Juliusz Cezar - William Shakespeare (Szekspir) (czytanie po polsku .TXT) 📖
Krótki opis książki:
Juliusz Cezar to tragedia Szekspira z 1599 r. Utwór oparty został na prawdziwych wydarzeniach.
W wyniku spisku ginie rzymski polityk, przywódca Juliusz Cezar. Rozpoczyna się walka o władzę między zwolennikami republiki a zwolennikami monarchii.
Przeczytaj książkę
Podziel się książką:
- Autor: William Shakespeare (Szekspir)
- Epoka: Renesans
- Rodzaj: Dramat
Czytasz książkę online - «Juliusz Cezar - William Shakespeare (Szekspir) (czytanie po polsku .TXT) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 William Shakespeare (Szekspir)
włos na głowie jeży?
Ktoś jest? odpowiedz!
DUCH
Twój zły duch, Brutusie.
BRUTUS
Po co przychodzisz?
DUCH
Aby ci powiedzieć,
Że się zobaczym znowu pod Filippi.
BRUTUS
Więc cię zobaczę jeszcze?
DUCH
Pod Filippi.
znika
BRUTUS
Więc dobrze, znów cię ujrzę pod Filippi.
Zaledwie zniknął, serce mi wróciło.
Zły duchu, chciałbym dłużej z tobą mówić. —
Chłopcze! Lucjuszu! Klaudiuszu! Warronie!
Zbudźcie się!
LUCJUSZ
Lutnia była rozstrojona.
BRUTUS
On jeszcze marzy, że ma lutnię w ręku.
Zbudź się, Lucjuszu!
LUCJUSZ
Panie!
BRUTUS
Czyś co marzył,
Żeś śpiąc tak wrzasnął?
LUCJUSZ
Nie wiedziałem, panie,
Żem przez sen wołał.
BRUTUS
A wołałeś przecie.
Czyś nic nie widział?
LUCJUSZ
Nic, panie.
BRUTUS
Śpij znowu.
Hola, Klaudiuszu! Obudźcie się wszyscy!
WARRO
Panie!
KLAUDIUSZ
Panie!
BRUTUS
Co mają znaczyć krzyki wasze we śnie?
WARRO i KLAUDIUSZ
Czyśmy krzyczeli?
BRUTUS
Czy nic nie widziałeś?
WARRO
Nic nie widziałem.
KLAUDIUSZ
Ani ja, mój panie.
BRUTUS
Idź, Kasjuszowi zanieś pozdrowienie,
Powiedz, niech naprzód swe prowadzi pułki,
My pójdziem za nim.
WARRO i KLAUDIUSZ
Idźmy spełnić rozkaz.
Wychodzą
AKT PIĄTY
SCENA I
Równiny pod Filippi
Wchodzą: Oktawiusz, Antoniusz i ich Wojska
OKTAWIUSZ
Wszystkie się moje spełniły nadzieje.
Wróg, twoim zdaniem, miał przylgnąć do wzgórzy112.
Miał nie mieć serca zstąpić na dolinę;
Nie tak się stało, armia się ich zbliża,
Na tych równinach chce na nas uderzyć,
I przed wyzwaniem jeszcze w szranki wstąpić.
ANTONIUSZ
W sercu ich czytam, przenikam ich myśli:
Chętnie ku innym ciągnęliby stronom;
A teraz z trwożnym nacierają męstwem,
Jakby nas chcieli pozorem przekonać,
Że mają serce, choć im na nim zbywa.
Wchodzi Posłaniec
POSŁANIEC
Szykujcie pułki do boju, wodzowie,
Wróg się przybliża w wojennym rynsztunku,
Krwawą chorągiew, znak bitwy, wywiesił,
I lada chwila z naszymi się zetrze.
ANTONIUSZ
Prowadź twe pułki i na lewym skrzydle
Rozwiń powoli szyk twój, Oktawiuszu.
OKTAWIUSZ
Ja zajmę prawe, ty weź lewe skrzydło.
ANTONIUSZ
W stanowczej chwili skąd to sprzeciwianie?
OKTAWIUSZ
To wola moja, a nie sprzeciwianie.
Marsz. — Przy odgłosie bębnów wchodzą: Brutus, Kasjusz i ich Armie, Lucyliusz, Tytyniusz, Messala i inni
BRUTUS
Patrzcie, stanęli, chcą parlamentować.
KASJUSZ
Stój, Tytyniuszu! Wystąpmy, słuchajmy.
OKTAWIUSZ
Marku Antoni, czy damy znak boju?
ANTONIUSZ
Nie, nie, Cezarze, czekajmy ataku.
Zbliżmy się do nich, chcą nam coś powiedzieć.
OKTAWIUSZ
Stójcie w milczeniu, na znak nasz czekajcie.
BRUTUS
Słowa przed ciosem, czy nie tak, rodacy?
OKTAWIUSZ
Lecz nie my słowa nad ciosy przenosim.
BRUTUS
Nad zły cios jednak lepsze dobre słowo.
ANTONIUSZ
W złych twoich ciosach dobre dajesz słowa,
Dowiodłeś tego, gdy Cezara serce
Przebiłeś, wrzeszcząc: „Niech żyje nasz Cezar”!
KASJUSZ
Marku Antoniuszu, ciosów twych natura
Dotąd przynajmniej jeszcze nam nieznana;
Twe słowa pszczoły hyblejskie113 okradły,
Miód im zabrały...
ANTONIUSZ
...Zostawiły żądła.
KASJUSZ
Nie tylko żądła i głos im zabrały,
Brzęczenie także skradłeś im, Antoni,
Dlatego mądrze grozisz, nim ukłujesz.
ANTONIUSZ
Wy nie brzęczeli, gdyście podły sztylet
W Cezara piersiach pospołu szczerbili,
Nie, wyście łasić się jak psy woleli,
Wyście jak małpy wyszczerzali zęby,
Cezara nogi całując poddańczo,
Gdy z tyłu Kaska, ten kundel piekielny,
W szyi Cezara sztylet swój utopił.
O, wy pochlebcy!
KASJUSZ
Pochlebcy! — Brutusie,
Sam sobie teraz podziękuj za wszystko;
Ten by nas język nie krzywdził tak dzisiaj,
Gdyby me zdanie podówczas przemogło.
OKTAWIUSZ
Do rzeczy! Jeśli już w samych słów starciu
Pot wilży czoła, gdy przyjdzie do próby,
Czerwieńsza rosa popłynie strugami.
Patrz, na spiskowców dobywam oręża;
A kiedy oręż ten wróci do pochwy?
Nigdy, dopóki nie będą pomszczone
Wszystkie trzydzieści trzy rany Cezara,
Albo dopóki na drugim Cezarze
Zdrajców sztylety nie spełnią morderstwa.
BRUTUS
Od zdrajców ręki nie zginiesz, Cezarze,
Chyba, że sam ich z sobą sprowadziłeś.
OKTAWIUSZ
Tak się spodziewam, bo się nie rodziłem,
Ażeby legnąć od szabli Brutusa.
BRUTUS
Choćbyś najpierwszym był z twojego rodu,
Nie mógłbyś piękniej umierać, nędzniku!
KASJUSZ
Niesforny student, pajaca hulaki
Godny towarzysz, śmierci takiej nie wart.
ANTONIUSZ
Zawsze, jak widzę, ten sam stary Kasjusz.
OKTAWIUSZ
Idźmy, Antoni. Żeby skończyć, zdrajcy,
Teraz wam nasze ciskam w twarz wyzwanie
Jeżeli macie serce dzisiaj walczyć,
Wystąpcie dzisiaj, lub kiedy zechcecie.