Darmowe ebooki » Komedia » Cyrano de Bergerac - Edmond Rostand (gdzie czytac ksiazki txt) 📖

Czytasz książkę online - «Cyrano de Bergerac - Edmond Rostand (gdzie czytac ksiazki txt) 📖».   Wszystkie książki tego autora 👉 Edmond Rostand



1 ... 15 16 17 18 19 20 21 22 23 ... 28
Idź do strony:
dwuznacznie
...Moja ulubiona!... 
  ROKSANA
podchodząc do Chrystiana
A pan mój?... 
  CHRYSTIAN
Nic. 
  ROKSANA
Koniecznie!... Choć wina... choć tyle... 
I biszkopt!... 
  CHRYSTIAN
próbując ją zatrzymać
Powiedz, czemuś przybyła? 
  ROKSANA
Za chwilę... 
Pierwej, widzisz, biedaków tych nakarmić trzeba! 
  LA BRET
który się oddalił w głąb, aby wartownikowi z szańca podać chleb na pice zatknięty, powraca.
De Guiche! 
  CYRANO
Prędko półmiski chować!... Flaszki... bocheny chleba... 
Rynki412... 
do Ragueneau 
...Ty w skok na kozioł! 
do kadetów 
Ten drób!... Kosz zwierzyny!... 
I — jak gdyby nic nigdy — takie miejmy miny! 
Gotowo? 
 
W mgnieniu oka znika cała zastawa pod namiotami, pod płaszczami, westami, w kapeluszach. De Guiche wchodzi żywo i nagle zatrzymuje się, węsząc. Milczenie. SCENA SIÓDMA
Ciż sami. De Guiche. DE GUICHE
Jak tu pachnie!... 
  KADET
To proch, generale! 
Bliskość niebezpieczeństwa! 
  DE GUICHE
Coś innego wcale. 
  DRUGI KADET
nuci z roztargnieniem
To-lo-lo!... 
  DE GUICHE
zatrzymuje się i patrzy na niego
Co to waści? Waść czerwony cały!... 
  KADET
Mnie? Nic. To krew się burzy! Gra!... Czuje już strzały! 
  INNY KADET
Pum!... pum!... pum!... 
  DE GUICHE
odwraca się szybko
A to co znów? 
  KADET
z lekka podchmielony
To?... Taka piosenka... 
Taka mała... 
  DE GUICHE
marszczy się
Coś waści wesoło, do sęka!... 
  KADET
Przed bitwą!... 
  DE GUICHE
woła kapitana Carbon de Castel-Jaloux dla wydania mu rozkazu
Kapitanie! Ja... 
spojrzawszy na Carbona, zatrzymuje się 
...Do paralusza413! 
Waszmość wyglądasz jak ćwik414! 
  CARBON
purpurowy, chowa za plecami butelkę z gestem wykrętnym
O... gdy się w bój rusza... 
  DE GUICHE
Mniejsza z tym. Na baterii jeszcze się zostało 
Jedno, które kazałem tutaj przenieść, działo. 
Stanie tam... 
wskazuje miejsce w kulisach 
...W tamtym kącie. Chorągiew waszmości 
Posłużyć się nim może. 
  PIERWSZY KADET
chwiejąc się
Zbytek troskliwości! 
  DRUGI KADET
uśmiechając się do de Guiche’a z wdziękiem
Słodka pieczołowitość!... 
  DE GUICHE
zirytowany
Ci co?... Zwariowali?... 
sucho 
A mieć się na baczności, gdy działo wypali 
I gdy się cofać zacznie! 
  PIERWSZY KADET
Fiut! 
  DE GUICHE
idzie na niego z furią
Co to, u kata?! 
  PIERWSZY KADET
prostuje się i z dumą
Nigdy się Gaskończyków nie cofa armata! 
  DE GUICHE
chwyta go za ramię i wstrząsa nim wściekły
Waść masz w czubie? Z czegóż to?... 
  KADET
drwiąco
Już mówiłem... Z prochu! 
  DE GUICHE
puszcza go, wzrusza ramionami, odwraca się i żywo idzie ku Roksanie
Raczyłaś się namyślić, pani? 
  ROKSANA
Tak. Po trochu... 
  DE GUICHE
I cóż?... 
  ROKSANA
Zostaję. 
  DE GUICHE
Uchodź! 
  ROKSANA
Nigdy! 
  DE GUICHE
Kiedy tak, to... Hola, 
Niech mi przyniosą, muszkiet! 
  CARBON
Co?... 
  DE GUICHE
Dostoję wam pola! 
  CYRANO
Nareszcie, mości hrabio, męstwo wzięło górę! 
  PIERWSZY KADET
Byłżeby Gaskończykiem, mimo swą gipiurę415? 
  ROKSANA
Jak to? 
  DE GUICHE
W niebezpieczeństwie nie rzucam kobiety. 
  PIERWSZY KADET
do drugiego
Jak myślisz? Dać mu kurze łapy albo grzbiety? 
 
Wszystkie zapasy ukazują się, jak za dotknięciem czarodziejskiej laski. DE GUICHE
wodząc po nich rozpalonym okiem
Prowiant!... 
  DRUGI KADET
I co za prowiant! 
  DE GUICHE
opanowuje się i mówi wyniośle
Nie dbam o to jadło! 
Nie będę zbierał tego, co wam z wąsów spadło! 
  CYRANO
kłaniając mu się
Co za postępy, hrabio!... 
  DE GUICHE
dumnie, z lekkim gaskońskim akcentem
Gardzę waszą strawą, 
I na czczo się bić będę! 
  PIERWSZY KADET
Ma akcent. 
  DE GUICHE
śmiejąc się mimo woli
Ja?... 
  KADECI
Brawo 
Gaskończyk! 
 
Tańczą około niego. CARBON
który był zniknął za szańcem, ukazuje się na nim
Pikinierzy w szeregu już stają! 
 
Ukazuje linię pik, które błyszczą zza okopów. DE GUICHE
podając ramię Roksanie
Zrobimy przegląd. — Pani! Przyjmij rękę moją! 
  ROKSANA
opiera się na jego ramieniu. Wstępują na szaniec, obecni odkrywają głowy i udają się za nimi. CHRYSTIAN
idąc, żywo do Cyrana
Mów prędko! 
 
W chwili kiedy Roksana ukazuje się na szańcu, piki schylone w pokłonie znikają, wznosi się okrzyk. Roksana się kłania. PIKINIERZY
za sceną
Wiwat! 
  CHRYSTIAN
Co za tajemnica była? 
  CYRANO
Słuchaj, gdyby Roksana o listach mówiła... 
  CHRYSTIAN
Wiem. To cóż? 
  CYRANO
Nie zrób głupstwa i nie dziw się... 
  CHRYSTIAN
Czemu? 
  CYRANO
No, listom! 
  CHRYSTIAN
Jak to, listom? 
  CYRANO
Gadaj tu takiemu! 
Nie dziw się, żeś je pisał tak często! 
  CHRYSTIAN
Jak często? 
  CYRANO
No częściej, niźli myślisz! 
  CHRYSTIAN
Aż tak?... Phi! To gęsto! 
  CYRANO
Widzisz, chciała mieć listy, więc dla jej spokoju 
Pisałem, nie pytając... 
  CHRYSTIAN
Jakże to?... Tak w boju?... 
W czas blokady?... 
  CYRANO
Wielka rzecz! Nosiłem przed świtem. 
  CHRYSTIAN
Tak!... Nosiłeś, i życie narażałeś przy tem! 
Czy to także był zapał poety? Artysty? 
I jakże, proszę, często pisałem te listy? 
Dwa? Trzy razy na tydzień?... 
  CYRANO
Więcej... 
  CHRYSTIAN
Dnia każdego? 
  CYRANO
Tak... każdego... dwa razy. 
  CHRYSTIAN
gwałtownie
Dosyć! Dość mi tego! 
I to cię upajało... I przez to jedynie 
Życieś ważył! 
  CYRANO
widząc powracającą Roksanę
Nie przy niej!... 
 
Wchodzi spiesznie do namiotu. SCENA ÓSMA
Roksana, Chrystian. W głębi ruch idących i wracających Kadetów. Carbon i de Guiche wydają rozkazy. ROKSANA
biegnąc do Chrystiana
A teraz, Chrystianie... 
  CHRYSTIAN
ujmując jej ręce
Teraz mi powiedz, czemu taką straszną drogę, 
Przez to żołdactwo całe, tę rajtarię416 wrogą 
Ważyłaś się aż tutaj?... Toż szał oczywisty! 
Szukać mnie aż w obozie! 
  ROKSANA
To przez twoje listy! 
  CHRYSTIAN
Co mówisz? 
  ROKSANA
Jeślim tutaj do ciebie śpieszyła, 
To twoja, mój jedyny, to ich wina była! 
Ileżem ja tych listów przez miesiąc dostała. 
A co jeden — piękniejszy! 
  CHRYSTIAN
Jak to? Kartka mała, 
Mały liścik miłosny — w tej u ciebie cenie?... 
  ROKSANA
Nie mów tak! Nawet nie wiesz, jakie mi złudzenie 
Dawał każdy z tych listów!... Prawda, mój jedyny, 
Podobałam cię417 dawniej... Lecz od tej godziny, 
Gdy w tym głosie, któregom u ciebie nie znała, 
Dusza twa ku mnie, z mroków, płomieniem wyjrzała, 
Pamiętasz? Pod mym oknem wtedy?... Pod balkonem?... 
Kocham cię i ubóstwiam czuciem nieskończonem! 
Więc czytając twe listy, widzisz, od miesiąca, 
Żyłam, głosu owego ciągle słuchająca, 
Ciągle nim upojona i oczarowana... 
I jeślim tu, to wina jest mojego pana! 
Gdyby do Penelopy418, co przędła przykładnie 
Jegomość pan Ulisses419 pisywał tak ładnie, 
Pewno by nie siedziała, czekając u krosna, 
Lecz jak Helena420, szałem porwana, miłosna, 
Leciałaby ku niemu, gubiąc kłębki z wełną... 
  CHRYSTIAN
Lecz... 
  ROKSANA
...Czytałam, znów czytałam... Byłam ciebie pełną... 
Byłam tak bardzo twoją!... Każda ćwiartka biała 
Płatkiem z kwiatu twej duszy być mi się zdawała... 
Każde słówko jak ogień... Jak płomień litera... 
W każdej czuć serce, które z tęsknoty umiera... 
Potężna, szczera miłość w każdej się maluje. 
  CHRYSTIAN
Ach? Potężna i szczera? To się czuje? 
  ROKSANA
Czuje! 
  CHRYSTIAN
Więc przybywasz... 
  ROKSANA
Do mego kochanka i — pana! 
Podniósłbyś mnie, wiem o tym, gdybym na kolana 
Padła tu! Więc ma dusza przed tobą uklęka 
(I tej podnieść nie zdoła odtąd twoja ręka) 
I błaga przebaczenia (A właśnie w tej chwili 
Przebaczyć musisz! Nużby w bitwie mnie zabili!), 
Żem cię zrazu, jak motyl lecący w ogrody, 
Znieważyła — kochając dla samej urody! 
  CHRYSTIAN
Ach, Roksano! 
  ROKSANA
A później, jak ptasze, gdy w sieci 
Gałązek się trzepocze, nim w lazur uleci, 
W połowiem421 piękność ducha twojego i ciała, 
Wahając się pomiędzy obiema, kochała. 
  CHRYSTIAN
A teraz? 
  ROKSANA
O, sam teraz zwyciężyłeś siebie! 
Twój ptak wyrwał się z kwiecia i utonął w niebie... 
Teraz duszę twą tylko, najdroższy, miłuję! 
  CHRYSTIAN
Ach, Roksano! 
  ROKSANA
Czy pan mój szczęśliwy się czuje? 
Bo powiedz! Być kochanym dla tego, czym ręka 
Losu na krótko stroi nas, to męka 
Sercu, chciwemu wielkiej, szlachetnej miłości! 
Lecz teraz, kiedy ciału twój duch nie zazdrości, 
Gdy wieczystym swym pięknem promieni ci lice, 
Odkryłam twej urody całą tajemnicę. 
I widzę ją dziś lepiej — bo nie widzę wcale! 
  CHRYSTIAN
Ach! 
  ROKSANA
Czy o swym zwycięstwie wątpisz jeszcze? 
  CHRYSTIAN
Ale 
Roksano!... 
  ROKSANA
O cóż chodzi, niedowiarku miły!... 
  CHRYSTIAN
Ja tej miłości nie chcę! Ja chcę, by wróciły 
Dnie, kiedyś mnie kochała po prostu dlatego, 
Że... 
  ROKSANA
Że?... Widzicie państwo człeka niewdzięcznego! 
Więc, że kocham dziś lepiej, więcej niż kochałam, 
To się skarży!... Płacz jeszcze!... Jeszcze ręce załam! 
  CHRYSTIAN
Nie! Pierwej było lepiej!... 
  ROKSANA
Nie znasz się, mój panie! 
Teraz właśnie jest wielkie, prawdziwe kochanie! 
Ubóstwiam cię, i choćbyś nawet mniej był świetny. 
  CHRYSTIAN
O, nie... 
  ROKSANA
Choćby i wcale, choćbyś był i szpetny, 
Choćby cała twa piękność z wiatrem uleciała... 
  CHRYSTIAN
Nie mów tak!... 
  ROKSANA
Owszem! Mówię!... Jeszcze bym kochała! 
  CHRYSTIAN
Brzydkiego?... 
  ROKSANA
Tak, brzydkiego! Przysięgam ci! 
  CHRYSTIAN
Boże!... 
  ROKSANA
Jesteś teraz szczęśliwy? 
  CHRYSTIAN
głosem zdławionym
Tak... 
  ROKSANA
Co ci?... 
  CHRYSTIAN
odpychając ją lekko
Nic... Może 
Pójdziesz na chwilę do tych — wszak czekają 
Na twój uśmiech! — co w oczach twoich polec dzisiaj mają. 
 
Wskazuje garstkę kadetów w głębi. ROKSANA
rozczulona
Ty drogi mój! 
 
Idzie ku kadetom, którzy ją otaczają z pełnym uszanowania pośpiechem. SCENA DZIEWIĄTA
Chrystian, Cyrano. W głębi Roksana rozmawia z kapitanem Carbon de Castel-Jaloux i kilkoma kadetami. CHRYSTIAN
woła ku namiotowi Cyrana
Cyrano! 
  CYRANO
wychodzi z namiotu w rynsztunku bojowym
Co?... Przez Boga w niebie! 
Jakżeś blady!... 
  CHRYSTIAN
Nie kocha mnie. 
  CYRANO
Co?... 
  CHRYSTIAN
Kocha ciebie. 
  CYRANO
Jak to?... Czyliś oszalał?... 
  CHRYSTIAN
Kocha duszę moją. 
  CYRANO
Więc?... 
  CHRYSTIAN
Więc ciebie! — A ty ją! Ot, jak rzeczy stoją. 
  CYRANO
Ja?... 
  CHRYSTIAN
Wiem. 
  CYRANO
Prawda. 
  CHRYSTIAN
Jak
1 ... 15 16 17 18 19 20 21 22 23 ... 28
Idź do strony:

Darmowe książki «Cyrano de Bergerac - Edmond Rostand (gdzie czytac ksiazki txt) 📖» - biblioteka internetowa online dla Ciebie

Uwagi (0)

Nie ma jeszcze komentarzy. Możesz być pierwszy!
Dodaj komentarz