Vademecum dobrych obyczajów w biznesie - 1.Wizerunek biznesmena - Peggy Post (elektroniczna biblioteka txt) 📖
- Autor: Peggy Post
Czytasz książkę online - «Vademecum dobrych obyczajów w biznesie - 1.Wizerunek biznesmena - Peggy Post (elektroniczna biblioteka txt) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 Peggy Post
Oto trzy dodatkowe rady:
NIE ODBIEGAJ OD TEMATU. Nie pozwól, aby spór dotyczył nieistotnych kwestii. Unikaj powoływania się na dawne konflikty. Pamiętaj, że jeżeli miałeś rację podczas ostatniej kłótni, tym razem możesz się mylić. I miej się na baczności, gdy inni próbują odejść od tematu. Odwracanie uwagi, zmiana przedmiotu dyskusji i kierowanie rozmowy na inne tory to klasyczne taktyki tych, którzy nie mają mocnych argumentów. Jeżeli dasz się nabrać na te sztuczki, wyciągnij wnioski ze swojej pomyłki i następnym razem słuchaj bardziej uważnie.
BĄDŹ OTWARTY NA KOMPROMIS. Chociaż możesz nie osiągnąć wszystkiego, na czym ci zależy, pomyślne rozwiązanie jest zazwyczaj lepsze niż żywienie urazy. Udokumentuj wynik sporu. Jeśli jest związany z firmą, powinieneś także potwierdzić końcowe ustalenia notatką skierowaną do twego oponenta. Udokumentowanie i potwierdzenie są ważne, jeżeli trzeba będzie skierować sprawę do rozpatrzenia przez wyższą instancję.
NIE CHWAL SIĘ. Unikaj pokusy, aby przechwalać się lub komentować słowami: „A nie mówiłem?”, jeśli każdy przyzna, że miałeś rację. Jeżeli zaczniesz uśmiechać się z wyższością i arogancją, osłabisz jedynie swoją pozycję. Chyba wolisz, aby twoi koledzy mówili: „Jose naprawdę zna się na rzeczy”, a nie „Jose zna się na rzeczy, ale to palant”.
Tak może się zdarzyć. Wcześniej czy później zaczniesz spierać się ze współpracownikiem lub zostaniesz wciągnięty w czyjąś kłótnię. Usłyszysz plotkę albo, co gorsza, staniesz się jej ofiarą. Narazisz się na nieparlamentarne słownictwo, niecenzuralne dowcipy lub obraźliwe uwagi, które nie będą ci odpowiadać. Bez względu na formę, taka sytuacja jest prawdziwą próbą siły twojego charakteru jako osoby dojrzałej i dorosłej.
Jak powinieneś odpowiedzieć, gdy współpracownik robi wyraźnie seksistowskie lub rasistowskie uwagi, nazywa cię (lub kogoś, kogo znasz jako osobę godną zaufania) „kłamcą” lub „oszustem”, albo traktuje współpracowników i podwładnych ze snobizmem, arogancją i brakiem szacunku? Kilka wieków temu mógłbyś go wyzwać na pojedynek. Dzisiaj musisz polegać na zdrowym rozsądku.
Twoim obowiązkiem wobec siebie i firmy jest konfrontacja z daną osobą lub doniesienie zwierzchnikowi o autorach takich wypowiedzi, tak samo, jak postąpiłbyś w przypadku złodzieja albo podpalacza. Jeżeli będziesz tylko siedział i słuchał, staniesz się biernym wspólnikiem, tak samo winnym. Twoje przedsiębiorstwo może także zostać pociągnięte do odpowiedzialności za obraźliwe uwagi pracowników, a jeśli jesteś tam zatrudniony, musisz być lojalny.
Kiedy znajdziesz się w sytuacji, w której – twoim zdaniem – trzeba zająć odpowiednie stanowisko, oto kilka podstawowych strategii, by rozwiązać konflikt i zbudować więzi, a nie stawiać mury.
PANUJ NAD SOBĄ
Próba wciągnięcia w dyskusję osoby, której zachowanie lub czyny uważasz za grubiańskie, jest dość trudna. Gdy czujesz, że podnosi ci się ciśnienie, a złość zaślepia, nie są to najbardziej sprzyjające okoliczności, by naprawić sytuację. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że sprawca zareaguje na twój gniew, a nie krytykę swojego zachowania. Wyłącz się więc na pewien czas i porozmawiajcie później prywatnie.
Kiedy starasz się opanować, poświęć kilka minut na zadanie sobie pytania, co chcesz osiągnąć w wyniku rozmowy z tą osobą. W większości sytuacji, najlepszym rezultatem będzie próba zmiany zachowania sprawcy i utrzymanie lub zbudowanie wzajemnych konstruktywnych stosunków w pracy.
PRZEDYSKUTUJ SPRAWĘ W CZTERY OCZY
Jeżeli możesz porozmawiać z drugą osobą prywatnie, zrób to. Przytocz argumenty, krytykując zachowanie, a nie osobę i bądź konkretny: „Prawdopodobnie nie zdawałeś sobie sprawy, lecz twoja uwaga na temat krótkiej spódniczki Leslie była naprawdę seksistowska; zauważyłem także, że poczuła się ona obrażona i skrzywdzona”. Ludzie, którzy stale upokarzają innych, rzadko są subtelni i zazwyczaj nie rozumieją aluzji, ale mogą zareagować, jeśli zwrócisz się do nich bezpośrednio i nadmienisz, że chodzi ci o ich własne dobro i reputację.
JAWNOŚĆ
Niektóre uwagi wymagają natychmiastowej i publicznej reakcji. Bądź szczery, ale pamiętaj, żeby występować przeciw zachowaniu, nie przeciw mówiącemu. Bez względu na to, jak silną odczuwasz pokusę, opanuj gniew i unikaj protekcjonalnego traktowania tej osoby. Jeżeli tematem, który porusza współpracownik, jest szerzący się rasizm, spróbuj powiedzieć: „Ralph, u nas traktuje się ludzi uczciwie i wiem, że twój szef otrzymał swe stanowisko ze względu na umiejętności, a nie rasę”. Jeśli możesz (co nie zawsze jest łatwe), daj mu szansę eleganckiego wycofania obraźliwych uwag: „Mam wrażenie, że za dużo rozmawiamy na tematy rasowe, nieprawdaż Ralph?”.
Cokolwiek zrobisz, nie angażuj się w zbyt emocjonalną wymianę zdań. Nie dasz rady przekrzyczeć zdeklarowanego bigota lub snoba. Jeżeli obraźliwe uwagi powtarzają się notorycznie, najwyższy czas, by zgłosić tę sprawę przełożonemu, kierownikowi działu kadr lub inspektorowi ds. etyki. Jeśli boisz się odwetu, złóż skargę w tajemnicy.
POSTĘPOWANIE W PRZYPADKU KRZYWDZĄCYCH PLOTEK I POGŁOSEK
Co możesz zrobić, aby nie stać się obiektem biurowych plotek? W pracy zachowuj dla siebie osobiste informacje i nie prowokuj pytań. Nawet pozornie niewinne pytania o wiek, dochody, związki osobiste i politykę mogą narazić cię na plotki i insynuacje.
Jeżeli staniesz się obiektem złośliwych plotek lub fałszywych pogłosek, będziesz starał się dociec ich źródła. Zacznij działalność detektywa od rozmowy z osobą, która naprowadziła cię na ślad; wytłumacz, że cała ta historia jest nieprawdziwa i chcesz ją wyjaśnić. Jeśli zobowiążesz się do zachowania tajemnicy, istnieje szansa, że dowiesz się, jak nazywa się współpracownik, który pierwszy skłamał.
Wtedy powinieneś doprowadzić do konfrontacji z plotkarzem, jednak bez świadków.
Przyjmij raczej postawę osoby zmartwionej niż rozgniewanej: „Sally, słyszałem, jak opowiadałaś kilku osobom, że szukam nowej pracy i spotykam się z headhunterem. Prawda jest taka, iż w zeszłym tygodniu jadłem lunch z kolegą ze studiów, który akurat pracuje w biurze pośrednictwa pracy. Nie szukam jednak nowego zajęcia, a ta historia może przysporzyć mi wielu kłopotów”. Nawet jeżeli plotkarka zaprzeczy, twoje słowa ją ubodą, ponieważ została przyłapana i następnym razem zastanowi się dwa razy, zanim zacznie znów o tobie rozmawiać.
Pamiętaj także, że do rozmowy trzeba dwojga; osoba, która chętnie wysłuchuje najświeższych plotek, jest również czynnym uczestnikiem i rzadko nie bez winy, nawet jeśli nie rozpowiada różnych historii. Plotkowanie, bez względu po której stoisz stronie, może być groźne dla twojej zawodowej reputacji. Nigdy nie wiesz, kto z kim przyjaźni się i będziesz mieć kłopoty, jeżeli obmówisz niewłaściwą osobę. Kiedy usłyszysz plotki od swoich kolegów, bądź taktowny, ale stanowczy: „Naprawdę nie mam ochoty wysłuchiwać informacji na temat czyjegoś prywatnego życia”. Jeśli plotkarz nalega, powinieneś w uprzejmy sposób odmówić słuchania go: „To jest z pewnością interesujące, ale ja wolałbym o tym nie wiedzieć”, po czym szybko odejdź.
ZAPROPONUJ ROZWIĄZANIE
Wyrażenie swoich uczuć to dopiero pierwsza część procesu poprawiania sytuacji. Pamiętaj, twoim celem jest zmiana zachowania, a przy odrobinie szczęścia unikniesz zrobienia sobie z kogoś wroga. Zanim spotkasz się z drugą osobą, opracuj rozsądną strategię rozwiązania problemu i wyjaśnienia sprawy. Następnie, gdy przedstawisz już swoje stanowisko, a współpracownik zareaguje, sprawdź, czy twój plan nadal wydaje się rozsądny. Jeżeli tak, zaproponuj rozwiązanie i zapytaj tę osobę, czy je akceptuje. Nie wystarczy wygłosić oświadczenia i odejść, aby osiągnąć porozumienie, musisz być przygotowany na współpracę i udoskonalić twoją propozycję z korzyścią dla was obojga.
Rozmowa towarzyska to ważna sprawa i istotna część budowania stosunków w firmie. To właśnie wtedy, gdy ty i twoi koledzy przestajecie kontrolować się, kiedy siedzicie przy stoliku w kafeterii, czekając na rozpoczęcie zebrania, lub stoicie w pomieszczeniu, w którym znajduje się kserokopiarka, uwidacznia się twój charakter i zainteresowania. Każdy temat jest dobry, jeżeli nie jest złośliwy, obraźliwy, podburzający lub niedyskretny.
Jeśli skorzystasz z możliwości prowadzenia rozmów towarzyskich, dowiesz się, kto w firmie jest ekspertem od wielkiej opery lub NASCAR (Narodowa Organizacja Wyścigów Samochodów Seryjnych), a kto zapalonym kinomanem, wybitnym kucharzem albo studentem wieczorowym. Jesteś spostrzegawczy? Już po chwili wytropisz biurowego plotkarza, snoba i intryganta. Podczas rozmowy towarzyskiej twoi współpracownicy także mają szansę, by lepiej cię poznać i przekonać się, że jesteś towarzyski i dobrze się z tobą rozmawia – coś, co stanowi o twojej przewadze w miejscu pracy (patrz także: „Dobry rozmówca”, s. 209).
Kiedy inicjujesz rozmowę towarzyską, dostosuj się do rozmówcy. Jeżeli wygląda na zdenerwowanego lub nie ma ochoty odpowiadać, zrozum aluzję i wycofaj się.
Nawet jeśli druga osoba ma ochotę na rozmowę, nie przeciągaj jej.
Zapytaj rozmówcę o zdanie i wykaż zainteresowanie jego pomysłami. Staraj się nie zdominować rozmowy.
Jeżeli pojawiają się inni ludzie, wciągnij ich do rozmowy. W razie potrzeby zmień temat konwersacji na taki, na który wszyscy będą mogli porozmawiać.
Unikaj zbyt osobistych tematów.
Możesz nie zgadzać się z innymi, ale formułuj swe uwagi w uprzejmy sposób. „Nie masz racji!” brzmi wrogo i wojowniczo, podczas gdy: „Prawdę mówiąc, nie zgadzam się z tobą w tej kwestii, ale chciałbym lepiej poznać twoje poglądy” jest taktowne.
Idź z postępem. Czytaj codzienne gazety i tygodniki. Od czasu do czasu obejrzyj przedstawienia w telewizji. Posłuchaj tych stacji muzycznych, których słuchają twoje dzieci. Oglądaj najnowsze, najbardziej popularne widowiska, żebyś wiedział, o czym rozmawiają ludzie.
Gdy już będziesz dobrze zorientowany, wymyśl kilka pytań, które będziesz mógł zadać innym, gdy włączysz się do rozmowy.
Aby zakończyć rozmowę towarzyską, odejdź po tym, jak wygłosisz końcowe oświadczenie (nie inna osoba). Zakończ uwagą: „Już czas, abym wrócił do pracy” lub „To było naprawdę interesujące. Będziemy musieli jeszcze o tym porozmawiać”.
Jeżeli współpracownik, który chce porozmawiać, przeszkodzi ci w pracy, zaproponuj inny termin: „Przepraszam, to nie najlepszy moment. Czy możemy powrócić do tematu, gdy przygotuję te pisma?”. Jeśli to ty komuś przeszkodzisz, zwróć uwagę na reakcję tej osoby. Gdy współpracownik odpowie, że nie może przerwać pracy, zaakceptuj jego odmowę i nie czuj się urażony czy odrzucony.
W firmach, w których wulgaryzmy i przekleństwa w pracy są dozwolone, ich użycie będzie powszechne i nie wszystkich zdołasz poprawić. Jeżeli taki język sprawia, iż nie czujesz się komfortowo, daj wyraz swojemu niesmakowi, nie używając ich i wymawiaj się uprzejmie od udziału w zebraniach biurowych, gdy słownictwo staje się niewyszukane. Niektórzy ludzie nazwą cię świętoszkiem, lecz inni mogą cię mile rozczarować, akceptując twoją postawę i naśladując zachowanie.
Jeżeli sam od czasu do czasu używasz wulgarnego języka, upewnij się, że stosujesz go jedynie w obecności osób, które nie będą czuły się niezręcznie. Jeśli nie jesteś pewien, jak twój kwiecisty język wpłynie na innych, powstrzymaj się i zachowaj ostrzejsze wyrażenia na inne okazje.
Co powinieneś zrobić, jeżeli twój współpracownik ma nawyki, które strasznie cię denerwują? Po pierwsze, musisz podjąć decyzję, czy zająć się tą sprawą, czy ją zignorować. Ponieważ pracujesz z ludźmi, z którymi wolałbyś nie kontaktować się na gruncie czysto towarzyskim, możesz być zmuszony pogodzić się z zachowaniem, jakiego nie akceptowałbyś u przyjaciół. Gdy musisz uśmiechać się i znosić większość dziwactw i kaprysów swoich współpracowników, możesz spróbować uprzejmie rozwiązać problemy, wpływające na twoją pracę. Zanim zajmiesz się niedociągnięciami innych, spojrzyj w lustro. Czy to możliwe, że denerwujesz współpracowników w równym stopniu, jak oni ciebie?
PALENIE
W dzisiejszych czasach palaczy można przenośnie nazwać „wygnańcami” w większości firm. Są bowiem wypraszani na zewnątrz podczas deszczu, słoty i gradu, aby móc zapalić. Mimo (a może z powodu) takiego układu, ciągle utrzymuje się napięcie
Uwagi (0)