Elektra - Sofokles (biblioteki publiczne .TXT) 📖
Krótki opis książki:
Elektra i Orestes to dzieci władcy Myken i Argos, Agamemnona, i jego żony, Klitajmestry.
Podczas nieobecności króla, który pod Troją odbija żonę swego brata, Helenę, Klitajmestra dopuszcza się zdrady, a po powrocie męża zabija go i poślubia jego kuzyna, Ajgistosa. Dzieci Agamemnona chcą pomścić śmierć ojca.
Sofokles popełnił tę tragedię w 416 r. p. n. e., ale królewna mykeńska z mitologii greckiej była też główną postacią w utworach Eurypides i Jeana-Paula Sartre.
Przeczytaj książkę
Podziel się książką:
- Autor: Sofokles
- Epoka: Starożytność
- Rodzaj: Dramat
Czytasz książkę online - «Elektra - Sofokles (biblioteki publiczne .TXT) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Sofokles
z kozła i wikła wśród węzłów
Ciętych rzemieni; wraz z jego upadkiem
Konie na środek rzucają się ślepo.
Zoczywszy, jak on nieszczęśnie się zwalił,
Tłum nad młodzieńcem litośnie zapłakał,
Że tak począwszy — zakończył tak marnie,
Wleczon po ziemi, to znowu ramiona
Ku niebu wznosząc; aż wreszcie woźnice,
Ledwie ująwszy zbiegane rumaki,
Krwią zbroczonego zwolnili, że z bliskich
Nikt by nieszczęsnej nie poznał postaci.
Więc go spalili i w miedzi maleńkiej
Wielkie to ciało w proch nędzny rozpadłe
Niosą tu ludzie wysłani z Fokidy,
Ażeby w ziemi grób znalazł rodzinnej.
Tak się rzecz miała. Straszliwa i w mowie;
Tym, co widzieli, tak pełna boleści,
Że sroższej chyba nie słyszał nikt wieści.
PRZODOWNICA CHÓRU
O biada! Cały mych panów wiekowych
Ród, jak się zdaje, wyginął do szczętu.
KLITAJMESTRA
Jak mam to nazwać, o Zeusie? Czy szczęściem,
Czy obok ciosu to zyskiem? Choć boli
Na dzieci zgonach opierać swe życie.
PIASTUN
Cóż teraz w słowach tak tracisz wraz59 ducha?
KLITAJMESTRA
Jest jakaś siła w rodzeniu; bo nawet
Krzywdy zapomnisz tym, których zrodziłaś.
PIASTUN
A więc na darmo, zda się, tu przybyłem.
KLITAJMESTRA
O, nie na darmo! Jak możesz tak mówić
Ty, który pewne przyniosłeś świadectwo
O zgonie tego, co z duszy mej zrodzon
Pierś mą porzucił i karmę, by uciec
Gdzieś na obczyznę, i już mnie nie ujrzał
Zbiegłszy z tej ziemi, a ojca morderstwo
Wciąż wyrzucając, straszliwe miótł groźby,
Tak, że sen słodki ni we dnie, ni w nocy
Mnie nie osłaniał, lecz czas jako sternik
Wiódł mnie statecznie ku śmierci objęciom.
A teraz, w dniu tym, pierzchnęły gdzieś strachy
Przed nim i przed nią; bo gorsza ta plaga
Mieszkając ze mną krew szczerą mi z duszy
Wciąż utaczała; więc odtąd w spokoju
Snadź na jej groźby już baczyć nie przyjdzie.
ELEKTRA
O, ja nieszczęsna! Dziś pora opłakać
Los twój, Oreście, któremu w tej nędzy
Matka urąga. Cóż, dobrze się dzieje?
KLITAJMESTRA
Tobie — nie; jemu dziś dobrze z pewnością.
ELEKTRA
Słysz to, Nemezis60, i pomnij krwi świeżej!
KLITAJMESTRA
Co trza, słyszała, i dobrze zrządziła.
ELEKTRA
Szydź, bo dziś tobie uśmiecha się szczęście.
KLITAJMESTRA
Ni ty, ni Orest nie ujmą mi tego.
ELEKTRA
My powaleni, nie nam cię obalić.
KLITAJMESTRA
Przybyszu, jakiej ty godny podzięki,
Jeśliś poskromił tej krzyki natrętne!
PIASTUN
Więc czas już odejść, gdy wszystko się składa.
KLITAJMESTRA
O nie! Bo to by ni mnie nie przystało,
Ni temu, który cię przysłał z orędziem.
Lecz wstąp do wnętrza, a ta niech się dalej
Nad swego brata pogromem tu żali.
Wychodzą.
ELEKTRA
Czyż wam się zdaje, iż w bólu i jęku
Srodze płakała, że wyła nad synem,
Który tak zginął nieszczęśnie? — Bynajmniej,
Lecz szydząc poszła precz stąd. — O, ja biedna!
Oreście drogi, śmierć moja w twym zgonie.
Znikłeś wyrwawszy nadzieję, co jedna
Jeszcze się tliła i drgała w mym łonie,
Że żyw tu staniesz, by pomścić rodzica
I mnie nieszczęsną. — Gdzież pójdę dziś, bracie,
Po twojej śmierci, po ojca utracie?
Chyba więc znowu jako niewolnica
U wrogich ludzi zostanę wśród sromu,
Wśród ojca zbirów. Czyż to mi nie błogie?
O nie! Ja nie chcę podzielać już domu
Z nimi, lecz raczej samochcąc za progiem,
Bez pociech życia dokonam i marnie.
A jeśli kogo mój upór oburzy,
Niech mnie zabije; bo życie męczarnie,
A śmierć da radość; nie pragnę żyć dłużej.
CHÓR
Gdzież Zeusa groty61, gdzież Helios62 na niebie
Błyszczący, jeśli ogląda te sprawy
I bez odwetu pogrzebie!
ELEKTRA
O biada, biada!
CHÓR
Cóż płaczesz, dziewczyno?
ELEKTRA
O!
CHÓR
Nie bluźń tylko.
ELEKTRA
Gubisz mnie!
CHÓR
I czymże?
ELEKTRA
Kiedy ułudne rozsiewasz pogłoski
O tych, co zeszli w Hadesa dzierżawy,
Przymnażasz tylko mej troski.
CHÓR
Wiem, że Amfiaraj, co w zdradne padł siecie
Złotą niewiasty pętlicą zmotany,
Nawet w podziemnym dziś świecie...
ELEKTRA
O biada, biada!
CHÓR
...Potężnie rządzi.
ELEKTRA
Biada!
CHÓR
Jej biada, występnej!
ELEKTRA
Kaźń wzięła.
CHÓR
O pewnie!
ELEKTRA
Wiem ja, wiem dobrze! Bo przecież w żałobie
Znalazł pamiętnych; mój mściciel porwany
Zniknął i z dala legł w grobie!
CHÓR
Klęska ci z klęski się rodzi.
ELEKTRA
Świadomym mi to, aż nazbyt świadomym,
Mnie, w którą pośród nieszczęścia powodzi
Grom wciąż uderza za gromem.
CHÓR
Znamy twe bóle.
ELEKTRA
Więc mnie nie wiedźcie gdzieś w złudy krainy
Tam gdzie...
CHÓR
Cóż powiesz?
ELEKTRA
Żadna nadzieja nie wschodzi
Pomsty od mojej rodziny.
CHÓR
Zgon śmiertelnych jest udziałem.
ELEKTRA
Czyż i to także, by w jeździe szalonej
Nędznie on poległ, pod końskich stóp cwałem,
Splotem zaprzęgu wleczony?
CHÓR
Straszna to klęska.
ELEKTRA
Straszne, jeżeli w dalekiej ustroni,
Bez usługi mojej dłoni...
CHÓR
O biada!
ELEKTRA
Nikt go ze swoich nie poniósł do grobu
Ni łez opłakał żałobą.
Wbiega Chrysotemis.
CHRYSOTEMIS
Radość, ma droga, tak mną poganiała,
Abym przybiegła nie dbając o miarę.
Bo niosę radość i ulgę w nieszczęściu,
Które swym jarzmem łzy ci wyciskało.
ELEKTRA
Jakbyś ty mogła znaleźć w mym cierpieniu
Pomoc, gdy na nie już nie ma lekarstwa?
CHRYSOTEMIS