Don Carlos - Fryderyk Schiller (życzenia dla biblioteki .TXT) 📖
Krótki opis książki:
Don Carlos to dramat autorstwa Fryderyka Schillera, którego głównym bohaterem jest Don Carlos, książę austriacki, syn Filipa II.
Z powodów politycznych król wziął za żonę ukochaną Carlosa, co staje się powodem ogromnego cierpienia księcia. Uczuciem za to darzy go Eboli, księżniczka i dama dworu królowej. Zraniony Don Carlos pragnie wyjechać do Flandrii i dowodzić jej armią. W dramacie Schillera występują prawdziwe postacie historyczne, jednak autor dokonał pewnych zmian, czyniąc z głównego bohatera nie obłąkanego młodzieńca, a idealistę i liberała, głoszącego swoje (i Schillera) poglądy.
Dzieło powstało w 1787 roku. Na podstawie dramatu powstały libretta do oper, z których najsłynniejszą jest ta skompnowana przez Verdiego.
Fryderyk Schiller to niemiecki poeta, filozof, dramaturg drugiej połowy XVIII wieku. Był przedstawicielem tzw. okresu Sturm und Drang, czyli Burzy i naporu. Zasłynął przede wszystkim jako autor Zbójców, Dziewicy Orleańskiej i Ody do radości. Jego twórczośc była inspiracją m.in. dla Adama Mickiewicza.
Przeczytaj książkę
Podziel się książką:
- Autor: Fryderyk Schiller
- Epoka: Romantyzm
- Rodzaj: Dramat
Czytasz książkę online - «Don Carlos - Fryderyk Schiller (życzenia dla biblioteki .TXT) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Fryderyk Schiller
class="verse"> Najbliżej. Lecz mnie dziwi cel tego pytania.
DOMINGO
Gdyby nam znaną była ślusarska budowa
Zameczków! Czy nie wiecie, gdzie ten kluczyk chowa,
Który od jej szkatułki zamykania strzeże?
EBOLI
po namyśle
To może doprowadzić do celu — tak wierzę.
Znalezienie kluczyków, sądzę, że nietrudne.
DOMINGO
Listy chcą mieć posłańców — tu zaś bardzo ludne
Otoczenie królowej. Gdyby to bezdroże
Kto zbadał... złoto wprawdzie bardzo wiele może.
ALBA
Czy infant nie ma przecie kogoś poufnego?
DOMINGO
Nie ma. W całym Madrycie nie ma ni jednego.
ALBA
To szczególne!
DOMINGO
Wierzcie mi — ni jednej osoby,
Pogardza dworem całym — mam już tego proby113.
ALBA
Ależ przecie — pozwólcie — wszak w dzisiejszej dobie
Wychodząc od królowej, przypominam sobie,
Żem widział, jak z jej paziem rozmawiał kryjomo.
EBOLI
nagle przerywając
Ależ gdzie — nie... to było... ależ to wiadomo...
To wcale114 do innego...
DOMINGO
Czyliż możem wiedzieć?
To ważna okoliczność — warto ją wyśledzić.
zwracając się do Alby
Znasz, książę, tego pazia?
EBOLI
Ależ to rzecz inna...
Cóż by zresztą być miało? Igraszka dziecinna!
Znam ją zresztą, to dosyć.
Zatem do widzenia,
Nim z królem mówić będę. Tymczasem śledzenia
Więcej może odkryją.
DOMINGO
Więc król może wierzyć
Nadziei? Mnie z tą wieścią czy wolno pobieżyć?
Czy pewno? I... godzinę czy oznaczyć mogę,
Która do jego szczęścia otworzy mu drogę
Nasyceniem pragnienia?
EBOLI
W tygodnia połowie
Podam się za cierpiącą — a zwykle niezdrowie
Rozłącza nas z królową, jak to pewnie wiecie —
Będę więc sama jedna w moim gabinecie.
DOMINGO
Szczęśliwy! Wielka stawka została wygraną!
Śmiało wszystkie wyzywam królowe!...
EBOLI
Wezwaną
Jestem do niej — słyszycie? A więc do widzenia!
Spiesznie się oddala.
SCENA TRZYNASTA
Książę Alba, Domingo.
DOMINGO
Cóż, książę? Z taką różą... i z twego ramienia
Siłą w boju...
ALBA
I jeszcze — dodaj... z Bogiem twoim,
A przed burzą grożącą oba się ostoim.
Obaj się oddalają.
SCENA CZTERNASTA
W klasztorze kartuzów115.
Carlos i Przełożony.
CARLOS
wchodząc
Był już zatem?... żałuję...
PRZEŁOŻONY
Trzy razy od rana,
Wyszedł stąd przed godziną.
CARLOS
A czy wam nie znana
Pora, w której miał wrócić?
PRZEŁOŻONY
Wróci przed dwunastą.
CARLOS
staje przy oknie i rozgląda się po miejscowości
Klasztor wasz na uboczu — a tam widne116 miasto
Po szczytach swoich wieżyc. Pod murami płynie
Manzanares. Wybornie! Miejscowość jedynie
Do mych życzeń wybrana. Istna tajemnica
Z tą ciszą dookoła.
PRZEŁOŻONY
Jak życia granica
Na przejściu do wieczności.
CARLOS
Wielebny kapłanie!
Jam waszej sumienności oddał w zachowanie
Wszystko, co się mym skarbem — świętością nazywa.
Niech z żyjących nikt nie wie, niech nie podejrzywa,
Z kim tu miewam rozmowy tajemne.
Mnie na tem
Zależy nadzwyczajnie, by przed całym światem
Skryć stosunki z człowiekiem tu oczekiwanym.
Dlatego był przeze mnie ten klasztor wybranym:
Tum wolny od napadu, zdrada mnie nie straszy.
Pozwólcie w tym się odnieść do przysięgi waszej.
PRZEŁOŻONY
Zaufaj nam zupełnie, panie miłościwy.
W takich grobach nie szpera zwykle podejrzliwy
Wzrok królewski. Ciekawe ucho z podsłuchami
Chętnie lega pod szczęścia lub żądzy progami.
W tych murach świat zamiera.
CARLOS
Lecz, ojcze pobożny,
Nie sądź, że przezornością kryję zamiar zdrożny
Z krzywdą mego sumienia.
PRZEŁOŻONY
Myśli tej nie żywię.
CARLOS
Myliłbyś się, mój ojcze, myliłbyś prawdziwie,
Bo moja tajemnica znosi oko Boże,
Lecz przed ludzkim truchleje.
PRZEŁOŻONY
Mój synu — cóż może
Nas to troszczyć? To miejsce zarówno otwarte
Niewinności, jak zbrodni; a co twoje warte
Zamiary, złe czy dobre, zacne czy zbrodnicze,
Sam osądź własnym sercem.
CARLOS
Nasze tajemnicze
Działanie twego Boga świętości nie plami,
Boć to Jego jest dzieło. A wreszcie przed wami
Mogę odkryć...
PRZEŁOŻONY
A po cóż? Uwolnij mnie raczej —
Na ten świat — jego marność, oko me nie baczy.
Leżą dawno pieczęcią zamknięte przed drogą
Wielką, która mnie czeka. Jakąż wartość mogą
Mieć dla mnie, bym się trudził w przeddzień oddalenia
Łamaniem tej pieczęci? One do zbawienia
Niepotrzebne mi wcale.
Dzwon mnie wzywa — książę,
Pozwól, że na pacierze do chóru podążę.
Oddala się.
SCENA PIĘTNASTA
Don Carlos. Markiz Poza wchodzi.
DON CARLOS
Ach! Nareszcie, markizie!
POZA
Jakież ciężkie próby
Przetrwała niecierpliwość przyjaźni!
Dwie doby
Słońce świat już obiega, jak mego Karola
Losy są rozstrzygnięte — a mnie jego dola
Nie znana do tej pory! To przejmuje bólem.
Jesteście pojednani... mów!
CARLOS
Kto? Z kim?
POZA
Ty z królem.
I przyszłość naszej Flandrii również rozstrzygniona?
CARLOS
Że Alba do niej spieszy, to rzecz niecofniona.
Tak jest.
POZA
To być nie może! Zawód niesłychany!
Miałżeby cały Madryt zostać okłamany?
Mówią, żeś do tajnego miał być przypuszczony
Posłuchania — i że król...
CARLOS
Został niewzruszony!
Dzieli nas stokroć większe — wieczne rozdwojenie.
POZA
I ty wcale nie jedziesz do Flandrii?
CARLOS
Nie! nie! nie!
POZA
O wy nadzieje moje!