Pentesilea - Heinrich von Kleist (wypożyczalnia książek .txt) 📖
Krótki opis książki:
Wojna trojańska. Grecy otaczają Troję zgodnie z rozkazami swojego dowódcy. Oblężenie przerywa jednak zagrożenie ze strony Amazonek.
Plemieniem walecznych kobiet dowodzi Pentesilea, bezwzględna wojowniczka. Motyw walki między Amazonkami a Grekami uzupełniony jest oczywiście w namiętności i zdrady, a główne role odgrywają tutaj dowódczyni, jej przyjaciółka oraz Achilles.
Autor dramatu, Heinrich von Kleist, rozmija się z przekazem Homera o wojnie trojańskiej i pewne wydarzenia modyfikuje.
Heinrich von Kleist to niemiecki dramaturg, pisarz, poeta, publicysta. Lata jego twórczości przypadają na przełom XVII i XVIII wieku. Był on francuskim wojskowym, studiował nauki ścisłe i filozofię, ale zasłynął jako autor licznych dramatów oraz nowel psychologicznych. Pentesilea to dzieło z 1811 roku.
Przeczytaj książkę
Podziel się książką:
- Autor: Heinrich von Kleist
- Epoka: Romantyzm
- Rodzaj: Dramat
Czytasz książkę online - «Pentesilea - Heinrich von Kleist (wypożyczalnia książek .txt) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Heinrich von Kleist
Zawrzemy sojusz, przed Grekami skrycie,
Z wojskiem Dardanów; do ich statków wielu
Zakradniem się nad morze, do zatoki;
Nocą, na dany znak — ich flotę całą
Z dymem puścimy, obóz weźmiem szturmem;
Uderzym wroga tyły, front i boki;
Starty, rozbity w puch, rzuci się hurmem
W rozsypkę, w pogrom... a nam by zostało
Wieńczyć głów tyle, ile się zachciało!
O, jakim szczęściem będzie taka chwila!
I prędzej znajdę własny zimny grób,
Nim spocznę w walce, która się przesila!
Ach, ujrzeć, jak się kwiat marzeń rozchyla
I jak nareszcie zuchwałość Achila
Unicestwiona pada u twych stóp!
PENTESILEA
patrzyła tymczasem prosto w słońce
Obym na skrzydłach rozłożona, szumna,
Wiatry dzieliła!
MEROE
Co to?
PROTOE
Powiedz siostrze!
MEROE
Co widzisz, pani?
PROTOE
Źrenica utkwiona...
PENTESILEA
Wiem, za wysoko! Za górnie! Zbyt dumna...
On w wiecznych kręgach ognia się rozpostrze
Igrać tęsknotą wokół mego łona.
PROTOE
Kto, o najlepsza królowo?
MEROE
Zgubiona...
PENTESILEA
Dobrze. — Którędy droga?
Zbiera się do drogi i wstaje
MEROE
Idziesz, pani?
PROTOE
A więc powstajesz? — O moja władczyni,
Uczyń to zatem tak, jak olbrzym czyni!
Nie drżyj, chociażby z podziemnej otchłani
Piekło się całe na ciebie wywlekło!
Stój, mocno stój! I chodź!... Cóż cię urzekło?
Stój tak potężnie, jak stoi sklepienie,
Bo każdy głaz osobny runąć chce!
Czoło jak zwornik nadstaw niewzruszenie
Boskim piorunom i krzycz: „Trafcie mnie!”
Niechaj rozłupią cię do samych nóg,
A ty nie zadrżyj, od posad do szczytu,
Póki dech jeden wapna i granitu
Twą młodą pierś podtrzymać będzie mógł!
Daj dłoń.
PENTESILEA
Czy tędy?
PROTOE
Masz bezpieczną skałę,
By przemknąć poprzez jej głazy zwietrzałe,
Lub wygodniejszą drogę przez dolinę.
Którą, królowo, wybrać wolisz?
PENTESILEA
Skałę!
Będę o tyle bliższa mu... tu zginę.
PROTOE
Komu, królowo?
PENTESILEA
Ręce mi podajcie!
PROTOE
Skoro przekroczysz tamtą górkę małą,
Będziesz bezpieczna.
PENTESILEA
nagle, doszedłszy do mostu, staje
Ale posłuchajcie:
Jedno, nim pójdę, jeszcze mi zostało.
PROTOE
Tobie zostało?
MEROE
Cóż to?
PROTOE
Siostro luba!
PENTESILEA
O przyjaciółki, jedno! Obłąkana
Byłabym chyba, gdyby taka próba
Miała pozostać niewypróbowana...
PROTOE
niechętnie
Oby trzęsienie ziemi nas porwało!
Nie ma ratunku.
PENTESILEA
z przerażeniem
Co się tobie stało?
Co jej zrobiłam, że tak srodze pała90?
ARCYKAPŁANKA
Ty myślisz...?
MEROE
Czy... w tym miejscu twoje losy...?
PENTESILEA
Nic, nic takiego, bym ją rozgniewała.
Chcę skałę Idy91 wtoczyć na szczyt Ossy92
I stanąć tam... i w chmury rozwiać włosy.
ARCYKAPŁANKA
Chcesz? Idę wtoczyć?!
MEROE
Wtoczyć chcesz na Ossę?!
PROTOE
obróciwszy się
Bogowie wszyscy, strzeżcie ją!
ARCYKAPŁANKA
Nieszczęście!
MEROE
nieśmiało
To dzieło jest Gigantów93...
PENTESILEA
Ach, nie wniosę?
Czy od Gigantów ja mam słabsze pięście?!
MEROE
Ty? Od Gigantów...?
PROTOE
Nieba!
ARCYKAPŁANKA
A... jeżeli?
MEROE
Gdy zdziałasz, czego nikt się nie ośmieli?
PROTOE
Gdybyś... Co wtedy...?
PENTESILEA
Co? Głupie! Dogonię!
Za złoto jego ognistego włosa
Ściągnę do siebie go...
PROTOE
Kogo?!
PENTESILEA
Heliosa94!!!
Gdy będzie w pędzie mijał moje skronie!
Wszystkie spoglądają po sobie w oniemiałym przerażeniu
ARCYKAPŁANKA
Siłą porwijcie ją!
PENTESILEA
spogląda w dół, w rzekę
Ach, cóż za dziwa!
Wszak on tu leży, u mych nóg! — Masz! Jestem...
Chce rzucić się do rzeki, Protoe i Meroe powstrzymują ją
PROTOE
Biedna ty moja!
MEROE
Bezcielesnym gestem,
Jak wiotka suknia, ona z rąk nam spływa.
KAPŁANKA
na wzgórzu
Achilles idzie tu ze zgrają mnogą!
A hufce dziewic wstrzymać go nie mogą!
AMAZONKA
Ratunku! Bogi! Idą już zuchwalce!
Ratujcie dziewic królowę!
ARCYKAPŁANKA
do Kapłanek
Uciekać!
Nie nasze miejsce w rozpętanej walce!
Arcykapłanka, Kapłanki i Dziewczęta uchodzą.
SCENA DZIESIĄTA
Gromada Amazonek zjawia się, z łukami w rękach. Też same.
PIERWSZA AMAZONKA
woła poza scenę
Precz stąd, zuchwały!...
DRUGA
Nie słyszy...
TRZECIA
Czy czekać
Mamy wciąż jeszcze, siostry, na rozkazy
I wlec się za nim z męstwem owczej trzody?
Co czynić? Mów, Protoe!
PROTOE
zajęta królową