Darmowe ebooki » Dramat szekspirowski » Stracone zachody miłości - William Shakespeare (Szekspir) (biblioteka techniczna online TXT) 📖

Czytasz książkę online - «Stracone zachody miłości - William Shakespeare (Szekspir) (biblioteka techniczna online TXT) 📖».   Wszystkie książki tego autora 👉 William Shakespeare (Szekspir)



1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 ... 14
Idź do strony:
class="h4">BIRON
Czy mu to ulży?  
  ROZALINA
Próba nie zawadzi. 
  BIRON
Niech więc twe oczy będą mi lancetem.  
  ROZALINA
Zrób lepiej, moim posłuż się sztyletem.  
  BIRON
Żyj długo, pani!  
  ROZALINA
Ty żyj krótko, panie! 
  BIRON
Na dzięki czasu dzisiaj mi nie stanie.  
 
Oddala się. DUMAIN
do Boyeta
Przebacz mi, proszę, co to jest za dama?  
  BOYET
To Rozalina, dziedziczka Alençon.28 
  DUMAIN
Piękne stworzenie. Dziękuję i żegnam.  
 
Wychodzi. LONGAVILLE
do Boyeta
Co to za dama w tej białej spódnicy?  
  BOYET
Wziąć za kobietę mógłbyś ją przy świecy.  
  LONGAVILLE
Ja się o imię jej pytałem ciebie.  
  BOYET
To jest jej własność, chowa ją dla siebie.  
  LONGAVILLE
Powiedz przynajmniej, czyją ona córką?  
  BOYET
Córką swej matki, jak mówią, jak wierzę.  
  LONGAVILLE
Niechże twej mądrej brody Pan Bóg strzeże!  
  BOYET
Tylko, mój panie, nie gniewaj się, proszę: 
To jest dziedziczka domu Falconbridge’ów.  
  LONGAVILLE
Gniew mój już ostygł. Dziewka urodziwa.  
  BOYET
I ja tak myślę, jeśli wieść prawdziwa.  
 
Wychodzi Longaville. BIRON
do Boyeta
Kto jest ta w toku wysmukła dziewczyna?  
  BOYET
Jak powiadają, zwie się Katarzyna.29 
  BIRON
Zamężna?  
  BOYET
Tylko z swymi kaprysami. 
  BIRON
Żegnam na teraz; na teraz Bóg z wami.  
 
Wychodzi. Damy zdejmują maski. MARIA
Ten to jest Biron, szlachcic złotousty, 
Każde u niego słowo koncept pusty.  
  BOYET
A każdy koncept puste tylko słowo.  
  KSIĘŻNICZKA
Słusznie odbiłeś słowem każde słowo.  
  BOYET
Dwa równie twarde starły się tarany.  
  MARIA
Może barany zarówno gorące.30 
  BOYET
O, prawda, ja bym, baranku kochany, 
Chciał być baranem i na ust twych łące 
Trawkę mą szczypać. 
  MARIA
Chcesz siebie żarcikiem 
Zrobić baranem, a mnie pastewnikiem? 
  BOYET
I paść się na nim.  
 
Chce ją pocałować. MARIA
Nie, nie, głowo pusta, 
Jeszcze gromadzkie nie są moje usta, 
Chociaż w dwóch panów posiadaniu stoją.  
  BOYET
Kto ci panowie?  
  MARIA
Ja z fortuną moją. 
  KSIĘŻNICZKA
Dowcip z dowcipem ciężko jest pogodzić; 
Lecz miast niewczesne pojedynki zwodzić 
Zrobicie lepiej, gdy skończycie swary, 
By spólnie napaść na króla Nawarry 
I na pedantów jego klikę całą. 
  BOYET
Jeśli mnie zdanie me nie oszukało 
(A rzadko zwodzi, w oczach bowiem czyta, 
Co w głębiach serca rośnie i zakwita), 
Król jest dotknięty.  
  KSIĘŻNICZKA
Czym takim, prosimy? 
  BOYET
My, kochankowie, afektem to zwiemy.  
  KSIĘŻNICZKA
A skąd to wnosisz?  
  BOYET
Istność jego cała 
Ciekawą żądzą z ócz mu wyglądała. 
Przez oczy jego serce się pyszniło, 
Że twarz twą, rytą jak agat nosiło. 
Język, co widzieć nie mógł jej, gdy mówił, 
Zamilkł i w oczach mu się usadowił. 
I wszystkie zmysły w zmysł jeden się zlały, 
I na cud cudów razem poglądały; 
Tak wszystkie były w źrenicach ujęte 
Jak diamenty w krysztale zamknięte, 
Które wzrok ślepią ogni swoich falą 
I przechodzących żądzą kupna palą. 
Na twarzy zachwyt tak wrył się głęboko, 
Że miłość z ócz mu każde czyta oko. 
Jutro ci oddam wszystkie jego włości, 
Ty mu daj tylko całunek miłości. 
  KSIĘŻNICZKA
Spieszmy się, idźmy, bo Boyet gotowy...  
  BOYET
Co okiem dojrzał, opowiedzieć słowy31. 
Ja oczom jego pożyczam języka, 
I tylko prawda z ust się mych wymyka.  
  ROZALINA
Mądry w miłości, mówisz, jakby książka.32 
  MARIA
Wieści od wnuka Kupida33 odbiera.34 
  ROZALINA
To matką drugą była mu Wenera35, 
Bo ojciec brzydal.  
  BOYET
O szalone dziewki, 
Czy nie słyszycie?  
  MARIA
Nie. 
  BOYET
To choć widzicie... 
  ROZALINA
Drogę przed nami.36 
  BOYET
Którą pośpieszycie. 
Rozmowa z wami to nie są przelewki.  
 
Wychodzą.
AKT TRZECI SCENA PIERWSZA
Inna część parku. Wchodzą Armado i Ćma. ARMADO

Świergocz, mój paziu, zachwyć mój zmysł słuchu.

ĆMA
śpiewa

Concolinel37.

ARMADO

Słodka nuta! Idź teraz, młoda latorośli, weź ten klucz, wypuść z klatki parobka i przyprowadź go tu co żywo. Zamierzam posłać przez niego list do mojej kochanki.

ĆMA

Czy chcesz, panie, zyskać serce twojej kochanki francuskim kołowrotkiem?38

ARMADO

Co, mam po francusku szwargotać i językiem jak kołowrotkiem obracać?

ĆMA

Nie, doskonały mój panie, ale zanuć piosneczkę końcem języka, nogą wybijaj takt kanaryjskiego tańca, ażeby słowom dodać efektu, wywracaj oczy, wywzdychiwaj jedną nutę po drugiej, to z gardła, jakbyś połknął miłość, o miłości śpiewając, to przez nos, jakbyś zażył miłość, miłość wąchając, z kapeluszem zapuszczonym niby okap na sklep twoich oczu, z rękami skrzyżowanymi na wklęsłym twoim brzuszku, jak królik na rożnie, lub z pięściami w kieszeniach, jak człowiek na starym obrazie; a nie upieraj się długo przy jednej piosneczce, wypuść trzy nuty i zaraz co nowego. Na tym stoi kawalerska doskonałość, to kawalerska sztuka, którą się łowią dziewczyny, które i bez tego ułowić by się dały, bo u kobiet ci mają najlepsze noty (zanotuj to sobie, panie), którzy na takich rzeczach najlepiej się znają.

ARMADO

A gdzie to kupiłeś tyle doświadczenia?

ĆMA

Za własne trzy grosze obserwacji.

ARMADO

Ale ot, lecz niestety...

ĆMA

Koń drewniany, zapomniany.39

ARMADO

Chcesz moją kochankę drewnianym koniem nazywać?

ĆMA

Nie wcale, mój panie, bo drewniany koń to źrebak, a pańska kochanka jest pewno mierzynką40. Ale czy zapomniałeś, panie, o twojej kochance?

ARMADO

Prawie zupełnie.

ĆMA

Niedbały studencie! Wyryj ją sobie dobrze w pamięci.

ARMADO

W pamięci i sercu, mój paziu.

ĆMA

I w wątrobie, mój panie; że to konieczne, dowiodę.

ARMADO

Czego dowiedziesz?

ĆMA

Że będzie ze mnie człowiek, jak urosnę, a zaraz, że moje trzy punkty prawdziwe. Masz ją w pamięci, bo nie możesz jej mieć w objęciach; masz ją w sercu, bo ją kochasz serdecznie; masz ją w wątrobie, bo ci się żółć poruszyła, że nie możesz jej posiadać.

ARMADO

Wszystkie trzy punkty sprawdziły się na mnie.

ĆMA

A choćby się ich i trzy razy więcej sprawdziło, to i tak z wszystkiego będzie zero.

ARMADO

Sprowadź tu pachołka; musi list mój do niej ponieść.

ĆMA

Sympatyczna to ambasada; koń w poselstwie od osła.

ARMADO

Hę, co tam mruczysz?

ĆMA

Mówię, panie, że musisz posłać tego osła na koniu, bo chodzi powoli. Ale idę.

ARMADO

Droga niedaleka; śpiesz się.

ĆMA

Szybko jak ołów, panie.

ARMADO

Jak to rozumiesz, piękny dowcipnisiu? Wszak ołów to metal ciężki, leniwy i powolny.

ĆMA
Minime, panie, co się znaczy — bynajmniej.  
  ARMADO
Ołów, powtarzam, metal jest leniwy.  
  ĆMA
A ty, mój panie, w sądach popędliwy: 
Wypchnięty z strzelby ołów czy leniwy?  
  ARMADO
Cha! cha! Zabawny retoryczny dymek. 
Mnie, widzę, strzelbą, siebie zrobił kulą: 
Więc na parobka mojego cię cisnę. 
  ĆMA
Ognia, mój panie, a jak kula świsnę! 
 
Wychodzi. ARMADO
Bystry to chłopak, rozkoszne stworzenie! 
O gwiazdy! Do was moje ślę westchnienie! 
Męstwo ucieka, ból duszę zalega. 
Ale, jak widzę, herold mój nadbiega. 
 
Wchodzą Ćma i Łepak. ĆMA

Cuda, panie, cuda! Łeb zwichnął nogę!

ARMADO

Jakaś szarada, jakaś zagadka. Więc wydeklamuj mi envoy41.

ŁEPAK

Na co tu szarady i zagadki, na co envoy; to nie maść żadna. Babkowe liście, panie, babkowe liście. Ni envoy, ni maść żadna, tylko babkowe liście, panie.

ARMADO

Na cnotę, do śmiechu mnie pobudzasz; twoja głupia myśl porusza mi śledzionę; wzdęte płuca zmuszają mnie do śmiesznego śmiechu. O, przebaczcie mi, moje gwiazdy! Toć ta pusta pałka bierze maść za envoy, a wyraz envoy za maść.

ĆMA

Alboż inaczej myślą uczeni? Czy w envoy nie ma namaszczenia?

ARMADO
Nie, paziu, to epilog, a prościej, te słowa, 
W których jaśniej poprzednia wyłuszcza się mowa. 
Wyjaśnię to przykładem: 
Bąk i małpa, i lis stary, 
Że trzej, byli nie do pary. 
To jest morał, a teraz envoy. 
  ĆMA

Ja dodam envoy, panie, powtórz tylko morał.

ARMADO
Bąk i małpa, i lis stary, 
Że trzej, byli nie do pary. 
  ĆMA
Dopiero gdy gęś przybyła 
Czwarta, wszystkich poparzyła. 
 

Teraz ja zacznę twój morał, a ty, panie, powtórz moje envoy.

Bąk i małpa, i lis stary, 
Że trzej, byli nie do pary. 
  ARMADO
Dopiero gdy gęś przybyła 
Czwarta, wszystkich poparzyła. 
  ĆMA
Doskonałe to envoy, co się kończy na gęsi. 
Czy chciałbyś co więcej?  
  ŁEPAK
Gęsią przez własne paź zrobił go usta, 
Niezgorszy handel, jeżeli gęś tłusta. 
Ja zawsze na tym i skończę, i zacznę, 
Że gdzie gęś tłusta, tam envoy smaczne.  
  ARMADO
Dość na tym. Jak ta dysputa wyrosła?  
  ĆMA
Łeb zwichnął nogę w oczach twego posła; 
Tom rzekł, ty, panie, zażądałeś envoy.  
  ŁEPAK
A ja babkowych zażądałem liści; 
I stąd dysputa; paź przyniósł ci, panie, 
Tłuściuchne envoy, gęś, którą kupiłeś. 
I na tym, sądzę, targ skończył się cały.  
  ARMADO

Ale powiedz, jak Łepak zwichnął sobie nogę?

ĆMA

Opowiem wszystko jasno i dobitnie.

ŁEPAK
Nie może opowiadać jasno, kto rzeczy nie czuje; do mnie więc, Ćmo, envoy to należy. 
Ja, Łepak, gdy się z mej kozy wymknąłem, 
Na progu turmy42 tę nogę zwichnąłem. 
  ARMADO

Nie mówmy o tej materii.

ŁEPAK

Póki się jej nie zbierze więcej na mojej nodze.

ARMADO

Słuchaj, Łepaku, wyzwolę cię.

ŁEPAK

Może w jakim grzesznym rzemiośle: to mi wygląda na envoy, to mi coś pachnie gęsią.

ARMADO

Na moją duszę, prostaku, chcę powiedzieć, że dam ci wolność, że oswobodzę twoją osobę, przed chwilą byłeś zamurowany, zamknięty, uwięziony, związany.

ŁEPAK

Prawda, wszystko prawda, a teraz, panie, chcesz być moim purgansem43, chcesz mi dać rozwolnienie.

ARMADO

Daję wolność, wypuszczam cię z turmy pod tym jedynie warunkiem, że niniejsze oznajmienie oddasz w ręce wieśniaczki Żakinetty. To twoja remuneracja44,

daje mu pieniądze

bo najlepszym stróżem mojego honoru jest szczodrobliwość dla sług moich. Ćmo, za mną!

Wychodzi. ĆMA
Żegnaj, Łepaku.  
  ŁEPAK
O kosztowny łucie 
Ludzkiego mięsa! Ty byś Żyda sprzedał! 
 
Wychodzi Ćma.

A teraz obaczmy jego remunerację. Remuneracja! To łaciński wyraz na trzy szelągi. Trzy szelągi, remuneracja. Ile za tę tasiemkę? — Grosz. — Nie, dam ci remunerację, i dobiłem targu. Remuneracja! To piękniejszy wyraz niż talar niemiecki. Odtąd w kupnie i sprzedaży tylko na remuneracje będę rachował.

Wchodzi Biron. BIRON

Ha, to ten poczciwy hultaj, Łepak. Szczęśliwe spotkanie.

ŁEPAK

Powiedz mi, proszę, mój panie, ile łokci pąsowej wstążki można kupić za remunerację?

BIRON

Co to jest remuneracja?

ŁEPAK

Co? Trzy szelągi.

BIRON

Tyle właśnie, ile można kupić jedwabiu za trzy szelągi.

ŁEPAK

Dziękuję ci, dostojny panie, Bóg z tobą!

BIRON
Czekaj, potrzebna mi jest twoja pomoc; 
Jeśli na moją zasłużyć chcesz łaskę, 
Zrób mi to, o co zamierzam cię prosić.  
  ŁEPAK
Kiedy chcesz, panie, żebym to zrobił?  
  BIRON
Dziś po południu.  
  ŁEPAK
Zrobię chętnie. Do zobaczenia.  
  BIRON
Aleć jeszcze nie wiesz, co masz zrobić.  
  ŁEPAK

Dowiem się, jak zrobię.

BIRON

Żeby zrobić, musisz wprzódy wiedzieć, co masz zrobić.

ŁEPAK
Przyjdę do waszej dostojności jutro rano.  
  BIRON
Dziś po południu musisz rzecz załatwić. 
Dzisiaj księżniczka ma polować w parku; 
W jej towarzystwie urodna jest pani, 
Język wymawia słodkie jej nazwisko, 
Kiedy najsłodsze wydawać chce dźwięki, 
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 ... 14
Idź do strony:

Darmowe książki «Stracone zachody miłości - William Shakespeare (Szekspir) (biblioteka techniczna online TXT) 📖» - biblioteka internetowa online dla Ciebie

Uwagi (0)

Nie ma jeszcze komentarzy. Możesz być pierwszy!
Dodaj komentarz