Juliusz Cezar - William Shakespeare (Szekspir) (czytanie po polsku .TXT) 📖
Krótki opis książki:
Juliusz Cezar to tragedia Szekspira z 1599 r. Utwór oparty został na prawdziwych wydarzeniach.
W wyniku spisku ginie rzymski polityk, przywódca Juliusz Cezar. Rozpoczyna się walka o władzę między zwolennikami republiki a zwolennikami monarchii.
Przeczytaj książkę
Podziel się książką:
- Autor: William Shakespeare (Szekspir)
- Epoka: Renesans
- Rodzaj: Dramat
Czytasz książkę online - «Juliusz Cezar - William Shakespeare (Szekspir) (czytanie po polsku .TXT) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 William Shakespeare (Szekspir)
bo odtąd, Kasjuszu,
Będziesz przedmiotem żartów mych i śmiechów,
Ilekroć żądło twe osie pokażesz.
KASJUSZ
Do tegoż przyszło!
BRUTUS
Lepszy z ciebie żołnierz?
Pokaż to, sprawdź nam twoje samochwalstwo,
Pierwszy radosnie wielkość twą powitam,
Będę się uczył od lepszego wodza.
KASJUSZ
Brutusie, w każdym twym krzywdzisz mnie słowie.
Mówiłem: starszym żołnierzem, nie lepszym;
Czym mówił lepszym?
BRUTUS
Mniejsza, jeśliś mówił.
KASJUSZ
Sam by mnie Cezar traktować tak nie śmiał.
BRUTUS
Lub ty byś raczej nie śmiał go tak kusić.
KASJUSZ
Co? Ja bym nie śmiał?
BRUTUS
Nie.
KASJUSZ
Nie śmiał go kusić?
BRUTUS
Za żadne skarby nie śmiałbyś, Kasjuszu.
KASJUSZ
Na miłość moją, nie licz na zbyt wiele,
Bom gotów zrobić, czego bym żałował.
BRUTUS
Jużeś to zrobił, coś winien żałować.
Dla mnie twe groźby nie mają postrachu,
Bo tak w uczciwość jestem uzbrojony,
Że nie zwracają mej baczności więcej
Jak99 wiatrów świsty. Kiedy cię prosiłem
O trochę złota, prośbę odrzuciłeś.
Nie umiem skarbów wyciskać gwałtami;
Wolałbym z serca mego bić monetę,
Krew kropelkami zamiast drachm wydawać,
Niż z dłoni pracą stwardniałej wieśniaka
Biedną chudobę100 okrutnie wydzierać.
Żądałem złota na płacę dla armii,
Ty odmówiłeś; czy to godne ciebie?
Czy na twą prośbę tak bym odpowiedział?
W dniu, w którym Brutus sknerą takim będzie,
Przed przyjacielem podły zamknie liczman101,
W dniu tym, Jowiszu, dłoni twej piorunem
Na proch go strzaskaj!
KASJUSZ
Ja nie odmówiłem.
BRUTUS
Tak, odmówiłeś.
KASJUSZ
Nie, nie odmówiłem.
Jakiś ci głupiec odpowiedź mą przyniósł.
Bracie, głęboko serce mi rozdarłeś;
Przyjaźń przyjaciół wady każe znosić,
Brutus większymi niż są robi moje.
BRUTUS
Żalę się na nie, gdym jest ich ofiarą.
KASJUSZ
Bo mnie nie kochasz.
BRUTUS
Nie kocham wad twoich.
KASJUSZ
Przyjaciel ślepy na nie być powinien.
BRUTUS
Pochlebca tylko byłby na nie ślepy,
Choćby tak były ogromne jak Olimp.
KASJUSZ
Śpiesz się, Antoni, młody Oktawianie!
Pomścijcie wasze krzywdy na Kasjuszu,
Bo dla Kasjusza ciężarem jest życie,
Nienawidzony przez tych, których kocha,
Dziś przez własnego pokrzywdzony brata,
Który go karci, jakby niewolnika,
Każdy błąd jego na regestr zaciąga,
Aby go później w oczy mógł mu cisnąć.
Z żałości mógłbym i duszę wypłakać.
Oto mój sztylet, to pierś moja naga,
W niej serce droższe od skarbów Plutusa102,
Jeśliś Rzymianin, wydrzyj je, Brutusie;
Jeślim ci nie dał złota, daję serce,
Utop w nim sztylet, jak niegdyś w Cezarze,
Bo wiem, że nawet gdyś go nienawidził
I wtedy jeszcze kochałeś go więcej,
Niż kiedykolwiek kochałeś Kasjusza.
BRUTUS
Schowaj ten sztylet. Unoś się, jak zechcesz,
I rób, co zechcesz; zezwalam na wszystko,
Sromota103 nawet żartem tylko będzie.
Z jagnięciem jesteś wprzągnięty do jarzma;
Gniew w jego sercu jak w krzemieniu ogień,
Pod silnym ciosem wyrzuci iskierkę
I znów ostygnie.
KASJUSZ
Tegoż Kasjusz dożył,
Że został szyderstw Brutusa przedmiotem,
Gdy go zły humor albo smutek dręczy?
BRUTUS
I ja, gdym mówił, w złym byłem humorze.
KASJUSZ
Więc się przyznajesz do winy? Daj rękę!
BRUTUS
A z nią i serce.
KASJUSZ
Brutusie!
BRUTUS
Co mówisz?
KASJUSZ
Czy nie masz w sercu twym dosyć miłości,
By mi przebaczyć chwilę zapomnienia,
Gdy mnie namiętna unosi gwałtowność,
Którą po matce dostałem w dziedzictwie?
BRUTUS
Mam ją, Kasjuszu. Odtąd, ile razy
Wybuchniesz gniewem przeciw Brutusowi,
Brutus pomyśli, że twa zrzędzi matka
I będzie słuchał wyrzutów spokojnie.
Wrzawa za sceną
POETA
za sceną
Puść mnie! Zobaczyć naszych muszę wodzów.
Słyszę, spór wiodą, nie byłoby dobrze
Samych zostawić.
LUCJUSZ
za sceną
Nie możesz ich widzieć.
POETA
za sceną
Śmierć tylko jedna zatrzymać mnie zdoła.
Wchodzi
KASJUSZ
Co się to znaczy?
POETA
Wstydźcie się, wodzowie!
Jeden drugiego sercem kochać winien całem;
Bo jestem od was starszy i więcej widziałem.
KASJUSZ
Ha, ha! Czy słyszysz, jak cynik rymuje?
BRUTUS
Cóż to za śmiałość? Precz mi stąd, zuchwalcze!
KASJUSZ
Przebacz mu, proszę, to jego natura!
BRUTUS
Przebaczam żarty, byle były w porę;
Lecz co ma wojna wspólnego z błaznami
Tego rodzaju?
KASJUSZ
Uciekaj, co prędzej!
Wychodzi Poeta — Wchodzą: Lucyliusz i Tytyniusz
BRUTUS
Ponieście rozkaz wszystkim pułkownikom,
Niechaj na nocleg rozbiją namioty.
KASJUSZ
Natychmiast potem wróćcie tu z Messalą.
Wychodzą: Lucyliusz i Tytyniusz
BRUTUS
Teraz, Lucjuszu, daj mi puchar wina.
Wychodzi Lucjusz
KASJUSZ
Nigdym nie myślał, by się twoje serce
Do tego stopnia gniewem mogło unieść.
BRUTUS
Tyle boleści spadło na mnie razem!
KASJUSZ
Gdzie mądrość twoja, by złe przypadkowe
Tak bardzo mogło wziąć górę nad tobą?
BRUTUS
Nikt lepiej znosić nie umie boleści:
Porcja umarła.
KASJUSZ
Kto? Porcja?
BRUTUS
Umarła.
KASJUSZ