Vademecum dobrych obyczajów w biznesie - 1.Wizerunek biznesmena - Peggy Post (elektroniczna biblioteka txt) 📖
- Autor: Peggy Post
Czytasz książkę online - «Vademecum dobrych obyczajów w biznesie - 1.Wizerunek biznesmena - Peggy Post (elektroniczna biblioteka txt) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Peggy Post
Gdy będziesz gotowy, przystąp do działania.
ZAPOZNAJ SIĘ Z AGENDĄ. Przyjdź punktualnie, trzymaj się programu, nie przekraczaj przyznanego ci czasu. Na wstępie wyjaśnij, czy twoja prezentacja przewiduje pytania i odpowiedzi. Uważaj na sygnały organizatorów dotyczące czasu.
PRZYWITAJ SIĘ. Przyjedź wcześniej, jeżeli możesz. Sprawdź środowisko. Wybadaj publiczność i porozmawiaj z nią, o ile to możliwe. Prelegenci mogą się bardzo dużo dowiedzieć przed konferencją w ciągu kilku minut rozmowy z różnymi słuchaczami.
BĄDŹ UPRZEJMY. Jeżeli coś pójdzie na opak – usterka mikrofonu czy zmiana pomieszczenia w ostatniej chwili – nie traktuj tego jak osobistej zniewagi.
PODZIĘKUJ. Czasami dobrze opłacani prelegenci są aż nadto świadomi, iż nie przemawiają z dobrego serca, ale wszyscy powinni być wdzięczni za stworzenie im takiej możliwości i udostępnienie platformy do wyrażenia własnych poglądów. Podziękowania dla organizatorów są obowiązkowe.
Telepraca i biuro w domu
Praca w domu to wspaniały pomysł. Czy pracujesz na własny rachunek czy wykonujesz telepracę zamiast codziennie chodzić do biura, praca domowa ma dużo zalet. Po pierwsze, nie musisz dojeżdżać do pracy. Po drugie, jesteś bardziej niezależny i odpowiedzialny.
Bez względu jednak czy pracujesz dla siebie, czy dla kogoś innego, jesteś odpowiedzialny za wykonanie określonych zadań. Jeżeli będziesz się lenił, poniesiesz konsekwencje, przestaniesz otrzymywać czeki z wypłatą od pracodawcy, a twoje konto szybko stanie się puste.
Innymi słowy, sukces zależy w znacznej mierze od twojej inicjatywy. Na szczęście jest mnóstwo rzeczy, które zwiększą twoją motywację i pozwolą koncentrować się na pracy.
Dla wielu osób pracujących w domu, główną korzyścią z posiadania domowego biura jest możliwość zachowania równowagi między pracą a życiem rodzinnym. Kluczowym słowem jest tu równowaga. Jednym z najtrudniejszych zadań będzie przekonanie twoich bliskich, że naprawdę pracujesz. Dopóki nie ustalisz podstawowych zasad i nie zakomunikujesz ich rodzinie w klarowny sposób, nie osiągniesz celu, jakim jest praca w domu. To samo dotyczy przyjaciół i sąsiadów, którym należą się specjalne względy. Twoje kontakty z nimi muszą układać się równie dobrze jak z kolegami z pracy.
Gdy będziesz wyjaśniał rodzinie i przyjaciołom zasady dotyczące twojej pracy, nie bądź uniżony ani nieszczery. Nawet najbardziej troskliwe osoby mogą mieć mylne wyobrażenie o pracy w domu. Daj im wyraźnie do zrozumienia, że zarabiasz na życie, a nie oddajesz się jakiemuś hobby.
NIE ODCINAJ SIĘ OD...
...DAWNYCH PRACODAWCÓW
Nie zapominaj o dawnych pracodawcach tylko dlatego, że jesteś na swoim. Zakładając, że odszedłeś z poprzedniej pracy w przyjemnej atmosferze, byli pracodawcy mogą stanowić kopalnię informacji, zleceń i rzeczywistej pracy. Wielu tak zwanych wolnych strzelców, mających firmę w domu, odkryło, że dawny szef, który zna ich możliwości i umiejętności, jest doskonałym nowym klientem. Musisz mieć jednak świadomość, iż układy się zmieniły i że osoba, która była twoim szefem, jest teraz równorzędnym partnerem w interesach. Twoim celem jest dostosowanie się pod względem zawodowym, jeśli pracujesz dla dawnego szefa, a nie służalczość. Pamiętaj także, iż byłemu pracodawcy może być trudno odnaleźć się w nowej sytuacji, dlatego postępuj rozważnie.
...DAWNYCH WSPÓŁPRACOWNIKÓW
Postaraj się utrzymywać kontakty także z dawnymi współpracownikami. Oprócz osobistych korzyści płynących z podtrzymywania przyjacielskich stosunków, odkryjesz, że dawni koledzy zazwyczaj chcą, by twoja firma rozwijała się i mogą być cennymi sojusznikami. Będą stwarzać ci pewne możliwości, dawać referencje i informować o tym, co dzieje się w świecie biznesu. Miej jednak wzgląd na to, iż są zobowiązani do zachowania poufności i nie oczekuj informacji, które są zastrzeżone.
Osoby pracujące w domu popełniają jeden poważny błąd w początkowej fazie działalności. Nieprzyzwyczajone do samotności, stają się nadmiernie uzależnione do dawnych kolegów biurowych. Miło jest zjeść lunch z kolegami, czy zadzwonić do nich od czasu do czasu; natomiast codzienne telefony czy e-maile są niegrzeczne (i beznadziejne). Nie zmieniaj się z przyjaciela w natręta.
„OCH, TE DZIECI!”
Dzieci w różnym wieku mają różne potrzeby i różne rzeczy są w stanie zrozumieć. Bez względu na ich wiek, musisz im ciągle przypominać o ustalonych przez siebie zasadach. Potraktuj edukację domowo-biurową jak edukację seksualną – przekazuj informacje stosownie do wieku dziecka, często je powtarzaj i uaktualniaj w miarę potrzeby. Trzylatek zrozumie, że tatuś pracuje; siedmiolatek jest gotowy na definicję „zarabiam na chleb” i lekcję ekonomii rodzinnej; z nastolatkiem trzeba będzie prawdopodobnie przedyskutować znaczenie konieczności wcześniejszego sporządzenia harmonogramu zajęć szkolnych lub wypraw do centrum handlowego.
Oto kilka wskazówek, które pomogą tobie i twoim dzieciom przystosować się do nowej sytuacji. Poproś rodzinę, aby popierała ustanowione przez ciebie zasady. Współmałżonkowie, dziadkowie, starsze rodzeństwo – wielu dorosłych stanowi wzorzec postępowania dla dzieci. Gdy pozostali dorośli członkowie rodziny okażą wsparcie dla twojej pracy i będą przestrzegać ustalonych przez ciebie zasad, dzieci prawdopodobnie również to zrobią.
SPORZĄDŹ HARMONOGRAM. Ponieważ już nie pracujesz od 9.00 do 17.00, możesz dostosować godziny pracy do potrzeb rodziny. Elastyczność nie oznacza jednak całkowitego braku reguł; musisz zorganizować dzień pracy. To oznacza na przykład, że opieka nad dziećmi nie może różnić się od tej, gdy szedłeś do biura, szczególnie w przypadku, kiedy są w wieku przedszkolnym. Jeżeli dwoje rodziców pracuje w domu, ustalcie godziny pracy tak, aby wymieniać się obowiązkami. Daj wyraźnie do zrozumienia, iż należy szanować godziny twojej pracy.
BĄDŹ UCZCIWY. Nie składaj dzieciom obietnic, których nie możesz dotrzymać. Rozdarci między uczucie miłości i poczucie winy, wszyscy pracujący rodzice są skłonni pospiesznie przyrzec, że zrobią coś „później” lub „jutro”, aby mieć spokój. O ile nie masz pewności, iż dotrzymasz danego słowa, oprzyj się tej pokusie. Nie obiecuj, że przyjdziesz na szkolne przedstawienie, gdy gonią cię terminy. Dzieci będą rozczarowane, kiedy powiesz nie, ale poczują się urażone, jeżeli powiesz tak i nie spełnisz obietnicy.
WIEDZIEĆ, KIEDY PRZESTAĆ
Długie godziny pracy nie są wiarygodnym miernikiem wydajności, ważne, by wiedzieć, kiedy przestać. Jeżeli pracujesz w domu po to, aby mieć częstszy kontakt z rodziną, nie przesiaduj w domowym biurze dniami i nocami. Nawet jeśli mieszkasz sam, nadal musisz mieć czas dla siebie. Stare przysłowie „praca i brak rozrywek zrobiły z Jacka nudziarza” odnosi się do ludzi, którzy obecnie pracują w domu. Potrzebna ci przerwa na odpoczynek między zajęciami, by wydajnie pracować. Nie ma potrzeby rezygnować z cotygodniowej partii golfa czy tenisa lub lunchu z przyjaciółmi; klienci uszanują twoje czwartkowe, wolne popołudnia, wiedząc, że więcej dla nich zrobisz, gdy będziesz zrelaksowany i wypoczęty.
Dodatkowe wskazówki. Nie obiecuj sobie wakacji w przyszłości, jeżeli nie potrafisz zrobić sobie przerwy w ciągu dnia, nie pracuj, gdy jesteś chory i nie zaniedbuj prac domowych. Niektórzy ludzie twierdzą, że najbardziej twórcze myśli przychodzą im do głowy, kiedy zmywają naczynia po śniadaniu lub piorą.
UBRANIE. Chociaż jedną z najbardziej kuszących perspektyw pracy w domu jest to, że nie musisz się codziennie ubierać jak do biura, młodszym dzieciom łatwiej odróżnić czas pracy od zabawy, gdy twój wygląd ma bardziej służbowy charakter. Gdy pociechy widzą cię w szlafroku, kiedy wychodzą i wracają ze szkoły, dojdą do wniosku, iż nie załatwiałeś interesów w ciągu dnia. Nie rezygnując z niezależności, skomponuj sobie „uniform” do pracy – zwykłe dżinsy i marynarkę – które jednak zasygnalizują dzieciom, że twój dzień pracy już się zaczął.
OKREŚL „NAGŁE SYTUACJE”. Jeżeli pojawi się faktyczny problem, twoje dzieci przerwą ci pracę. Nie oczekuj, iż instynktownie będą wiedziały, co stanowi ważną sytuację. Gdy przeszkadzają ci z błahych przyczyn, wykorzystaj to jako naukę. Upadek z huśtawki wymaga natychmiastowej interwencji, ale zagubiona Barbie czy brudny strój piłkarski już nie. Bądź cierpliwy i tłumacz wielokrotnie, szczególnie w początkach działania twojej firmy, kiedy dzieci przystosowują się do nowego trybu życia.
WSTĘP WZBRONIONY. Twoje biuro jest biurem, nie salą zabaw. Dopóki dzieci nie staną się wystarczająco odpowiedzialne, nie powinny wchodzić do biura pod twoją nieobecność.
„...A TO JEST ROVER”
Zwierzęta domowe nie stanowią problemu dla osoby pracującej w domu, jeżeli nie przyjmuje tu klientów. Właściciele zwierząt są krótkowzroczni, gdy chodzi o ich ukochanego Fluffy’ego czy Spota. Nie każdy jednak kocha zwierzęta i niektórzy ważni goście mogą żywić autentyczną awersję do nich. Alergia na zwierzęta jest dość powszechnym zjawiskiem, więc twoje spotkanie nie uda się, gdy klient zacznie kichać i łzawić. Uprzedź go o tym, że masz zwierzątko i odkurz sierść, zanim się pojawi. Jeżeli twój pies jest duży i ma zwyczaj rzucać się na obcych, którzy pukają do drzwi, trzymaj go na smyczy lub zamknij. Jeszcze lepsze rozwiązanie to wyprowadzenie zwierzęcia na zewnątrz lub zamknięcie w garażu, jeżeli oczekujesz klientów. Ponadto, nie „przedstawiaj” pupila klientom. Ci, którzy nie lubią, gdy zwierzę ich liże, drapie lub łasi się, będą prawdopodobnie zbyt dobrze wychowani, by ci o tym powiedzieć i zaczną robić interesy z kimś innym.
NIE DOTYKAJ. Nie pozwól dzieciom używać twojego służbowego komputera do odrabiania lekcji i surfowania po internecie. Zawsze może się zdarzyć, że skasują ważny plik lub włożą zawirusowaną płytę, powodując katastrofalne konsekwencje. To tylko jeden z powodów, dla których musisz zainstalować program antywirusowy w komputerze. Trzymaj również poza zasięgiem dzieci materiały dotyczące twojej pracy. Każda pracująca w domu osoba może opowiedzieć przynajmniej jedną, mrożącą krew w żyłach historię o notatkach na ważne spotkanie lub numerze telefonu klienta, które odnalazły się po miesiącu, przyklejone do rysunku lub wciśnięte w pudełko z zabawkami.
CZY ZABIERAĆ JE ZE SOBĄ?
Zabieraj dzieci ze sobą w stosownych momentach, gdy trzeba je gdzieś podwieźć lub kiedy jedziesz na zakupy. Zabieranie ich na spotkania z klientami czy pracodawcami jest bardzo nieprofesjonalne. I nigdy nie oczekuj, że zapracowana sekretarka zaopiekuje się twoimi dziećmi, gdy masz spotkanie z szefem.
Poinformuj dokładnie osoby, z którymi prowadzisz interesy, w jakich godzinach mogą do ciebie dzwonić. Nie chcesz chyba, by wydzwaniano do ciebie przez cały czas. Dowiedz się też od poszczególnych klientów, kiedy można do nich telefonować. Jeżeli nie mają wyznaczonych godzin urzędowania, zapytaj o przedział czasu, tak, by ich na przykład nie obudzić, ani nie zakłócić ich codziennego harmonogramu.
KONFLIKTY ZWIĄZANE Z TELEFONEM
Prawdopodobnie konflikty między rodzicami pracującymi w domu a ich dziećmi dotyczą w największej mierze telefonu. Wygląda na to, że młodsze dzieci mają specjalny radar wykrywający moment, gdy ich rodzice prowadzą ważną rozmowę telefoniczną; mówi on im dokładnie, kiedy zacząć płakać, krzyczeć lub upaść na podłogę. Starsze dzieci będą się wtedy biły. Istnieje tylko jedno skuteczne rozwiązanie – zainstaluj oddzielną linię telefoniczną. Odbieraj rozmowy służbowe w swoim biurze (nie zapomnij zamknąć drzwi, by trzymać maluchy z daleka). Niech twój numer służbowy figuruje w biznesowej części książki telefonicznej, a nie w połączeniu z domowym. Warto też zainwestować w oddzielną sekretarkę automatyczną lub pocztę głosową w domu i w biurze – wiele ważnych rozmów przeoczono, ponieważ ktoś z domowników skasował przez pomyłkę istotną wiadomość – i na każdej z nich nagrywać zupełnie inne informacje.
Ponadto, ważne jest, aby wcześnie nauczyć dzieci dobrych manier związanych z telefonowaniem. Twój najpoważniejszy klient będzie mile zdziwiony, kiedy twoja najmłodsza pociecha odpowie uprzejmie: „Tak, proszę pana” lub „Dziękuję pani”. Ułóż dla dzieci prostą odpowiedź, gdy odbierają służbowy telefon: „Dzień dobry, Brown’s Custom Draperie. Czym mogę służyć?” albo „Dzień dobry, biuro Ryszarda Mazurka. Czym mogę służyć?”. Upewnij się, że dzieci są równie uprzejme, odbierając telefony domowe, ponieważ nigdy nie wiesz, kto dzwoni. Największym wyzwaniem dla ciebie będzie prawdopodobnie wpojenie im, by nie krzyczały, przywołując cię do telefonu. Dzieci są tylko dziećmi i wolą załatwić sprawę jak najszybciej. Gdy nie ma cię w biurze, możesz nauczyć starsze pociechy, by notowały starannie wiadomości. Będą czuły się dumne, iż powierzono im tak ważne zadanie.
CZASY SIĘ ZMIENIAJĄ
Tradycyjny punkt widzenia to taki, iż osoby pracujące w domu robią to przez cały dzień. W przypadku niektórych to prawda, choć nie dotyczy to wszystkich. Wiele osób pracujących w domu stwierdza, że są bardziej wydajne, jeżeli pracują mniej godzin lub że najlepiej pracuje się etapami im, przedzielonymi momentami odpoczynku. Inni pracują tradycyjnie od 9.00 do 17.00 i rygorystycznie przestrzegają narzuconej sobie procedury. Chodzi o to, by wykorzystywać czas w sposób, który tobie odpowiada; jeżeli realizujesz swoje cele, nie ma potrzeby winić się za to, że godziny pracy są krótsze
Uwagi (0)