Sen nocy letniej - William Shakespeare (Szekspir) (czytaj txt) 📖

Uwagi: 0

Słowa kluczowe:

Skarżyć się

Krótki opis książki:

Starożytne Ateny. Trwają przygotowania do ślubu Tezeusza i Hipolity, w które zaangażowane jest całe miasto. Aktorzy przygotowują sztukę, by uświetnić uroczystość.

Równolegle rozgrywają się inne miłosne perypetie — ojciec Hermii nie zgadza się na jej małżeństwo z Lizandrem. Młodzi postanawiają uciec do lasu, a wraz z nimi Demetriusz, adorator Hermii oraz Helena, nieszczęśliwie zakochana w Demetriuszu. Historie miłosne trochę się komplikują…

Sen nocy letniej to najsłynniejsza komedia autorstwa Szekspira. Spotykają się w niej dwa światy — ludzki oraz baśniowy, reprezentowany przez leśne duchy i elfy, które nie pozostają obojętne wobec rozterek bohaterów. Sen nocy letniej to jednak nie tylko baśniowy humor, lecz także gorzkawy komentarz w kwestii dobrego wyboru partnerów oraz relacji młodych z rodzicami, kierującymi ich życiem. Komedia powstała pod koniec XVI wieku i była wielokrotnie wystawiana na scenie.

Przeczytaj książkę

Podziel się książką:

Czytasz książkę online - «Sen nocy letniej - William Shakespeare (Szekspir) (czytaj txt) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 William Shakespeare (Szekspir)

Idź do strony:

tylko wyda im marzeniem,

W zgodzie do Aten z tej wrócą podróży,

Do dni ich końca nic jej nie zachmurzy.

To twoja sprawa, a ja, gdy królowa

W me ręce odda indyjskie pacholę,

Z potwornych złudzeń oczy jej wyzwolę,

I wszędzie zgoda zakwitnie znów nowa.

PUK

Czas nagli, królu; szybkie nocy smoki

W bystrym polocie198 sieką już obłoki,

A tam jutrzenka świt już zapowiada,

Na cmentarz duchów powraca gromada,

Już potępieńców spłoszonych tłum cały,

Śród dróg rozstajnych śpiących, lub śród morza,

Do robacznego znów powrócił łoża;

Duchy przed światłem z swej się woli kryją

I z czarną nocą w wiecznych ślubach żyją.

OBERON

Lecz my przed jasnym nie pierzchamy rankiem.

Częstom z jutrzenki polował kochankiem;

Bez trwogi głębie lasu przebiegamy,

Choć wschód otworzy swoje złote bramy,

Draśnie Neptuna199 blaskiem swych promieni,

Zielone wody na złoto przemieni.

Leć, nie trać chwili, by przed wschodem słońca

Do szczęśliwego przywieść200 rzeczy końca wychodzi.

PUK

Przez doliny, góry, wody,

Pójdą za mną w korowody,

Ja co trwożę sioła, grody,

Pójdę z nimi w korowody.

Nadchodzi jeden.

LIZANDER

Gdzie, Demetriuszu, szukać

mam twej głowy?

PUK

Tu na cię czekam, przyjdź, jestem gotowy.

LIZANDER

Przybywam.

PUK

Idźmy na równiejsze pole.

Wybiega Lizander — Wchodzi Demetriusz. DEMETRIUSZ

Gdzieżeś, Lizandrze, tchórzliwe pacholę?

Uciekasz, widzę, fałszywy junaku201;

Odpowiedz, w jakim schowałeś się krzaku?

PUK

Gwiazdy, jak widzę, wyzywasz zuchwale,

Językiem walczysz w bohaterskim szale,

Chowasz się jednak; pokaż się tu, chłopię,

Rózgą cię tylko jak dziecko wykropię,

Byłoby hańbą karcić cię orężem.

DEMETRIUSZ

Mam cię, na koniec.

PUK

Idź za moim głosem,

Tam zobaczymy, kto lepszym jest mężem,

Tam się na koniec z swoim spotkasz losem.

Wychodzą — Wraca Lizander. LIZANDER

Ciągle wyzywa, a ciągle ucieka,

Idę, gdzie woła, a gdzie on nie czeka;

Skrzydeł mu, widzę, strach pożyczył chyży202,

Żadna mnie pogoń do niego nie zbliży,

W nocy na dzikie zagnany bezdroże

Znużone ciało na chwilę tu złożę, kładzie się

A gdy się słońce na niebie pokaże,

Znajdę zuchwalca i, jak godzien, skarzę.

Zasypia — Wchodzą: Puk i Demetriusz. PUK

Nigdyż cię, tchórzu, dopędzić nie zdołam?

DEMETRIUSZ

Jeśli masz serce, przybądź, tu cię wołam,

Ale uciekasz, bo trwoga cię toczy,

Nie masz odwagi raz spojrzeć mi w oczy.

Gdzież jesteś?

PUK

Tutaj.

DEMETRIUSZ

Daremno czas tracę.

Wszystkie te żarty z lichwą203 ci zapłacę,

Gdy dzień mi twoją kryjówkę odsłoni.

Na teraz próżnej zrzekam się pogoni,

I na tej zimnej wypocznę darninie;

Lecz odwleczona chłosta cię nie minie.

Kładzie się i zasypia. — Wchodzi Helena. HELENA

Nigdyż się nocy nie doczekam końca,

Bym, pocieszona jasną twarzą słońca,

Mogła uciekać daleko od ludzi,

Których me biedne towarzystwo nudzi?

Przybądź, śnie słodki, niech w skrzydeł twych cieniu

Chwilę o własnym zapomnę istnieniu! zasypia.

PUK

Co? Troje tylko? Czwarta przyjdzie skoro204,

I złożą piękne dwie pary we czworo.

Zapłakana już nadchodzi.

Ten Kupido205, łotr malutki,

Co za męki, co za smutki

W sercach biednych kobiet rodzi!

Wchodzi Hermia. HERMIA

W tej rozpaczliwej, bolesnej podróży,

Oblana rosą, odarta przez głogi,

Iść dalej, czołgać nie mogę się dłużej,

Bo woli służbę wymówiły nogi.

Tu spocznę. Niechaj Lizandra Bóg strzeże,

Jeśli się szablą zetrą dwaj rycerze! kładzie się.

PUK

Na tej trawie

Śpij głęboko!

Ja naprawię

Twoje oko

Niezawodnych lekarstw siłą.

Wyciska sok na oczy Lizandra.

Znów zbudzony

Bądź jej cieniem,

Zachwycony

Jej spojrzeniem.

Wszystko będzie znów, jak było.

Swój do swojej znowu wróci,

Swoją Kasię znajdzie Maciej,

Nikt się niczym nie zasmuci,

I chłop klaczy swej nie straci.

Wychodzi Puk.

Demetriusz, Lizander, Helena i Hermia zostają uśpieni.

AKT CZWARTY SCENA I

Las.

Wchodzą: Tytania i Denko w orszaku Wróżek. Oberon w głębi, niewidziany. TYTANIA

Na łoże z kwiatów przyjdź tu do kochanki,

Niech się z twym pięknym obliczem popieszczę,

Głowę twą lśniącą ustroję w róż wianki,

Długie twe uszy wycałuję jeszcze.

DENKO

Gdzie Groszkowy Kwiatek?

GROSZKOWY KWIATEK

Jestem.

DENKO

Podrap mnie w głowę, Groszkowy Kwiatku! A gdzie monsieur206Pajęczynka?

PAJĘCZYNKA

Jestem.

DENKO

Monsieur Pajęczynko, dobry monsieur, weź w rękę twój oręż i zabij mi czerwonogiego bąka na wierzchołku ostu i, dobry monsieur, przynieś mi miodowy jego pęcherzyk. Tylko bądź ostrożny w tej wyprawie, a nade wszystko, dobry monsieur, daj baczność207, żeby nie pękł pęcherzyk, bo byłoby mi bardzo przykro, gdybym cię zobaczył osmarowanego miodem. Gdzie monsieur Musztardka?

MUSZTARDKA

Jestem.

DENKO

Daj rączkę, monsieur Musztardko. Tylko proszę, bez ceremonii, dobry monsieur.

MUSZTARDKA

Co pan rozkaże?

DENKO

Nic, dobry monsieur, tylko, żebyś pomógł drapać mnie kawalerowi Pajęczynce. Muszę zajrzeć do balwierza208, bo zdaje mi się, że jestem okrutnie włochaty na twarzy, a tak jestem delikatnym osłem, że byle mnie włosek załechtał, muszę się drapać.

TYTANIA

Czy chciałbyś słuchać muzyki, kochanku?

DENKO

Mam ja niezgorsze ucho do muzyki. Niech mi zagrają w bębenek i fujarkę.

TYTANIA

Powiedz, mój słodki, co byś chciał na obiad?

DENKO

A jużci miarkę obroku209. Chętnie bym przegryzł dobrego, suchego owsa. Zdaje mi się także, że wielki mam apetyt na wiązkę siana. Nie ma jak dobre, pachnące siano!

TYTANIA

Mam śmiałą wróżkę, która pójdzie szukać

Świeżych orzechów w spichlerzu wiewiórki.

DENKO

Wolałbym raczej garść lub dwie garście suchego grochu. Ale nakaż, proszę, twoim ludziom, żeby mi nie przeszkadzali, bo czuję wielką do snu ekspozycję210.

TYTANIA

Śpij! Ja cię w moje owinę ramiona,

A wy, me wróżki, wszystkie się oddalcie.

Tak powój w czułe swe uściski bierze

Wonny wiciokrzew211; twarde palce wiązu

Tak bluszcz pierścieniem swych gałązek ściska.

O, jak cię kocham! szaleję za tobą! Usypiają.

Oberon występuje — Wchodzi Puk. OBERON

Witaj, Robinie! Spojrzyj, co za widok!

Nad jej szaleństwem już litość mnie bierze,

Bo gdym przed chwilą spotkał ją za lasem,

Dla tego durnia zbierającą zioła,

W gniewie surowym skarciłem ją słowem,

Włochate bowiem skronie tego osła

Ubrała w wonny świeżych kwiatów wianek,

A rosa, która czasami błyszczała

Na pączkach, niby wschodnich pereł sznurek,

Teraz świeciła w pięknych kwiatów oku

Jak łzy żałoby nad wielką ich hańbą.

Gdym wyrzutami gniew mój zaspokoił,

O przebaczenie prosiła w pokorze,

Więc zażądałem pazia, jej podrzutka,

Posłuszna, jedną z swych wróżek posłała,

Aby pacholę212 przywiodła213 natychmiast

Do mojej w wróżek królestwie altany.

Już mam to chłopię; aby jej zapłacić,

Tę hydną214 z oczu jej zdejmę ułudę.

Ty, dobry Puku, pożyczoną głowę

Zdejm z ateńskiego ramion czeladnika,

Ażeby razem z innymi zbudzony

Mógł z nimi także do Aten powrócić,

O wszystkich nocy tej wypadkach myśleć

Jak o marzeniu tylko nieprzyjemnym.

Lecz naprzód wróżek królowę wyzwolę.

Dotyka jej oka zielem.

Bądź, jak wprzód byłaś, niech obłęd uleci,

Niech oko twoje będzie, jak przód było;

Diany215 pączek śród Kupida216 kwieci

Dokona cudu czarów swoich siłą.

Zbudź się, Tytanio, z długiego uśpienia!

TYTANIA

Ach, Oberonie, jak straszne marzenia!

Toż mi się zdało, że kochałam osła.

OBERON

To twój kochanek.

TYTANIA

Jakże się to stało?

Jak się nim teraz duszą brzydzę całą!

OBERON

Cicho! Robinie, odejm217 mu tę głowę.

Teraz, Tytanio, niech twoja muzyka

Na pięciu śpiących głęboki sen zleje,

Nie do snu, ale do śmierci podobny.

TYTANIA

Zmysł ich, muzyko, snem owioń głębokim!

PUK

Zbudzony, własnym twym patrz głupim okiem!

OBERON

Uderz, muzyko! cicha muzyka Twą dłoń daj mi drogą,

Kolebkę śpiących lekką trąćmy nogą,

Bo przyjaźń w dawnej wróciła nam mocy.

W książęcym domu jutro, o północy,

Błogosławieństwa poniesiem życzenia

Na wszystkie jego przyszłe pokolenia,

A z Tezeuszem dwie kochanków pary

Złączą się węzłem miłości i wiary.

PUK

Królu wróżek, już skowronek

Wita pieśnią bliski dzionek.

OBERON

Więc ze smutkiem i milczeniem

Za niknącym gońmy cieniem;

Prędzej świat oblecim wkoło

Niż księżyca błędne czoło.

TYTANIA

Lećmy, królu! powiesz w locie,

Jakim sen mnie ujął cudem

Między śmiertelników ludem,

Na niegodnym wróżki błocie.

Wychodzą — Słychać za sceną odgłos rogów. — Wchodzą: Tezeusz, Hippolita, Egeusz i ich Orszaki. TEZEUSZ

Niech gajowego przywoła z was jeden,

Bo po obrzędzie święta dokonanym,

Gdy cały ranek swobody nam został,

Niech moja droga usłyszy muzykę

Moich ogarów. W zachodniej dolinie

Niech je natychmiast strzelcy rozsforują218.

Idźcie, powtarzam, szukać gajowego.

Piękna królowo, z tamtej góry szczytu

Ogarów moich usłyszysz muzykę

Z odgłosem echa dźwięcznie pomieszaną.

HIPPOLITA

Byłam obecną, gdy Alcyd219 z Kadmusem220,

W kretyjskich górach, z sforą psów spartańskich,

Razem polować na niedźwiedzia wyszli.

Nigdym równego nie słyszała grania,

Bo oprócz lasów, niebiosa i rzeki,

Wszystko się jednym zdało tylko brzękiem,

Nigdym słodszego nie słyszała grzmotu.

Rozstroju głosów harmoniczniejszego.

TEZEUSZ

Moje ogary spartańskiej są rasy,

Tak cętkowane i tak są wargate221,

Uszy ich rosę zmiatają poranną,

Nogi ich krzywe, jak tesalskich byków

Wielkie podgardla; powolne są w biegu,

Ale ich głosy jak dzwonki dobrane.

Nigdy się milsze nie żeniło granie

Z krzykami strzelców i rogów odgłosem

W Lacedemonie222, Krecie lub Tesalii223.

Usłyszysz sama. —

Lecz cóż to za nimfy?

EGEUSZ

To moja córka uśpiona, mój królu,

To jest Lizander, a przy nim Demetriusz,

A to Nedara córka jest, Helena.

Dziwię się, co ich zebrało tu razem.

TEZEUSZ

Pewno o świcie wyszli, by obchodzić

Majowe święto, i tu pośpieszyli

Blasku naszemu przydać orszakowi.

Lecz, Egeuszu, czy nie dziś Helena

Ma nam swój wybór stanowczo objawić?

EGEUSZ

Tak jest, dziś, królu.

TEZEUSZ

Idź więc, a każ strzelcom,

Aby ich rogów zbudzili odgłosem.

Rogi i krzyki za sceną. — Demetriusz, Lizander, Hermia i Helena zrywają się zbudzeni. TEZEUSZ

Dzień dobry! Święty minął już Walentyn,

A dziś dopiero ptaszki się tu parzą?

LIZANDER

Przebacz mi, królu! Klękają wszyscy przed Tezeuszem.

TEZEUSZ

Tylko proszę, wstańcie.

Wiem, że was miłość zrobiła wrogami,

Skądże ta zgoda? Jaką mogła sprawą224

Nienawiść starej wyrzec się zazdrości,

I bez obawy spać przy nienawiści?

LIZANDER

Nie mogę, królu, jasno odpowiedzieć,

Na pół uśpiony, a na pół zbudzony.

Sam nie wiem, w jaki przybyłem tu sposób,

Lecz mi się zdaje — chciałbym prawdę wyznać —

Lecz tak jest, teraz sobie przypominam,

Z Hermiąm tu przybył; myślą było naszą

Opuścić miasto, aby się ratować

Od ateńskiego prawa surowości.

EGEUSZ

Skończ, dosyć na tym! Niech na jego głowę

Cała surowość praw ateńskich spadnie.

Chcieli ucieczką skraść nam, Demetriuszu,

Tobie małżonkę, a mnie moją wolę,

Aby ma córka żoną twoją była.

DEMETRIUSZ

Z ust się Heleny dowiedziałem, królu,

O ich ucieczce, a wściekłością gnany,

Do tego gaju pobiegłem za nimi,

Idź do strony:

Darmowe książki «Sen nocy letniej - William Shakespeare (Szekspir) (czytaj txt) 📖» - biblioteka internetowa online dla Ciebie

Uwagi (0)

Nie ma jeszcze komentarzy. Możesz być pierwszy!

Dodaj komentarz