Otello - William Shakespeare (Szekspir) (lubię czytać po polsku .TXT) 📖
Krótki opis książki:
Otello to tragedia, która powstała między 1602 a 1604 rokiem. Tytułowy bohater, który jest dowódcą weneckiej armii, poślubia Desdemonę.
Kierowany przez Jagona, który pragnie się zemścić, zaczyna bezpodstawnie podejrzewać swoją żonę o zdradę.
Przeczytaj książkę
Podziel się książką:
- Autor: William Shakespeare (Szekspir)
- Epoka: Renesans
- Rodzaj: Dramat
Czytasz książkę online - «Otello - William Shakespeare (Szekspir) (lubię czytać po polsku .TXT) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 William Shakespeare (Szekspir)
class="stanza">
Mój mąż?
OTELLO
Dopókiż powtarzać ci muszę;
Tak jest, tak, mąż twój.
EMILIA
Droga moja pani,
Czemuż łotrostwo miłość oszukało!
Mój mąż powiedział, że była niewierną?
OTELLO
On, mąż twój, mówię. Czy mnie nie rozumiesz?
Twój mąż, przyjaciel mój, uczciwy Jago.
EMILIA
Jeśli tak mówił, niechaj po pół grama
Co dzień przeklętej jego duszy gnije!
Kłamca bezczelny! Zbyt tylko kochała
Swój lekkomyślny wybór a potworny.
OTELLO
Ha!
EMILIA
Rób, co zechcesz. Ten czyn twój okrutny
Nie więcej nieba wart, jak ty jej serca!
OTELLO
Milcz! Dla twojego dobra ci to radzę.
EMILIA
Krzywdzić mnie nie masz połowy tej siły,
Którą ja czuję do zniesienia krzywdy.
O głupcze! głupcze! plugawy i głupi,
Szydzę z twej szabli! Czyn odkryję światu,
Choćbym dwadzieścia razy miała zginąć.
Ratujcie! Murzyn zabił panią moją!
Ratujcie! Zbójcy!
Wchodzą: Montano, Gracjano i Jago.
MONTANO
Cóż to, generale?
EMILIA
Dobrze, żeś przyszedł. Jago, coś ty zrobił,
Że ludzie zbrodnie swe na grzbiet twój kładą?
GRACJANO
Co się tu stało?
EMILIA
Jeżeliś jest mężem
Zaprzecz, o zaprzecz temu zbrodniarzowi,
Który śmie mówić, iż od ciebie słyszał,
Że żona jego była mu niewierną.
Ja wiem, żeś tego nie powiedział, Jago,
Boś nie jest łotrem. Odpowiedz mi Jago,
Serce me pełne!
JAGO
Mówiłem, com myślał;
Nie powiedziałem ani słowa więcej,
Jak sam mógł stwierdzić i za prawdę uznać.
EMILIA
Lecz, Jago, czy mu powiedziałeś kiedy,
Że mu niewierną była?
JAGO
Powiedziałem.
EMILIA
Podłe, piekielne powiedziałeś kłamstwo,
Zbrodnicze kłamstwo, na duszę przysięgam!
Niewierna z Kassjem! Z Kassjem powiedziałeś?
JAGO
Tak, mościapani; kiełznaj tylko język!
EMILIA
Mam kiełznać język? Muszę, muszę mówić!
Zabita pani na łożu tym leży.
WSZYSCY
Uchowaj Boże!
EMILIA
A twoje raporta
Stały się tego morderstwa powodem.
GRACJANO
Potworna prawda!
MONTANO
Okropny uczynek!
EMILIA
Pojmuję teraz — myślę — widzę — zbrodnia!
Zaraz myślałam — zabiję się z żalu!
O zbrodnia! Zbrodnia!
JAGO
Czy straciłaś rozum?
Wyjdź stąd natychmiast i do domu wracaj!
EMILIA
Dobrzy panowie, pozwólcie mi mówić.
Mą powinnością słuchać go — nie teraz.
Już nigdy może do domu nie wrócę.
OTELLO
Och! och! och!
Pada na łóżko.
EMILIA
Wij się i rycz wśród rozpaczy,
Boś zamordował najsłodszą niewinność,
Co kiedykolwiek na ziemi tej żyła!
OTELLO
Była niewierną! Ledwo cię poznałem.
Stryju; patrz, oto twoja synowica.
Ta dłoń jej żywot przed chwilą przecięła.
Czyn się wam zdaje czarny i okrutny.
GRACJANO
O Desdemono moja biedna, teraz
Cieszę się z tego, że ojciec twój umarł!
Ślub go twój zabił, ciężki żal po tobie
Nić życia jego na dwoje rozerwał.
Widok ten pewno w rozpacz by go pochnął,
Anioła stróża odkląłby od siebie
I w potępieńców rzucił się gromady!
OTELLO
O, to okropnie! Lecz Jago wie dobrze,
Że z Kassjem tysiąc razy dokonała
Sprośnego czynu. Sam Kassjo to wyznał,
A ona, w jego uczynków nagrodę,
Dała mu mojej miłości zadatek,
Który ja w Kassja sam widziałem ręku.
Była to chustka niegdyś mojej matce
Przez ojca dana.
EMILIA
Niebieskie potęgi!
JAGO
Idź! Milcz!
EMILIA
Ja milczeć? O nigdy! O nigdy!
Jak wiatr północny wolna mówić będę;
Niechaj powstaną przeciw mnie niebiosa,
Ziemia i piekło, i tak mówić będę!
JAGO
Roztropność radzę, a wracaj do domu.
EMILIA
Nie.
Jago chce ją sztyletem uderzyć.
GRACJANO
Wstydź się! Jak to, miecz przeciw kobiecie?
EMILIA
Głupi Murzynie, przypadkiem znalazłam
Tę twoją chustkę i dałam mężowi,
Bo często, długo, uroczystą prośbą,
Większą niż warta podobna drobnostka,
Błagał, zaklinał, abym ją ukradła.
JAGO
Precz, nierządnico!
EMILIA
Dała ją Kassjowi?
Jam ją znalazła i mężowi dała.
JAGO
Kłamiesz, nędznico!
EMILIA
Nie kłamię, Bóg widzi!
Nie, nie, panowie! Podły rozbójniku!
Co miał z tak dobrą żoną taki głupiec,
Co miał spólnego?
Jago przebija Emilię i ucieka.
OTELLO
O czyliż w niebiosach
Pocisków nie ma? Na co są pioruny?
O łotr nikczemny!
GRACJANO
Kobieta upada:
Nie ma wątpienia, on żonę swą zabił.
EMILIA
Zabił. Połóżcie mnie przy pani mojej.
GRACJANO
On uszedł, ale żonę zamordował.
MONTANO
Ha, łotr nikczemny! Zachowajcie oręż,
Który z Murzyna dłoni odebrałem.
Drzwi te obsadźcie; niechaj wprzódy zginie,
Nim próg przestąpi; ja biegnę tymczasem
Za tym zbrodniarzem, za tym potępieńcem.
Wychodzą: Montano i Gracjano.
OTELLO
Nie mam odwagi; lada dzieciuch może
Miecz mi odebrać; lecz dlaczegoż honor