Mieszczanin szlachcicem - Molière (Molier) (czytać ksiązki TXT) 📖
Komedia opowiada historię mieszczanina, który postanawia dostać się do wyższej klasy społecznej. Jest gotów zrobić wszystko byle osiągnąć swój cel. Czy mu się uda?
Komedia została wydana w 1670 roku przez francuskiego pisarza, aktora i dyrektora teatru, Moliera. Autor uważany jest za najwybitniejszego komediopisarza w historii literatury francuskiej. Założył wędrowną trupę, która po pewnym czasie zbankrutowała, a sam Molier trafił do więzienia za długi. Po wyjściu z więzienia ponownie zajął się aktorstwem, ale tym razem wystawiona w 1659 roku komedia Pocieszne wykwintnisie odniosła sukces.
- Autor: Molière (Molier)
- Epoka: Barok
- Rodzaj: Dramat
Czytasz książkę online - «Mieszczanin szlachcicem - Molière (Molier) (czytać ksiązki TXT) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Molière (Molier)
Cieszę się, że mogę jedna z pierwszych powinszować panu wysokiego szczebla chwały, na który wstąpiłeś.
PAN JOURDAINPani, życzę ci, aby twój krzak róży kwitnął przez cały rok. Nieskończenie jestem pani wdzięczen za jej łaskawy udział w zaszczytach, które na mnie spływają, cieszę się zarazem niezmiernie, iż mogę panią oglądać z powrotem, aby ją najuniżeniej przeprosić za wybryki żony.
DORYMENATo drobnostka, wybaczam jej najzupełniej podobny wybuch. Serce pańskie musi być bardzo cenne — nic dziwnego, kto posiada takiego męża, ten drży o swoje szczęście.
PAN JOURDAINPrawo do mego serca jest przywilejem, który pani wyłącznie zdobyłaś.
DORANTJak pani widzi, markizo, pan Jourdain nie należy do ludzi, których powodzenie zaślepia: na wyżynach wielkości umie pamiętać o przyjaciołach.
DORYMENAJest to oznaką duszy na wskroś szlachetnej.
DORANTGdzie jego turecka wysokość? Chcielibyśmy bardzo w charakterze pańskich przyjaciół złożyć jej uszanowanie.
PAN JOURDAINOto właśnie przybywa; posłałem już po córkę, aby dopełnić obrządku małżeństwa.
SCENA IVPanie, przychodzimy, aby jako przyjaciele szanownego teścia złożyć waszej wysokości pokorne uszanowanie i zapewnić ją uniżenie o naszych najpoddańszych służbach.
PAN JOURDAINGdzież tłumacz, aby mógł mu powiedzieć, kto jesteście, i wyłożyć, co powiadacie? Zobaczycie, że wam odpowie; znakomicie mówi po turecku. Gdzież on, u diaska, się podziewa?
Struf, strif, strof, straf. Ten pan to grando segnore, grando segnore, grando segnore, a pani to granda dama, granda dama.
Aha!
Ten pan to francuski mamamuszi, a ta pani francuska mamamuszi. Nie umiem już jaśniej. No! Jest wreszcie tłumacz.
SCENA VGdzież pan się podziewasz? Nie możemy się porozumieć bez ciebie.
Wytłumacz mu, że ten pan i ta pani są osobami wysokiego dostojeństwa, które przybyły tutaj w charakterze moich przyjaciół, aby mu złożyć czołobitność i ofiarować służby.
Zobaczycie, jak on na to odpowie.
COVIELLEAlabula krociam aki bor am alabamen.
KLEONTKataleki tubol urin soter amaluszan.
PAN JOURDAINA co! Widzicie?
COVIELLEMówi, aby deszcz pomyślności zraszał o każdej porze ogród pańskiej rodziny.
PAN JOURDAINMówiłem wam, że gada po turecku.
DORANTTo doprawdy cudowne.
SCENA VIChodź, córko, zbliż się i podaj rękę panu, który czyni ci ten zaszczyt, że pragnie cię pojąć za żonę.
LUCYLLACo to? Ojcze, jak ty wyglądasz? Czy wy gracie komedię?
PAN JOURDAINNie, nie, to nie komedia, to sprawa nader poważna i bardziej dla ciebie zaszczytna, niż mogłabyś marzyć.
LUCYLLADla mnie, ojcze?
PAN JOURDAINTak, dla ciebie. Dalej, podaj rękę i podziękuj niebu za szczęście, które ci zsyła!
LUCYLLAJa nie chcę iść za mąż.
PAN JOURDAINAle ja chcę, ja, ojciec! Słyszysz?
LUCYLLANic z tego.
PAN JOURDAINAch, co tu hałasu! Dalej, powiadam. Podaj rękę!
LUCYLLANie, ojcze powiedziałam już: nie ma władzy, która by mnie zdołała skłonić do oddania ręki komukolwiek innemu niż Kleontowi i raczej posunę się do wszelkich ostateczności...
To prawda, jesteś moim ojcem: winna ci jestem ślepe posłuszeństwo — do ciebie należy, ojcze, rozrządzać mym losem.
PAN JOURDAINNo, cieszę się, że tak prędko wróciłaś na drogę obowiązku; szczęśliwy jestem, że mam posłuszną córkę.
SCENA VIICóż to? Co tu się dzieje? Powiadają, że chcesz wydać córkę za jakiegoś wędrownego arlekina?
PAN JOURDAINBędziesz ty cicho, zuchwały babski języku! Ciągle chcesz bruździć? Nie ma żadnego sposobu, aby ci wlać do głowy odrobinę rozsądku?
PANI JOURDAINTo ciebie nie ma sposobu przywieść do rozumu: brniesz z jednego szaleństwa w drugie jak opętany. Cóż tobie znów do głowy wpadło? Co znaczy ta cała zgraja?
PAN JOURDAINChcę wydać córkę za syna sułtana tureckiego.
PANI JOURDAINZa syna tureckiego?...
PAN JOURDAINTak. Złóż mu czołobitność przez tego tłumacza!
PANI JOURDAINObejdzie się bez tłumacza: powiem mu osobiście i to w sam nos, że nie dostanie mojej córki.
PAN JOURDAINBędziesz ty milczeć, pytam po raz ostatni?
DORANTJak to, pani Jourdain! Pani sprzeciwiasz się tak zaszczytnemu związkowi? Nie chcesz przyjąć jej tureckiej wysokości za zięcia?
PANI JOURDAINEch, panie, patrz pan swego nosa!
DORYMENATo doprawdy zaszczyt, którego nie godzi się odrzucać.
PANI JOURDAINI panią również proszę, byś się nie wtrącała do nieswoich rzeczy.
DORANTJedynie przyjaźń, jaką jesteśmy przejęci dla pani, każe nam zabierać głos dla jej własnego dobra.
PANI JOURDAINZupełnie się obejdę bez waszej przyjaźni.
DORANTPatrz pani, oto córka godzi się iść za wolą ojca.
PANI JOURDAINCórka godzi się wyjść za jakiegoś Turka?
DORANTOczywiście.
PANI JOURDAINZdołała zapomnieć o Kleoncie?
DORANTCzegóż się nie czyni, aby zostać wielką panią?
PANI JOURDAINUdusiłabym ją własnymi rękami, gdyby była w istocie zdolną do czegoś podobnego!
PAN JOURDAINPo cóż tyle próżnego gadania! Powiadam ci, że to małżeństwo się odbędzie.
PANI JOURDAINA ja powiadam, że się nie odbędzie.
PAN JOURDAINPókiż tego wrzasku?
LUCYLLAMatko!
PANI JOURDAINPrecz! Jesteś skończona szelma!
PAN JOURDAINJak to? Łajesz ją za to, że mi jest posłuszna?
PANI JOURDAINTak. Tak samo jest moją córką, jak i twoją.
COVIELLEPani!
PANI JOURDAINCzegóż ten znów pajac chce ode mnie?
COVIELLESłóweczko.
PANI JOURDAINNic mi po twoim słóweczku.
COVIELLEPanie, jeżeli żona pańska zechce mi użyczyć chwili rozmowy na osobności, przyrzekam, że nakłonię ją z łatwością, aby się zgodziła na pańskie zamiary.
PANI JOURDAINNigdy się nie zgodzę.
COVIELLENiech mnie pani tylko wysłucha!
PANI JOURDAINNie.
PAN JOURDAINWysłuchajże go!
PANI JOURDAINNie, nie wysłucham.
PAN JOURDAINPowie ci.
PANI JOURDAINNic nie chcę, aby mi powiedział.
PAN JOURDAINA to dopiero babski upór! Ubędzie ci co przez to, że z nim pogadasz?
COVIELLENiech pani tylko posłucha, a potem pani zrobi, co zechce.
PANI JOURDAINNo, cóż więc?
COVIELLEJuż od godziny dajemy pani znaki — czy pani nie widzi, że to wszystko jest jedynie po to, aby się dostroić do urojeń pani męża, że mamimy go tylko tym przebraniem i że Kleont właśnie jest synem tureckiego sułtana?
PANI JOURDAINAch, tak!
COVIELLEA że ja, Covielle, gram rolę tłumacza?
PANI JOURDAINA, jeżeli tak, w takim razie ustępuję.
COVIELLENiech się pani niczym nie zdradzi!
PANI JOURDAINDobrze, rzecz załatwiona: zgadzam się.
PAN JOURDAINNo, nareszcie wszyscy przyszli do rozsądku.
Widzisz, nie chciałaś słuchać. Wiedziałem dobrze, że on ci wytłumaczy, co to jest syn tureckiego sułtana.
PANI JOURDAINWytłumaczył mi dostatecznie i jestem zupełnie zadowolona. Poślijmy więc po rejenta!
DORANTDoskonale, pani Jourdain. Aby zaś pani mogła zupełnie rozpogodzić umysł i wygnać z niego wszelki ślad zazdrości, pragniemy i my, pani markiza i ja, skorzystać z bytności rejenta, by również i nasz związek doprowadzić do skutku.
PANI JOURDAINZgadzam się i na to.
PAN JOURDAINNiby dla zamydlenia oczu?
DORANTTrzeba ją uspokoić tym podstępem.
PAN JOURDAINDobrze, dobrze.
Niechże idą sprowadzić rejenta!
DORANTA teraz, zanim przybędzie i sporządzi kontrakty, pozwólmy się popisać baletowi celem rozweselenia jego tureckiej wysokości.
PAN JOURDAINDoskonały pomysł. Zajmijmyż miejsca!
PANI JOURDAINA cóż będzie z Michasią?
PAN JOURDAINNiechże ją bierze tłumacz, a żonę moją, kto zechce.
COVIELLEPanie, dziękuję panu.
Jeśli jest w świecie ktoś, kto ma potężniejszego bzika, pozwolę sobie dać sto batogów.
KRS: 0000070056
Nazwa organizacji: Fundacja Nowoczesna Polska
Każda wpłacona kwota zostanie przeznaczona na rozwój Wolnych Lektur.
Ciągle nic nie chce sluchać ta szlowiek uparta.
GASKOŃCZYKJa już umieram.
DRUGI GASKOŃCZYKNie czuję się wcale.
SZWAJCARJa już chcialaby bardzo wydostać z te sale.
STARY MIESZCZUCH GADUŁA
Uwagi (0)