Poskromienie złośnicy - William Shakespeare (Szekspir) (czytelnia online za darmo .TXT) 📖
Krótki opis książki:
Komedia została napisana około roku 1592, zaś wydana dopiero w 1623. Jest to jedno z pierwszych dzieł Shakespeare'a.
Baptista Minola, który jest bogatym mieszczaninem, ma dwie córki, starszą Katarzynę oraz młodszą Biankę. Katarzyna jest humorzasta, słynie z ciętego języka, natomiast Bianka jest łagodna, dobrze ułożona i w przeciwieństwie do swojej siostry zabiegają o nią różni wielbiciele. Baptista postanawia, że dopóki starsza z jego córek nie znajdzie sobie męża, młodsza nie będzie mogła wziąć ślubu.
Przeczytaj książkę
Podziel się książką:
- Autor: William Shakespeare (Szekspir)
- Epoka: Renesans
- Rodzaj: Dramat
Czytasz książkę online - «Poskromienie złośnicy - William Shakespeare (Szekspir) (czytelnia online za darmo .TXT) 📖». Wszystkie książki tego autora 👉 William Shakespeare (Szekspir)
class="stanza">
Zostałem z niczym; za drugimi śpieszę —
Straciłem wszystko — ucztą się pocieszę.
Wychodzi.
Petruchio i Katarzyna występują na przód sceny.
KATARZYNA
Idźmy zobaczyć, jak się wszystko skończy.
PETRUCHIO
Chętnie, lecz najpierw pocałuj mnie, Kasiu.
KATARZYNA
Co? na ulicy?
PETRUCHIO
Alboż się mnie wstydzisz?
KATARZYNA
Nie ciebie, ale całować się wstydzę.
PETRUCHIO
Chcesz więc do domu, jak z wszystkiego wnoszę.
KATARZYNA
Już dam ci całus, tylko zostań, proszę.
PETRUCHIO
Słodka Kasiuniu, lubię cię i chwalę;
Boć lepiej późno, aniżeli wcale.
Wychodzą.
SCENA II
Pokój w domu Lucentia.
Zastawiona uczta. — Wchodzą: Baptysta, Vincentio, Gremio, Pedant, Lucentio, Bianka, Petruchio, Katarzyna, Hortensjo i Wdowa. Tranio, Biondello, Grumio i inni służą.
LUCENTIO
Choć nie bez trudów, przyszło do harmonii;
Więc czas, gdy krwawa skończyła się wojna,
Śmiać się z minionych trosk i niebezpieczeństw.
Kochana Bianko, pozdrów mego ojca,
Ja równie chętnie twojego powitam.
Bracie Petruchio, siostro Katarzyno,
I ty, Hortensjo, z kochaną twą wdową,
Spłaćcie me dobre chęci apetytem.
Deser dopełni, co uczcie mej brakło.
Siadajcie, proszę, przy dobrym jedzeniu
Nie zapomnijmy też o pogawędce.
Siadają do stołu.
PETRUCHIO
A więc siadajmy i jedzmy a jedzmy.
BAPTYSTA
Synu Petruchio, tak w Padwie traktują.
PETRUCHIO
Wszystko jest dobre, co wychodzi z Padwy.
HORTENSJO
Niech się to sprawdzi dla obu nas dobra!
PETRUCHIO
Hortensjo, widzę, swej boi się wdowy.
WDOWA
Jak to, czy takie ze mnie jest straszydło?
PETRUCHIO
Mimo dowcipu źle mnie zrozumiałaś;
Chciałem powiedzieć, że on drży przed tobą.
WDOWA
Kto zawrót czuje, mówi: świat się kręci.
PETRUCHIO
Niezgorszy wykręt.
KATARZYNA
Jaka myśl twa, pani?
WDOWA
Gdy z nim poczęłam —
PETRUCHIO
Co? poczęłaś ze mną?
Słyszysz, Hortensjo?
HORTENSJO
Moja wdowa mówi,
Że z ciebie wnosząc, myśleć tak poczęła.
PETRUCHIO
Wyznaję, pięknie błąd jej naprawiłeś:
O dobra wdówko, pocałuj go za to.
KATARZYNA
Kto zawrót czuje, mówi: świat się kręci;
Czy mogę prosić o wytłumaczenie?
WDOWA
Mąż twój dostawszy za żonę dragona,
Myśli, że taką i Hortensja żona.
Wiesz teraz, pani, jakie miałam myśli.
KATARZYNA
Chude i płaskie —
WDOWA
Bo były o tobie.
KATARZYNA
To się od ciebie, widzę, zaraziłam.
PETRUCHIO
Nuż na nią, Kasiu!
HORTENSJO
Nuże na nią, wdówko!
PETRUCHIO
Sto grzywien, że ją ma Kasia powali.
HORTENSJO
To rzecz jest moja.
PETRUCHIO
Mówisz, jakby sędzia.
A więc, kolego, piję twoje zdrowie.
Pije.
BAPTYSTA
Co mówi Gremio na tę bystrą młodzież?
GREMIO
Mówi, że wcale nieźle się trykają.
BIANKA
Żartowniś lepszy mógłby odpowiedzieć,
Że twą na wszystkich barkach widzisz głowę,
Głowę z rogami.
VINCENTIO
Ha, ha! pani młoda,
Jak widzę, te cię słowa rozbudziły.
BIANKA
Lecz nie strwożyły; usnę też na nowo.
PETRUCHIO
Nie dam ci usnąć; gdy zaczęłaś sama,
Strzelę do ciebie kilku konceptami.
BIANKA
Ptakiem mnie robisz? w inny krzak polecę,
A jeśli zechcesz, goń za mną z twym łukiem.
Żegnam, panowie!
Wychodzą: Bianka, Katarzyna, Wdowa.
PETRUCHIO
Ubiegła mnie, widzę.
Do tego ptaka celowałeś, Tranio,
Ale chybiłeś; ja więc piję zdrowie
Strzelca, co trafił, i strzelca, co chybił.
TRANIO
Signor Lucentio puścił mnie jak charta,
Co dobrze goni, lecz chwyta dla pana.
PETRUCHIO
Lotna odpowiedź, tylko psiarnią pachnie.
TRANIO
Prawda, tyś panie dla siebie polował,
Tylko, jak mówią, jeleń ci roguje.
BAPTYSTA
Ha, ha, Petruchio! dobrze Tranio strzelił.
LUCENTIO
Dzięki ci, Tranio, za dobry przygryzek.
HORTENSJO
No, wyznaj prawdę, że ci dobrze dopiekł.
PETRUCHIO
Trochę zadrasnął; nie mogę zaprzeczyć;
Ale że ostry ześliznął się pocisk,
O zakład, że was obu okoślawił.
BAPTYSTA
Teraz bez żartu, synu mój, Petruchio,
Żona jest twoja największą złośnicą.
PETRUCHIO
Wręcz temu przeczę, a na dowód, wnoszę,
Aby z nas każdy posłał po swą żonę;
A kto z nas pierwszy znajdzie posłuszeństwo,
Wygra przez wszystkich położoną stawkę.
HORTENSJO
Zgoda! o ile?
LUCENTIO
Dwadzieścia talarów.
PETRUCHIO
Dwadzieścia tylko? Drobnostkę tę stawiam
Na psa mojego lub mego sokoła;
Dwadzieścia razy tyle na mą żonę.
LUCENTIO
Więc sto talarów —
HORTENSJO
Zgoda!
PETRUCHIO
Targ dobity.
HORTENSJO
Który z nas zacznie?
LUCENTIO
Ja. Słuchaj, Biondello,
Idź, powiedz pani, żeby do mnie przyszła.
BIONDELLO