Judyta - Fryderyk Hebbel (bezpłatna biblioteka cyfrowa .txt) 📖
Krótki opis książki:
Holofernes, asyryjski wódz, planuje napaść na Betulię, żydowskie miasto. Kiedy jego mieszkańcy dowiadują się, że wojska Holofernesa się zbliżają, są przerażeni.
Dochodzą do wniosku, że jedynym sposobem na uniknięcie całkowitego upadku Betulii, jest poddanie się. Innego zdania jest jednak Judyta, która po gorącej modlitwie postanawia sama działać.
Tragedia Fryderyka Hebla Judyta odwołuje się do biblijnej historii z Księgi Judyty, wchodzącej w skład Starego Testamentu. Motyw Judyty i Holofernesa stał się jednym z najważniejszych motywów w sztuce.
Fryderyk Hebbel był niemieckim dramaturgiem i poetą. Dramat Judyta powstał w 1840 roku i jest najsłynniejszym utworem autora. Przekładu dokonał Kazimierz Kaszewski, innym tłumaczem, znawcą i propagatorem twórczości Hebbla w Polsce był Karol Irzykowski.
Przeczytaj książkę
Podziel się książką:
- Autor: Fryderyk Hebbel
- Epoka: Romantyzm
- Rodzaj: Dramat
Czytasz książkę online - «Judyta - Fryderyk Hebbel (bezpłatna biblioteka cyfrowa .txt) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Fryderyk Hebbel
class="h4">HOZEA
Ni godziny!
AMMON
Do bram!
WSZYSCY
Otwierać!
JOZUA
mieszczanin
A czyja w tym sprawa,
Że miasto dotąd wciąż oporem stawa?...
To nasi starsi i nasi kapłani...
JUDYTA
na stronie
O, nędzna tłuszcza! Ona teraz gani
Tych, którzy jedni sprawili to przecie,
Że ten lud, nicość, dziś jest czemś na świecie.
głośno
Podłym postępkiem w tej nieszczęsnej chwili
Chcecież pokazać, żeście zasłużyli
Na to nieszczęście?
JOZUA
Ja gdym o pochodzie
Holofernesa wieść zasłyszał w grodzie,
Wraz49 pomyślałem: co wszczynać niesnaski,
Wyjść przeciw niemu i ubłagać łaski.
Dziś byśmy sobie siedzieli w spokoju,
Mieli dostatek jadła i napoju.
A teraz, cóż się zrówna z nędzą naszą?
Chyba męczarnia, którą w piekle straszą.
WSZYSCY
Biada nam! Biada naszej krwi!
JOZUA
Więc śmiało!
Wydalić z miasta precz starszyznę całą,
Holofernowi wydać ją! Jeżeli
On przebaczenie opornej udzieli,
To dobrze; jeśli przeciwnie, niech raczéj
Zamiast nas, ona jemu się tłumaczy.
AMMON, BEN I HOZEA
Czy nas to zbawi?
JUDYTA
To do tego zmierza,
Jakbyście w jakiejś niebezpiecznej chwili,
Zamiast się bronić, dzielnego płatnerza50,
Co wam miecz ukuł, w podziękę zabili!
AMMON, BEN I HOZEA
Czy to pomoże?
JOZUA
Zapewnić was mogę:
W starszyznie dajem nie rękę, nie nogę,
Lecz głowę naszą!
WSZYSCY
Dobrze mówi! Zgoda!
JOZUA
do Najstarszego, który się nieruchomie przypatruje
A cóż ty na to?
NAJSTARSZY
Dla mnie żadna szkoda.
Gdyby pomogło, sam bym wam poradził;
Osiemdziesiąty rok ciężko mi służy,
I czas mi wielki do wielkiej podróży:
Ojce wołają, bym się k’nim sprowadził.
Mnie tam o kilka oddechów nie chodzi.
Choć przyzwoitszy grób mieć mi się godzi,
Niż we wnętrznościach dzikiego zwierzęcia.
Lecz jeśli to ma uciszyć gniew księcia,
I o grób mniejsza: ja jestem gotowy,
I dar wam czynię z mojej siwej głowy;
Tylko się śpieszcie z rozrządzeniem ciała,
By was przypadkiem śmierć nie skrzyżowała.
Pozwól mi jednak raz jeszcze, narodzie,
Użyć tej głowy ku własnej wygodzie.
Wszak nie ja jeden, lecz słyszę, wskazani
Są wszyscy starsi i wszyscy kapłani?
Nie łaskaż przejrzeć, jaka liczba będzie
Tych, którzy stanąć mają w ofiar rzędzie?
Jeśli sam ginąc, mogę zbawić — zginę;
Lecz niech za wszystkich wszystką przyjmę winę!
JUDYTA
groźnie
O! wy bezduszni! Słyszycie te słowa,
I jeszczeż wasza nie zgięła się głowa
Pod stopy starca, który tak bez granic
Wam się oddaje!
JOZUA
Człek to niedzisiejszy:
On wie, że opór nie zdałby się na nic;
Wymyślił inny, własny a silniejszy.
Niechaj i jagnię ma język tak gładki,
To ani jedno nie pójdzie na jatki.
Nie ciebie jedną wzruszył on wśród nas.
JUDYTA
Sam sobie nie mógł on zaprzeczać; lecz
Cały wasz zamiar zniweczyć miał czas.
Mógł się on zabić i chwycił za miecz;
Jam to spostrzegła i podeszłam wraz,
By mu przeszkodzić. Lecz błysło niebawem
Zwycięstwo ducha na obliczu prawém:
Jakby zawstydzon, cofnął rękę drżącą,
I spojrzał w niebo łzawo i gorąco.
NAJSTARSZY
do Judyty
Nazbyt szlachetnie przedstawiasz mnie: jam
Słuchał tylko; rozkazał Ten... tam!
wyciąga rękę do nieba
AMMON I BEN
do Jozuara
Zła twoja rada i na nic nam zda się.
HOZEA I LUD
My nie pójdziemy za nią, Jozuasie!
JUDYTA
Dzięki wam!
JOZUA
Ale na to zgoda przecie,
Że bramy sami otworzyć każecie;
Bo wróg, najdzikszy nawet, mniej się sroży,
Kiedy przeciwnik bramy mu otworzy,
Niż gdy je musi otwierać przebojem.
Jeśliś dotknięty przełożeniem51 mojém,
Jutro przeproszę cię... gdy będziem żyli.
Teraz daj rozkaz i ruszajmy w drogę
Do bramy!
JUDYTA
do Najstarszego
Odrzuć ten rozkaz.
NAJSTARSZY
Nie mogę.
Już i sam nie wiem, co radzić w tej chwili.
SCENA 7
Poprzedzający. — Achior, wchodzi uzbrojony.
ACHIOR
Otwórzcie bramy! Nie mniemajcie przecie,
Że Holoferna łaskę osiągniecie.
Przysiągł, że naród, co jego potęgi
Niepomny, podda się ostatni, srodze
Wytępi z ziemi: a wyście na drodze
Jego ostatni.
JUDYTA
Przysiągł?
ACHIOR
I przysięgi
Dotrzyma wierniej, niż kto bądź na świecie.
Gniewał się na mnie i uznał za wroga,
Żem mu przedstawiał moc waszego Boga.
Gniew jego — to śmierć. Ale on, jak wiécie,
Zamiast mnie zabić, do was mnie przysyła.
Tak on nie wątpi już, że żadna siła
Upadku miasta nie wstrzyma, iż mnie,
Względem którego nienawiścią tchnie,
Głowę mą ceniąc na złoto — śle przodem,
Pewny, że w ręce ja wpadnę mu sam,
Razem z podbitym przez niego narodem,
I głowę oddam.
WSZYSCY
Nie otworzym bram!
AMMON
Jeżeli miecz ma rozstrzygać, toć przecie
Miecz jest i u nas.
JOZUA
Więc oznaczcież czas:
Boć wszystko koniec musi mieć na świecie.
BEN I HOZEA
Czas, czas oznaczyć!
NAJSTARSZY
Bracia! błagam was!
Pięć dni wytrwajcie; pięć i szóstą noc:
Pięć dni — a Pańska okaże się moc.
JUDYTA
A gdy z pomocą Pan dłużej wytrzyma?
NAJSTARSZY
To wtedy dla nas ratunku już nie ma:
Umrzemy. Jeśli ma pomoc przyjść z nieba,
Więcej niż pięciu dni na nią nie trzeba;
I tak niejeden umrze z tego grona.
JUDYTA
uroczyście, tak jakby wymawiała wyrok śmierci
Tak chcecie... a więc, za pięć dni On skona!
NAJSTARSZY
W ostateczności, ostateczna rada.
Pięć dni wyżyjem: ale nam wypada
Święcony olej rozdzielić i wino;
Spożyć ofiarę. Biadaż mi, och! biada,
Za taką radę!
JUDYTA
Prawda! do Ludu Hej, drużyno!
Kto nie ma do stracenia, ten zwycięża!
Zróbcie wycieczkę choć w kilkaset męża.
Wszak tuż za murem są małe krynice,