Darmowe ebooki » Tragedia » Cyd - Pierre Corneille (gdzie czytać książki w internecie za darmo txt) 📖

Czytasz książkę online - «Cyd - Pierre Corneille (gdzie czytać książki w internecie za darmo txt) 📖».   Wszystkie książki tego autora 👉 Pierre Corneille



1 2 3 4 5 6 7
Idź do strony:
głosi. 
Rodrygo tobie się dostanie; 
lub ojciec pomstę zyska. 
Przyznaję, że się sprawa plącze, 
nie widzę szczęścia z bliska; 
lecz przeznaczenie, snać łaskawe, 
nadzieją dla cię z dala błyska. 
Mówisz, że w błędnem stoisz kole, 
klniesz własną zlękłą myśl i wolę. 
Wśród zawieruchy tej i burzy, 
mimo że rozpacz serce nuży, 
snać przeznaczenie zbyt łaskawe, 
jednak nadzieją krasi sprawę. 
Zwycięzca mężem twoim będzie. 
Królewskie głosi tak orędzie. 
Jeśli Don Sanszo... 
  SZIMENA
Zmilcz! Przeklęcie! 
Niech szpadę złamie mu nieszczęście. 
Wprzódy na marach mnie zobaczy, 
niż z nim idącą w zamęście! 
Don Sanszo, rycerz mój, najmita, 
użyty za narzędzie, 
niech o zapłatę mnie nie pyta, 
bo precz odprawion będzie! 
Złość jeno z moich ócz wyczyta, 
gniew ścigający wszędzie. 
Maską pozoru byłam skryta, 
biorąc go na obrońcę. 
Dziś larwa fałszu ze mnie zmyta, 
niech prawdy świeci słońce. 
Kocham Rodryga, oń się trwożę; 
ponad przepaścią stoję. 
O Boże, Boże, mocny Boże. 
Los łamie szczęście moje. 
Gdzież tu nadzieja dla mnie błyska? 
Ni z dala dostrzec jej, ni z bliska. 
Chyba już dla mnie świat zamkniony, 
choć życie we mnie płonie jasno; 
gwiazdy radości mojej gasną, 
żywot jak sen prześniony. 
Jako te mary snu złowrogie, 
widzę postacie sobie drogie: 
cień ojca z krwi okrutną raną. 
Widzę Rodryga... 
  ELWIRA
Ach, Szimeno! 
Szimeno, strzeż się, byś tej chwili 
przez los nie była ukaraną. 
Rycerze twoi się złożyli. 
Szpada o szpadę iskry trąca. 
Zaloty się rozstrzygną krwawo. 
A ty obłędna, krwi pragnąca, 
strzeż się, Szimeno, wyzwać losu; 
by bóstwo cię nie wysłuchało, 
darząc — prędkiego darem ciosu. 
  SZIMENA
Elwiro! — Boże! już się stało...! — — 
  SCENA 5
DON SANSZO, SZIMENA, ELWIRA. DON SANSZO
przyklęka
Obowiązany, u stóp twoich miecz ten składa. 
  SZIMENA
O zdrajco, o zuchwały, zabójco, o biada! 
Jakież szaleństwo rękę twoją wiodło? 
Zabiłeś moją miłość. Czyś mniemał zwiedziony, 
byś mnie mógł kiedy posiąść złamaną i podłą? 
Rodrygo tylko jeden dla mnie uwielbiony. 
Zabiłeś go! Wybuchaj, miłości niewolna! 
Jużem zapędu mego hamować niezdolna! 
Morderco, tobież dane pomścić ojca mego 
przekór mnie, gdy zabiłeś kochanka mojego. 
Rozpętaj się, miłości, miłości niewolna, 
jużem mego zapędu hamować niezdolna! 
  DON SANSZO
powstaje
Chciej wysłuchać — 
  SZIMENA
Śmiesz mówić?! Zbójco bohatera, 
twoja to dłoń podstępna żywot mu wydziera! 
  DON SANSZO
Chciej wysłuchać. 
 
wchodzą: Król i Dwór. SCENA 6
DON FERNAND, DON ARIAS, DON SANSZO, DON DIEGO, DON ALONZO, SZIMENA, ELWIRA. SZIMENA
do Króla
O panie, dziś maskę mą rzucę. 
Jedyną utraconą — miłość dzisiaj nucę. 
Kochałam go, w tem wszyscy wyście mnie poznali. 
I to wiecie, jakośmy wzajem się kochali. 
I to, jako tę miłość chciałam mieć w ukryciu, 
całe jedyne szczęście wydzierając życiu, 
gdym je złożyła ojcu i zemście w ofierze, 
nie wiedząc, czego pragnę, nie wiedząc, w co wierzę. 
Don Sanszo za wyrokiem ma mnie wziąć za żonę: 
zbyt to surowe prawo, dla mnie zasądzone. 
Niechaj raczej w klasztoru zacisze skazana, 
nie zaznam już małżonka, ni żadnego pana! 
Niech do murów klasztornych przyschną te łzy moje. 
Aż kiedyś Bóg nas złączy nieszczęsnych oboje. 
  DON SANSZO
Gdy, po kilku złożeniach, miecz wypadł mi z dłoni; 
tak rzekł do mnie Rodrygo, zbawiwszy mnie broni: 
wolę nierozstrzygniętą tę walkę zostawić, 
niżelibym się z tobą krwawo miał rozprawić. 
Walczyłeś dla Szimeny; przez to cię szanuję. 
Gdy zaś królewski rozkaz doń mnie powołuje, 
idź do niej sam, opowiedz o walki przebiegu. 
Twój własny miecz doręczysz jej w moim imieniu, 
jako żem cię zwyciężył przy pierwszem złożeniu. 
Uczyniłem, jak żądał. Słuchać mnie nie chciała. 
Mnie obaczywszy z mieczem, nieszczęsna myślała, 
żem ja Rodryga zabił. 
  SCENA 7
DON FERNAND, DON ARIAS, DON DIEGO, DON SANSZO, DON ALONZO, SZIMENA, ELWIRA, INFANTKA, ELEONORA, DON RODRYGO. INFANTKA
prowadząc Don Rodryga ku Szimenie
Zwól, by ręce księżniczki łezki twe otarły. 
Żyw przed tobą, którego sądziłaś: umarły... 
  DON FERNAND
Żyw i tobie przeznaczon za rygorem prawa. 
Od chwili tej dla niego musisz być łaskawa. 
Czas, co najcięższe rany — goi i ulecza, 
równo rany serdeczne, jak i rany miecza. 
Jak chcesz sama, idź zrazu za klasztorne mury, 
byś opłakała ojca — łzami wdzięcznej córy. 
Ale za czas powrócisz, by dotrzymać wiary 
twemu sercu dziewicy. 
 
do Rodryga
Dla cię, Wojewodo, 
szlachetny Cydzie, bojem wsławiony tak młodo, 
nowe obmyślam trudy; już naprzód zgaduję, 
jak zwycięstw chciwa ręka Maurów chyżo szczuje. 
Skoroś ich precz odgonił od naszych wybrzeży, 
dziś niech w własnem ich gnieździe miecz twój postrach szerzy. 
Powiedziesz zbrojne hufce. Ogniem i żelazem 
kraj ich wyniszczysz cały. Przed twoim obrazem, 
przed twem imieniem, »Cyda«, pierzchnie wróg struchlały. 
Ufam, zwycięski, wrócisz. Twój król na cię czeka. 
Może Bóg wróci szczęście, które dziś odwleka. 
Niech rozgłos surm donośny obwieści ludowi, 
Żem wojsk mych województwo powierzył »Cydowi«. 
 
Odgłos trąb.
Przypisy:

1. czyli (tu daw.) — czy, czyż. [przypis edytorski]

2. ino (daw. reg.) — tylko. [przypis edytorski]

3. powolność (tu daw.) — skłonność, sympatia. [przypis edytorski]

4. jest słuszna — dziś: jest słuszne. [przypis edytorski]

5. danoć (daw.) — dano ci; dostałeś. [przypis edytorski]

6. cześci — dziś popr. forma D. lp od rzecz. cześć: czci. [przypis edytorski]

7. zdoleć (daw.) — podołać; dać radę. [przypis edytorski]

8. rozum, niezdolen rady, memi usty młodzieńca żałość moję jąka — tj.: mój rozum, nie mogąc znaleźć wyjścia z sytuacji, przez moje młodzieńcze usta wypowiada moją skargę. [przypis edytorski]

9. trofej — trofeum. [przypis edytorski]

10. maszli (daw.) — czy masz. [przypis edytorski]

11. płomię (daw.) — płomień; tu: rumieniec. [przypis edytorski]

12. przecz (daw.) — dlaczego; po co. [przypis edytorski]

13. kęs — tu: nieco. [przypis edytorski]

14. larwa (tu daw.) — maska. [przypis edytorski]

Wesprzyj Wolne Lektury!

Wolne Lektury to projekt fundacji Nowoczesna Polska – organizacji pożytku publicznego działającej na rzecz wolności korzystania z dóbr kultury.

Co roku do domeny publicznej przechodzi twórczość kolejnych autorów. Dzięki Twojemu wsparciu będziemy je mogli udostępnić wszystkim bezpłatnie.

Jak możesz pomóc?


Przekaż 1% podatku na rozwój Wolnych Lektur:
Fundacja Nowoczesna Polska
KRS 0000070056

Dołącz do Towarzystwa Przyjaciół Wolnych Lektur i pomóż nam rozwijać bibliotekę.

Przekaż darowiznę na konto: szczegóły na stronie Fundacji.

Ten utwór nie jest objęty majątkowym prawem autorskim i znajduje się w domenie publicznej, co oznacza że możesz go swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać. Jeśli utwór opatrzony jest dodatkowymi materiałami (przypisy, motywy literackie etc.), które podlegają prawu autorskiemu, to te dodatkowe materiały udostępnione są na licencji Creative Commons Uznanie Autorstwa – Na Tych Samych Warunkach 3.0 PL.

Źródło: http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/cyd

Tekst opracowany na podstawie: Pierre Corneille, Cyd. Tragedya w pięciu aktach, tłum. S. Wyspiański, druk. L. Anczyca, skład Księgarnia Gebethnera, Kraków 1907.

Wydawca: Fundacja Nowoczesna Polska

Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl). Reprodukcja udostępniona przez Małopolską Bibliotekę Cyfrową z egzemplarza pochodzącego ze zbiorów Biblioteki Muzeum Narodowego w Krakowie. Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Opracowanie redakcyjne i przypisy: Paulina Choromańska, Wojciech Kotwica, Dorota Kowalska.

Okładka na podstawie: orvalrochefort, CC BY 2.0

ISBN 978-83-288-3134-6

 

Plik wygenerowany dnia 2021-07-08.

1 2 3 4 5 6 7
Idź do strony:

Darmowe książki «Cyd - Pierre Corneille (gdzie czytać książki w internecie za darmo txt) 📖» - biblioteka internetowa online dla Ciebie

Uwagi (0)

Nie ma jeszcze komentarzy. Możesz być pierwszy!
Dodaj komentarz