Akropolis - Stanisław Wyspiański (światowa biblioteka cyfrowa txt) 📖
Krótki opis książki:
Akropolis — dramat Stanisława Wyspiańskiego z 1904 roku, przez autora uznawany za ideową kontynuację Wesela i Wyzwolenia. Dzięki symbolicznym scenom odgrywane przez posągi z katedry wawelskiej dramat łączy polską tradycję z mitologią grecką, Wisłę z trojańskim Skamandrem, a w zakończeniu Chrystusa utożsamia z Apollinem.
Przeczytaj książkę
Podziel się książką:
- Autor: Stanisław Wyspiański
- Epoka: Modernizm
- Rodzaj: Dramat
Czytasz książkę online - «Akropolis - Stanisław Wyspiański (światowa biblioteka cyfrowa txt) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Stanisław Wyspiański
class="verse">rękoma, — uchodź ze mną.
WŁODZIMIERZ
Tam?
PANNA
Tam, — w kaplicę ciemną....
przechodzą
Podoba Ci się to, co robimy? Wesprzyj Wolne Lektury drobną wpłatą: wolnelektury.pl/towarzystwo/
AKT II
DRAMATIS PERSONAE:
PRIAMUS
HEKUBA
PARYS abo ALEKSANDER
HELENA
HEKTOR
ANDROMAKA
KASSANDRA
POLIKSENA
HALEBARDNICY
PAŹ
Pod skejskim donżonem, na blankach, na murach
pancerni przysiedli stróżowie;
łby wsparli na szpadach, na srogich kosturach,
na czatach na zamku w Krakowie.
Śpią króle i dziewy i córy królewny,
posnęli wojewodowie;
wąsale swój odzew wołają wyśpiewny,
na czatach na zamku w Krakowie.
Noc w mieście głęboka; Skamander połyska,
wiślaną świetląc się falą
a stróże wąsale ściskają mieczyska
i hasłem zawodnem się żalą.
To pojrzą ku stołpom, to patrzą do dwora,
czy nuta dobiegnie wołana
czekają wielkiego witezia Hektora,
czekają swojego hetmana.
SCENA 1
STRAŻNIK 1
Czuwajcie.
STRAŻNIK 2
Czuwajcie.
GŁOS
Hola.
PAŹ
Echo płynie od pola,
od Skamandru echo przybiega
i ginie w murach miasta.
STRAŻNIK 1
Czy wiecie, że chwycono szpiega,
gdy u wielkiego dzwona
uwadził skrzydłem
i ułowił się w sieć zastawioną.
STRAŻNIK 2
Któż się ułowił?
PAŹ
Wrona.
STRAŻNIK 2
Z daleka biegł?
PAŹ
Ptak szary,
przybiegł słuchać, co szepce nasza dusza
i wpadł w sieć —
STRAŻNIK 1
Martwy leży,
w piór przemokłej odzieży,
bo, gdy chciał zrywać pęta,
krwią spłynęły skrzydlęta.
STRAŻNIK 2
Niech nas nie podsłuchuje.
PAŹ
Widziałeś, — pająk snuje
od zegarowej wieży ku dzwonnicy,
od dzwonnicy do szczytu świątyni.
STRAŻNIK 1
Patrzę, co noc tak czyni.
STRAŻNIK 2
Niestrudzony —
PAŹ
Fijołki,
pierwsze dwa, co zakwitły
na stoku po przed zamkiem.
STRAŻNIK 1
Zerwałeś.
STRAŻNIK 2
Dla kochanków.
PAŹ
Ona przyjdzie tu ze swoim kochankiem,
to ich ucieszę kwiatkiem,
gdy zejdą z leża.
STRAŻNIK 1
Kry spłynęły dziś rano ostatkiem
ku tamtej stronie.
STRAŻNIK 2
Ku stronie Sandomierza.
STRAŻNIK 1
Czyli tylko Rhezus z końmi przybędzie?
wiele na jego przyjściu zależy;
Otucha wstąpi w żołnierzy.
PAŹ
Czy wiecie, jakie król królów orędzie
wydał?
STRAŻNIK 2
Atryda?
STRAŻNIK
Ryś niesyty.
PAŹ
Pozazdrościł Pelidzie kobiety
i mówią, że ją odbierze.
STRAŻNIK 2
Cóż Achill?
PAŹ
Achill, jak zwierze,
Rzekł, że nie będzie się bił.
STRAŻNIK 1
To królewski najstarszy zły?
PAŹ
Zły. Kpił.
STRAŻNIK 2
Cyt. — Panicz idzie ze swoją.
STRAŻNIK 1
Tfy!
Ci ino wiecznie broją.
Dwa pieścidła.
PAŹ
Myślisz, że zbrzydła?
Ona jeszcze ponęty większe
przybrała; gesty i słowa miększe
i calutka go oczarowała;
i taka jest, co każdego zwycięża
i budzi w nim chuć męża.
Patrzcie....
PARYS i HELENA
przechodzą w uścisku
PAŹ
daje im fijołki
Fijołki świeże...
PARYS i HELENA
uśmiechają się
biorą fijołki
przechodzą
PAŹ
Z leża idą na inne leże.
SCENA 2
STRAŻNIK 1
Co to jest człowiek? myślę a nie wiem nic.
STRAŻNIK 2
Chciałbyś mieć onę gładkość lic,
co ma panicz?
STRAŻNIK 1
Chciałbym mieć tę gładką kobietę.
Co mi tam lice.
Zazdrośne mi się zdają te błyskawice
Hektora, — jak on to tak ogromnie szeroko
broni naszego dwora
i wie, że nie ujdzie zgonu...
STRAŻNIK 2
Idzie, to jego pora.
STRAŻNIK 1
Hasło.
HEKTOR
wchodzi
Sława Iljonu!
STRAŻNIK 2
Sława Iljonu hasło.
Stado wron się zrywa ze szczytu wieży zegarowej i lecą ku miastu wrzaskliwe
HEKTOR
Ptactwo wróżbą odwrzasło.
Cóż mówią? Kiedy zginę?
STRAŻNIK 1
Nigdy!
STRAŻNIK 2
Nigdy!
HEKTOR
Kto wstrzyma
bieg przeznaczeń i losy?
Jestem i będę walczyć. — Zginę. —
Gdzie ta dziewka, co wróży?
STRAŻNIK 1
Chcesz ją widzieć?
HEKTOR
Nie żądam.
Wiem już. —
STRAŻNIK 2
Zamkniona w wieży.