Judasz - Kazimierz Przerwa-Tetmajer (gdzie czytac za darmo ksiazki txt) 📖

Uwagi: 0

Słowa kluczowe:

Skarżyć się

Krótki opis książki:

Judasz - tragedia w czterech aktach autorstwa Kazimierza Przerwy-Tetmajera z 1917 roku.

Autor próbuje uzasadnić działania głównego bohatera. Najpierw przedstawia przekleństwo ciążące na nim i nad jego rodziną. Pogrążony w długach, skonfliktowany z dziećmi i dręczony wspomnieniami złego traktowania matki i żony Judasz szuka ratunku u uczniów Jezusa. Potem jednak pojawia się konflikt między Judaszem a resztą apostołów. Jego powodem jest Szalona - kobieta, która najpierw oddaje się Judaszowi, lecz potem się nawraca.

Przeczytaj książkę

Podziel się książką:

Czytasz książkę online - «Judasz - Kazimierz Przerwa-Tetmajer (gdzie czytac za darmo ksiazki txt) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Kazimierz Przerwa-Tetmajer

Idź do strony:

class="stanza-spacer"> SCENA IV

Judasz i Jakób.

Jakób Zebedeuszów wchodzi od lewej strony. JAKÓB

Szukamy cię,

wieczerzać zasiadł Pan —

co ci jest?

JUDASZ

Nic! krew do głowy —

JAKÓB

Weź zimnej wody dzban,

wypij —

wychodzą na prawo.

Zasłona podnosi się.

W głębi na podwyższeniu, wewnątrz domu widać ucztę. Za stołem siedzi Pan, Uczniowie, Judasz i inni, mężczyźni i kobiety. Od prawej strony wchodzi Nawrócona z alabastrowem naczyniem z wonnym olejkiem, uklęka u stóp Pana, namaszcza mu stopy i wyciera je włosami, poczem powstaje i rzuca naczynie opodal od siebie, tak, że pryska z dźwiękiem.

Zasłona spada.

Mrok. SCENA V JUDASZ

O rozpaczy! rozpaczy! rozpaczy!

NIEZNANY

Przyzywasz mnie?

JUDASZ

Ha! To ty! Płód kainowy!

Prowadź mnie!

NIEZNANY

Dokąd?

JUDASZ

Tam!!...

O! O! O!...

O ja nieszczęsny! Ja przeklęty!

O miłujący tak!... O wzięty

na tortur krzyż!... Kamionowany!...

O miłujący!... O oplwany!...

O serce!... Serce!... Żywot mój!...

O boleść bez dna!...

Jego krew...

Stój!!

Co czynisz?!...

Jeden dzień!...

Jeden raz... Szczęścia siew — jedno ziarno — ziarenko małe — —

Niech piekło schłonie

mnie i ich!...

Jedno ziarenko na życie całe...

Wstąpić w sień — —

tam — o — na tronie

Szatan —

książę złych — — —

Ha! Niebo wszerz

przerznie mój cień

jak tęcza!...

Nas dwu — On — ja!!

Skujemy świat — —

obręczą — —

On słońcem — jam tęcza —

pioruny dźwięczą

i tysiąc lat

w jednem westchnieniu przedźwięcza...

Jam — wieczność...

NIEZNANY

Nie lękasz się mnie?

JUDASZ

Nie!

Jam wieczność...

A ona — Ewa — —

dwa drzewa —

tu i tam —

w Raju i tu...

Jakóbie! wiodłeś mnie w Raj —

wewiodłeś w Raj...

w kraj snu...

Po dwakroć gubi Ewa...

dotyka pnia nad ławką ręką

dwa drzewa...

tu i tam...

Adam i On... wąż — i jam...

Jam wąż... ninie...

On zginie...

do Nieznanego

Pójdź...

Wyciąga ku Nieznanemu dłoń, ujmuje go za rękę, wychodzą.

Zasłona spada.

Przekaż 1% podatku na Wolne Lektury.
KRS: 0000070056
Nazwa organizacji: Fundacja Nowoczesna Polska
Każda wpłacona kwota zostanie przeznaczona na rozwój Wolnych Lektur.

AKT CZWARTY

Rano. Dom Judasza od innej strony. Duże drzewa. Od prawej strony mały pagórek. Omszone głazy półkręgiem po lewej stronie sceny.

Judasz siedzi na głazie po środku sceny z głową zwisłą ku ziemi. GŁOS Z GÓRY

Judaszu! Judaszu!...

JUDASZ

Jak gromem ugodzony

To On!...

GŁOS Z GÓRY

Judaszu! Judaszu!

JUDASZ

przychyla się, zakrywając głowę płaszczem.

To On... Szuka mnie... Ha!...

Woła...

po chwili

Cyt — cicho...

Ucichło...

A — —

ucichło...

Cisza...

Wieki brzmią!

ten głos...

Wołał mnie...

Jak ciche drzewa...

Złudzenie!

Nie wołał nikt...

uśmiecha się boleśnie

Jam miał

przywidzenie...

Cicho... Trawa śpi — —

zielona trawa — — wonieje — — —

O, co za straszne dni...

Co za dzieje...

Trawa — — zielona — — czysta — —

cicha tak...

Glista

sunie się — o — —

Mrówka się spieszy —

niesie coś — — co?...

Z pieleszy

wyłazi pająk ziemny — co za brzuch

pękaty... Wszędy ruch,

życie...

Tak — trawa cicha — —

cicho wokół — nie wzdycha

nikt — — nie jęczy — — nie łka — —

w najwyższem przerażeniu

A!!

Ta trawa cała krzyczy:

drżąc

Judaszu!... Judaszu!...

po chwili głucho

Stało się...

Któż sobie życzy

być żywcem chowany w grobie?

Są

którzy chcą —

chcieli — — —

W tej dobie

opiera się o pień

oparty o drzewa pień

jest — — człowiek — — —

zakrywa gwałtownie twarz

A!! Dzień Rady!!...

Ów dzień! Ów dzień! Ów dzień!...

Dzień Rady...

Bezradnie obwisa cały ze zwieszonemi rękoma w dół.

Dzień rady...

po chwili

Gdyby wrócił — — —

Znów — —

ze strasznem westchnieniem

Gdyby wrócił...

po chwili zimno

Szatan chciał,

lub On... Włada...

po chwili z rozpaczą

Kto gnał

w tę sieć? Jam człowiek...

po chwili

Czemże jest człowiek

przeciw Boga? i przeciw Czarta? Nic...

dotyka końcem stopy

Oto ten nędzny rydz

rosnący tu

pod krzem: roztoczy skrzydeł dwoje

i wzleci w strop, jak sokół niedosiężny,

gdy zechce On — lub Szatan... Któż jest mężny

przeciw nim?...

drży

Ach!... Przecz się boję?

Jest las — — i nic...

wielkim głosem, zimno

Jam chciał — mą wolą się stało,

chciałem zabić — i jest zabitem Ciało...

po chwili

Te ulice... w Jeruzalem... tam...

idę — — sam — —

sam jeden — — z żelazem w duszy — —

ni jeden się nie ruszy

pod nogą głaz chodnika, ani zadrgnie

kamienny schód — —

idę, a nikt nie pragnie

zatrzymać — — Rady Dom — — wszedłem,

by wydać Go... Paść musiał...

po chwili

Wszedłem:

przed Radę wiodą — — — przecz

nie wstrzymał nikt? Wstecz

nie pchnął?... Tak być musiało — —

chciałem zabić — — i jest zabitem Ciało...

po chwili

O co za natłok krwi — — w głowie — — szum — —

czy chwyta sen gorączki?... Jakiś tłum — —

zjawa — — czy mór — — — orszak głów — —

widzę — — —

Ściemnia się. WIDZENIE

Wchodzi Annasz, Kaifasz, dziesięciu z Rady i urzędnik arcykapłanów. Zasiadają półkolem na głazach, arcykapłani w środku. Urzędnik staje obok Kaifasza z pergaminem w ręku. Judasz powstaje w hallucynacji, czyni kilka kroków i staje przed arcykapłanami. Cała ta scena trzymana być ma matowo.

Rozjaśnia się, lecz niezupełnie. KAIFASZ

Ktoś jest?

JUDASZ

Judaszem mnie zwą

z Keriothu, dzień od Hebronu —

KAIFASZ

Czego chcesz?

JUDASZ

Zdrady.

KAIFASZ

Jego?

JUDASZ

Zgonu.

KAIFASZ

Mów!

JUDASZ

Przychodzę k’wam,

aby się stały ostateczne rzeczy...

Ja znam — —

Syn Człowieczy,

który jest Synem Bożym, będzie

wydan.

Jam jest narzędzie.

Jam uczeń Jego.

KAIFASZ

Jezusa z Nazarethu?

JUDASZ

Tak.

KAIFASZ

Ktoś jest, jak rak

wyciągający szczypce? A zuchwale.

Przed Radą jesteś!

JUDASZ

Większa jest zbrodnia ma, niż wy.

KAIFASZ

Wiesz: kto my?

W jakiej chwale?

Pokłon nam!

JUDASZ

Wam?

Ja Boga mam

w rękach...

rozstawia palce

tu — — —

Cóż wy?

Jam jest, który wali zrąb

co stawił Bóg — —

ćmy

spadające na trup!...

Wy — popiół będzie z was,

choćbyście trwali świat — —

robactwa kłąb —

Syn Boga jest mój łup.

Przychodzę zabić ciało...

Czas

przyszedł...

Lat

tysiące... Chwałą

napełnion...

nagle

On znał!

Potargał mnie i psom mnie dał!

On przeklął!...

On tknął

palcem czoło — przychodzę zabić ciało —

Bóg żywie — ciało zginie...

KAIFASZ

Zabijasz, co jest ziemi?

JUDASZ

Tyś powiedział.

KAIFASZ

Zemsta cię gna?

JUDASZ

On wiedział.

To życie — kał:

któż je dał

ulepił ręcy swemi

w glinie?...

I przyszedł czas... i przyszedł dzień...

zaświtał blask... zajaśniał dzień...

com czuł...

zakrywa twarz

odsłaniając twarz

Arcykapłani

i wy, przytomni!

Jeden był Słońca Wschód!...

Com czuł — — gdy w lasu cień

podobna łani — — —

u Boga się upomni

krew...

TRZYNASTU

Biada!...

JUDASZ

Dwa cienie przewalą świat — —

orzeł i lew — —

Abel tu padł — —

wstał Kain — —

Krew

znowu rzucona...

po chwili

Ruń zielona.

Niebieskie zioła i różane.

Idź do strony:

Darmowe książki «Judasz - Kazimierz Przerwa-Tetmajer (gdzie czytac za darmo ksiazki txt) 📖» - biblioteka internetowa online dla Ciebie

Uwagi (0)

Nie ma jeszcze komentarzy. Możesz być pierwszy!

Dodaj komentarz