Troilus i Kresyda - William Shakespeare (Szekspir) (darmowa czytelnia online TXT) 📖

Uwagi: 0

Słowa kluczowe:

Skarżyć się

Krótki opis książki:

Jedna z najrzadziej granych tragedii Szekspira, sztuka, której akcja rozgrywa się podczas wojny trojańskiej. Trwające siedem lat walki nie doprowadziły do rozstrzygnięcia. Wśród obu stron narastają kłótnie i zniechęcenie. Młody, zapalczywy książę trojański Troilus utracił zapał do walki z innego powodu. Jego myśli nieustannie zaprząta piękna Kresyda, córka trojańskiego kapłana, który przeszedł na stronę Greków. Pandarus, wuj Kresydy, zwraca jej uwagę na Troilusa i zachwala jego zalety. Pod jego opieką młodzi wdają się w namiętny romans. Niestety, ojciec Kresydy podejmuje decyzję, że w ramach wymiany jeńców jego córka ma trafić do obozu Greków. Czy miłość Kresydy przetrwa rozstanie?

Przeczytaj książkę

Podziel się książką:

Czytasz książkę online - «Troilus i Kresyda - William Shakespeare (Szekspir) (darmowa czytelnia online TXT) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 William Shakespeare (Szekspir)

Idź do strony:

jak dzień omdleje,

Świetne rąk naszych opowiadać dzieje.

PRIAM

Bądź zdrów! Niech Jowisz tarczą swą cię słoni!

Oddalają się w różne strony Hektor i Priam.

Alarm. TROILUS

To hasło boju. Wierny słowu, muszę

Zedrzeć rękawek lub wyzionąć duszę.

Gdy się chce oddalić, wchodzi Pandarus. PANDARUS

Czy słyszysz, książę, czy słyszysz?

TROILUS

Co takiego?

PANDARUS

Przynoszę list od tej biednej dziewczyny.

TROILUS

Zobaczmy.

PANDARUS

Te szelmowskie suchoty177, te przeklęte szelmowskie suchoty tak mnie męczą, a do tego ta głupia fortuna tej dziewki, że czy to dla tej, czy to dla owej przyczyny, lada dzień się z wami pożegnam. A do tego mam w oczach łzawienie i taki ból w kościach, że albo jestem zczarowany, albo ani wiem, co powiedzieć. Co ci tam pisze?

TROILUS

Słowa, czcze słowa, z serca ni litery.

drze list

Serce gdzie indziej powiodło uczucie.

Idź z wiatrem, wietrze, i wirujcie razem!

Miłość mą karmi zwodnymi słowami,

Ale innego nasyca czynami.

Wychodzą w różne strony. SCENA CZWARTA

Między Troją a greckim obozem.

Alarm. Utarczki. Wchodzi Tersytes. TERSYTES

Poszli już w targańce; przypatrzmy się. Ten fałszywy, obrzydliwy hultaj Diomedes przypiął do swego hełmu rękawek tego zakochanego durnia, młodego trojańskiego ciury178. Chciałbym, żeby się spotkali, żeby ten trojański osioł, wzdychający do tej tam ladaszczycy, odprawił tego greckiego hołysza179, rajfura z rękawkiem, a bez rękawa, do tej fałszywej, rozpustnej pomywaczki. Z drugiej strony, polityka tych szczwanych, wiarołomnych łotrów — tego zgniłego, nadgryzionego przez myszy, starego sera, Nestora, i tego lisa, Ulissesa — niewarta torby sieczki. Podjudzili mi przez politykę tego mieszańca, kundla Ajaksa, przeciw nie lepszemu psu Achillesowi i teraz kundel Ajaks, dumniejszy od kundla Achillesa, nie chce się wziąć dziś do miecza; tak więc Grecy zaczynają podnosić chwałę barbarzyństwa, a polityka zaczyna tracić na wzięciu. Lecz cicho! Zbliża się rękawek i bezrękawy.

Wbiega Diomedes, nim Troilus. TROILUS

Stój, nie uciekaj! Bo choćbyś w Styks skoczył,

Wpław cię pogonię.

DIOMEDES

Odwrót nie ucieczką:

Tłum opuściłem, by dogodniej walczyć.

TERSYTES

Broń twojej ladaszczycy, Greku! Bij się za twoją ladaszczycę, Trojańczyku! Dalej w czuby o rękawek! Dalej o rękawek bezrękawy!

Wychodzą Troilus i Diomedes, walcząc. Wbiega Hektor. HEKTOR

Kto jesteś, Greku? Czy krew twa i godność

Dają ci prawo z Hektorem się mierzyć?

TERSYTES

Bynajmniej! Bynajmniej! Ja hołysz, nikczemny ciura, plugawy hultaj.

HEKTOR

Wierzę ci, żyj więc.

Wychodzi. TERSYTES

Dzięki Bogu, że mi uwierzyłeś; ale bodaj zaraza kark ci skręciła za strach, którego mi napędziłeś! Lecz co się stało z moimi babiarzami? Chyba jeden drugiego połknął; śmiałbym się z takiego cudu, choć pod pewnym względem rozpusta sama się pożera. Pójdę ich szukać.

Wychodzi. SCENA PIĄTA

Inna część placu bitwy.

Wchodzi Diomedes i Sługa. DIOMEDES

Idź, idź, mój giermku, weź konia Troila,

Oddaj Kresydzie pięknego rumaka,

A służby moje poleć jej piękności.

Zakochanego karcąc Trojańczyka,

Złożyłem dowód, żem nie jest niegodny,

Być jej rycerzem.

SŁUGA

Śpieszę, dobry panie.

Wychodzi Sługa. Wchodzi Agamemnon. AGAMEMNON

Naprzód, rycerze! Dumny Polidamas

Zwalił Menona, bękart Margarelon

Pojmał Dorea, kolos nieruchomy

Belką wywija nad trupem Cediusza

I Epistrofa, dwóch poległych królów;

Śmiertelnie ranni Toas, Amfimachus;

Legł Poliksenes; zginął i Patroklus

Lub w jasyr poszedł; Palamed pokłuty;

Na wojska nasze Łucznik180 postrach rzucił.

Na pomoc naszym śpieszmy, Diomedzie,

Lub bez nadziei zginęliśmy wszyscy.

Wchodzi Nestor. NESTOR

Ciało Patrokla nieście do Achilla;

Niech ślimak Ajaks choć przez wstyd się zbroi.

Tysiąc Hektorów plac boju przebiega:

Tu na Galacie181, rumaku swym, walczy,

Tam mu roboty brakło, tutaj znowu

Na pieszo biegnie; przed nim uciekają

Lub giną nasi, jak przed wielorybem

Kiełbików roje. Już tam się pokazał,

Greckie szeregi, jak dojrzałe zboże

Pod mieczem jego walą się pokosem.

Tu, tam i wszędzie bierze i zostawia.

Wprawna dłoń, woli posłuszna rozkazom,

Co zechce, spełnia, a spełnia tak wiele,

Że istność182 zda się niepodobieństwem.

Wchodzi Ulisses. ULISSES

Nie traćmy serca; już wielki Achilles

Przywdziewa zbroję, a wśród łez i przekleństw

Ślubuje zemstę. Rany Patroklusa

I Myrmidonów183 widok posiekanych,

Bez rąk, bez nosów, skarżących Hektora,

Śpiącą krew jego zbudziły na koniec.

Ajaks po stracie swego przyjaciela

Z pianą na ustach wystąpił do boju,

Ryczy: „Gdzie Troil?”, który dziś wśród walki

Dokonał czynów szalonej odwagi,

W odmęt się rzucał i wychodził cały,

Z beztroską siłą, a troską bezsilną.

Jakby fortuna, na przekór zręczności,

Dała mu wszędzie bezpieczne zwycięstwo.

Wchodzi Ajaks. AJAKS

Tchórzu, Troilu! Pokaż się, Troilu!

Wybiega. DIOMEDES

Tam! tam!

NESTOR

Znów nasze formują się szyki.

Wchodzi Achilles. ACHILLES

Gdzie Hektor? Wystąp, dzieciuchów morderco,

Pokaż oblicze, naucz się na koniec,

Co to jest spotkać gniewnego Achilla.

Gdzie Hektor? Szukam jednego Hektora.

Wychodzą. SCENA SZÓSTA

Inna strona placu bitwy.

Wbiega Ajaks. AJAKS

Troilu, tchórzu, pokaż twe oblicze!

Wchodzi Diomedes. DIOMEDES

Troilu! Gdzie on?

AJAKS

Czego chcesz od niego?

DIOMEDES

Chcę go wychłostać.

AJAKS

Gdybym tu był wodzem,

Prędzej godności mej bym ci ustąpił

Niźli tej chłosty, Troilu! Troilu!

Wbiega Troilus. TROILUS

Mam cię na koniec, zdrajco Diomedzie!

Twe przeniewiercze zwróć ku mnie oblicze

I zapłać życiem za mojego konia.

DIOMEDES

Ha, to ty jesteś?

AJAKS

Odstąp, Diomedzie,

Sam chcę z nim walczyć.

DIOMEDES

On łupem jest moim.

Nie myślę boju bezczynnym być świadkiem.

TROILUS

Starczę dla obu, wy greccy szalbierze!

Wychodzą walcząc. Wchodzi Hektor. HEKTOR

To Troil. Dzielnie walczysz, młody bracie.

Wchodzi Achilles. ACHILLES

Hektor! Na koniec! Na nas teraz kolej!

HEKTOR

Jeśli chcesz, wytchnij!

ACHILLES

Dumny Trojańczyku,

Uprzejmość twoją z pogardą odrzucam.

Na twoje szczęście miecz się mój wyszczerbił;

Winieneś życie mej nieprzezorności,

Ale niebawem znów o mnie usłyszysz.

Więc żyj tymczasem, idź i szczęścia próbuj.

Wychodzi. HEKTOR

Bądź zdrów! Sił moich oszczędzałbym więcej,

Gdybym przypuszczał, że cię dziś zobaczę.

Wchodzi Troilus.

Co tam, mój bracie?

TROILUS

Ajaks Eneasza

Pojmał przed chwilą. Zniesiemyż tę hańbę?

Nie, na to słońce w górze gorejące,

Nie, tak nie będzie! Los jego podzielę

Lub go odbiję. O Parki184, słyszycie,

Niech zginę dzisiaj, bo nie dbam o życie!

Wychodzi. Wchodzi rycerz w świetnej zbroi. HEKTOR

Stój, o, stój, Greku, bo piękny cel z ciebie!

Nie chcesz? Twa zbroja piękna mi się zdaje,

I mieć ją muszę, chociażby mi przyszło

Całą ją posiec, spinki jej potrzaskać.

Lotna zwierzyna przez pola szoruje:

Dla twej cię pięknej skóry upoluję.

Wychodzi. SCENA SIÓDMA

Inna strona placu boju.

Wchodzi Achilles z Myrmidonami. ACHILLES

Stańcie tu kołem, dzielne Myrmidony,

Słuchajcie pilnie: Przy mym zawsze wozie,

Sił nie marnujcie na bezcelne cięcia.

Lecz kiedy znajdę krwawego Hektora,

Waszych go mieczy opasujcie lasem,

Opasanego sieczcie bez litości.

Za mną! Bo losy dziś spełnić się muszą,

Ciało Hektora pożegna się z duszą.

Wychodzą.

Inna strona placu boju.

Wchodzą Menelaus i Parys walcząc, z innej strony Tersytes. TERSYTES

Rogal poszedł w targańce z rogalorobem. Dalej, byku! Huź-ha, ogarze! Huź, Parysie, huź-ha! A i ty śmiało, dwusamiczny wróblu! Huź, Parysie, huź-ha! Byk, widzę, górą; baczność, rogi, baczność!

Wychodzą Parys i Menelaus.

Wchodzi Margarelon. MARGARELON

Zwróć się, niewolniku, i walcz!

TERSYTES

Kto jesteś?

MARGARELON

Bękart Priama.

TERSYTES

I ja też jestem bękartem; kocham bękartów. Urodziłem się bękartem, wychowałem bękartem, jestem bękartem duszą, bękartem odwagą, we wszystkim nieprawego rodu. Niedźwiedź nie kąsa niedźwiedzia, a dlaczegóż mieliby się kąsać bękarci? Strzeż się, wszelka bitwa złe nam wróży. Syn ladaszczycy bijący się za ladaszczycę kusi wyroki. Bądź zdrów, bękarcie.

MARGARELON

Niech cię diabeł porwie, tchórzu!

Wychodzą. SCENA ÓSMA

Inna strona placu boju.

Wchodzi Hektor. HEKTOR

Tak zgniły w sercu, tak na zewnątrz piękny!

Świetną twą zbroję zapłaciłeś życiem.

Czas spocząć, dzienną pracę mą skończyłem.

Śpij, mieczu, dość cię krwią dziś napoiłem!

Zdejmuje hełm i zawiesza tarczę na ramieniu. Wchodzi Achilles z Myrmidonami. ACHILLES

Spojrzyj, Hektorze, jak zachodzi słońce,

Patrz, jak noc szpetna w tropy za nim pędzi!

Dnia tego koniec będzie dni twych końcem,

I życie twoje zgaśnie razem z słońcem.

HEKTOR

Czy chcesz korzystać z tego, żem bez broni?185

ACHILLES

Sieczcie, to on jest, sieczcie, Myrmidoni!

Hektor upada.

Trojo, tak duma twych zwali się wieży,

Bo tu twe serce i ramię twe leży!

Teraz wam z całej piersi zagrzmieć pora:

„Achilles zabił wielkiego Hektora!”

Słychać sygnał odwrotu.

Cicho! Słyszycie? To znak jest odwrotu.

PIERWSZY MYRMIDON

Ten sam znak dają i trojańskie trąby.

ACHILLES

Noc smoczym skrzydłem owinęła ziemię,

Rozdziela wojska jak rozjemca szranków.

Miecz mój, co liczył na bankiet obfity,

Po smacznym kąsku spać idzie półsyty.

wkłada miecz do pochwy

Przywiążcie trupa do mojego wozu,

Niech go powlokę do Greków obozu.

Wychodzą. SCENA DZIEWIĄTA

Inna strona placu bitwy.

Wchodzą Agamemnon, Menelaus, Nestor, Diomedes i inni w pochodzie.

Okrzyki za sceną. AGAMEMNON

Co krzyk ten znaczy?

NESTOR

Uciszcie się, bębny!

Okrzyki za sceną: „Achilles! Hektor zabity! Achilles!”. AJAKS

Hektor zabity Achillesa ręką.

AJAKS

Niech się Achilles nie pyszni zwycięstwem.

Hektor przynajmniej był mu równy męstwem.

AGAMEMNON

Niech jeden czeka Achilla powrotu,

Niech go zaprosi do mego namiotu.

Jeżeli Hektor łaską bogów zginał,

Nasza jest Troja, i czas wojny minął.

Wychodzą. SCENA DZIESIĄTA

Inna strona placu boju.

Wchodzi Eneasz i Trojańczycy. ENEASZ

Stójcie! Bo przy nas jeszcze plac jest boju;

Stójcie! Tu musim długą noc przetrzymać.

Wchodzi Troilus. TROILUS

Hektor zabity.

WSZYSCY

Hektor? Nie daj Boże!

TROILUS

Zginął; morderca za swoim go wozem

Po krwawym polu bez litości wlecze.

Niebiosa, szybciej okażcie swą wściekłość,

Na waszych tronach, zawistni bogowie,

Z uśmiechem rzućcie na Troję spojrzenia,

Przez miłosierdzie skróćcie jej męczarnie,

Pewnej ruiny zbyt nie przewlekajcie!

ENEASZ

Książę mój, całe zniechęcasz rycerstwo.

TROILUS

Widzę, że moich słów nie zrozumiałeś.

Nie, ja o trwodze, o śmierci nie mówię,

Ja raczej wszystkie wyzywam pogróżki,

Którymi bogi i ludzie nas straszą.

Hektor zabity! Kto zechce z tą wieścią

Pójść do Priama albo do Hekuby?

Kto chce na wieki mieć puszczyka miano,

Niechaj ogłosi Troi: „Hektor zginął!”

Ha! Na te słowa Priam skamienieje,

Każda niewiasta zmieni się w Niobę186,

Każdy młodzieniec w marmurowy posąg,

Cała się Troja zlęknie samej siebie.

Lecz idźmy! Idźmy! Wielki Hektor zginął!

Jakież do tego mógłbym dodać słowo?

Lecz nie, czekajcie! Obrzydłe namioty,

Dumnie po naszych rozbite dolinach,

Niech wstanie Tytan187, jak zechce raniej188,

Ja was od końca do końca przebiegnę!

Olbrzymi tchórzu! Ciebie przestrzeń żadna

Od nienawiści mojej nie rozdzieli

Będę cię straszył jak grzeszne sumienie,

Tworzące widma w myślach obłąkanych.

Idźmy! Niech każdy z towarzyszów broni

Nadzieją zemsty żal serca osłoni!

Wychodzą Eneasz i Trojanie. W chwili gdy Troilus ma się oddalić, wchodzi z przeciwnej strony Pandarus. PANDARUS

Słuchaj, słuchaj!

TROILUS

Idź do strony:

Darmowe książki «Troilus i Kresyda - William Shakespeare (Szekspir) (darmowa czytelnia online TXT) 📖» - biblioteka internetowa online dla Ciebie

Uwagi (0)

Nie ma jeszcze komentarzy. Możesz być pierwszy!

Dodaj komentarz