Akropolis - Stanisław Wyspiański (światowa biblioteka cyfrowa txt) 📖

Uwagi: 0

Słowa kluczowe:

Skarżyć się

Krótki opis książki:

Akropolis — dramat Stanisława Wyspiańskiego z 1904 roku, przez autora uznawany za ideową kontynuację Wesela i Wyzwolenia. Dzięki symbolicznym scenom odgrywane przez posągi z katedry wawelskiej dramat łączy polską tradycję z mitologią grecką, Wisłę z trojańskim Skamandrem, a w zakończeniu Chrystusa utożsamia z Apollinem.

Przeczytaj książkę

Podziel się książką:

Autor: Stanisław Wyspiański
Epoka: Modernizm
Rodzaj: Dramat

Czytasz książkę online - «Akropolis - Stanisław Wyspiański (światowa biblioteka cyfrowa txt) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Stanisław Wyspiański

Idź do strony:

class="verse">na ludu mego głowy.

We trzech dniach wielkiem tem wołaniem

w Twem Słowie wstanie nowy.

8. Przewinień dawnych, grzechów czysty,

niepomny lat niewoli,

w byt nieśmiertelny, wiekuisty

Twych Słów i Twojej woli.

9. Rozewrzej strop, rozeprzej ściany,

w rum zwal ołtarze trony.

Przybywaj Zbawco, wywołany,

w różanej blaskach łuny.

10. Już słyszę rum rumaków. Świta!

Już Zorze krasne palą.

Centaurów Twoich to kopyta

kamienie kolumn walą.

11. Pękają mury, ciosy suną,

Z posad się sypie ściana.

W rydwanie złotym Ty nad truną,

chorągiew nieskalana.

12. Złotem się runi Twoje lice,

złotem się szata wlecze.

Spełniłeś nocy tajemnice,

iskrami wzrok Twój siecze.

13. O srebro trumny bij kołami.

O Zbawco krusz kajdany.

To rzec, Słoneczny: jestem z wami,

Świątyni Pan zjednany.

14. To rzec: Przybyłem, Bóg przybyłem,

przede mną innych nie masz

i nie masz nic nad moce moje,

w te skały się zaryłem.

15. Ze skier, co płoną pod stopami

świątynię zamknę nową

i będę Bóg sam mieszkał z wami,

gdy rzekłem moje Słowo.

gromy

na chórze orkiestra SCENA 6 HARFIARZ

od posadzki wznosi się w górę

głowa jego i harfa płonie zorzą.

Piorun

Słychać ze szczytu ołtarza wielkiego: GŁOS SALWATORA

Jam jest!

HARFIARZ

Przybywaj.

SALWATOR

Siła, Moc!

HARFIARZ

Przybywaj, przewalczona Noc.

gromy

na chórze orkiestra SALWATOR

Jam jest!

Piorun HARFIARZ

Przybywaj!

SALWATOR

Siła, Moc!

HARFIARZ

uniesiony na szczyt chóru

nad organami

gromy

orkiestra i harfa od stropu.

Słychać:

jęczący brzęk druzgotanych blach

trumny srebrnej

od strony ołtarza Świętego Stanisława.

Od tejże strony APOLLO

wjeżdża na rydwanie złocistym

we cztery zaprzężonym rumaki

białe.

Piorun

Jasność

1. Grajkowie gwarem złotych strun

w płomiennych strug powodzi,

grają orkiestrą w ogniach łun,

bo dzień, bo dzień już wschodzi.

2. Zmartwychwstał Ten, zmartwychwstał On,

co nosi cierń u skroni.

Na ołtarz wszedł, na złoty tron;

poza nim dzień, dzień wschodzi.

3. Skrzypkowie grajcie, harfo brzęcz

w płomiennych zornych falach;

nad domem oto obręcz tęcz.

Hej Jego pierś w koralach.

4. Organy huczą, bije grom,

huragan dmie piorunem.

W pożarach stoi Boży Dom,

nad Swoim, nad Zwiastunem.

5. Harfiarzu, brzęczy lira twa

w orkiestrze spolnych dzieci

i het pod stropy białe gna

i het pod stropy leci.

6. Skrzypkowie twoi wtórzą Pieśń,

pieśń ponad inne pieśni.

Posłyszą ją, za murów cieśń,

hej, aż Bogowie leśni.

7. Już leci już, już goni, hej,

Apollo Bóg świetlany.

Już za nim idą z halnych kniej

i dziewy i dziewany.

8. Hej śmiej się dniu, hej harfo graj,

nieś wichrze w pola granie.

Apollu wnijdź, Apollu wstań

na Pańskie Zmartwychwstanie.

9. Zabrzęczał Zygmuntowski dzwon

i bije jako młotem

a trąby huczą po przestworzu,

hej Zygmuntowskim lotem!

10. A trąby huczą jako działa,

jak ongi na tych polach;

jakby już Polska wszystka wstała,

kej w dawnych swoich dolach.

11. Jakby już szczęście swoje miała

po wiekach, hej po latach

i klęsk i krzywdy zapomniała

przy dzwonach swoich swatach.

12. I pieśń nad ludem szła nad ziemią,

nad Polską ziemią krwawą,

nad Akropolis, kędy drzemią

królowie i ich prawo.

13. Zbudzę stulecia jednej doby;

w obliczu Boga wstałem.

Bóg: Żywe Słowo zszedł nad groby;

uczciłem go chorałem.

14. Hej, pieśń skończona, pieśń Wawelu,

gdzie nieśmiertelna Sława.

Na zdruzgotany głaz kastelu

Bóg wpisał swoje prawa.

Wesprzyj Wolne Lektury!

Wolne Lektury to projekt fundacji Nowoczesna Polska – organizacji pożytku publicznego działającej na rzecz wolności korzystania z dóbr kultury.

Co roku do domeny publicznej przechodzi twórczość kolejnych autorów. Dzięki Twojemu wsparciu będziemy je mogli udostępnić wszystkim bezpłatnie.

Jak możesz pomóc?

Przekaż 1% podatku na rozwój Wolnych Lektur:
Fundacja Nowoczesna Polska
KRS 0000070056

Dołącz do Towarzystwa Przyjaciół Wolnych Lektur i pomóż nam rozwijać bibliotekę.

Przekaż darowiznę na konto: szczegóły na stronie Fundacji.

Ten utwór nie jest objęty majątkowym prawem autorskim i znajduje się w domenie publicznej, co oznacza że możesz go swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać. Jeśli utwór opatrzony jest dodatkowymi materiałami (przypisy, motywy literackie etc.), które podlegają prawu autorskiemu, to te dodatkowe materiały udostępnione są na licencji Creative Commons Uznanie Autorstwa – Na Tych Samych Warunkach 3.0 PL.

Źródło: http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/wyspianski-akropolis

Tekst opracowany na podstawie: Stanisław Wyspiański, Akropolis. Dramat w 4-ech aktach, druk. Uniw. Jag., nakł. autora, skład w Księgarni Gebethnera, Kraków 1904.

Wydawca: Fundacja Nowoczesna Polska

Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl).

Opracowanie redakcyjne i przypisy: Paulina Choromańska, Wojciech Kotwica, Paweł Kozioł, Magdalena Sroka.

Publikację wsparli i wsparły: Piotr Lemieszko, NN.

Okładka na podstawie: Veronica Lopez@Flickr, CC BY 2.0

ISBN 978-83-288-4024-9

Plik wygenerowany dnia 2021-07-08.

Idź do strony:

Darmowe książki «Akropolis - Stanisław Wyspiański (światowa biblioteka cyfrowa txt) 📖» - biblioteka internetowa online dla Ciebie

Uwagi (0)

Nie ma jeszcze komentarzy. Możesz być pierwszy!

Dodaj komentarz