Gromiwoja - Arystofanes (książki online biblioteka .TXT) 📖
Krótki opis książki:
Gromiwoja – komedia Arystofanesa znana także jako Bojomira lub pod oryginalnym tytułem Lysistrata.
Tytułowa bohaterka postanawia zakończyć wojnę peloponeską między Spartą a Atenami, namawiając kobiety do swoistego strajku, polegającego na odmowie współżycia seksualnego. Jednocześnie kobiety przejmują kontrolę nad Akropolem, gdzie znajdował się ateński skarbiec. Czy mimo trudności z kontrolowaniem zachowania swoich zwolenniczek, Lyzistrata osiąga swój cel? Sztuka jest podatna na odczytanie z perspektywy krytyki feministycznej.
Przeczytaj książkę
Podziel się książką:
- Autor: Arystofanes
- Epoka: Starożytność
- Rodzaj: Dramat
Czytasz książkę online - «Gromiwoja - Arystofanes (książki online biblioteka .TXT) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Arystofanes
class="verse">Pląsy święcąc, chciała dać
Mojej dziatwie tanecznika,
Co w sąsiedztwie ma swój ród.
Chciałam przywieźć tu... węgorzu,
Przysmak on beockich wód,
Straż go na cle nie wpuściła,
Wskutek waszych uchwał złych!
Takich uchwał zaniechacie
Wtedy, arcymężne lwy!
Gdy wam kości kto połamie
I ukręci głupie łby!
Wypędzają poza scenę Chór starców.
SCENA TRZYNASTA
Chór białogłów, Gromiwoja.
Gromiwoja wybiega z Przedsieni wzburzona.
STRATYLLIDA
„Mistrzyni, własto ogromnego dzieła,
Skąd się ta chmura na twym czole wzięła?”183
GROMIWOJA
Postępki kobiet złych, o duszach samic,
Chmurzą me czoło: weszłam w błędne koło.
STRATYLLIDA
Ach, cóż ty mówisz?
GROMIWOJA
Prawdę, prawdę nagą.
STRATYLLIDA
Cóż to, nieszczęście grozi? Mów z odwagą!
GROMIWOJA
„I wstyd powiedzieć, i zamilczeć trudno”.
STRATYLLIDA
Nie kryj się z niczym, nie jestem obłudną!
GROMIWOJA
Ruja, chcą mężów — wprost mówię do ciebie!
CAŁY CHÓR
Zeusie na niebie! O Zeusie na niebie!
GROMIWOJA
Co Zeus pomoże? I na cóż tu czekać?
Już nie mam władzy, by je dzierżyć dłużej.
Do mężów swoich wszystkie chcą uciekać.
Pierwszą schwyciłam, jak pchała się w szparę,
By się przedostać nią w Pana pieczarę184,
Drogą, jak puszcza się w dół kołowrotem185,
Tę tu, na bramie; tamtą, zaraz potem
Za warkocz łapię, gdy za swoim gaszkiem186
W dom Orsilocha187 chciała lecieć ptaszkiem.
Każde im łgarstwo, każdy wykręt płuży188,
By wrócić do dom.
chyłkiem wymyka się I mężatka
Już któraś wyrywa!
zastępując jej drogę
Hola, gdzie biegniesz?
SCENA CZTERNASTA
Te same. Mężatka I.
MĘŻATKA I
Konieczność mnie wzywa.
Mam doma wełnę mileską189 w tobole,
Boję się... mole...
GROMIWOJA
energicznie
Ehe! Znam te mole!
Ni kroku dalej!
MĘŻATKA. I
Toć wrócę, mój Boże,
Zaraz... tylko ją... na łóżku rozłożę!
GROMIWOJA
Nic nie rozłożysz...! Precz z wymówką szpetną!
MĘŻATKA I
Więc mole wełnę zetną?
GROMIWOJA
Tak — niech zetną!
Mężatka I cofa się zawstydzona i staje na boku, wybiega Mężatka II.
SCENA PIĘTNASTA
Te same. Mężatka II.
MĘŻATKA II
uciekając, spostrzega Gromiwoję i woła
Len niełupiony! Oj, cóżem zrobiła...
W domu zmarnieje!
GROMIWOJA
Patrzcie ją; ta miła
Len niełupiony wybrała się łupić!
Wracaj natychmiast!
MĘŻATKA II
Lecz na światło Zorzy,
Wracam w tej chwili, tylko, że go zmiędlę...
GROMIWOJA
Nie będziesz międlić: znam ja tę robotę.
Na to międlenie każda ma ochotę!
Mężatka II cofa się zaperzona do poprzedniej, która się z tego cieszy.
Wychodzi powoli mężatka III.
SCENA SZESNASTA
Te same. Mężatka III.
MĘŻATKA III
O Ejlityjo190, powstrzymaj godziny,
Póki nie wyjdę z obrębu gontyny191!
GROMIWOJA
A ty, co bredzisz?
MĘŻATKA IIL
Rodzę, już mam dreszcze...
GROMIWOJA
Wszak wczoraj byłaś tak powiewna jeszcze
A dziś odmiana?
MĘŻATKA III
A tak, dziś odmiana.
Pozwól... do domu... odejść, o Gromwoja,
Poślę po babkę192...
GROMIWOJA
Pleciesz, duszko moja!
Tu, coś twardego masz?
dotyka szat mężatki
MĘŻATKA III
W łonie chłopczyka.
GROMIWOJA
Łżesz, na Afrodis! To coś do kotlika
Podobne raczej. Zbadam te wykręty...
odkrywa chiton i wyciąga spod niego miedziany hełm, który owa mężatka porwała ze świątyni
O ty błaźnico, przypiąwszy szłom193 święty,
Udajesz dreszcze?
MĘŻATKA III
A tak — mam wciąż jeszcze.
GROMIWOJA
To co szłom znaczy?
MĘŻATKA III
Gdyby mnie schwytała
Chwila u Zamku, jak gołąbka biała,
Chcę w szłom się schować i tam, jak gołąbka...
GROMIWOJA
„Wlazła na gruszkę i rwała pietruszkę?”
Więc urodziny tego synka, szłomu,
Tu, na tym miejscu wyprawisz, nie w domu!
Mężatka III cofa się bardzo szybko i gibko.
MĘŻATKA I
Lecz ja nie mogę sypiać odtąd wcale,
Gdym Smoka-Stróża ujrzała194 na skale!
MĘŻATKA II
A ja, nieszczęsna, z bezsenności ginę:
Mnie tu puchacze195 budzą co godzinę!
GROMIWOJA
Zbytnice, dajcie pokój zabobonom!
Wy się tak rwiecie ku mężowskim łonom!
Myślicie, że się oni nie rwą do nas?
Wiem, że tam nocy196 przepędzają smętne.
Więc poskramiajcie swe serca namiętne,
Pocierpcie jeszcze jakiś czas samotne!
Wróżba nam głosi zwycięstwo stukrotne,
Gdy ten bunt zniknie. Chcecie, to ogłoszę?
pokazuje im zwój pergaminowy
WSZYSTKIE KOBIETY
Głoś wróżbę, Wojo!
GROMIWOJA
A więc, milczcie, proszę!
czyta ze zwoju proroctwo197
Kiedy jaskółki przycupną na jednym pagórze gromadnie,
Uciekające od samców i wyrzekające się dudków,
Zbliży się koniec niedoli i Zeus, piorunu Władyka,
Sprawi, że będzie na wierzchu, co było na dole...
MĘŻATKA I
przerywając, z uciechą
My będziem
Leżeć na wierzchu?
GROMIWOJA
Gdy jednak zbuntują się, chcące ulecieć
Z chramu świętego, jaskółki, nie będzie gatunku ptasiego,
Który by chucią lubieżną przewyższył — naród jaskółczy...
MĘŻATKA II
Dla Boga, wróżba jasna, jak na dłoni!
GROMIWOJA
z mocą
Mimo udręczeń więc, przez wszystkie bogi,
Drużyno wierna, nie cofaj się z drogi!
Na Zamek, za mną! Niech na tę srom spadnie,
Co by proroctwo podeptała zdradnie!
SCENA SIEDEMNASTA
Chór Starców. Chór Białogłów.
STRYMODOROS
Strofa (Śpiew)
Bajkę opowiem ci jednę, a bajkę tę ongi słyszałem,
Gdym pacholęciem był małem: