Party, kolacja i grill - 1. Stół dobrych manier - Peggy Post (jak czytać książki txt) 📖
- Autor: Peggy Post
Czytasz książkę online - «Party, kolacja i grill - 1. Stół dobrych manier - Peggy Post (jak czytać książki txt) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Peggy Post
Dla większości ludzi przyjęcie oficjalne oznacza takie, na którym siedzi się przy stole, a cały posiłek podaje ktoś inny. Bardzo formalny obiad dla więcej niż sześciu czy ośmiu osób nastręcza sporo trudności gospodarzowi – zajmuje się on gotowaniem i podawaniem. Jeśli nie masz pomocy domowej, zatrudnienie na ten wieczór kelnerów umożliwi ci przyrządzenie przepysznego posiłku, a potem cieszenie się nim wraz z gośćmi.
Obecnie ludzie na ogół sprowadzają oficjalne przyjęcie w domu do okazji wymagającej ładnego ubrania się, pięknego nakrycia stołu, stosowania najlepszych manier i prowadzenia ożywionej konwersacji przy wspaniałym posiłku. Jednak podczas bardzo formalnych posiłków obowiązują pewne wyższe zasady etykiety, a wiele z nich odnosi się w równym stopniu do bardziej swobodnego obiadu:
Gosposia, lokaj albo inny pracownik domowy czy po prostu członek rodziny może otwierać gościom drzwi, odbierać ich okrycia wierzchnie i prowadzić na miejsce przyjęcia, gdzie natychmiast witają ich gospodarze. Powinni oni być obecni, by witać gości i konwersować z nimi przez tradycyjną „godzinę koktajlową” przed posiłkiem – może ona trwać krócej, lecz rzadko dłużej niż godzinę.
Jeśli przy nakryciach na stole są wizytówki, gospodarz albo gospodyni wchodzą do jadalni jako ostatni; w przeciwnym razie kierują gości do ich miejsc.
Kobiety siadają od razu, gdy znajdą swoje miejsce; mężczyźni stoją przy swoich krzesłach, aż usiądzie gospodarz albo da im znak, by spoczęli. W tradycyjnym porządku siadania kobieta-mężczyzna-kobieta każdy mężczyzna zwyczajowo przytrzymuje krzesło kobiety po swojej prawej stronie. Jednak dzisiaj kobiety często siadają same, jeśli chcą. Goście honorowi siadają po prawej stronie gospodyni i gospodarza; w przeciwnym razie gospodarze decydują o porządku siadania.
Oficjalny stół jest nakryty białym obrusem z adamaszku, lnu albo koronki i opada nie więcej niż czterdzieści pięć centymetrów poniżej brzegu stołu. Odpowiednio dobrane białe serwetki są duże: powinien to być w przybliżeniu kwadrat o boku sześćdziesięciu centymetrów. Adamaszkowy obrus umieszcza się na filcowym podkładzie albo białym kocu złożonym tak, aby miał wymiar stołu; obrus lniany albo koronkowy kładzie się wprost na stole. Jeśli chcemy zachować pełną oficjalność, świece w jadalni powinny być białe.
Talerze podaje się z lewej strony gości, a odbiera z prawej. Na stole nie stawia się żadnych półmisków i nie kroi się mięsa. Talerze (ogrzane przy daniach gorących) napełnia się w kuchni albo przy bocznym stole i stawia przed każdym jedzącym. Solniczki i pieprzniczki znajdują się na stole, ale warzywa, pieczywo i przyprawy przynosi kelner; biesiadnicy nakładają sobie odpowiednie porcje, po czym naczynia zostają odniesione do kuchni albo na boczny stół. (Gdy obsługuje nas więcej niż jeden kelner, zwykle pierwszy stawia przed nami talerz z główną potrawą, a drugi idzie za nim, proponując warzywa czy też pieczywo itp.). Pomiędzy daniami zabierane są wszystkie talerze oraz sztućce, którymi spożywało się dany posiłek – ale dopiero wtedy, gdy wszyscy skończą jedzenie.
Na stole wraz z nakryciem stawia się duży talerz pomocniczy (zwykle o średnicy trzydziestu centymetrów) i zabiera go dopiero przy podawaniu głównego dania. (Zobacz s. 14: „Talerz pomocniczy”).
FINEZJA MISECZKI Z WODĄ
Miseczki z wodą nie kryją w sobie żadnej tajemnicy. Służą one do opłukiwania palców i zmniejszania liczby plam na serwetkach, a nie do picia albo płukania żywności czy sztućców. To bardzo praktyczne udogodnienie, zwłaszcza gdy ma się coś tłustego albo lepkiego na palcach.
Na oficjalnym przyjęciu najczęściej podaje się mniejszą szklaną miseczkę zawierającą chłodną albo letnią wodę i niekiedy mały, świeży kwiatek. Zwykle przynosi się ją na talerzyku deserowym tuż przed podaniem deseru. Zanurz w wodzie tylko palce (każdej dłoni po kolei), potrzyj albo poruszaj nimi delikatnie, strząśnij nadmiar wody z taką samą ostrożnością, a potem serwetką osusz palce. To wszystko kwestia sekund. Po skończeniu podnieś miseczkę i małą serwetkę, na której stoi i przenieś w lewy górny róg twojego nakrycia.
Możesz też otrzymać miseczkę z wodą i cienkim plasterkiem cytryny zamiast kwiatka, po mniej oficjalnym posiłku jedzonym rękami, takim jak danie z homarem. Cytryna pomaga usunąć tłuszcz. Po oczyszczeniu przez ciebie palców miseczkę zabierze kelner; jeśli tego nie zrobi, postaw ją z boku swojego nakrycia.
Wino podaje się z prawej strony przed każdym daniem i uzupełnia w miarę potrzeby. Kieliszki na wino stojące przy każdym miejscu wskazują na liczbę różnych win, jakie zostaną podane. Szklanki (albo kieliszki) z wodą są dopełniane przez cały wieczór. Zwykle na początku nie znajdziemy przy naszym nakryciu filiżanek na kawę ani spodeczków, ale mogą się one tam znaleźć, jeśli gość preferuje do posiłku kawę bądź herbatę.
Sałatka następuje zwykle po daniu głównym, jeśli jednak mu towarzyszy, zostaje podana na oddzielnym talerzyku. Zazwyczaj doprawia się ją sosem w kuchni albo przy bocznym stole, tuż przed podaniem.
Widelczyki i łyżeczki deserowe mogą znajdować się w początkowym nakryciu (umieszczone poziomo nad talerzem) albo zostać przyniesione do stołu wraz z deserem.
Pomiędzy daniami kelner może zmieść okruszki ze stołu lekko złożoną serwetką na talerzyk albo małą szufelkę, trzymane tuż pod krawędzią stołu. Robi to w sposób dyskretny, nie przeszkadzając w rozmowie. W miarę potrzeby kelner dodaje albo uzupełnia noże, widelce i łyżki.
Kawa i herbata mogą zostać podane przy stole albo po przejściu gości do salonu. Napój nalewa gospodarz albo gospodyni; można też przynosić każdemu gościowi gorącą kawę z kuchni lub ze stołu pomocniczego. Ponieważ gusta są różne, postaw cukierniczki, słodzik i dzbanuszki z mlekiem na stole albo na tacy podawanej gościom. Łyżeczki do kawy kładzie się na spodeczku do kawy. Przy kawie podaje się poobiednie likiery oraz wzmocnione wina, takie jak porto.
Choć udoskonalany przez trzydzieści tysięcy lat cywilizacji, odruch dzielenia wspólnego stołu z przyjaciółmi i nieznajomymi wydaje się naturalny dla wszystkich kultur. Wieczorne przyjęcie obiadowe sprawdza się wyjątkowo dobrze przy dzisiejszych wypełnionych zajęciami harmonogramach dnia. Jednak bez względu na porę dnia i stopień formalności, dobre towarzystwo przy stole to okazja do pokazania gościnności w najlepszym wydaniu.
Lunch
Jeśli jest taka potrzeba, pora lunchu może być doskonałym czasem, by zebrać się z przyjaciółmi i kolegami albo partnerami w interesach. Choć organizuje się go często w restauracjach i klubach, to lunch w domu jest bardzo miłym sposobem na spotkanie klubu lub komisji, przyjęcie współpracowników w biznesie albo uhonorowanie gości spoza miasta i gości specjalnych.
Tradycyjne przyjęcia z lunchem, od brydża po wesele, są popularne, ale często planuje się je na weekend, żeby goście nie musieli wracać do pracy.
Jedzenie podane na lunchu bywa zwykle lżejsze od obiadowego: przystawka albo sałatka i danie główne, sałatka lub zupa i kanapka albo obfita sałatka – plus deser i kawa. Wiele osób woli nie pić alkoholu w środku dnia, więc rzadziej proponuje się koktajle, ale goście mogą wybrać kieliszek sherry albo napój bezalkoholowy. Posiłkowi może towarzyszyć wino, jednak głównymi napojami podawanymi do lunchu pozostają woda, mrożona herbata i soki owocowe.
Etykieta nie różni się zbytnio od tej, która obowiązuje na przyjęciach obiadowych, niezależnie od tego, czy lunch odbywa się na siedząco, czy przy bufecie. Główna różnica polega na tym, że jedzenie i obsługa są usprawnione. W godzinach pracy lunch nie może trwać dłużej niż godzinę, więc posiłek zaczyna się zaraz po przybyciu gości i obsługa bywa raczej nieformalna. Przy starannym planowaniu udaje się jednak zrobić to wszystko bez pośpiechu. Gospodarze muszą pamiętać o ograniczeniach czasowych swoich gości, tak samo jak goście nie powinni ulegać pokusie przedłużania posiłku, jeśli gospodarz musi wrócić do pracy.
Śniadanie
Przyjęcie śniadaniowe to bardziej wyszukana wersja codziennego porannego posiłku. Może się zacząć już o 8.30, ale także o 10.00 i często poprzedza okazję, taką jak uroczystość ukończenia szkoły, poranny ślub, wydarzenie sportowe zaplanowane na południe czy spotkanie biznesowe. (Tradycyjnie bufet śniadaniowy jest serwowany po północy na balach i oficjalnych tańcach, ale jest on dostarczany na miejsce).
Menu opiera się na tradycyjnym zestawie z jajkami na bekonie i tostami. Typowe są dania typu: jajka po benedyktyńsku[5], omlety, szynka i sucharki, grzanki francuskie[6], gofry i wyroby cukiernicze, choć gospodarze powinni też zapewnić inne przysmaki, takie jak owoce świeże i w kompocie czy pieczywo o niskiej zawartości cholesterolu dla gości dbających o zdrowie. Do picia serwuje się soki oraz kawę i herbatę; nie podaje się napojów alkoholowych. Śniadanie zorganizowane jest zwykle w formie bufetu i można podać je w kuchni, jeśli jest ona wystarczająco duża.
Brunch
Brunch łączy zalety późnego śniadania z wczesnym lunchem i wydaje się odpowiedni dla leniwych spotkań weekendowych. Mogą mu też towarzyszyć inne towarzyskie okazje, na przykład spotkanie dla gości spoza miasta w dzień po weselu czy uroczystości ukończenia szkoły.
Brunch zaczyna się zwykle około 11.00 albo w południe. Może odbywać się na siedząco, ale bardziej popularne są bufety i nawet na stosunkowo oficjalnym brunchu nastrój jest swobodny. Menu zazwyczaj łączy tradycyjne potrawy ze śniadania i lunchu: kurczak w śmietanie na gofrach (z ciasta naleśnikowego), bułki z kiełbasą albo szynką, tarta z pieczarkami, omlet włoski, potrawka z owoców morza, kompot owocowy, zielone sałaty. Jedzenie bywa na ogół lekkie i zawiera świeże owoce i warzywa sezonowe.
Często podaje się do picia Krwawą Mary (Bloody Mary) z alkoholem albo bez oraz mimosę (szampana z sokiem pomarańczowym), a także lżejsze wina białe i różowe. Dobrze jest jednak mieć w zapasie dużo napojów bezalkoholowych. Do brunchu dobrze pasuje poncz owocowy bez alkoholu. Dodaje on bufetowi barwnego akcentu.
Późne kolacje
Kiedy ludzie nie mają czasu albo ochoty na posiłek przed wieczorem w teatrze, na koncercie czy imprezie sportowej, późna kolacja to dobry sposób na zakończenie wieczoru. Gdy gościsz grupę bliskich przyjaciół, atmosfera jest rozluźniona i wesoła. Menu kolacyjne bywa lżejsze i skromniejsze niż pełny obiad. Wybierz potrawy, które możesz przygotować zawczasu i szybko połączyć w ostatniej chwili, na przykład omlety. Jeśli podajesz deser, pomyśl o czymś odświeżającym – dobrze nadają się do tego lody owocowe. (Dobre czekoladki i miętówki albo ciasteczka podane z kawą mogą z powodzeniem zastąpić deser). Lekkie wino to miły dodatek, zależnie od pory, ale goście często wolą wodę, kawę czy inny napój bezalkoholowy. Obsługa bywa raczej nieformalna – począwszy od bufetu, po tace – bez względu na to, jak prosty albo jak elegancki jest posiłek.
„PORZĄDNE” ZAKOŃCZENIE IMPREZY W PLENERZE
Na piknikach, przyjęciach organizowanych na przystani oraz innych odbywających się na dworze spotkaniach, posprzątanie na końcu jest absolutną koniecznością. Wykorzystaj pojemniki na śmieci dostępne na miejscu albo przywieź własne. Nie zostawiaj po sobie żadnego jedzenia – resztki zwabią zwierzęta. Podnieś i wyrzuć każdy śmieć, także pety, puszki po napojach i ich zamknięcia. Gotowanie na świeżym powietrzu – jeśli jest dozwolone – stanowi zagrożenie pożarowe, zabierz więc ze sobą gaśnicę. Upewnij się, że wszelki ogień, także ten w grillu, zgasł całkowicie, zanim opuścisz dane miejsce; zalej palenisko wodą i przegrab popiół, by nie pozostały w nim żarzące się węgle. Ktoś musi posprzątać bałagan, a ostateczna odpowiedzialność spada na gospodarza. Nawet gdybyś miał nie zdążyć na początek transmisji meczu, zrób to, co trzeba i zostaw miejsce czyste oraz bezpieczne dla następnych osób, które będą z niego korzystać.
Pikniki i przyjęcia z grillem
Pikniki i grill, urządzane w dzień czy w nocy, wydają się ucieleśniać amerykański styl podejmowania gości. Nieformalny charakter typowego spotkania w ogródku przy domu sprawia, że jest to popularne, organizowane w ostatniej chwili zajęcie. Jednak nawet najbardziej swobodny grill czy piknik wymaga organizacji, dlatego, jeśli możesz, zaplanuj wszystko wcześniej. Jeśli zaprosisz gości od kilku dni do tygodnia wcześniej, masz większe szanse na to, że będą mogli wziąć w nim udział.
Menu na piknik i grill jest nieograniczone w dosłownym sensie tego słowa. Jeśli inni przynoszą jedzenie, warto to nadzorować, żeby nie mieć za dużo określonego produktu. (Zobacz: „Kolacje składkowe” poniżej). Zwracaj dużą uwagę na żywność: przechowuj jedzenie w odpowiedniej temperaturze i nie zostawiaj go na dworze dłużej niż godzinę, a przy ciepłej pogodzie – pół godziny. (Informacje o przechowywaniu żywności i obchodzeniu się z nią, wraz z linkami do innych źródeł, możesz znaleźć na stronie rządowej USA www.foodsafety.gov).
Angielski dopisek BYOB, oznaczający „przynieś własną butelkę” (bring your own bottle), umieszczony na zaproszeniu sugeruje, że goście powinni przybyć z napojami. Zwykle oznacza to, iż gospodarze zapewniają podstawy – napoje gazowane, wodę butelkowaną, ewentualnie herbatę i soki owocowe oraz lód i naczynia na napoje.
Miej na względzie sąsiadów, kiedy robisz grilla, zwłaszcza jeżeli mieszkasz na osiedlu. Jeśli wolno gotować na świeżym powietrzu, upewnij się, że obszar gotowania jest dobrze wietrzony, aby dym i zapachy nie zbierały się w korytarzach ani nie wciskały do okien sąsiadów.
Kolacje składkowe
Kolacje składkowe to miła okazja dla rodziny i przyjaciół, by dzielić się tym, co mają, w swobodny i niekosztowny sposób. W zasadzie kolacja składkowa organizowana jest przez jedną lub kilka osób albo grupę, a każdy, kto przychodzi, przynosi coś do jedzenia. Zapraszając na imprezę składkową, wyrażaj się jasno. „Składkowa” oznacza, że goście dzielą się żywnością. Natomiast angielski skrót BYOF oznacza dosłownie „przynieś własne jedzenie” (bring your own food), a nie potrawy do wspólnego spożycia; goście pojawią się zatem z jedzeniem dla siebie, a nie dla wszystkich.
Organizacja okazuje się istotna, jeśli menu ma być różnorodne. Uczestnikom można zasugerować wybór pożywienia w ramach pewnych kategorii (sałatki, warzywa, pieczywo, potrawki czy desery). Aby podział był równomierny, gospodarze powinni wiedzieć, co każdy planuje przynieść. Uczestnicy zostają też powiadomieni o planowanej liczbie gości, by mogli przygotować odpowiednie ilości jedzenia.
Czasem organizatorzy zapewniają danie główne, takie jak smażony kurczak, hot dogi albo deser (na przykład domowe lody). Osoby, które nie gotują, mogą przynieść żywność paczkowaną (bułeczki lub chipsy), papierowe talerze i serwetki, naczynia do chłodzenia, lód albo węgiel drzewny. Organizatorzy często kupują napoje, ale jeśli przewiduje się napoje alkoholowe, uczestnicy na ogół przynoszą własne.
Przyjęcia „wędrujące”
To popularna dziewiętnastowieczna rozrywka, która przeżywa swój renesans wraz z rozwojem klubów kulinarnych i dla smakoszy. Przypomina przyjęcie składkowe tym, że kilku uczestników zapewnia jedzenie. Jednak każde danie przygotowuje inny kucharz. Tradycyjnie goście chodzą od domu do domu, a liczba odwiedzanych domów
Uwagi (0)