ulicach?
Lepszą znajdziecie porę w Kapitolu.
Cezar wchodzi do Kapitolu, za nim Sprzysiężeni. Wszyscy Senatorowie powstają.
POPILIUSZ
Bodaj się waszym szczęściło zamiarom!
KASJUSZ
Jakim zamiarom, Popiliuszu?
POPILIUSZ
Żegnam.
Zbliża się do Cezara.
BRUTUS
Co ci Popiliusz Lena w ucho szepnął?
KASJUSZ
Chce, by się naszym szczęściło zamiarom.
Myślę, że cały spisek nasz odkryty.
BRUTUS
Patrz tylko, jak się do Cezara zbliża.
KASJUSZ
Kasko, czas nagli, lub wszystko przepadło. —
Jeśli nie wszystko, co robić, Brutusie?
Cezar lub Kasjusz żywy stąd nie wyjdzie;
Sam się zabiję.
BRUTUS
Wytrwałość, Kasjuszu!
Nie o nas mówi z nim Popiliusz Lena;
On się uśmiecha, Cezar się nie zmienił.
KASJUSZ
Dobrze Treboniusz odgrywa swą rolę,
Patrz, Antoniusza usuwa nam z drogi.
Wychodzą: Antoniusz i Treboniusz, Cezar i Senatorowie siadają
DECJUSZ
Gdzie jest Metellus Cymber? Niech się zbliży
I do Cezara zaniesie swą prośbę!
BRUTUS
Cymber gotowy, idźmy go popierać.
CYNNA
Ty pierwszy, Kasko, podnieść masz prawicę.
KASKA
A czy już wszyscy jesteśmy gotowi?
CEZAR
Jakie są krzywdy, jakie nadużycia,
Które z senatem Cezar ma naprawić?
METELLUS
Wielki, szlachetny, potężny Cezarze,
Metellus Cymber pod nogi twe rzuca
Serce pokorne —
klęka
CEZAR
Wiedz o tym, Metellu,
Że to czołganie i niskie pokłony
Krew mogą zagrzać ludzi pospolitych,
I ich zamiary i postanowienia
Nagle, jak dziecka zachcianki, przemienić;
Ale daremną nie łudź się nadzieją,
Że krew podobna w żyłach jest Cezara,
Że serca jego hart da się tym zmiękczyć,
Co stopi serca głupców pospolitych,
Cukrowym słówkiem albo psią pokorą.
Twój brat wyrokiem wygnany jest z Rzymu,
A gdy się za nim kłaniasz, błagasz, łasisz,
Jak psa z mej drogi nogą cię odpycham.
Bez dobrych przyczyn nic Cezar nie robi,
Bez dobrych przyczyn wyroków nie zmienia.
METELLUS
Nie znajdęż ludzi godniejszych ode mnie,
Których głos dźwięczniej w Cezara brzmi uchu
W sprawie mojego wygnanego brata?
BRUTUS
Nie jak pochlebca rękę twą całuję,
I błagam spólnie73, aby Publiusz Cymber
Wolność powrotu do miasta otrzymał.
CEZAR
Jak to, Brutusie?
KASJUSZ
O, przebacz, Cezarze!
I Kasjusz pada do nóg twych, i prosi
O przebaczenie dla Publiusza Cymbra.
CEZAR
Dałbym się wzruszyć, gdybym wam był równy;
Gdybym był zdolny do próśb się uniżyć,
Na wasze prośby nie byłbym nieczuły,
Lecz biegunową jest dusza ma gwiazdą,
Co jedna z wszystkich gwiazd na firmamencie
Niezmienna stoi, stać będzie niezmienna.
Tysiącem iskier niebo malowane,
Każda z nich świeci, każda z nich się pali,
Lecz jedna tylko stoi niewzruszona;
Tak i na ziemi są tysiące ludzi,
Każdy ma ciało, ma krew, ma uczucie,
Ale w tej liczbie jednego znam tylko,
Co niedostępny, niczym niezachwiany,
Sam miejsce trzyma; że ja tym jedynym,
Dzisiaj wam nowy, choć mały dam dowód:
Raz powiedziałem, że Cymber wygnany;
Dotrzymam słowa raz powiedzianego.
CYNNA
Cezarze!
CEZAR
Precz stąd! Czy wstrząśniesz Olimpem74?
DECJUSZ
Wielki Cezarze!
CEZAR
Darmo klęka Brutus.
KASKA
Więc, ręko moja, przemów teraz za mnie!
Kaska uderza Cezara sztyletem w szyję, Cezar chwyta jego rękę, a w tej chwili kilku innych Sprzysiężonych, a na koniec Markus Brutus, przeszywają go sztyletami.
CEZAR
O, et tu Brute75! Więc konaj, Cezarze!
Umiera — Senat i Lud rozpraszają się w nieładzie
CYNNA
Niech żyje wolność! Skonała tyrania!
Lećmy rozgłosić szczęśliwą wiadomość!
KASJUSZ
Niech kto z mównicy do ludu zawoła:
Wolność! Swoboda! Usamowolnienie!
BRUTUS
Ludzie, senacie, nie trwóżcie się tylko!
Nie uciekajcie! To ambicji kara.
KASKA
Spiesz na mównicę co prędzej, Brutusie!
DECJUSZ
I ty, Kasjuszu!
BRUTUS
Ale gdzie jest Publiusz?
CYNNA
Tu, odurzony nagłością wypadków.
METELLUS
Zjednoczmy siły, lub może przyjaciel
Jaki Cezara —
BRUTUS
Nie, nie myślmy o tym;
A ty, Publiuszu, dobrej bądź otuchy,
Nikt tu zamiaru pokrzywdzić cię nie ma,
Jak i nikogo; powiedz to ludowi!
KASJUSZ
A odejdź spiesznie, ażeby lud wściekły,
W nas godząc, siwej głowy twej nie skrzywdził.
BRUTUS
Usłuchaj rady; tylko sprawcy czynu
Niech odpowiedzą za czyn.
Wchodzi Treboniusz
KASJUSZ
Gdzie Antoniusz?
TREBON
Do swego domu uciekł przestraszony.
Mężowie, dzieci i kobiety płaczą
I z obłąkanym uciekają wzrokiem,
Jak na dniu sądnym.
BRUTUS
Wkrótce się dowiemy,
Jaka jest wola twoja, przeznaczenie!
Wiem, musim umrzeć, i tylko dni liczba
Myśli człowieka trzyma w zawieszeniu.
KASKA
Kto nam dwadzieścia lat odcina życia,
Odcina tyle lat bojaźni śmierci.
BRUTUS
A skoro tak jest, śmierć jest dobrodziejstwem,
I przyjaciółmi byliśmy Cezara,
Skracając liczbę lat bojaźni śmierci. —
Po same łokcie myjmy nasze ręce
We krwi Cezara, krwią miecze zbryzgajmy,
A potem wspólnie wystąpmy na rynek,
Krwawym żelazem machając nad głową,
Wołajmy: Pokój! Wolność i swoboda!
KASJUSZ
Tak, myjmy ręce! Po iluż to wiekach,
Na ilu scenach nasz czyn się powtórzy,
W nieznanych mowach, u ludów dziś jeszcze
Nieurodzonych!
BRUTUS
Jak często, dla żartu,