Darmowe ebooki » Dramat wierszowany » Brand - Henryk Ibsen (literatura naukowa online .txt) 📖

Czytasz książkę online - «Brand - Henryk Ibsen (literatura naukowa online .txt) 📖».   Wszystkie książki tego autora 👉 Henryk Ibsen



1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 ... 24
Idź do strony:
czy owak — cóż ja zrobię!... 
  BRAND
Witam i żegnam! Czas mi w drogę! 
  MATKA
Zawsze coś gnało cię, niebogę, 
Już od najrańszych, mówię, lat! 
  BRAND
A któż to kazał mi iść w świat? 
  MATKA
Żeś został księdzem, synu młody, 
Ważne-ć istniały w tym powody. 
 
przygląda mu się bliżej
Hm! Wyrósł! Zmężniał! Lecz na jedno, 
Proszę cię, zważaj... bacz na sedno, 
Bacz na swe życie!... 
  BRAND
Na nic więcej? 
  MATKA
Jak to? Nie warte-ż jest tysięcy? 
Cóż masz innego na tej ziemi? 
  BRAND
Po toś tu przyszła, by li tymi 
Darzyć mnie rady? 
  MATKA
Inny będzie 
Inak ci radził... Ty na względzie 
Miej swoje życie dla tej właśnie, 
Co ci je dała!  
gniewnie 
Grom niech trzaśnie! 
Aż tchu mi braknie, tak języki 
Świat sobie strzępi!... W czas ten dziki 
Włazić do łodzi!... Nic nie zważać, 
Tak lekkomyślnie to narażać, 
Co masz zachować właśnie dla mnie! 
Wszak ja twą matką, wszak niekłamnie 
Mój syn ty jesteś, kość z mej kości, 
Krew ze krwi mojej! Wszak ty, mości 
Panie synalu, jesteś oną 
Najdoskonalszą już koroną 
Prawidłowego mego gmachu! 
Wytrwaj, wytrzymaj! Stój bez strachu! 
Żyj, póki pora! Bacz na siebie! 
Nie zapominaj o potrzebie 
Swojego bytu! Tyś mym synem, 
Tyś mym dziedzicem, mym jedynym 
Wszystkim... Żyć musisz!... 
  BRAND
A więc po to 
Przybyłaś tutaj, drogie złoto, 
By mnie zagarnąć w sieci swoje? 
  MATKA
Synu, o twe się zmysły boję!... 
 
cofa się
Stój! Nie tak blisko! Bo cię złoję 
O, tym kosturem 
spokojnie Zwykłe dzieje — — 
Człowiek z dnia na dzień się starzeje, 
Co skok, to bliżej grobu! Jużci, 
Niczego dłoń ma nie wypuści, 
Wszystko li tobie, a nie komu, 
Do krzty zliczone wszystko w domu... 
Tutaj nic nie mam, ale tam 
Wszystko do ździebłka jeszcze mam! 
Nie zbliżaj się tak!... Nic nie skryję! 
Przysięgam: twe to, a nie czyje! 
Nie zapcham niczym ani szparki! 
Najmniejszy drobiazg, wszelkie garnki 
To wszystko twoje; rzec ci mogę, 
Że ich nie chowam pod podłogę, 
Że ich pod węgłem nie zakopię! 
Tyś mój jedyny dziedzic, chłopie! 
  BRAND
No, a warunki?  
  MATKA
Zdrowe kości 
Zachowaj, synu, dla tej włości, 
By z syna mogła przejść na syna! 
Bacz na swe życie! To jedyna 
Moja zapłata, innej nie chcę! 
Tylko niech chęć cię nie połechce, 
By coś uronić lub podzielić! 
Całością trzeba się weselić! 
Pomnażaj spadek, albo też 
I nie pomnażaj, lecz go strzeż! 
  BRAND
po chwili
Pomówmy jasno: z dawien dawna 
Byłem ci — niczym!... Rzecz zabawna: 
Dziś się dopiero stały dziwy, 
Gdy ja wyrosłem, a ty siwy 
Włos masz — dziś — cieszmy się tą gratką! —  
Ja tobie synem, ty mnie matką!... 
  MATKA
Bądź, czym być chcesz! Lecz karny! 
Jakieś umizgi62? Niech je biesy! 
Bądź chłodny, twardy, gorsze pono 
Odbiło rzeczy moje łono! 
Tylko zaciskaj mocno pięść —  
Wszystko ma zostać w naszym rodzie... 
  BRAND
postępuje krok naprzód
A jeśli chęć mnie inna bodzie? 
Jeśli rozrzucę to do woli? 
  MATKA
cofa się przerażona
Jak to? Rozrzucić, com w niedoli 
Zbierała lata, w jarzmie zgięta? 
  BRAND
potakując z wolna
Tak jest, rozrzucić!... 
  MATKA
Niech pamięta 
Syn mój, że razem z tym z swej chuci 
Ze mnie i duszę mą rozrzuci! 
  BRAND
A jednak, jeśli syn oszuka 
Matkę, gdy do niej śmierć zapuka, 
Gdy przy niej knoty świec zapłoną, 
Kiedy, rąk parą, w krzyż złożoną, 
Trzymając psałterz, już wypocznie 
Na katafalku? Gdy niezwłocznie, 
Czego bądź tylko tam dopadnie, 
Rzuci na pastwę świec? Co, ładnie? 
  MATKA
przybliża się do niego zaciekawiona
Skąd ci ta przyszła myśl? 
  BRAND
Czy może 
Chciałabyś wiedzieć? 
  MATKA
Tak!  
  BRAND
Wyłożę 
Sam ci to wszystko! Rzecz to stara —  
Od dawna ściga mnie ta mara, 
Od lat dziecięcych mojej duszy 
Sprawiała zawsze moc katuszy. 
Jesienny wieczór, smutna pora, 
Ojca nie było już, ty chora 
Niby leżałaś... Ja się wkradłem 
Do wnętrza izby... On z pobladłem 
Drzemał obliczem w blasku świec... 
I ja, ukrywszy się za piec, 
Spojrzałem z trwogę: psałterz w dłoni 
Trzymał ściśniętej... bladość skroni, 
Pustka niebieskich, zwiędłych żył — —  
O, jak straszliwy sen to był! 
Jaka woń zimna w tym całunie! 
Wtem usłyszałem, że ktoś sunie 
Cichymi stopy tam, od ganku, 
Że, nakładając więzy krokom, 
Na palcach zbliża się ku zwłokom, 
Że, nachylona, bez ustanku 
Potrząsa zmarłym, szuka, szpera, 
Jakieś węzełki wciąż wydziera, 
Jakieś tłumoczki, klęka, liczy, 
W jakowejś torbie tajemniczej 
Zanurza rękę, na pół żywa 
Treść jej z pośpiechem wydobywa, 
Rozkłada, płacze, klnie, narzeka —  
Snać się zawiodła — drze się, wścieka, 
Przykucnie trwożnie, spojrzy wokół, 
A potem naraz, niby sokół, 
Zerwie się, zdobycz w fartuch zgarnie, 
I jęcząc „ano, dosyć marnie!” 
Jak potępieniec, pójdzie precz!... 
  MATKA
Oszukałam się, zwykła rzecz! 
Wielkie nadzieje, mały plon! 
  BRAND
Oszukał jeszcze cię i on, 
Twój syn rodzony — niebogata 
Bywa dla grzesznych dusz zapłata! 
  MATKA
Taki to zawsze świat jest wszystek: 
Krwią okupuje swój dobytek. 
Ja zapłaciłem snać zbyt wiele 
Za swoje szczęście, swe wesele! 
Dałam swe życie, wiosnę młodą, 
Coś, co spłynęło dawno z wodą, 
Coś, co jest niby wiatr wiejący, 
Niby słoneczny blask gorący, 
Coś, co jest piękne, chociaż głupie, 
Za co niczego dziś nie kupię, 
Coś, co ludziska w onym czasie 
Zwali miłością! Tak to ma się, 
Widzisz, ma sprawa! Dobrze pomnę, 
Jakie kazania mi ogromne 
Prawił mój ojciec, że i na co 
Mam się pobierać z tym ladaco, 
Z tym wyrobnikiem! Brand — to chłop! 
Zwiędła to gałąź, lecz on kop 
Niemało w polu ci przysporzy! 
Wyszłam za niego! Jak najgorzej! 
Niezdara był! Mitrężnik, leń! 
Ja harowałam noc i dzień! 
  BRAND
A dziś, stojąca tuż przy grobie, 
Czyż o swej duszy myślisz sobie? 
  MATKA
Dbałam ci o to każdej pory: 
Przeze mnie-ś przecie wlazł w pastory... 
Jeżeli trzeba, władzę masz, 
By nad mą duszą dzierżyć straż. 
Jam ci dobytek zostawiła, 
W tobie pociecha, sława, siła!... 
  BRAND
O, byłaś mądra!... Mądrość mami! 
Patrzałaś na mnie li oczami 
Swojej rodzinnej, lichej wioski... 
Te same, widzisz, żywią troski 
Względem swej dziatwy wszystkie matki... 
Wam się wydaje, że na świecie 
Po to li żyje każde dziecię, 
By starych ojców nędzne spadki 
Dzierżyło w ręku!... W wasze włości 
Zagląda blady cień wieczności, 
Wy wyciągacie poń swe ręce 
I już myślicie, że go macie 
W tym całym jego majestacie, 
Gdyście zgarnęli w wielkiej męce 
Jakiś dobytek; że śmierć właśnie 
Zmięknie przed życiem i że jaśnie 
Onej wieczności to jedynie 
Suma, co z tych dorobków płynie. 
  MATKA
Nie grzeb ty w wnętrzu swojej matki, 
Tylko bierz spadek, gdy w ostatki 
Dni jej twym będzie... 
  BRAND
To „ma” twoje, 
A twoje „winna”? 
  MATKA
Winna? Komu? 
Nigdy wierzyciel w moim domu 
Nie był... 
  BRAND
A jednak... Ja się boję... 
Jeżeliś winna, na ostatku 
Musiałbym zrzec się twego spadku, 
Dopóki księga twa nie będzie 
Czysta... Tak dzieje się w tym względzie, 
Że syn, gdy matkę swą utraci, 
Zobowiązania wszystkie płaci, 
Choćby nie dostał nic!... To naga 
Prawda! 
  MATKA
Wszak tego nie wymaga 
Żadna ustawa... 
  BRAND
Żadna, która 
Spod piszącego wyszła pióra. 
Lecz jest ustawa, widzisz, świętsza, 
Śród synowskiego mieszka wnętrza —  
Jej to uczynić zadość muszę! 
Zali nie widzisz, zaślepiona, 
Jak ty we wnętrzu swego łona 
Poniżasz Boga? Jak swą duszę 
Zmarnotrawiłaś? Jak w kałuży 
Zbrudził się kwiat niebiańskiej róży, 
Ten obraz boży? Ślepa, głucha, 
Obcięłaś tutaj skrzydła ducha 
W roisku świata!... Twa to wina. 
Twój dług to, matko! Gdy godzina 
Przyjdzie, że Bóg zażąda spłaty, 
Cóż ty uczynisz? W jakie światy 
Udasz się wówczas? 
  MATKA
trwożnie
Co uczynię?... 
  BRAND
Cicho! Pociechę znajdziesz w synie! 
On spłaci winę grzesznej matki! 
Obraz, splamiony tak nikczemnie 
Przez cię, ma znów zajaśnieć we mnie! 
Do grobu idź po drodze gładkiej, 
Cicho, spokojnie — ja zapłacę! 
  MATKA
Winę i wszystko?  
  BRAND
Z ócz nie stracę — 
Zapłacę twe zobowiązania! 
Lecz co do reszty, syn się wzbrania: 
Grzechu się wyrzec musisz sama! 
Wszystko, co rzuca ród Adama 
W wir uciech ziemskich, to, co płocha63 
Dusza człowieka na Molocha64 
Składa ołtarzu, tak, te rzeczy, 
Co są natury czysto człeczej, 
Inny okupić może człek! 
Lecz, że je tak zniszczono, lek 
Na to li w skrusze, albo w skonie. 
  MATKA
niespokojnie
Najlepiej będzie, gdy się schronię 
Do mojej dziury — tam jest cień! 
Tutaj się człek pozbawia tchnień. 
Pocośmy, powiedz, tutaj przyszli? 
Zatrute tylko rosną myśli 
W takiej spiekocie... Zemdleć można! 
  BRAND
Tak, idź do cienia!... Myśl to zbożna... 
Lecz jeśli będziesz coraz bledsza, 
Zapragniesz światła i powietrza, 
Poślij po syna, syn przybędzie. 
  MATKA
Karnego w domu przyjmę sędzię... 
  BRAND
Nie! Ksiądz łagodny, syn żarliwy 
Odpędzi strachy od twej niwy, 
Na twą ostatnią, matko, drogę 
Pocieszyć cię mą pieśnią mogę. 
  MATKA
Tak samo dzisiaj, jak i później? 
  BRAND
Tak, skoro ujrzę, iż nie bluźni, 
Matko, twe serce, że umiało 
Poddać się skrusze... 
 
podchodzi bliżej Żądam mało: Rzuć dobrowolnie, czym od lat 
Raczył cię z swoich dóbr ten świat! 
Innego nie ma dziś sposobu, 
Goła ty musisz zejść do grobu.../ 
  MATKA
rzuca się na niego, jak szalona
Rozkaż, by mróz i ogień sczezł, 
Zimnu i wodzie zadaj kres!.../ 
  BRAND
Rzuć do fiordu, mówi syn, 
Aby obronił cię ten czyn 
W obliczu Boga... 
  MATKA
Głód, pragnienie 
Niechaj twa klątwa na mnie żenie, 
Tylko największej tej ofiary 
Nie żądaj od twej matki starej. 
  BRAND
Właśnie największej tej potrzeba, 
Jeśli złagodzić mają nieba 
Swoje wyroki... 
  MATKA
Ja do kruży65 
Rzucam ofiarnej kąsek duży — 
  BRAND
Wszystko?  
  MATKA
Dużo — to nie dość? 
  BRAND
Upór w tobie będzie rość, 
Aż ci serce, jak u Joba66, 
Pęknie, matko!...  
  MATKA
załamując ręce
A, choroba! 
Dzień mój już na nic, wszystko na nic! 
Do ostatecznych wszystko granic 
Już wymarniało... Więc do domu 
I nie spowiadać się nikomu, 
Tylko do serca blisko, blisko 
Przytulić to, co me nazwisko 
Nosi, a paść ma bez pożytku! 
Dziecię mej troski, mój dobytku, 
Skarbie bolesny, ja w potrzebie 
Krew poświęcałam swą za ciebie! 
Twoja matula cię przytuli, 
Luli, dziecino moja, luli! 
I po cóż ja się nacierpiała, 
Gdy wszystko to, co jest dla ciała, 
Ma tu być śmiercią naszej duszy? 
A może jeszcze ksiądz mnie wzruszy —  
Bądźże mnie blisko!... Toć nie wiada67, 
Kiedy tu śmierć nadejdzie blada, 
Jakiej też jeszcze myśli będę. 
Mam ja za życia zbyć się włości? 
Ćwicz się, ma duszo, w cierpliwości! 
 
znika BRAND
spogląda za nią
Mam na oku twoją grzędę —  
Nie odejdę, obok siędę, 
Żywiąc skruchy twej nadzieję, 
Zimne ręce twe zagrzeję, 
Gdy zażądasz... 
odchodzi ku Agnieszce Gdy me nogi 
Wchodziły dziś na te drogi, 
Miałem żądzę walki, wojny, 
Z dala surmy niespokojny 
Głos mi dźwięczał: „rąb i siecz”, 
Tak mi wołał gniewu miecz: 
„Niszcz wszelaką kłamną rzecz, 
Precz z tym całym światem, precz!!!” 
  AGNIESZKA
odwróciła się i jasne zatapia w niego spojrzenie
W niskie cele zasłuchana 
Byłam jeszcze dzisiaj z rana, 
Kłamnych zabaw byłam żądna, 
Chciałam mnożyć, nierozsądna, 
To, co lepiej było rzucić! 
Już do tego mi nie wrócić... 
  BRAND
Sny ogromne szumnie, tłumnie, 
Jak łabędzie przyszły ku mnie, 
Na swe skrzydła mnie podniosły! 
Wielkie siły we mnie rosły, 
Przypuszczałem w wielkiej dumie, 
Że mój duch zwyciężyć umie 
Ból i winę naszych lat, 
Że ma w ręku cały świat! 
Wszystko, wszystko, co tu żyje: 
Hymny, psalmy, procesyje, 
Wonne dymy, czary złote, 
Tryumfalnych dni ochotę —  
Wszystka radość i wesele 
Zamykały się w mym dziele... 
Jak mnie wabił rozgwar ten —  
Lecz to wszystko tylko sen, 
Coś z pół gromu, coś z pół blasku 
Na dalekich lądów piasku... 
I ot, stoję tu, gdzie szary 
Mrok zapada,
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 ... 24
Idź do strony:

Darmowe książki «Brand - Henryk Ibsen (literatura naukowa online .txt) 📖» - biblioteka internetowa online dla Ciebie

Uwagi (0)

Nie ma jeszcze komentarzy. Możesz być pierwszy!
Dodaj komentarz