Myśli - Blaise Pascal (access biblioteka txt) 📖
Krótki opis książki:
Myśli to najważniejsze dzieło Blaise'a Pascala o charakterze teologicznym. Autor w nim dowodzi, że wiara w Boga i religia nie stoją w sprzeczności z logiką i światem nauki.
Pascal podejmuje próbę przedstawienia rozumowych dowodów na istnienie Boga, a także przedstawia chrześcijaństwo jako religię dającą człowiekowi pełnię szczęścia. Dzieło to zbiór aforyzmów, wydane na podstawie notatek Pascala po jego śmierci. Myśli zostały wydane po raz pierwszy w 1670 roku, ale badacze uznają, że zostały ono zmienione i za właściwą uznają edycję z 1841 roku.
Blaise Pascal był siedemnastowiecznym matematykiem, fizykiem i filozofem chrześcijańskim. Po pewnym czasie zarzucił działalnosć naukową i poświęcił się teologicznej. Na jego myśl duży wpływ miał jansenizm, odłam potępiony przez papieża.
Przeczytaj książkę
Podziel się książką:
- Autor: Blaise Pascal
- Epoka: Barok
- Rodzaj: Epika
Czytasz książkę online - «Myśli - Blaise Pascal (access biblioteka txt) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Blaise Pascal
drugich. [przypis tłumacza]
256. Deliciae meae esse cum filiis hominum (łac.) — Prz 8, 30: „Rozkoszą moją jest być z synami ludzi”. [przypis tłumacza]
257. Effundam spiritum meum super omnem carnem (łac.) — Jl 2, 28: „Wyleję ducha mego na wszelkie ciało”. [przypis tłumacza]
258. Dii estis (łac.) — Ps 81, 6: „Jesteście bogami”. [przypis tłumacza]
259. Omnis caro foenum (łac.) — Iz 40, 6: „Wszelkie ciało jest jak siano”. [przypis tłumacza]
260. Homo assimilatus est jumentis insipientibus, et similis factus est illis (łac.) — Ps 48, 13: „Człowiek przyrównany jest bezrozumnemu bydłu i stał się mu podobny”. [przypis tłumacza]
261. Dixi in corde meo de filiis hominum (łac.) — Koh 3, 18: „Rzekłem w sercu mym o synach ludzkich”. [przypis tłumacza]
262. sapientius est hominibus (łac.) — 1 Kor, 25: „Mędrsze od ludzi”. [przypis tłumacza]
263. A znowuż o Ps LXXVIII (...) — Werset 39: Spiritus vadent et non rediens... [przypis tłumacza]
264. O Ps CIII (...) — Werset 14: Quoniam ipse novit figmentum nostrum. [przypis tłumacza]
265. O Ps XVI (...) — Werset 2: Dixi Domino meus es tu: Bonitas mea nihil ad te. [przypis tłumacza]
266. sprawiedliwość opuściła ziemię — Verg. Georg. II,474. [przypis tłumacza]
267. Nemo ante obitum beatus est (łac.) — Nikt nie jest szczęśliwy przed śmiercią. [przypis tłumacza]
268. pożądliwość — concupiscence obejmuje cale pojecie naszej skażonej natury. [przypis tłumacza]
269. figmentum malum (łac.) — zły twór. [przypis tłumacza]
270. ja — słowa ja używa Pascal w znaczeniu miłości własnej. [przypis tłumacza]
271. Miton — światowy człowiek, przyjaciel kawalera de Meré, przez którego, jak się zdaje, wszedł w stosunki z Pascalem. [przypis tłumacza]
272. libido sentiendi, libido sciendi, libido dominandi (łac.) — Przekład z pierwszego listu św. Jana, II, 16. „Żądza czucia, żądza wiedzenia, żądza panowania. [przypis tłumacza]
273. Szczęśliwi będący nad tymi wodami (...) swojego wygnania — Ustęp ten zestawiono z parafrazą św. Augustyna na tle Ps 126: Super flumina Babylonis. [przypis tłumacza]
274. Qui gloriatur, in Domino glorietur (łac.) — Jr 9, 23. „Kto się pyszni, niech pyszni w Panu”. [przypis tłumacza]
275. trzy sekty — stoicy, epikurejczycy i dogmatyści. [przypis tłumacza]
276. Ci którzy mówią: „Cierpisz na głowę (...) — Aluzja do ustępu z Rozmów IV, 6, który Pascal streszcza we fragmencie 80. [przypis tłumacza]
277. Albo jest w naszej mocy, albo nie — „Kiedy się nam nastręczy jakiś przedmiot, iżbyśmy się nie trapili nim jako czymś dobrym albo złym, przyjrzyjmy się, czy to jest rzecz będąca w naszej mocy czy nie” (Du Vair, Filozofia moralna stoików). [przypis tłumacza]
278. Ale nie spostrzegał, iż nie jest w naszej mocy kierować sercem i błędnie wyciągał wnioski (...) — por. fragm. 350. [przypis tłumacza]
279. Gdybym ujrzał cud, powiadają, nawróciłbym się — Por. fragm. 263. [przypis tłumacza]
280. własna wola — własna w przeciwstawieniu do tej, która poddaje się Bogu. [przypis tłumacza]
281. O ile członkowie przyrodzonych i obywatelskich społeczności dążą do dobra ciała (...) — Wszystkie te rozumowania wciąż zmierzają do dowiedzenia grzechu pierworodnego. [przypis tłumacza]
282. qui adhaeret Deo, unus spiritus est (łac.) — 1 Kor 6, 17: „Kto się łączy z Bogiem jest z nim jednym duchem”. [przypis tłumacza]
283. Ciało kocha rękę (...) — tj. z punktu widzenia całego ustroju. [przypis tłumacza]
284. et non intres in judicium (łac.) — Ps 142, 2: „Nie wdawaj się w sąd”. [przypis tłumacza]
285. Miłosierdzie Boga zachęca do pokuty — Rz 2, 4. [przypis tłumacza]
286. Czyńmy pokutę, aby przekonać się, czy przypadkowo nie ulituje się — Jon 3, 9. [przypis tłumacza]
287. Przyszedłem przynieść wojnę — Mt 10, 34. [przypis tłumacza]
288. Przyszedłem przynieść miecz i ogień — Łk 12, 49. [przypis tłumacza]
289. Lepiej jest nie pościć i czuć się tym upokorzonym (...) — Łk 18, 9–14. [przypis tłumacza]
290. Abraham nie wziął nic dla siebie, jeno tylko dla swoich sług — Kiedy zwyciężył króla Sodomy (Rdz 14, 24). [przypis tłumacza]
291. Sub te erit appetitus tuus (łac.) — Rdz 4, 7: „tobie będzie przynależeć jego chuć”. [przypis tłumacza]
292. W ten sposób ujarzmione namiętności jego są cnotami: sknerstwo, zazdrość, gniew (...) — Wj 20, 5. [przypis tłumacza]
293. Najmniejsze poruszenie oddziaływa na całą naturę; morze całe zmienia się od jednego kamyka — Kartezjuesz. [przypis tłumacza]
294. A wówczas będziemy bardzo powściągliwi — Skierowane przeciw luźnej moralności kazuistów. [przypis tłumacza]
295. Poruszenia łaski, zatwardziałość serca, okoliczności zewnętrzne — Każda dusza chrześcijańska waha się między poruszeniami łaski a zatwardziałością serca; rozstrzygają niekiedy okoliczności zewnętrzne będące świadectwem Opatrzności Bożej. [przypis tłumacza]
296. Jest ona cała ciałem Chrystusa w jego gwarze — Czyją gwarę (patois) miał Pascal w tym fragmencie na myśli, nie jest wyjaśnione. [przypis tłumacza]
297. Ponieważ moje ciało bez duszy nie tworzyłoby człowieka (...) — Cały ten ustęp jest dyskusją nad teoriami zawartymi w pismach Kartezjusza. [przypis tłumacza]
298. Aby udzielić swoim stworzeniom zaszczytu przyczynowości — To znaczy, iż człowiek nabożny staje się przez swą modlitwę poniekąd przyczyną, sprawcą dobra, które pełni. [przypis tłumacza]
299. Aby nam dać zasłużyć inne cnoty przez pracę — Inne, bo modlitwa jest już cnotą; przez pracę: przez pracę modlitwy. [przypis tłumacza]
300. Meruit habere redemptorem (łac.) — Off. na Wielką Sobotę: „Zasłużył na to, aby mieć zbawcę”. [przypis tłumacza]
301. Meruit tam sacra membra tangere (łac.) — Off. na Wielki Piątek: „Zasłużył na to, aby dotykać się tak świętych członków”. [przypis tłumacza]
302. Digno tam sacra membra tangere (łac.) — Hymn Vexilla regis: „Godnemu dotykać się tak świętych członków”. [przypis tłumacza]
303. Non sum dignus (łac.) — Łk 7, 6: „Nie jestem godzien”. [przypis tłumacza]
304. Qui mandicat indignus (łac.) — 1 Kor 11, 29: „Kto pożywa niegodnie”. [przypis tłumacza]
305. Dignus est accipere (łac.) — Ap 4, 11: „Godzien jest przyjąć”. [przypis tłumacza]
306. Dignare me (łac.) — Rz 9, 8: „Uznaj mnie za godnego”. [przypis tłumacza]
307. Bóg zobowiązany jest jedynie w miarę swych przyrzeczeń (...) — Mt 7, 7. [przypis tłumacza]
308. modlitwę przyrzekł jedynie dzieciom przyrzeczenia — Wyrażenie św. Pawła, Rom. IX. 8: tzn. wybranym. [przypis tłumacza]
309. Starajcie się o zbawienie swoje z trwogą — Flp 2, 22. [przypis tłumacza]
310. Petenti dabitur (łac.) — „Proszącemu będzie dane” (Mt 7, 47). [przypis tłumacza]
311. Panie, kiedyż widzieliśmy cię iżbyś łaknął, pragnął — Mt 25, 37 i 44. [przypis tłumacza]
312. Pocieszcie się: nie od siebie powinniście się spodziewać — Łaski Jezusa Chrystusa. [przypis tłumacza]
313. Deus absconditus (łac.) — „Bóg ukryty” (Iz 45, 15). [przypis tłumacza]
314. Multi crediderunt in eum (...) (łac.) — Wielu weń uwierzyło. I rzekł Jezus: „Jeżeli zostaniecie (wierni moim słowom), będziecie mymi prawdziwymi uczniami i prawda was wyzwoli. Odpowiedzieli: Jesteśmy dziećmi Abrahama i nikomuśmy nie służyli” (J 8, 30.). [przypis tłumacza]
315. Qui justus est, justificetur adhuc (łac.) — Ap 22, 11: „Kto jest sprawiedliwy, niech się jeszcze usprawiedliwi”. [przypis tłumacza]
316. Alba cię mianowała, nie znam cię już — Corneille, Horace, II, 3. [przypis tłumacza]
317. Corrumpunt bonos mores conoquia prava (łac.) — 1 Kor 15, 33; cytat z Meandra: „Złe rozmowy psują dobre obyczaje”. [przypis tłumacza]
318. Jaka różnica między żołnierzem a kartuzem — Kartuz jest typem religijnego człowieka. [przypis tłumacza]
319. Człowiek światowy nie może być wraz miłym i szczęśliwym — Gdyż aby być miłym, trzeba poświęcać siebie drugim; aby być szczęśliwym, drugich sobie. [przypis tłumacza]
320. Quod curiositate cognoverunt, superbia amiserunt (łac.) — „Co przez ciekawość poznali, przez pychę utracili”, reminesencja ze św. Augustyna. [przypis tłumacza]
321. zawierają one pewność tych prawd — Grzechu pierworodnego i odkupienia. [przypis tłumacza]
322. Quia non cognovit per sapientiam, placuit Deo per stultitiam praedicationis salvos facere (łac.) — 1 Kor 1, 21: „Ponieważ ludzie nie poznali Boga przez mądrość, spodobało się Bogu niedorzecznością proroctwa zbawić (tych którzy uwierzą)”. [przypis tłumacza]
323. Quo quisquam optimus est, pessimus, si hoc ipsum, quod optimus est, adscribat sibi (łac.) — „Przez co ktoś jest najlepszym, staje się najgorszym, jeżeli to, że jest najlepszym, przypisuje sobie. [przypis tłumacza]
324. Dignior plagis quam osculis non timeo quia amo (łac.) — „Choć bardziej godny plag niż pocałunków, nie boję się, bo kocham”. [przypis tłumacza]
325. turbare semetipsum (łac.) — J 11, 33: „Zafrasował się”. [przypis tłumacza]
326. Jezus szuka jakiejś pociechy bodaj u swoich trzech najdroższych przyjaciół — Mt 26, 37. [przypis tłumacza]
327. W tym powszechnym opuszczeniu, widząc iż przyjaciele (...) — Mt 26, 40–41. [przypis tłumacza]
328. Jezus, znalazłszy ich znowu śpiących (...) — Mt 43–44. [przypis tłumacza]
329. Prosi jedynie raz, aby go kielich minął (...) — Mt 26, 39, 42 i 44. [przypis tłumacza]
330. Jezus nie widzi w Judaszu jego nieprzyjaźni (...) — Mt 25, 50. [przypis tłumacza]
331. Myślałem o tobie w moim konaniu; wylewałem oto kropie krwi dla ciebie — Łk 21, 44. [przypis tłumacza]
332. ut immundus pro luto (łac.) — „jak nieczysty [kocha] błoto”. [przypis tłumacza]
333. Ale on stał się grzechem — 2 Kor 5, 21. [przypis tłumacza]
334. Eritis sicut Deus; scientes bonum et malum (łac.) — Rdz 3, 5: „Będziecie jako Bóg świadomi dobrego i złego”. [przypis tłumacza]
335. Noli me tangere (łac.) — „Nie tykaj mnie” J 20, 17. [przypis tłumacza]
336. Religia chrześcijańska polega na dwóch punktach — Adam i Jezus Chrystus; upadek i odkupienie. [przypis tłumacza]
337. A mimo to wyciągają wniosek, iż jeden z tych punktów nie istnieje — Przeczą Bogu z przyczyn nędzy człowieka lub przeczą nędzy i słabości człowieka, ponieważ widzą w nim Boga. [przypis tłumacza]
338. Ludzie nie posługują się tym ostatnim, lecz pierwszym (...) — Zdaje się, że Pascal ma tu na myśli Kartezjusza i jego próby dowiedzenia Boga i duszy rozumowaniem. [przypis tłumacza]
339. Vere discipuli, vere Israelita, vere liberi, vere cibus (łac.)— J 8, 31; 1, 47; 8, 36; 6, 56: „Prawdziwie uczniowie, prawdziwie Izraelczyk, prawdziwie wolni, prawdziwy pokarm”. [przypis tłumacza]
340. Dionizy posiadł miłość, był zdolny — Komentatorowie przypuszczają, iż notatka ta ma na myśli Dionizego Areopagitę, który był zdolny pojąć św. Pawła i nawrócił się (Dz 17, 34). [przypis tłumacza]
341. Podstawy — Zapewne Podstawy wykładania Pisma św. [przypis tłumacza]
342. Charité — miłość w najwyższym znaczeniu teologicznym; miłość Boga wolna od wszelakiej myśli ziemskiej. [przypis tłumacza]
343. Signa legem in electis meis (łac.) — Iz 8, 16: „Zapieczętuj zakon między uczniami moimi”. [przypis tłumacza]
344. i że Chrystus będzie kamieniem zgorszenia — Iz 14. [przypis tłumacza]
345. Błogosławieni ci, którzy się nim nie zgorszą — Mt 11, 6. [przypis tłumacza]
346. Gdzie jest mędrzec — Por. fragm. 801. [przypis tłumacza]
347. Hipoteza apostołów-szalbierzy — Por. fragm. 801. [przypis tłumacza]
348. Czas jasno, sposób ciemno — Czas przyjścia przepowiedziany jest jasno, sposób pod przenośnią. [przypis tłumacza]
349. Rozproszeni — Rozwinięcie tego we fragm. 618. [przypis tłumacza]
350. Toteż, powiada św. Jan — XII, 37–40. [przypis
Darmowe książki «Myśli - Blaise Pascal (access biblioteka txt) 📖» - biblioteka internetowa online dla Ciebie
Dodaj komentarz
Uwagi (0)