Koriolan - William Shakespeare (Szekspir) (czytanie książek TXT) 📖
Krótki opis książki:
Jedna z ostatnich sztuk Szekspira, niewystawiana za życia autora. Poruszająca tragedia honoru i zdrady, choć opowiada losy na wpół legendarnego Rzymianina, przedstawia uderzająco aktualną, gorzką ocenę społeczeństwa i polityki.
Akcja sztuki rozgrywa się na początku piątego wieku przed naszą erą, kilkanaście lat po obaleniu władzy królewskiej w Rzymie i zaprowadzeniu republiki. Rządy, za pośrednictwem senatu i konsulów, sprawują przedstawiciele możnych rodów, patrycjusze. Kajusz Marcjusz, szlachetnie urodzony dowódca rzymski, z niechęcią patrzy na kolejne ustępstwa senatu wobec ludu. Już w młodości zyskał sobie sławę na polach bitew, wychowany przez matkę na nieustraszonego i dumnego obrońcę miasta. Pogardza ludem, uważając go za głupi, tchórzliwy i zmienny motłoch. Z powodu głodu i drożyzny w mieście zaczynają się zamieszki, a tymczasem na ziemie Rzymu kieruje się armia Wolsków dowodzona przez Aufidiusza, zaprzysiężonego wroga Marcjusza, z którym już kilkukrotnie starł się w bitwie. Kiedy główna część rzymskich wojsk maszeruje na spotkanie Wolsków, Marcjusz jako zastępca dowódcy armii prowadzi oddziały na wrogie miasto Koriole.
Przeczytaj książkę
Podziel się książką:
- Autor: William Shakespeare (Szekspir)
- Epoka: Renesans
- Rodzaj: Dramat
Czytasz książkę online - «Koriolan - William Shakespeare (Szekspir) (czytanie książek TXT) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 William Shakespeare (Szekspir)
class="stanza">
Z Meneniuszem
I z pewną liczbą senatorów, którzy
Mu są życzliwi.
BRUTUS
Czy masz szczegółowy
Spis wszystkich głosów przez nas zwerbowanych?
EDYL
Mam go tu; oto jest.
BRUTUS
Sąli184 spisane
Porządkiem cechów?
EDYL
Tak jest.
BRUTUS
Idźcie teraz
Wezwać w to miejsce gminy, skoro powiem:
„Tak ma być z mocy praw i woli ludu”,
Czyli185 to będzie śmierć, sztrof186 czy wygnanie.
Niech, jeśli powiem: „Śmierć”, chórem: „Śmierć” krzyczą,
„Sztrof”, jeśli powiem: „Sztrof”, „Wygnanie”, jeśli
Powiem: „Wygnanie”, obstając przy dawnej
Prerogatywie swojej i legalnej
W tej mierze władzy.
EDYL
Powiem im.
BRUTUS
A skoro
Raz zaczną krzyczeć, niech nie poprzestają,
Owszem, z całego gardła wrzeszczą, nagląc
O przyspieszenie wydanego przez nas
Wyroku.
EDYL
Bardzo dobrze.
SYCYNIUSZ
Niech się niczym
Zmiękczyć nie dają i bacznymi będą
Na wszelkie nasze skinienia.
BRUTUS
Spiesz po nich.
Wychodzi Edyl.
Od razu wprawmy go w wściekłość. On przywykł
Zwycięsko wszelki pokonywać opór,
Żadnym się nie da powściągnąć wędzidłem,
Jak weźmie na kieł, wypowie nam wszystko,
Co tylko ślina mu poda, a wtedy
Będziemy go mieć w punkcie pożądanym,
Żeby mu prawnie kark skręcić.
SYCYNIUSZ
Nadchodzi.
Koriolan, Meneniusz, Kominiusz, senatorowie i patrycjusze wchodzą.
MENENIUSZ
Tylko spokojnie, błagam cię.
KORIOLAN
Spokojny
Będę jak szkapa, która za garść paszy
Furę gałganów ciągnie. Niech bogowie
Stale w opiece twojej utrzymują
Nasz Rzym i krzesła sędziowskie osadzą
Zacnymi ludźmi, niech pomiędzy nami
Zaszczepią miłość! Obszerne świątynie
Nasze napełnią łaską, a ulice
Błogim widokiem zgody!
PIERWSZY SENATOR
Amen, amen.187
MENENIUSZ
Piękne zaiste życzenie!
Edyl wraca z tłumem obywateli.
SYCYNIUSZ
Obywatele, przystąpcie!
EDYL
Słuchajcie
Waszych trybunów, uciszcie się: baczność!
KORIOLAN
Słuchajcie mnie wprzód.
OBAJ TRYBUNOWIE
Dobrze, mów. Milczenie!
KORIOLAN
Nie będę więcej badany? Czy na tym
Skończy się wszystko?
SYCYNIUSZ
Ja się ciebie pytam,
Czy się poddajesz wyrokowi ludu,
Czy chcesz szanować jego urzędników
I czyś jest gotów ponieść zgodną z prawem
Karę za winy, które ci niebawem
Dowiedzionymi będą.
KORIOLAN
Jestem gotów.
MENENIUSZ
Słyszycie, obywatele, on mówi,
Że gotów. Weźcie na uwagę jego
Wojenne czyny, pomyślcie o jego
Szerokich bliznach, które wyglądają
Jako grobowce na cmentarzu.
KORIOLAN
Furda188!
To są draśnięcia, szramy śmiechu warte.
MENENIUSZ
Zważcie następnie, że gdy w jego mowie
Nie przebija się obywatel, żołnierz
Stoi przed wami. Nie bierzcie przyszorstkich
Jego wyrażeń za objaw niechęci,
Jeno, jak rzekłem, za sposób mówienia,
Który przystoi żołnierzowi bardziej
Niż urażanie się wam.
KOMINIUSZ
Nie inaczej.
KORIOLAN
Jakiż jest powód, że zostawszy świeżo
Za wspólną zgodą obrany konsulem,
Doznaję teraz tak wielkiej obelgi,
Iż mi tę godność odbieracie?
SYCYNIUSZ
Zanim
Ci odpowiemy, ty nam odpowiadaj.
KORIOLAN
Mówcie więc, ani słowa, powinienem.
SYCYNIUSZ
Oskarżamy cię, żeś się kusił odjąć
Rzymowi jego starodawne prawa
I sam zagarnąć despotyczną władzę.
Dopuściłeś się przez to zdrady ludu.
KORIOLAN
Co? Zdrady?
MENENIUSZ
Tylko bez gniewu, przyrzekłeś...
KORIOLAN
Żeby z najgłębszych otchłani piekielnych
Ognie zionęły na ten lud! Ja zdrajca!
Bezwstydny, fałszem przesiąkły trybunie!
Choćby w twych oczach pięćdziesiąt tysięcy
Środków zagłady siedziało, w twym ręku
Tyleż milionów, w kłamliwych twych ustach
Dwa razy tyle, jeszcze bym ci w oczy
Powiedział: „Kłamiesz!”, tak śmiało, jak śmiało
Zanoszę modły do bogów.
SYCYNIUSZ
Czy słyszysz,
Ludu?
OBYWATELE
Na skałę z nim, na skałę z nim!
SYCYNIUSZ
Cicho! Nie mamy potrzeby przywodzić
Na potępienie go niczego więcej.
Jego postępki, jego słowa dosyć
Świadczą w tej mierze. Widzieliście sami,
Jak się na waszych targnął urzędników,
Siłą się oparł prawu. Słyszeliście,
Jak wam złorzeczył i tu nawet bluźnił
Tym, których prawa władza ma stanowić
O jego losie. Te wszystkie przestępstwa
Tak kapitalne189, już go czynią godnym
Najsromotniejszej śmierci.
BRUTUS
Bacząc wszakże,
Że względem Rzymu położył zasługi...
KORIOLAN
Co tam waść pleciesz o zasługach?
BRUTUS
Mówię,
O czym wiem...
KORIOLAN
Waść wiesz?
MENENIUSZ
Także190 dotrzymujesz
Danego matce przyrzeczenia?
KOMINIUSZ
Miejże
Wzgląd przecie.
KORIOLAN
Nie chcę już na nic mieć względu,
Niechaj wyrzekną wyrok, niech mnie skażą
Na śmierć z Tarpejskiej Skały, na wygnanie,
Na dożywotnie tułactwo, na zdarcie
Skóry czy nawet usychanie z głodu
W lochu, o jednym nędznym ziarnku dziennie,
Nie opłaciłbym jednym dobrym słowem