Faust - Johann Wolfgang von Goethe (czy można czytać książki w internecie za darmo .TXT) 📖
Krótki opis książki:
Faust to dramat niemieckiego poety, polityka, uczonego Johanna Wolfganga von Goethego w dwóch częściach. Powstał w latach 1773–1832, zaś wydany został w całości w 1833 po śmierci autora.
Tytułowy bohater to uczony, który pomimo ogromnej wiedzy coraz bardziej zdaje sobie sprawę z ograniczonych naukowych możliwości człowieka, chce poznać sens istnienia. Diabeł zakłada się z Bogiem, że uda mu się opętać duszę uczonego. Do pracowni Fausta przybywa Mefistofeles proponując, że zostanie przewodnikiem naukowca, w poszukiwaniu sensu życia. W zamian za to Faust odda mu dusze po wypowiedzeniu słów: „trwaj piękna chwilo”. Faust zgadza się na to…
Przeczytaj książkę
Podziel się książką:
- Autor: Johann Wolfgang von Goethe
- Epoka: Romantyzm
- Rodzaj: Dramat
Czytasz książkę online - «Faust - Johann Wolfgang von Goethe (czy można czytać książki w internecie za darmo .TXT) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Johann Wolfgang von Goethe
przygotować. [przypis edytorski]
656. pawiment — podłoga, posadzka, zwł. ozdobiona mozaiką. [przypis edytorski]
657. Feb (mit. gr.) — przydomek Apolla, boga słońca. [przypis edytorski]
658. Ilion — Troja. [przypis edytorski]
659. Forkis (mit. gr.) — bóstwo morskie, syn Gai i Pontosa. [przypis edytorski]
660. Graje (mit. gr.) — inne określenie Forkiad. [przypis edytorski]
661. chutny (daw.) — pożądliwy. [przypis edytorski]
662. Menady — kobiety z orszaku boga Dionizosa, zachowujące się w sposób dziki i wyzywający. [przypis edytorski]
663. przefrymarczony — przehandlowany. [przypis edytorski]
664. dank (daw.) — podziękowanie. [przypis edytorski]
665. Ereb (mit. gr.) — bóg ciemności bądź najmroczniejsza część krainy zmarłych. [przypis edytorski]
666. Scylla — potwór morski z Odysei Homera. [przypis edytorski]
667. Tejrezjasz (mit. gr.) — ślepy wróżbita obdarzony długim życiem, którego część przeżył jako kobieta. [przypis edytorski]
668. Orion (mit. gr.) — myśliwy z Beocji, po śmierci przeniesiony na nieboskłon i ścigający Plejady; określenie: „mamka Oriona” oznacza bardzo starą kobietę. [przypis edytorski]
669. Harpie (mit. gr.) — demony w formie ptaków z kobiecymi głowami. [przypis edytorski]
670. Tezeusz (mit. gr.) — bohater ateński, zabójca Minotaura, który uprowadził dziesięcioletnią Helenę do Afidy pod Atenami. [przypis edytorski]
671. obierz (daw.) — pułapka, zwł. zastawiana na zwierzęta podczas polowania. [przypis edytorski]
672. dziewosłębić (daw.) — wysyłać swatów. [przypis edytorski]
673. Patrokles — bohater Iliady Homera, wojownik grecki, najlepszy przyjaciel Achillesa, zginął z ręki Hektora podczas ataku na Troję. [przypis edytorski]
674. byłaś w Egipcie i Troi — wg niektórych poetów greckich, np. w tragedii Eurypidesa Helena, Hermes uniósł rzeczywistą Helenę do Egiptu, Parys zaś porwał tylko jej cień. [przypis edytorski]
675. zagiąć parol (daw.) — upatrzyć sobie kogoś. [przypis edytorski]
676. wolej (daw.) — lepiej. [przypis edytorski]
677. Cerber (mit. gr.) — trzygłowy pies, pilnujący bram piekła. [przypis edytorski]
678. letejska rzeka (mit. gr.) — Leta, rzeka w Hadesie (krainie umarłych), łyk jej wody przynosił zapomnienie o życiu ziemskim. [przypis edytorski]
679. kir — czarny materiał, symbol żałoby. [przypis edytorski]
680. przyładzić (daw.) — przygotować. [przypis edytorski]
681. kierz (daw. a. reg.) — krzak. [przypis edytorski]
682. kwiczoł — leśny ptak łowny. [przypis edytorski]
683. ewentus (z łac.) — zdarzenie. [przypis edytorski]
684. Rea (mit. gr.) — siostra i żona Kronosa, pramatka bóstw olimpijskich. [przypis edytorski]
685. ile (daw.) — tu: jeśli. [przypis edytorski]
686. Tajget — najwyższe pasmo górskie na Półwyspie Peloponeskim. [przypis edytorski]
687. Eurotas — główna rzeka Sparty. [przypis edytorski]
688. oczerety — zarośla nadbrzeżne. [przypis edytorski]
689. Cymbrowie — plemię germańskie; Goethe nawiązuje do najazdu wojsk Alaryka (ok. 370–410), króla Gotów, na Spartę. Faust przejmuje tu niejako rolę gockiego władcy. [przypis edytorski]
690. cyklop (mit. gr.) — jednooki olbrzym, budujący sobie domy z nieobrobionych głazów. [przypis edytorski]
691. lustrzyć się (daw.) — błyszczeć. [przypis edytorski]
692. wykusz — element budynku wystający ze ściany i zawierający pomieszczenie. [przypis edytorski]
693. Ajaks — jeden z bohaterów Iliady Homera. [przypis edytorski]
694. ci pod Teby idący w siedmioro — wg mitu siedmiu bohaterów, z polecenia Polinika wyruszyło przeciw Tebom, żeby pozbawić tronu Teoklesa, brata Polinika. [przypis edytorski]
695. paiża — rodzaj metalowej tarczy. [przypis edytorski]
696. jaka Deifoba, brata poległego Parysa, spotkała zapłata — wg mitu Deifobos po śmierci swego brata Parysa przywłaszczył sobie Helenę, za co został okaleczony przez Menelausa. [przypis edytorski]
697. gędzić (daw.) — muzykować. [przypis edytorski]
698. ćma (daw.) — ciemność. [przypis edytorski]
699. kaduceusz (mit. gr.) — laska herolda, atrybut Hermesa, posłańca bogów. [przypis edytorski]
700. Hades (mit. gr.) — bóg śmierci, władca zaświatów, także: nazwa samych zaświatów. [przypis edytorski]
701. szczęściuli — „szczęściu” z partykułą -li. [przypis edytorski]
702. wzięcie (daw.) — sylwetka i sposób poruszania się. [przypis edytorski]
703. zjawa — tu: pojawienie się. [przypis edytorski]
704. wici — wezwanie na wojnę rozsyłane w formie gałązek (witek). [przypis edytorski]
705. ninie (daw.) — teraz. [przypis edytorski]
706. czyli — czy z partykułą pytajną -li. [przypis edytorski]
707. Linceusz — jeden z uczestników wyprawy argonautów, cechujący się bystrym wzrokiem; imię pochodzi od łac. lynx, tj, ryś. [przypis edytorski]
708. krenelaż (z fr.) — blanki, zębate zwieńczenie murów obronnych, stanowiące osłonę dla obrońców. [przypis edytorski]
709. żenąć (daw.) — gnać. [przypis edytorski]
710. sukurs (daw.) — wsparcie. [przypis edytorski]
711. dziewosłębić — swatać. [przypis edytorski]
712. łacno (daw.) — łatwo. [przypis edytorski]
713. zdolić — dziś popr.: zdołać. [przypis edytorski]
714. Nestor — król Pylos, najstarszy uczestnik wojny trojańskiej, symbol wieku i związanego z nim doświadczenia. [przypis edytorski]
715. chybko (daw.) — szybko. [przypis edytorski]
716. Messenia — poł.-zach. część Peloponezu. [przypis edytorski]
717. Elida — zach. część Peloponezu. [przypis edytorski]
718. Argolida — płn.-wsch. część Peloponezu. [przypis edytorski]
719. umizgi (daw.) — zaloty. [przypis edytorski]
720. ninie (daw.) — teraz. [przypis edytorski]
721. pawęż (daw.) — tarcza. [przypis edytorski]
722. bronić cię będą, kraino — mowa o Peloponezie. [przypis edytorski]
723. swój chudobny dział — sens: to, co się jej należy. [przypis edytorski]
724. hala — górska łąka. [przypis edytorski]
725. Apollo (mit. gr.) — przewodnik dziewięciu muz, bóg sztuki, wróżbiarstwa i gwałtownej śmierci. [przypis edytorski]
726. klechda — podanie ludowe. [przypis edytorski]
727. wirydarz (daw., z łac.) — ozdobny, zacieniony ogród. [przypis edytorski]
728. czyli — czy z partykuła pytajną -li. [przypis edytorski]
729. cale — (daw.) całkiem. [przypis edytorski]
730. gładki (daw.) — piękny. [przypis edytorski]
731. geniusz — tu: duch opiekuńczy. [przypis edytorski]
732. faun (mit. gr.) — bożek leśny, symbol lubieżności. [przypis edytorski]
733. pawiment — podłoga, posadzka, zwł. ozdobiona mozaiką. [przypis edytorski]
734. Anteusz (mit. gr.) — olbrzym pokonany przez Heraklesa; zyskiwał siły dotykając ziemi, więc Herakles musiał go w czasie walki trzymać w powietrzu. [przypis edytorski]
735. Febus — przydomek Apollina, przewodnika dziewięciu muz, boga sztuki, wróżbiarstwa i gwałtownej śmierci. [przypis edytorski]
736. maż — czasownik „ma” z partykułą pytajną -ż. [przypis edytorski]
737. sprytny syn Mai uroczej (mit. gr.) — Hermes, patron kupców i złodziei, posłaniec bogów. [przypis edytorski]
738. hoży — piękny i zdrowy. [przypis edytorski]
739. lepak (daw.) — jednak. [przypis edytorski]
740. frant (daw.) — spryciarz. [przypis edytorski]
741. Ares (mit. gr.) — bóg wojny. [przypis edytorski]
742. Febus — przydomek Apollina, przewodnika dziewięciu muz, boga sztuki, wróżbiarstwa i gwałtownej śmierci. [przypis edytorski]
743. Hefajstos — syn Zeusa i Hery, bóg kowali, złotników i ognia. Przedstawiany jako kulawy, gdyż Zeus zrzucił go z Olimpu, gdy Hefajstos wstawił się za Herą. [przypis edytorski]
744. arfa — dziś popr.: harfa. [przypis edytorski]
745. klechda — podanie ludowe. [przypis edytorski]
746. Euforion (mit. gr.) — syn Achillesa i Heleny, uosobienie poezji; w Fauście jego los to alegoryczne przedstawienie życia Byrona. [przypis edytorski]
747. kierz (reg.) — krzak. [przypis edytorski]
748. turnia — szczyt górski. [przypis edytorski]
749. Pelops (mit. gr.) — syn Tantala, zabity przez ojca, lecz przywrócony do życia przez bogów; od jego imienia miała pochodzić nazwa Peloponezu. [przypis edytorski]
750. potrzeba — daw. także: bitwa. [przypis edytorski]
751. Amazonki (mit. gr.) — plemię wojowniczych kobiet. [przypis edytorski]
752. kędy (daw.) — gdzie. [przypis edytorski]
753. Ikar (mit. gr.) — syn Dedala, otrzymał od niego skrzydła spojone woskiem, na których uniósł się tak wysoko, że wosk stopił się w słońcu, a Ikar runął w morze. [przypis edytorski]
754. chorał żałobny — stanowi on pieśń żałobną na śmierć Byrona. [przypis edytorski]
755. siępa — deszczowa pogoda (por. siąpić). [przypis edytorski]
756. Persefona (mit. gr.) — żona Hadesa, bogini świata podziemnego. [przypis edytorski]
757. dzierżyć (daw.) — trzymać. [przypis edytorski]
758. puścizna — dziedzictwo pozostałe po zmarłym. [przypis edytorski]
759. Hades (mit. gr.) — bóg świata podziemnego bądź nazwana od jego imienia kraina umarłych. [przypis edytorski]
760. asfodel — śródziemnomorska roślina ozdobna; także kwiat świata podziemi poświęcony bogini Persefonie. [przypis edytorski]
761. iwa — gatunek wierzby. [przypis edytorski]
762. czyli — czy z partykułą pytajną -li. [przypis edytorski]
763. Pan (mit. gr.) — bóg pasterzy. [przypis edytorski]
764. Bachus (mit. rzym.) — bóg wina, odpowiednik gr. Dionizosa. [przypis edytorski]
765. Helios (mit. gr.) — bóg słońca. [przypis edytorski]
766. Skrzypią kosze, dzwonią wiadra — lud się krząta, śpieszy, ładzi itd. — fragment wykorzystany w powieści Emila Zegadłowicza Motory jako utwór jej głównego bohatera. [przypis edytorski]
767. Dyoniz (mit. gr.) — właśc. Dionizos (rzym. Bachus) syn Zeusa i Semele, bóg wina i życiodajnych sił przyrody; ocalony przez ojca przed zemstą zdradzonej Hery, wychowany przez nimfy i satyrów. [przypis edytorski]
768. moszcz — niesfermentowany sok z winogron. [przypis edytorski]
769. harnaś — przywódca zbójników. [przypis edytorski]
770. wiszar — zbocze a. skała porośnięte gęstą roślinnością. [przypis edytorski]
771. Leda (mit. gr.) — córka Testiosa, króla Etolii, żona Tyndara, króla Sparty. Ze związku miłosnego z Zeusem, który chcąc ją uwieść, przybrał postać łabędzia, zrodziła się piękna Helena, małżonka Menelaosa, oraz dwaj synowie, Kastor i Polluks. [przypis edytorski]
772. wraz (daw.) — zaraz. [przypis edytorski]
773. Moloch (bibl.) — pogański bóg bogactwa. [przypis edytorski]
774. szperka — słonina. [przypis edytorski]
775. karmazyn (daw.) — szlachcic wysokiego rodu. [przypis edytorski]
776. buntowszczyk — rusycyzm; popr.: buntownik. [przypis edytorski]
777. lapsus (z łac.) — błąd, pomyłka. [przypis edytorski]
778. Sardanapal a. Asurbanipal — król asyryjski (panujący w latach 669-631 p.n.e.), w legendach przedstawiany jako zniewieściały rozpustnik. [przypis redakcyjny]
779. snadź (daw.) — widocznie. [przypis edytorski]
780. veto (łac.) — nie pozwalam. [przypis edytorski]
781. pobudka — tu: sygnał wojskowej trąbki. [przypis edytorski]
782. mierzić — brzydzić. [przypis edytorski]
783. szych — nitka owinięta metalowym drucikiem, używana w hafcie, często do pozorowania użycia szlachetnego kruszcu; przen. fałszywa świetność a. bogactwo. [przypis edytorski]
784. cech (daw.) — instytucja zrzeszająca rzemieślników z jednej branży. [przypis edytorski]
785. kapituła — rada duchownych. [przypis edytorski]
786. kwapić się (daw.) — spieszyć się. [przypis edytorski]
787. rokosz — bunt. [przypis edytorski]
788. frasunek — zmartwienie. [przypis edytorski]
789. sukurs (daw.) — wsparcie. [przypis edytorski]
790. fortel — podstęp. [przypis edytorski]
791. lenno — dobra nadane wasalowi przez seniora. [przypis edytorski]
792. walny — tu: decydujący. [przypis edytorski]
793. potrzeba (daw.) — bitwa. [przypis edytorski]
794. buńczuk — znak wojskowy i symbol władzy tureckiej w formie ogona końskiego,
Darmowe książki «Faust - Johann Wolfgang von Goethe (czy można czytać książki w internecie za darmo .TXT) 📖» - biblioteka internetowa online dla Ciebie
Dodaj komentarz
Uwagi (0)