Otello - William Shakespeare (Szekspir) (lubię czytać po polsku .TXT) 📖
Krótki opis książki:
Otello to tragedia, która powstała między 1602 a 1604 rokiem. Tytułowy bohater, który jest dowódcą weneckiej armii, poślubia Desdemonę.
Kierowany przez Jagona, który pragnie się zemścić, zaczyna bezpodstawnie podejrzewać swoją żonę o zdradę.
Przeczytaj książkę
Podziel się książką:
- Autor: William Shakespeare (Szekspir)
- Epoka: Renesans
- Rodzaj: Dramat
Czytasz książkę online - «Otello - William Shakespeare (Szekspir) (lubię czytać po polsku .TXT) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 William Shakespeare (Szekspir)
mają.
Lecz co do chustki —
OTELLO
Chciałbym jej zapomnieć.
Mówiłeś, Jago — słowa na mą pamięć
Jak kruk spadają na dom zarażony,
Wróżąc — mówiłeś, że miał chustkę moją.
JAGO
Tak jest, i cóż stąd?
OTELLO
O, stąd bardzo wiele!
JAGO
A cóż dopiero, gdybym ci powiedział:
Widziałem, jak cię skrzywdził, lub słyszałem,
Jak mówił o tym — są albowiem łotry,
Co gdy przez długie, przez namiętne prośby,
Albo przez chętny swej kochanki kaprys,
Po swojej woli myśli jej nagięły,
Natychmiast muszą wypaplać o wszystkim.
OTELLO
Czy co powiedział?
JAGO
Tak jest, lecz bądź pewny
Nie więcej, jak jest gotowy odprzysiądz.
OTELLO
Cóż przecie mówił?
JAGO
On mówił, że nieraz,
Że nieraz — nie wiem — że nieraz —
OTELLO
Co? co? co?
JAGO
Leżał —
OTELLO
Z nią leżał?
JAGO
Leżał z nią lub na niej,
Możesz wybierać.
OTELLO
Leżał z nią! Leżał na niej! Leżał z nią! Och, to okropnie! Chustka — wyznania — chustka. Niech wyzna i umrze, nie, niech wprzódy umrze a potem wyzna! Drżę na myśl samą! Natura nie zabłąkałaby się w ten szał namiętności bez tajemniczego przeczucia prawdy. Nie słowa mną tak wstrząsają — fe — nosy — uszy — usta. Byćże to może? Wyznaj! Chustka! O szatanie!
Pada w konwulsjach.
JAGO
Działaj, wciąż działaj, moja ty trucizno!
Tak się to głupców łatwowiernych łapie;
Tak to niejedna pani skromna, czysta,
Niepokalana, potwarzom ulega.
Czy słyszysz, panie? Wodzu mój! Otello!
Wchodzi Kassjo.
A, to ty Kassjo?
KASSJO
Co się krzyk ten znaczy?
JAGO
Nasz wódz Otello wpadł nagle w konwulsje;
Wczora miał jeden, dziś drugi paroksyzm.
KASSJO
Nacieraj skronie.
JAGO
O nie, nie rób tego.
Niemoc mieć musi swój bieg naturalny,
Albo inaczej usta mu się pienią,
A potem dzika napada go wściekłość.
Rusza się, widzisz? Oddal się na chwilę;
Wraca do zmysłów; jak tylko odejdzie,
Mam mówić z tobą o ważnym przedmiocie.
Wychodzi Kassjo.
Jakże, mój wodzu? Czyś głowy nie ranił?
OTELLO
Czy szydzisz ze mnie?
JAGO
Uchowaj mnie Boże!
Chciałbym, byś los swój męskim znosił sercem.
OTELLO
Człowiek z rogami jest potworną bestią.
JAGO
To w ludnym mieście potworów niemało,
Niemało bestii cywilizowanych.
OTELLO
Czy wyznał?
JAGO
Dobry panie, bądź człowiekiem,
Pomnij, że każdy, co ma żonę, jarzmo
Ciągnąć twe może. Są miliony ludzi,
Którzy swe noce w spólnym27 pędzą łożu,
Gotowi przysiąc, że ich jest wyłącznie.
Los twój jest lepszy. Bo żart to piekielny,
Arcyszyderstwo szatana, całować
Usta niewiernej w bezpiecznej komnacie,
I myśleć, że jest czystą. Niech wiem wszystko;
Wiedząc, czym jestem, wiem, czym ona będzie.
OTELLO
O, bez wątpienia! Jago, mędrzec z ciebie.
JAGO
Odejdź na stronę a cierpliwie słuchaj.
Kiedyś tu leżał powalony żalem
I namiętnością duszy twej niegodną,
Wszedł Kassjo, ale odejść go skłoniłem,
Twą słabość zręcznym tłumacząc pozorem.
Przyrzekł mi jednak, że wróci za chwilę
Pomówić ze mną. Ukryj się, mój wodzu,
Patrz, jak szyderstwo i uśmiech pogardy
Po całej jego rozleje się twarzy,
Skoro go skłonię, by na nowo prawił,
Gdzie, jak, jak często, jak długo i kiedy
Z żoną twą miewał schadzki i mieć będzie.
Zważaj na gesta, ale bądź cierpliwy,
Lub powiem, żeś jest ulepiony z gniewu,
Że nie masz w sobie jednej żyłki męża.
OTELLO
Czy słyszysz, Jago? Będę najchytrzejszy
W mej cierpliwości, lecz Jago, czy słyszysz?
Razem najkrwawszy.
JAGO
Tego nie potępiam.
Jest czas na wszystko. Oddal się, mój wodzu.
Wychodzi Otello.
Pociągnę Kassja w rozmowę o Biance,
Kobiecie, która za całunków sprzedaż
Chleb swój i odzież kupuje. Biedaczka
Szaleje za nim; takich jejmościanek
Zwykłym jest losem uwodzić tysiące,
A przez jednego być znów zwiedzionymi.
Ilekroć razy Kassjo o niej słyszy,
Z serca się śmieje. Lecz otóż nadchodzi.
Wchodzi Kassjo.
Śmiech jego rozum Otella przewróci,
Bo jego zazdrość głupia wytłumaczy
Biednego Kassja uśmiechy i żarty
Zupełnie mylnie. Dobry poruczniku,
Jak się masz?
KASSJO
Gorzej, gdy mi tytuł dajesz,
Którego ujma właśnie mnie zabija.
JAGO
Miej Desdemonę za sobą a wygrasz.
Ciszej:
Ach, gdyby skutek od Bianki zależał,
Jakbyś już dawno do łaski powrócił!
KASSJO
O biedna dziewka!
OTELLO
na stronie:
Patrz, jak się już śmieje.
JAGO
Tak zakochanej jeszcze nie widziałem.
KASSJO
Ach, nieboraczka! Myślę, że mnie kocha.
OTELLO
na stronie:
Przeczy, a śmiechem zaciera przeczenie.
JAGO
Czy słyszysz Kassjo?
Mówi z nim na stronie.
OTELLO
A teraz nalega,
By rzecz opisał. Dobrze, dalej, dalej!
JAGO
Ona powiada, że się z nią ożenisz.
Czy to myśl twoja, Kassjo?
KASSJO
Ha, ha, ha, ha!
OTELLO
na stronie:
Ha, tryumfujesz ze mnie, Rzymianinie!
KASSJO
Ja się z nią żenić? Ja? Żenić się z gamratką? Proszę cię, miej litość nad moim rozumem, nie myśl znowu, że do tego stopnia chory. Ha, ha, ha!
OTELLOna stronie:
Tak, naturalnie; śmieje się, kto wygrał.
JAGO
Na uczciwość, biegają wieści, że się z nią ożenisz.
KASSJO
Doprawdy?
JAGO
Jestem łotrem, jeżeli zmyślam.
OTELLO
na stronie:
Już się rządzicie, jakby mnie nie było?
KASSJO