Noc listopadowa - Stanisław Wyspiański (biblioteka cyfrowa za darmo TXT) 📖
Krótki opis książki:
Noc listopadowa to dramat Stanisława Wyspiańskiego z 1904 roku. Jest to trzeci utwór poety poruszający tematykę powstania listopadowego.
Akcja rozgrywa się w czasie pierwszych godzin powstania. W utworze przedstawione są między innymi losy powstańców, napotkane przeszkody czy opór społeczeństwa. Równocześnie autor przedstawia wątek mitologiczny, który stanowi komentarz bądź uzupełnienie do wydarzeń mających miejsce podczas powstania.
Przeczytaj książkę
Podziel się książką:
- Autor: Stanisław Wyspiański
- Epoka: Modernizm
- Rodzaj: Dramat
Czytasz książkę online - «Noc listopadowa - Stanisław Wyspiański (biblioteka cyfrowa za darmo TXT) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Stanisław Wyspiański
nie. — Już zostaję. —
O czym ty myślisz — ?
W. KSIĄŻĘ
To idź.
JOANNA
Tam. — A po co?
W. KSIĄŻĘ
Urok, czarodziej biały — świecący bohater.
Słyszysz — — ?
JOANNA
Szept.
W. KSIĄŻĘ
W gałązkach szemrze wiater.
Wszystkie się cienie na ogrodzie razem
zakołysały.
JOANNA
Cicho znów.
W. KSIĄŻĘ
Tym głazem
ty rozkochana... — ?
JOANNA
Może.
W. KSIĄŻĘ
Ja go każę zrzucić z konia!
JOANNA
Już nie patrzę. — — —
W. KSIĄŻĘ
Wysadzić go każę.
JOANNA
Ech. —
W. KSIĄŻĘ
Każę ozłocić — blachą okuć złotą.
Zmierzym się oko w oko — bohater...
JOANNA
Z hołotą.
W. KSIĄŻĘ
Małczaj!
chwyta ją za rękę
JOANNA
Ot żeś co jest — ?
W. KSIĄŻĘ
Ty dumą i pychą
karmiona duszo — patrz — ty bańką lichą,
skrzysz się w kolorach twych żądz niedościgłych,
jak tęcza rzucasz farby przez obłoki,
a lada wicher je zdmuchnie — pogrzebie;
roślino wiotka — polskiej oderwana glebie —
czar ciebie polski owiał — pojęły uroki — —
tak ja złamię. —
JOANNA
Ty wstrętny.
W. KSIĄŻĘ
Ot, ty kochanica.
A już krwią, już purpurą rozgorzały lica.
Pójdź.
JOANNA
Puszczaj.
W. KSIĄŻĘ
Pójdź.
JOANNA
Precz.
W. KSIĄŻĘ
Suko! Ruszaj!
JOANNA
Najświętsza Panno! — Nie — ty nie wymuszaj.
W. KSIĄŻĘ
Zapomnisz. — Czego chciałaś? Tam — już ciebie widzę,
pół omdlałą w mym ręku — z wstrętów, doniu86, szydzę;
będziesz pieścić i tulić, hołubić i wołać,
cha, cha — co będziesz wołać...
JOANNA
Najświętsza Panienko. —
W. KSIĄŻĘ
Precz ręce!
JOANNA
Łamiesz. O wstydzie, o męko.
W. KSIĄŻĘ
Znaj rozkosz. — Ty kobieta — jak panna wstydliwa —
godna tronu. Carowa będziesz ty...
JOANNA
upada
Ja nieszczęśliwa.
W. KSIĄŻĘ
Nie klnij — nie płacz — milcz! — cicho — cicho!
JOANNA
Precz.
W. KSIĄŻĘ
Gniewna, żałosna.
JOANNA
Odejdź; — ja szalona.
W. KSIĄŻĘ
Ty głupia. — Ty obłędna. — Obłęd moja siła.
Ja dziś w obłędzie lew. — Gdyby ty się paliła.
Gdyby żar — gdyby ogień, płomienie i skry
ogarnęły twą twarz — twą postać w ogniów mgły,
gdyby ty twoje ręce zarzuciła na szyję
mnie — gdyby ty...
JOANNA
Ja się w męczeństwie wiję,
mój rozum mi się mąci — krzyczysz — ty jak burza.
W. KSIĄŻĘ
Jak wichr — ja byłbym wichr, huragan...
JOANNA
Jak z podwórza
słychać — ? czy jęk? — czy drzew to łoskot — ?
W. KSIĄŻĘ
Czar.
Ty śnij — w objęciach moich śnij — oczarowana wróżka.
Spokojność duszy daj — — daj ust...
JOANNA
Ty...
W. KSIĄŻĘ
Chodź do łóżka.
JOANNA
Daj ust — ty mój — — — o bierz tę twoję moc —
podtrzymaj mnie — na oczach, w duszy noc;
w obłędzie myśli moje — splątane myśli, chmura,
nie widzę nic. — łyskanie — szum —
W. KSIĄŻĘ
To miłość — ura!
Pocałuj —
JOANNA
Ha —
W. KSIĄŻĘ
Pocałuj.
JOANNA
Cyt...
W. KSIĄŻĘ
To nic. — —
JOANNA
Co to? — po oknach śwista — zgrzyt —
zgrzyt szyb — brzęk — szept — ktoś jęczy — czy kto łka — ?
W. KSIĄŻĘ
To wiatr północny dmie. —
JOANNA
Wichr wyje.
W. KSIĄŻĘ
W oczach łza —
ty płaczesz, łza miłośna — lubość, ty poddana,
ty kochanka — miłośna ty. —
JOANNA
Ja obłąkana —
ty mój. — — ty mój. — — Kto jęczy tam na dworze?
Kto z wichrem goni tam? Kto klnie? — Przeklina — może —
ciebie i mnie. —
W. KSIĄŻĘ
Daj ust —
JOANNA
Pocałuj — skon.
W. KSIĄŻĘ
Daj ust — pocałuj —
JOANNA
Tyś dla mnie rzucił tron.
W. KSIĄŻĘ
Dla ciebie tron zdobędę, koronę dam na skroń.
JOANNA
Ty mój — kochanku — panie —
W. KSIĄŻĘ
Dam tobie królowanie.
JOANNA
W kościele Świętego Jana.
W. KSIĄŻĘ
Carstwo.
JOANNA
Korona zmartwychwstana.
Nie od dziś to czuję i wiem